Πηγή: Fundamentals
Κυρίες και κύριοι φτάνουμε στο τέλος της καταμέτρησης και οδεύουμε πρόσω ολοταχώς για την εκκίνηση της νέας EuroLeague, μιας από τις λίγκες που δεν ολοκληρώθηκαν ποτέ πέρυσι και που μας δημιούργησε στερητικό σύνδρομο. Οι συνθήκες φέτος θα είναι πρωτόγνωρες, με τα μισοάδεια ή και εντελώς άδεια γήπεδα με τις αναπάντεχες απουσίες παικτών και -ο μη γένοιτο- με αναβολές παιχνιδιών. Παρ’ όλα αυτά δεν μπορεί κάποιος παρά να νιώθει ενθουσιασμό για τη νέα σεζόν που βρίσκεται προ των πυλών.
Σε αυτό το άρθρο θα παρουσιάσουμε 10 παίκτες, που τη φετινή σεζόν, εμείς τουλάχιστον, αναμένουμε να κάνουν το βήμα παραπάνω ανεβάζοντας την αξία τους ή επιστρέφοντας σε ένα προγενέστερο αξιοζήλευτο επίπεδο. Ξεκινάμε:
- Paul Zipser
Ο 26χρονος Γερμανός PF/SF που πέρυσι έκανε την πιο μεστή σεζόν της καριέρας του με 8.5 πόντους (40% στο τρίποντο), 3.4 rebounds και 1.2 assists, προβλέπεται φέτος να πάρει φανέλα βασικού στο σπίτι του και μαζί με τους Lucic και Dedovic να αποτελέσουν τους ηγέτες του συνόλου του Andrea Trinchieri. O Zipser είναι ένας Combo Forward με εμπειρία από το NBA (Chicago Bulls Draft το 2016 στην 48η θέση), τη EuroLeague αλλά και τα διεθνή τουρνουά. Διακρίνεται από υψηλή ένταση στο παιχνίδι του, τρέχοντας εξαιρετικά το γήπεδο, ενώ σουτάρει αρκετά καλά από κάθε απόσταση. Δεν είναι ο παίκτης που εκβιάζει προσπάθειες και γενικά έχει σωστή παιδεία. Νομίζω, ότι στο σύστημα του Ιταλού τεχνικού θα είναι ο βασικός εκπρόσωπος ουκ ολίγων δράσεων και μπορεί να εκτοξεύσει τους αριθμούς του σε διψήφια επίπεδα σε αρκετά βράδια. Πέρυσι από τα 28 παιχνίδια της σεζόν, ξεκίνησε στη βασική 5άδα 8 φορές, όμως φέτος και με τη φυγή του Danilo Barthel, θα είναι ο επόμενος Γερμανός ηγέτης του οργανισμού της Bayern. - Mateusz Ponitka
Ο Πολωνός Wing είναι ένας από τους παίκτες, του οποίου το στυλ μας αρέσει τα μάλα. Πολύ καλός αθλητής με ωραία ιδιοσυγκρασία, που απορροφάται ομαλά από διάφορα αγωνιστικά περιβάλλοντα. Ο Ponitka έχει πολύ καλό χειρισμό μπάλας, είναι πολύ δυνατός τελειώνοντας μετά από επαφή, έχει παιχνίδι στο post, πασάρει έγκαιρα και έγκυρα, όμως η διαχρονική του αδυναμία στο σουτ και το γεγονός, ότι ποτέ δεν δούλεψε σημαντικά σε αυτό, ευθύνεται στο ότι ποτέ δεν μπόρεσε να ανοίξει την πόρτα του γκρουπ των καλύτερων SG/SF της Ευρώπης. Στη Zenit του Pascual πάντως, που στερείται ποσότητας στη θέση ‘1’, ο Ponitka φαίνεται με μια πρώτη ματιά τουλάχιστον, ως ο μοναδικός παίκτης από την πλούσια γκάμα των “φτερών” της ρώσικης ομάδας, που μπορεί να αποτελέσει πηγή εναλλακτικού playmaking και να δημιουργήσει καταστάσεις για την ομάδα του. Είναι επίσης ο μοναδικός πραγματικά καλός slasher σε ένα σύνολο που στάζει φαρμάκι από την περιφέρεια. Οι βόλτες του στην base line ελπίζουμε να συνεχιστούν και νομίζουμε, ότι ταιριάζει απόλυτα στο playbook του Καταλανού τεχνικού, αφού εκτός των άλλων μπορεί να υποστηρίξει το two way BasketBall με μεγάλη αποτελεσματικότητα.
