Στην απολογιστική συνέντευξή του, στο Ευρωμπάσκετ του 2013 και μετά την αποτυχία πρόκρισης της Εθνικής στους νοκ άουτ αγώνες της οκτάδας, ο Αντρέα Τρινκιέρι είχε ακουμπήσει επί των τύπων των ήλων, μιλώντας για την αλλαγή σελίδας στο παγκόσμιο μπάσκετ και την ανάγκη παραγωγής αθλητικών παικτών ώστε η εθνική κάποια στιγμή να ξαναβρεί το δρόμο της.
Ο Τρινκιέρι, την ημέρα που στη συνείδηση των περισσότερων Ελλήνων, ειδικών και μη, έσκαγε σαν φούσκα, προς τέρψιν των αιμοδιψών σχετικών-άσχετων, που επέκριναν τον Ιταλό κόουτς φτάνοντας ακόμα και στα όρια του εξευτελισμού, ομολογούσε κάτι, που στην Ελλάδα, την Μητρόπολη του …σκεπτόμενου μπάσκετ, ουδείς άλλος θα τολμούσε να εκστομίσει. Ακόμα και τότε, όμως, ο Ιταλός, ήταν ο Εθνικός σταρ, χοντρούλης φαφλατάς… Σήμερα, οι ίδιοι που τότε τον διαπόμπευαν, προερχόμενοι απ’όλες τις διαφορετικές συνομοταξίες, ή συντεχνίες του μπάσκετ, οικοδομούν ένα από τα πιο αηδιαστικά πολυχρησιμοποιημένα κλισέ που υπάρχουν στην ορολογία του μπάσκετ.
«Αθλητικός Ψηλός»!!!
Δύο λέξεις, που υπάρχουν στα χείλη του προπονητή.
Του δημοσιογράφου, που θέλει να προλάβει τις εξελίξεις και να δηλώσει επαϊων…
Του θαμώνα των καφενείων και ρητορεύει περί μπάσκετ λες και αναλύει την οικονομική κατάσταση της χώρας.
Του απλού φιλάθλου, που στις κοινωνικές εκδηλώσεις του πρέπει να τοποθετηθεί (και) για την αγαπημένη του ομάδα στο μπάσκετ για να μην θεωρηθεί ανενημέρωτος.
Μόνο τα μωρά δεν χρησιμοποιούν πια αυτές τις δύο λέξεις.
Τις τελευταίες εβδομάδες το debate έχει βγάλει (ερήμην) το συμπέρασμα. Ο Παναθηναϊκός χρειάζεται αθλητικό ψηλό…
Η ΑΕΚ έχει ανάγκη από αθλητικό ψηλό…
Ο Ολυμπιακός είναι τυχερός που έχει κανά δυο, αλλά κι αυτός δε θα ήταν άσχημα να πρόσθετε στο ρόστερ του έναν αθλητικό ψηλό.
Δύο λέξεις, που χρησιμοποιούνται πλέον με τόσο συχνό ρυθμό, σε σημείο που πιστεύεις ότι οι ομάδες δεν αποτελούνται από παίκτες, αλλά από αθλητικούς και μη αθλητικούς ψηλούς.
Εχει αναρωτηθεί κανείς, όμως, στην πραγματικότητα τι σημαίνει αθλητικός ψηλός; Και τελικά πόσο …ψηλός (μπορεί να) είναι αυτός ο ψηλός; Και γιατί δε γίνεται απολύτως καμία κουβέντα για τους αθλητικούς κοντούς; Η μήπως το μπάσκετ δεν έχει ανάγκη από δαύτους;
Εδώ και λίγα χρόνια το μπάσκετ ακολουθεί μία πολύ επικίνδυνη διαδρομή, αναδεικνύοντας ως πρότυπα τους σωματότυπους και όχι το ταλέντο. Οι προπονητές ασχολούνται με τα κορμιά περισσότερο και όχι την εκ γενετής κλίση των παιδιών προς το άθλημα. Αναζητούν τους δεκαθλητές που με το ζόρι προσπαθούν να τους κάνουν μπασκετμπολίστες και όχι τα ατόφια ταλέντα που καταλαβαίνουν το παιχνίδι και μπορούν να σκοράρουν.
