Ο δεκάλογος των πρώτων 10 αγωνιστικών στη EuroLeague.

Πηγή: Fundamentals

Η πρώτη 10άδα αγωνιστικών ολοκληρώθηκε για τη EuroLeague, κυρίες και κύριοι, έστω και με ελλείψεις, καθώς πολλά παιχνίδια αναβλήθηκαν λόγω κορωνοϊού και αναμένεται στις αμέσως επόμενες μέρες η διεξαγωγή τους, με το πρόγραμμα να έχει κυριολεκτικά πάρει φωτιά. Κάθε εβδομάδα έχουμε ουσιαστικά λοιπόν διπλή αγωνιστική, βούτυρο στο ψωμί για εμάς τους απλούς θεατές, πόλεμος και μεγάλη ταλαιπωρία όμως για τους αθλητές και τις ομάδες, που βρίσκονται συνεχώς σε μια κατάσταση ‘παρκέ-αεροπλάνο’ και ‘αεροπλάνο-παρκέ’. Σε αυτό το διάστημα έχουμε κυκλώσει πολλά αξιοσημείωτα, όμως θα αναλωθούμε σε αυτά, που μας έχουν προξενήσει τη μεγαλύτερη εντύπωση με τη σειρά αναφοράς να μην παίζει κάποιον ρόλο.

1. 
   Είχαμε βάλει την Bayern στην τελευταία θέση στα Power Rankings μας -και όχι άδικα νομίζω- με έναν αστερίσκο όμως, ο οποίος όπως λέγαμε αφορούσε ξεκάθαρα την παρουσία του συμπαθέστατου αυτού ανθρώπου στον πάγκο των Βαβαρών.
   Ο Andrea Trinchieri έχει δημιουργήσει μια πραγματική συμμορία στο Μόναχο, που αρνείται να παραδοθεί, παίζει τα παιχνίδια μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο και κυρίως διασκεδάζει το άθλημα. Αυτό φαίνεται τουλάχιστον προς τα έξω.
   Ο Vladimir Lucic πραγματοποιεί MVP Season μετρώντας 14.3 πόντους με 66.7% στο δίποντο, 53.8% στο τρίποντο για 3.9 προσπάθειες ανά παιχνίδι (!) και 90.6% στις βολές, ενώ ακόμα μαζεύει 4.9 rebounds και γράφει το EuroLeague High 19.5 στο PIR για την ώρα. ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟΣ. Όπως επίσης εξαιρετικός είναι και ο συμπαίκτης του, Jalen Reynolds, που σε 20′ συμμετοχής ανά παιχνίδι, σημειώνει 12.7 πόντους με 6.7 rebounds, όντας πραγματικά dominant κάτω από τα καλάθια.
   Η Bayern με ρεκόρ 7-3 (είναι μια από τις λίγες ομάδες που δεν έχει αναβληθεί παιχνίδι της – σημαντικό για την εύρεση ρυθμού και χημείας) είναι δεύτερη πίσω μόνο από την Barcelona. Μακάρι να συνεχίσει έτσι, είναι από τις ομάδες που κάθε χρονιά δίνουν ένα διαφορετικό χρώμα στη διοργάνωση.
2. Μαζί με τον Lucic, που όπως είπαμε και παραπάνω μετράει το εκπληκτικό 53.8% από το τρίποντο, στην πιο πάνω εικόνα βλέπετε τα τρία πιο καυτά πιστόλια αυτή τη στιγμή της διοργάνωσης. Οι Kyle Kuric, Alec Peters και Marius Grigonis “γράφουν” ασταμάτητα από τα 6.75, μετρώντας 68%, 55.6% και 51.2% αντίστοιχα.