Ευχόμαστε υγεία, διότι πέρυσι είχε κάποια προβλήματα, που τον άφησαν έξω για αρκετά παιχνίδια, ωστόσο δεν τον εμπόδισαν να γράψει 9.1 πόντους, 4.6 rebounds, 1.6 assists και 12.2 βαθμούς στο σύστημα αξιολόγησης σε 18 ματς (15 ως βασικός).
Φέτος στα 27, μοιάζει πιο ικανός από ποτέ να περάσει στο επόμενο επίπεδο.
Ο Πολωνός Wing είναι ένας από τους παίκτες, του οποίου το στυλ μας αρέσει τα μάλα. Πολύ καλός αθλητής με ωραία ιδιοσυγκρασία, που απορροφάται ομαλά από διάφορα αγωνιστικά περιβάλλοντα. Ο Ponitka έχει πολύ καλό χειρισμό μπάλας, είναι πολύ δυνατός τελειώνοντας μετά από επαφή, έχει παιχνίδι στο post, πασάρει έγκαιρα και έγκυρα, όμως η διαχρονική του αδυναμία στο σουτ και το γεγονός, ότι ποτέ δεν δούλεψε σημαντικά σε αυτό, ευθύνεται στο ότι ποτέ δεν μπόρεσε να ανοίξει την πόρτα του γκρουπ των καλύτερων SG/SF της Ευρώπης. Στη Zenit του Pascual πάντως, που στερείται ποσότητας στη θέση ‘1’, ο Ponitka φαίνεται με μια πρώτη ματιά τουλάχιστον, ως ο μοναδικός παίκτης από την πλούσια γκάμα των “φτερών” της ρώσικης ομάδας, που μπορεί να αποτελέσει πηγή εναλλακτικού playmaking και να δημιουργήσει καταστάσεις για την ομάδα του. Είναι επίσης ο μοναδικός πραγματικά καλός slasher σε ένα σύνολο που στάζει φαρμάκι από την περιφέρεια. Οι βόλτες του στην base line ελπίζουμε να συνεχιστούν και νομίζουμε, ότι ταιριάζει απόλυτα στο playbook του Καταλανού τεχνικού, αφού εκτός των άλλων μπορεί να υποστηρίξει το two way BasketBall με μεγάλη αποτελεσματικότητα.- Johnny Hamilton
Ο Αμερικάνος ψηλός της Fenerbahce αποκτήθηκε από την Darussafaka, έχοντας δείξει μεγάλη βελτίωση στην TBL αλλά και στο EuroCup, όπου σε 15 παιχνίδια “έγραφε” κατά μέσο όρο 11.3 πόντους, 8.1 rebounds και 1.4 κοψίματα, φτάνοντας στο 16.9 PIR.