Η καθιέρωση του όρου «αθλητικός ψηλός», προσθέτει ακόμα έναν κρίκο σε μία διαδικασία που κάνει το μπάσκετ ακόμα πιο ρατσιστικό, πιο ελιτίστικο, πιο επικίνδυνο ως προς τις μικρές ηλικίες. Και πιο ακατανόητο. Γεννώντας παράλληλα χιλιάδες ημιμαθείς ακόλουθους.
Η καθιέρωση του όρου αγγίζει τα όρια της πλύσης εγκεφάλου. Εχουμε φτάσει στο σημείο να αξιολογείται ως παίκτης μέτριου επιπέδου ο Ραντούλιτσα επειδή δεν έχει τη δυνατότητα να αντιμετωπίσει το πικ εν ρολ του αντιπάλου. Η πυρηνική δύναμή του στο σκοράρισμα και η έμφυτη, απίστευτη επαφή που έχει με το καλάθι, υποχωρεί στη γενική εικόνα επειδή απλά ο Σέρβος δεν έχει τα φυσικά προσόντα του Λάσμε, ή του Γκιστ.
Τι χρειάζονται λοιπόν οι περισσότερες ομάδες; Αθλητικούς ψηλούς! Δεν έχει απολύτως καμία σημασία, αν μπορεί να παίξει με πλάτη, αν έχει έφεση στο ριμπάουντ, αν καταλαβαίνει το παιχνίδι, αν αντιλαμβάνεται όσα γίνονται γύρω του… Αθλητικός να είναι και ό,τι να’ναι!
Δεν είμαι εναντίον των αθλητικών προσόντων στις ομάδες… Κάθε άλλο! Ομως, το αθλητικός ψηλός, ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ είναι ένα από τα στοιχεία που διαθέτει κάποιος παίκτης (γιατί και οι ψηλοί είναι παίκτες και όχι… ψηλοί) για να κεντρίσει το ενδιαφέρον μιας ομάδας. Αθλητικοί ψηλοί, ειδικά στην Αφρική, υπάρχουν σε κάθε γωνιά, οποιασδήποτε γειτονιάς, κάθε χώρας… Ε, όσοι τους αναζητούν ας κλείσουν εισιτήρια…
Στην ΑΕΚ γίνεται το μεγαλύτερο πανηγύρι… Η Ενωση διαθέτει αυτή τη στιγμή πέντε παίκτες για το «4» και το «5»… Μαυροκεφαλίδης, Μαυροειδής, Σάκοτα, Σαρικόπουλος, Μιλόσεβιτς… Ο καθένας από αυτούς με πολύ ιδιαίτερα χαρακτηριστικά… Κι όμως… Χρειάζονται αθλητικό ψηλό, λένε οι «οπαδοί»! Εμποτισμένοι και απ’όλα όσα γράφονται σε σάιτ κι εφημερίδες.
Να υπενθυμίσω ότι η ΑΕΚ, όπως και ο Παναθηναϊκός, αλλά και ο Ολυμπιακός τα προηγούμενα χρόνια, επιχείρησαν να υπογράψουν ψηλά παιδιά με αθλητικές ικανότητες, αλλά οι περισσότεροι αποδείχτηκαν άμπαλοι περιοπής… Με τελευταίο παράδειγμα τον Ανοσίκε… Δεν ήταν αθλητικός ο Ανοσίκε; Σούπερ αθλητικός και σπουδαίος στην αντιμετώπιση του πικ εν ρολ… Αρκούσε; Οχι, βέβαια! Γιατί; Η απάντηση είναι εύκολη: Διότι δεν αρκεί να είναι κάποιος αθλητικός ψηλός για να βοηθήσει πραγματικά μία ομάδα.
Αν νομίζετε ότι εκεί έξω, υπάρχουν ψηλά παιδιά με ταλέντο στην επίθεση, αθλητικότητα και το απόλυτο πακέτο, κάνετε τεράστιο λάθος. Ειδικά μεσούσης της σεζόν… Δεν υπάρχουν! Αρα, ξεκινάει η διαδικασία των συμβιβασμών, που καταλήγει στο αθλητικός να’ναι και ό,τι να’ναι, τύπου Ανοσίκε, ή του απίθανου που έφερε πέρσι ο Παναθηναϊκός από τη Γερμανία!