   Ο Kuric λέγαμε εδώ και χρόνια, ότι είναι ο απολύτως ιδανικός SG για να τοποθετηθεί δίπλα στον Νικ Καλάθη και αυτό φέτος επιβεβαιώνεται περίτρανα, τουλάχιστον για την ώρα. Ο Αμερικάνος Sniper παράγει το 68.9% των προσωπικών του πόντων πίσω από τη γραμμή του τριπόντου και αποτελεί φόβητρο για κάθε ομάδα, με το που πατάει παρκέ.
   Ο Peters που στα τελευταία τρία ματς μετράει 10/16 τρίποντα λειτουργεί εξαιρετικά στο Run n’ Gun παιχνίδι του Ivanovic, σκορπώντας τρόμο από την περιφέρεια, ειδικότερα όταν δίπλα του είναι ο Giedraitis (40.9% ο Λιθουανός από το τρίποντο και ακόμα δεν έχει ζεσταθεί…). Ο Peters διανύει την 3η σεζόν του στα γήπεδα της Ευρώπης, όμως τα δυο προηγούμενα χρόνια έπαιξε στο Top-Level για λογαριασμό των CSKA και Anadolu Efes δίπλα σε μεγάλους προπονητές και κορυφαίους παίκτες. Δίνει τη δυνατότητα στον προπονητή του να αλλάξει άμεσα το πλάνο του, ανεβάζοντας ή κατεβάζοντάς τον στο ‘3’ και το ‘4’ και εκτελεί υπό οποιοδήποτε καθεστώς με μεγαλύτερη έφεση τα γωνιακά τρίποντα (corner 3s) και αυτά από τις 45 μοίρες.
   Ο Grigonis τέλος είναι απλά εντυπωσιακός στη μέχρι στιγμής διοργάνωση. Δεν είναι μόνο το ποσοστό του από το τρίποντο, αλλά και οι 37/37 ελεύθερες βολές, τα 2.5 rebounds, οι 2.2 assists και φυσικά οι 15 πόντοι του ανά παιχνίδι, αριθμοί που στάθηκαν αρκετοί, προκειμένου να του εξασφαλίσουν το βραβείο του MVP του Οκτωβρίου.
3. Για τη μεγάλη μας αδυναμία, τον Xavi Pascual, γράψαμε και στο άρθρο μας για την offseason και φυσικά στα Power Rankings.
   Η Zenit μετράει ρεκόρ 5-3, έχοντας αντιμετωπίσει την αναβολή τριών συνεχόμενων παιχνιδιών της, κάτι που την πήγε αρκετά πίσω σε θέμα τακτικής-συνοχής. Ο σύλλογος από την Αγία Πετρούπολη έχει τη 2η καλύτερη άμυνα της διοργάνωσης με 108.0 στο DRAT (πίσω μόνο από την εξαιρετική Barcelona, την οποία πάντως φιλοδώρησε με ήττα στη 2η αγωνιστική στη Ρωσία), βρίσκεται στην 3η θέση της διοργάνωσης σε AST% με 66.0 και φυσικά κύριοι υπεύθυνοι για αυτή τη διάκριση (εκτός βέβαια από τον coach) είναι ο Kevin Pangos, που γράφει 6.9 assists φέτος και ο Mateusz Ponitka, για τον οποίο σας είχαμε μιλήσει σε ένα άλλο άρθρο μας πριν ξεκινήσει η σεζόν, αυτό με τους 10 παίκτες που περιμέναμε να ανεβάσουν φέτος τις μετοχές τους. Ο Πολωνός Wing ορισμένες φορές παίζει σε Beast Mode, όντας κυριολεκτικά παντού στο παρκέ και κάνοντας χίλιες-δυο δουλειές. Σκοράρει 8.6 πόντους ανά παιχνίδι, μαζεύει 4.7 rebounds, μοιράζει 2.4 assists (εκμεταλλευόμενος το αθλητικό του πακέτο, που κάνει μπαμ εντός της ομάδας και του επιτρέπει να δημιουργεί ρήγματα και drive n’ kick καταστάσεις). Έχει επίσης βελτιώσει αρκετά το σουτ του (διαχρονική αδυναμία), έχοντας το 80.6% από τις προσωπικές και παίζει στα σίγουρα εντός του ζωγραφιστού με το 76.5% στο δίποντο να κρίνεται ως πολυτέλεια.