Φέρνει ένταση και ισχύ στο παιχνίδι της εκάστοτε ομάδας του, θωρακίζοντας το ζωγραφιστό με την κραταιά του φυσική παρουσία. Στερείται αναμφίβολα τεχνικής κατάρτισης και αντίληψης (κάθε παιχνίδι στο επίπεδο της EL θα είναι και ένα νέο κριτήριο αξιολόγησης για τον ίδιο), όμως σίγουρα θα τον βοηθήσει η προϋπηρεσία του στο περιβάλλον του τουρκικού μπάσκετ. Θα βοηθήσει στο rebound και στην above the rim άμυνα. Ο Jan Vesely πιθανόν να χάσει κάποια παιχνίδια στο ξεκίνημα της σεζόν και αυτό ανοίγει κατευθείαν τον δρόμο στον 26χρονο Hamilton να πάρει λεπτά και ευθύνες ως ο starting Center της ομάδας του Kokoskov. Όσο καλύτερα προστατεύει το δικό του ζωγραφιστό (στις άμυνες του Kokoskov συχνά ο leader είναι ο ψηλός) και όσο περισσότερο τελειώνει φάσεις στο αντίπαλο, τόσο τα λεπτά του θα αυξάνονται και η εμπιστοσύνη των συμπαικτών του -αλλά και του ίδιου- προς το πρόσωπό του θα ατσαλώνεται. - Tyler Dorsey
Ο ομογενής Έλληνας Combo μπαίνει στη 2η σεζόν του στην μεγάλη σκηνή του ευρωπαϊκού μπάσκετ και αναμένεται να είναι ακόμα καλύτερος απ’ ότι πέρυσι (9.9 πόντοι με 38.9% από το τρίποντο σε 4.6 προσπάθειες). Είναι ο 2ος σε ιεραρχία Guard στο back court της “ομάδας του λαού” και συμμετέχει στο παιχνίδι του Γιάννη Σφαιρόπουλου, είτε ως σκόρερ, είτε ως δημιουργός. Εξαιρετικό 1 vs 1 παιχνίδι και μεγάλη καρδιά. Πέρυσι βελτιωνόταν συνεχώς, αν και είχε ξεκινήσει κάπως μουδιασμένα. Φέτος τον περιμένω ζεστό εξ αρχής και θεωρώ, ότι μπορεί να αποτελέσει μια από τις πιο ευχάριστες εκπλήξεις της λίγκας. Η παρουσία του στα μετόπισθεν είναι επίσης αξιόλογη και ο Tyler πρέπει απλώς να είναι ο εαυτός του σε ένα σύστημα, που γρήγορα θα του ζητήσει να πάρει πρωταγωνιστικό ρόλο. - Joffrey Lauvergne
Η επιστροφή του Γάλλου ψηλού πέρυσι στην Ευρώπη μετά από κάποια χρόνια στην Αμερική και το NBA προκάλεσε αίσθηση, όμως ρήξη της σχέσης του με τον Obradovic τον κράτησε αρκετά πίσω και έριξε την αγωνιστική του αξία πολλά επίπεδα, με αποτέλεσμα να κατρακυλήσει στη συμπαθέστατη μεν, αρκετά υποδεέστερη δε, Zalgiris, που κατά κάποιον τρόπο βρίσκεται σε rebuilding mode.
O Lauverge είναι ένας ελίτ rebounder, δίνει εξαιρετικά screens και γενικά τοποθετείται άψογα, κλειδώνοντας τον αντίπαλο. Οι κινήσεις του στο ποστ ήταν πάντα κάτι παραπάνω από καλές, αν και από το πέρασμά του από το NBA κι έπειτα η πλαστικότητα και η τεχνική έχουν πάει περίπατο. Μολαταύτα ο έμπειρος Γάλλος διεθνής, που διανύει το 29ο έτος της ηλικίας του έχει μπροστά του μια χρυσή ευκαιρία να ηγηθεί της γραμμής ψηλών του Schiller και να αποδείξει σε όλη την Ευρώπη, πως δικαίως δημιουργήθηκε τόσος ντόρος, όταν υπέγραψε στη Fener. Τον πιστεύω πάρα πολύ και από τα φιλικά κιόλας έδειξε μια εικόνα κυρίαρχου στις δυο ρακέτες. Νομίζω, πως είναι ο παίκτης, που θα επιχειρήσει τη μεγάλη επιστροφή. - Αλέξανδρος Βεζένκοφ
Ο 25χρονος shooting Forward του Ολυμπιακού είχε μια μέτρα έως κακή συνεργασία με τον Γιώργο Μπαρτζώκα πριν τέσσερις σεζόν στη Βαρκελώνη, όμως τώρα πρόκειται για μια εντελώς διαφορετική κατάσταση.