   Η Zenit των Pascual-Παπαδόπουλου τα πάει πολύ καλά μέχρι στιγμής και δείχνει να έχει μπει στον σωστό δρόμο. Η σεζόν έχει πάρα πολύ δρόμο ακόμα, όμως μπορούμε με σιγουριά να πούμε, ότι γίνεται σωστή δουλειά στην Αγία Πετρούπολη.
4. 
   O Hassan Martin έχει μπει στη φετινή σεζόν φουριόζος, εκμεταλλευόμενος πλήρως το Playbook του Γιώργου Μπαρτζώκα, που πάντα απορροφά και αναδεικνύει τέτοιους παίκτες, αποκρύπτοντας ταυτόχρονα τις αδυναμίες τους (δεν τους ζητάει να δημιουργήσουν ή να πάρουν κρίσιμες επιθετικές αποφάσεις, παίζει με ένταση στην άμυνα και ψάχνει συχνά τον αιφνιδιασμό).
   Ο νέος ψηλός του ΟΣΦΠ βρίσκεται στην κορυφή της διοργάνωσης στην ευστοχία στα δίποντα με καταπληκτικό 88.8% (32/36)! Παράλληλα υποστηρίζει τέλεια την pick n’ roll based επίθεση του Μπαρτώκα, κάνοντας πολύ σωστά dives μετά το screen, ενώ στα μετόπισθεν αμύνεται αρκετά καλά στις αλλαγές και είναι συνεπέστατος στα box outs. Είναι δεύτερος σε ORAT στον Ολυμπιακό και 3ος σε DRAT. Του αξίζουν τα εύσημα γιατί δουλεύει σκληρά και αυτό φαίνεται σε πολλές πτυχές του παιχνιδιού του με κυριότερη την ευστοχία από τη γραμμή των βολών (64.3% – Κάπου στο 50% μετράει στην καριέρα του).
   Γενικά στην άμυνα η ομάδα του Γιώργου Μπαρτζώκα έχει κάποια εξαιρετικά διαστήματα, τα οποία συνδυάζονται με την παρουσία του Martin, του Jenkins (1ος εντός της ομάδας σε DRAT) και του McKissic (1ος σκόρερ του ΟΣΦΠ) στην 5άδα, με τον Κώστα Παπανικολάου να κάνει επίσης πολύ σημαντική δουλειά. Έχει το 4ο καλύτερο DRAT στη διοργάνωση με 107.2%, ενώ βρίσκεται στην πρώτη 5άδα σε STL% και BLK%. Η επιθετική μετριότητα στην οποία κινείται η ομάδα προς το παρόν έχει να κάνει κυρίως με την περιμετρική αφλογιστία (15ος στη διοργάνωση με 34%) και φυσικά με την επικίνδυνα μέτρια παρουσία του Κώστα Σλούκα, που προς το παρόν είναι σκιά του καλού του εαυτού (5.3 τελικές για 2.3 λάθη, 35% εντός παιδιάς). Ο Ολυμπιακός είχε ρολάρει πριν βρεθούν κρούσματα κορωνοϊού στην ομάδα και παγώσουν το πρόγραμμά του και πλέον υποδέχεται με πολλές απουσίες στη Front Line του την Allegro Baskonia του Ivanovic.
5. 
   O Mustafa Fall παίζει μέχρι στιγμής ως το καλύτερο 5άρι της διοργάνωσης και έχει τραβήξει απόλυτα δίκαια όλα τα βλέμματα πάνω του.
   Αποτελεί τον αδιαφιλονίκητο πυλώνα στο παιχνίδι της άσημης Villeurbanne και φυσικά άλυτο πρόβλημα για τους αντίπαλους ψηλούς. Είχαμε υπογραμμίσει την ικανότητά του στην πάσα όταν τον υπέγραφε η ομάδα του Tony Parker (2.1 φέτος, σημαντικός αριθμός για παίκτη τέτοιας κατεύθυνσης και μεγέθους), ενώ σκοράρει κατά ριπάς, μαζεύει αβέρτα rebounds και γράφει το EuroLeague high 22.9% στο PIR. Είχαμε συμπεριλάβει και αυτόν στους 10 παίκτες, που άξιζε να παρακολουθήσετε φέτος και φυσικά έχουμε πέσει μέσα για τα καλά. Είναι 3ος στη διοργάνωση σε PER (Player Efficiency Rating) με 28.8 μονάδες και μέσα στην πρώτη 5άδα σε rebounds κατά μέσο όρο. Το επόμενο ματς με την Barca θα είναι ένα καλό τεστ για τον ίδιο.
   Πολλά μπράβο και καλή συνέχεια να ευχηθούμε.
6. Εξαιρετική η Valencia μέχρι τώρα. 7η σε ORAT (115.1), πρώτη σε ASS% (69.7%) και δεύτερη στο ASS/TO Ratio (166.07%).
   Εξαιρετικός και ο εμβληματικός αρχηγός της, Boban Dubljevic, που σμπαραλιάζει μια άμυνα χωρίς απαραίτητα να σκοράρει. Ο τρόπος με τον οποίο δημιουργεί για τους συμπαίκτες του είτε από το low είτε από το high post είναι απλά απολαυστικός. Σκοράρει με συνέπεια επίσης από την περίμετρο με 40% σε περισσότερες από 3 προσπάθειες ανά παιχνίδι και σκανάρει το γήπεδο με μοναδικό τρόπο για παίκτη της θέσης του. Από κοντά και ο Klemen Prepelic, που πυροβολεί κατά ριπάς με 12.3 πόντους, 66.7% από το δίποντο και 42.2% από το τρίποντο (στα τελευταία 4 έχει 14/25). Ο Prepelic επίσης μοιράζει 4 τελικές ανά παιχνίδι και είναι ένας ακόμα παίκτης των “νυχτερίδων” που μοιράζει περισσότερες από 2 τελικές πάσες σε κάθε αναμέτρηση. Γενικά η επίθεση του Ponsarnau είναι απόλυτα δημοκρατική και ο Ισπανός τεχνικός θέτει σοβαρή υποψηφιότητα για τον προπονητή της σεζόν. Παίκτες όπως ο Tobey και ο Labeyrie είναι μεγάλες πολυτέλειες για ρεζέρβες και η Valencia αναμένεται να πάει ακόμα καλύτερο απ’ ότι πάει προς το παρόν (4η στη βαθμολογία με ρεκόρ 6-3).
7. Η Maccabi του Γιάννη Σφαιρόπουλου βιώνει μια άσχημη για αυτήν κατάσταση προς το παρόν, έχοντας χάσει 5 από τα 7 παιχνίδια της με διαφορά ίση ή μικρότερη των 5 πόντων και δείχνοντας να ξεχνάει τον τρόπο να καθαρίζει παιχνίδια, που κρίνονται στις τελευταίες κατοχές. Η απουσία του Acy έχει παίξει κομβικό ρόλο στην άμυνα του Έλληνα τεχνικού, όπως επίσης και αυτή του Zoosman, ενός παίκτη που φέτος αναμενόταν να παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο στην ομάδα. Ο Scottie Wilbekin παράγει αριθμούς, όμως δεν δείχνει να είναι ο Leader που χρειάζεται μια ομάδα, για να κοιτάξει ψηλά, την ίδια ώρα που ο Tyler Dorsey, όπως ακριβώς περιμέναμε, κάνει καλή σεζόν με 10.1 πόντους ανά παιχνίδι αλλά με αυξομειώσεις στην απόδοσή του.