Ο Σάσα είναι με διαφορά ο καλύτερος σουτέρ στη γραμμή ψηλών του Ολυμπιακού. Βασικά είναι ο μοναδικός σουτέρ εντός αυτής, ενώ δεν αποκλείεται το ενδεχόμενο να είναι και ο καλύτερος σουτέρ της ομάδας γενικότερα. Από πέρυσι ο “Coach B” έδειξε plays με αυτόν ως απειλή στη weak side τρέχοντας τις αγαπημένες του close out επιθέσεις. Όσο περνούσε ο καιρός και η ομάδα ρόλαρε καλύτερα, ο Βεζένκοφ ανέβαζε τα ποσοστά του και μαζί με αυτά και τα λεπτά συμμετοχής του. Θα χρειαστεί να είναι αποδοτικός και στα μετόπισθεν, για να κεφαλαιοποιήσει το επιθετικό του πλεονέκτημα και να μπορέσει μέσα στη σεζόν να πιάσει το στάτους ακόμα και του starter, (μιλώντας πάντα για λεπτά συμμετοχής, γιατί δύσκολα ο Πρίντεζης ή ο Παπανικολάου βγαίνουν από την 5άδα). Το μόνο σίγουρο είναι, ότι θα έχει πολλές πρώτες και δεύτερες ευκαιρίες.
Πέρυσι 7.1 πόντοι με 45.9% στο τρίποντο σε μόλις 13:38 συμμετοχής. - Mustapha Fall
Ο Γάλλος γίγαντας της ASVEL επιχειρεί στα 28 του το μεγάλο άλμα και το ντεμπούτο του στη μεγάλη ευρωπαϊκή σκηνή. Θα έχει καλά και άσχημα βράδια και οι μεταπτώσεις στην απόδοσή του είναι αναμενόμενες, ωστόσο πρέπει να δούμε κάποια πράγματα πιο διεξοδικά.
Ο Fall χαρακτηρίζεται από αρκετά καλό footwork και πλευρική ταχύτητα για τον όγκο και το μέγεθός του, ενώ ταυτόχρονα είναι ένας ψηλός, που δεν πατάει απαραίτητα στο ανάστημά του, γνωρίζοντας πότε πρέπει να πασάρει και διαβάζοντας τα double teams. Πέρυσι με την Turk Telekom είχε κοντά στις τρεις τελικές πάσες ανά παιχνίδι μαζί με 12 πόντους και 8.1 rebounds. O TJ Parker θα στηριχθεί στο μέγεθος και στη φυσική του παρουσία, θωρακίζοντας το “βαμμένο” της Villeurbanne και θα προσπαθήσει να τον ταΐσει και να εκμεταλλευτεί τη δυνατότητα για δεύτερες επιθέσεις, που σου δίνει ένα τέτοιο θηρίο (Παπαγιάννης η εξαίρεση στον κανόνα). Εξαιρετική εικόνα στα φιλικά, με τον Yabusele να τον παίζει αρκετά σωστά με high-low συνεργασίες. - Zoran Dragic
Στα 31 του ο Dragic ετοιμάζεται για την 7η σεζόν του στην Ευρωλίγκα και ο Dusko Ivanovic θα έχει και φέτος στη μηχανή της ομάδας του έναν αριστερόχειρα πλάγιο με έφεση στην προσωπική φάση και με καλό αθλητικό υπόβαθρο.
Ο Σλοβένος αδερφός του παικταρά Goran, που άφησε με το στόμα ανοιχτό όλη την Ευρώπη στο EuroBasket του 2017 και που θα διεκδικήσει φέτος το πρώτο NBA δαχτυλίδι της καριέρας του, κατεβαίνει στη φετινή EL ως πρωταθλητής Ισπανίας με τη Baskonia και πιο έμπειρος από ποτέ στο καλύτερο ίσως σημείο της καριέρας του. Ο Dusko Ivanovic σε ένα back court που χαρακτηρίζεται από ποσοτικό έλλειμμα δίνει στον Dragic πολλές φορές την απόφαση στο επιθετικό κομμάτι, πατώντας σε close out επιθέσεις, pick n’ roll συνεργασίες ή ατομική φάση. Στο ανοιχτό γήπεδο δε, έχει, όπως και ο Giedraitis, το ελεύθερο για οτιδήποτε.
Πέρυσι μπήκε στην ομάδα τον Φεβρουάριο και πρόλαβε να παίξει 5 παιχνίδια μέχρι τη διακοπή της λίγκας, στα οποία μέτρησε 17:23 συμμετοχής με 7.8 πόντους και 2 rebounds κατά μέσο όρο. Έπαιξε επίσης καταλυτικό ρόλο στην κατάκτηση της ACB. Και φέτος έχει την ευκαιρία του για ένα τελευταίο καλό συμβόλαιο. - Ben Lammers
Οι 7.8 πόντοι τα 4.8 rebounds και τα 1.9 κοψίματα, που έγραφε πέρυσι ο Ben Lammers στη σεζόν του με την Bilbao ήταν αριθμοί αρκετοί, για να του εξασφαλίσουν μια πρόταση από ομάδα της EuroLeague. Και αυτή η ομάδα για καλή του τύχη -λέω εγώ- ήταν η ALBA και ο Aito Reneses, ο καλύτερος ίσως προπονητής αυτή τη στιγμή στην Ευρώπη στη βελτίωση νέων αθλητών.
Ο Ben Lammers είναι ένας ψηλός πολύ καλά προπονημένος, που τρέχει το γήπεδο εξαιρετικά, κερδίζει rebounds και μάχεται για κάθε κατοχή. Προστατεύει το ζωγραφιστό του καλά και πιάνει λόμπες στην επίθεση, χρήζοντας όμως βελτίωση σε ορισμένα κομμάτια. Αναμένεται να πάρει τον ρόλο του Landry Nnoko και περιμένουμε με μεγάλη ανυπομονησία τη συνεργασία του με τον Luke Sikma, έναν εξαιρετικό playmaking PF. O Lammers σε πρώτο χρόνο θα πρέπει να μάθει να κινείται στο χώρο και να περιμένει την κατάλληλη στιγμή για το τάισμα των περιφερειακών ή τη “βουτιά” στα κενά της αντίπαλης άμυνας. Η αμυντική του χρηστικότητα θα του δώσει σε πρώτη φάση τον ρόλο και τα λεπτά του, όμως θα πρέπει να αναπτύσσεται μαζί με την υπόλοιπη ομάδα, για να διατηρήσει και να αυξήσει το στάτους του εντός του συλλόγου.
Πιστεύουμε, ότι μπορεί και θα το κάνει. - Gabriel Deck
Οκ, δεν ανακαλύψαμε και την Αμερική, αλλά ο Gabriel Deck φέτος λογικά θα είναι ένας παίκτης της βασικής 5άδας της Real και αυτό από μόνο του λέει πολλά.
Ο 25χρονος Αργεντίνος βελτιώνεται ραγδαία τα τελευταία χρόνια και το πολύπλευρο παιχνίδι του λύνει σε πολλές περιπτώσεις τα χέρια του Pablo Laso. O δευτεραθλητής κόσμου με την εθνική Αργεντινής παίζει με την ίδια άνεση τόσο ως SF όσο και ως PF, ενώ είναι ένας κλασικός two way player, που παίζει με την ίδια ένταση και στις δυο πλευρές του παρκέ. Εναρμονισμένος πλήρως με το παιχνίδι της Real και όντας βασικό μέλος του πυρήνα της ομάδας θα είναι και φέτος το τανκ, που θα αναλαμβάνει πολλές από τις δύσκολες αποστολές για τη “βασίλισσα”. Μπορεί να παίξει ως επιθετικό όπλο αν του ζητηθεί ή να πέσει στη λάβα και να γίνει θυσία για την ομάδα. Ο παίκτης που θέλει κάθε προπονητής αναμφίβολα.
Την περασμένη σεζόν: 7.4 πόντοι, 3.2 rebounds και 1.5 assist σε 20′ λεπτά ανά παιχνίδι.
Φτάνουμε σιγά σιγά στο τέλος. Όλα είναι έτοιμα και τα τύμπανα του πολέμου κρούουν δυνατά. Λιγότερες από 24 ώρες μένουν για το πρώτο Jumb Ball. Κόντρα σε όλες τις αντιξοότητες και σε ένα τόσο ζοφερό περιβάλλον, που περικλείεται συνεχώς από μια ανεπιθύμητη ειδησεογραφία και μουντή διάθεση εμείς σιγοτραγουδάμε “I feel devotion”.
Let the games begin και ας γράψει η ιστορία ό,τι είναι να γράψει…
Πηγή: Fundamentals