   Η Maccabi έχει δύσκολο πρόγραμμα στη συνέχεια, καθώς θα αντιμετωπίσει πολλές ομάδες με τις οποίες βρίσκεται κοντά στη βαθμολογία (14η προς το παρόν με 3-7) και θα κληθεί να αποδείξει, αν όντως αξίζει να συγκαταλέγεται στην ελίτ της διοργάνωσης. Και μην ξεχάσω να αναφέρω, πως χτες ο Omri Casspi, ο πραγματικός Star της “ομάδας του λαού” επέστρεψε στη δράση…
8. H CSKA δείχνει να ξεπερνάει την πρώτη της φετινή κρίση και να επανέρχεται δυναμικά στο winning BasketBall, που τη διακρίνει εδώ και χρόνια.
   Ο Δημήτρης Ιτούδης ανακατεύει συχνά την τράπουλα, προκειμένου να βρει ρόλους και χημεία σε ένα γεμάτο σταριλίκι ρόστερ, με την πολυτέλεια της διαθεσιμότητας εξαιρετικών παικτών ρόλων με πολύπλευρο παιχνίδι να του λύνει τα χέρια ουκ ολίγες φορές. Το δίδυμο των αριστερόχειρων, Hackett & Hilliard, κάνει φοβερά πράγματα σουτάροντας με 51.4% και 46.7% από το τρίποντο αντίστοιχα και συνεισφέροντας τα μάλα σε άμυνα και επίθεση. Η τιμωρία στον Mike James μάλλον λειτούργησε ευεργετικά, με τον άλλοτε παίκτη του Κολοσσού και του ΠΑΟ να επιστρέφει την περασμένη εβδομάδα, σκορπώντας τον τρόμο στη διπλή αγωνιστική και οδηγώντας την ομάδα του σε δυο πολύ μεγάλα διπλά σε Kaunas και Μόναχο με συνολικά 52 πόντους σε αυτό το διάστημα με 8/13 δίποντα, 7/14 τρίποντα, 15/17 βολές και 7 assists. Ο Shengelia μέχρι στιγμής δεν έχει κολλήσει με την υπόλοιπη ομάδα, με τον Milutinov να βρίσκει τα πατήματά του σιγά σιγά. Εξαιρετικός και πληθωρικός, όπως αναμενόταν ο Clyburn.
9. O Sasa Obradovic χτίζει κάτι καλό στο Βελιγράδι. Η ομάδα του χαρακτηρίζεται από ομοιογένεια και συμπαγή χαρακτήρα και σε πολλές περιπτώσεις παίζει πάνω από τις δυνάμεις της. Οι προσθήκες των Rochestie και O’Bryant θα βοηθήσουν αρκετά -ήδη βοηθούν- και οι γηγενείς είναι ενεργά μέλη του rotation που δεν συμπληρώνουν απλώς την ομάδα, αλλά στηρίζουν σημαντικά το όλο οικοδόμημα. Οι Σέρβοι ευτυχούν να βλέπουν τον Corey Walden να γράφει 12.2 πόντους με 42.5% από το τρίποντο, τον Langston Hall να εξομαλύνει τα πράγματα αρκετά και φυσικά τον Jordan Loyd, τον πιο καυτό ίσως παίκτη της διοργάνωσης, να τα μπουμπουνάει από παντού και να μετράει προς το παρόν 19.2 πόντους (EuroLeague high) με μεγάλη ευστοχία στις βολές (49/50), 3.9 rebounds, 2.9 assists και 18.8 στο σύστημα αξιολόγησης. Too much για τον Αστέρα…
   Σούπερ ώθηση έχει δώσει και ο δικός μας, Emanuel Terry, που παίζει μανιασμένη άμυνα, καλύπτοντας τα πάντα σε σύντομο διάστημα και βελτιώνοντας συνεχώς το παιχνίδι του στα νέα δεδομένα που προκύπτουν γι’ αυτόν.
10. Το ρεκόρ του ΠΑΟ δεν είναι καλό, όμως μας αρέσουν κάποια πράγματα στη νέα αυτή προσπάθεια που γίνεται. Ο Γιώργος Βόβορας ψάχνεται γενικά και δοκιμάζει πράγματα και σχήματα, έχοντας να διαχειριστεί την τεράστια ατυχία/αδυναμία (πείτε το όπως θέλετε) στην επιλογή βασικού PG, που έχει αποσυντονίσει και πληγώσει την ομάδα σε σημαντικό βαθμό ως τώρα.
    Ο Sant-Roos βρίσκεται στην 4η θέση της διοργάνωσης στην αναλογία Ass/To μετρώντας 29 τελικές για μόλις 9 λάθη στη σεζόν, δίνοντας πολλά περισσότερα απ’ ότι αρχικά εκτιμάτο στο ξεκίνημα της χρονιάς. Παρ’ όλα αυτά ο Παναθηναϊκός γίνεται προβλέψιμος και στατικός πάρα πολλές φορές μέσα σε ένα παιχνίδι και τις περισσότερες φορές δεν αρκεί μια ατομική ενέργεια ή αναλαμπή του Nedovic ή του Παπαπέτρου, για να γυρίσει ο διακόπτης. Ο Βόβορας δοκιμάζει να αδειάσει τη ρακέτα με μια 5-out διάταξη, που επίσης θα εξασφαλίσει αμυντική ισορροπία και χαμηλό pace (παίζει στις 70.6 κατοχές ανά παιχνίδι), όμως η απουσία 3 n’ D φτερών και strech ψηλών ωθεί φυσιολογικά τις άμυνες να τζογάρουν και να σφίγγουν. Ίσως η παρουσία του Βουγιούκα να ανοίξει μια πόρτα, που πολύ κακώς ως τώρα είναι κλειστή: Αυτή της post επίθεσης και της μέσα-έξω δημιουργίας.
    Εξαιρετικός ο Παπαγιάννης μέχρι στιγμής, 3ος σε ORAT και 2ος σε DRAT εντός της ομάδας, ενώ επίσης ο νεαρός ψηλός είναι 3ος σε συνολικά κοψίματα σε όλη τη EuroLeague και 6ος σε συνολικά rebounds (μεγάλη βελτίωση σε αυτόν τον τομέα). Γενικά ο ΠΑΟ είναι η τρίτη ομάδα με τα περισσότερα rebounds και η πρώτη με τα περισσότερα επιθετικά στη διοργάνωση, καλύπτοντας μια χρόνια αδυναμία του συλλόγου. Εξαιρετική δουλειά γίνεται πάνω σε αυτό από τους Μήτογλου-Παπαγιάννη-Παπαπέτρου, που κατεβάζουν το 48% των συνολικών “σκουπιδιών”, ενώ αξίζει φυσικά να αναφερθεί η συνεχής άνοδος του White, που -εκτός του νέου Mack- είναι πρώτος σε True Shooting% στην ομάδα με το εξαιρετικό 76.6%, που αποδεικνύει τη σωστή του μπασκετική παιδεία. Ο Γιώργος Βόβορας αναγκάστηκε να αναπροσαρμόσει τα πλάνα του με την ταυτόχρονη ίωση των Bentil/Auguste και πρέπει ξανά να αναθεωρήσει κάποια πράγματα στο παιχνίδι του, προκειμένου να κρατήσει όλους τους παίκτες ζεστούς. Βελτίωση στο ΟΑΚΑ υπάρχει και μάλιστα αισθητή σε ορισμένες περιπτώσεις. Μένει να αποτυπωθεί και στο ρεκόρ της ομάδας, καθώς η ήττα είναι μια ακόμα κολλητική ασθένεια και μάλιστα διαχρονική. Και στη δική μας χώρα μεταδίδεται με ταχύτατους ρυθμούς. Το πρόγραμμα δεν είναι ευνοϊκό, αλλά σίγουρα στρώνει σε κάποιον βαθμό σε σχέση με αυτό της αρχής.

Πηγή: Fundamentals