Ας υποθέσουμε λοιπόν, ότι η ΑΕΚ, ή ο Παναθηναϊκός, βρίσκουν κάποιον και τον εντάσσουν στο ρόστερ τους… Ποσο χρόνο νομίζετε ότι θα μπορούσαν να …κλέψει στη χημεία μίας ομάδας που είναι ήδη διαμορφωμένη (και κάθε προσθήκη μπορεί να τη διαταράξει); Στην ΑΕΚ, επί παραδείγματι, που έτσι κι αλλιώς έχει τον Μιλόσεβιτς για να αντιμετωπίσει καταστάσεις ειδικών συνθηκών, θα ήταν ζήτημα αν μπορούσε να ξεκλέψει 5 ή 10 λεπτά… Εκτός κι αν στόχος μας είναι εξουδετερώσουμε όλους τους παίκτες τύπου Σαρικόπουλου, Μαυροειδή, ή Σάκοτα, που διαθέτουν, κορμιά, ευφυία, σουτ, αλλά δεν είναι αθλητικοί.
Συμφωνώ, ότι στο σχεδιασμό μίας ομάδας στο ξεκίνημα της σεζόν, ο υπολογισμός ενός παίκτη με αθλητικά προσόντα (συν όλων των άλλων όμως) για τις θέσεις «4» και «5» είναι πολύ χρήσιμος. Από την άλλη πλευρά όμως, τέτοιοι παίκτες είναι ελάχιστοι και ακριβοπληρώνονται, ενώ συνήθως καταλήγουν στο ΝΒΑ, που έχει περάσει και στην εποχή του small ball.
Η δημιουργούνται από το πουθενά, όπως έκανε ο μεγάλος Ζέλικο Ομπράντοβιτς με τον Γιάν Βέσελι! Και τον Μάικ Μπατίστ! Και τον Ντάριλ Μίντλετον στο παρελθόν.
Η αντιμετώπιση του πικ εν ρολ, το σωστό τρέξιμο στην τρανζίσιον, οι αλλαγές στην άμυνα, είναι στοιχεία του παιχνιδιού πια. Η καθιέρωση του όρου αθλητικός ψηλός όμως, γεννά ένα πολυ κουραστικό κλισέ, που μας οδηγεί σιγά σιγά στη πλήρη απομόνωση της πραγματικής διάστασης του παιχνιδιού: Το καλάθι και πως αυτό θα επιτευχθεί.
Πόσο αθλητικός είναι ο Ντρέιμοντ Γκριν, αυτός ο βαρυκόκκαλος φόργουορντ, που δεν πηδάει ψηλά, που το κορμί του θυμίζει περισσότερο σεκιουριτά κι όχι μπασκετμπολίστα; Αυτός ο τύπος είναι ο πιο σημαντικός παίκτης στην άμυνα των πρωταθλητών του ΝΒΑ και ο δεύτερος πιο σημαντικός γενικά
Ο Μάικ Μπατίστ πόσο αθλητικός ήταν;
Ο Μπιέλιτσα; Ο Πέκοβιτς; ΟΜπόγκουτ;
Ο Πρίντεζης, από την άλλη πλευρά, είναι αθλητικός; Προφανώς! Γιατί δεν τον χρησιμοποιεί ο Σφαιρόπουλος στο «5»; Α, γιατί δεν είναι αρκετά ψηλός για …αθλητικός ψηλός. Κι εν τέλει πόσο ψηλός πρέπει να είναι ο ψηλός και πόσο αθλητικός…
Ο Σχορτσιανίτης είναι αθλητικός; Κάθε άλλο! Γνωρίζετε ότι διαθέτει (ή διέθετε τέλος πάντων) ένα από τα πιο εκρηκτικά ζευγάρια ποδιών στα πλάγια βήματα, συγκριτικά με τους σέντερ της Ευρώπης;
Αυτή η advanced αναζήτηση κριτηρίων στην αναζήτηση παικτών, που προκαλεί τέτοια εξειδίκευση λες και θέλουμε να αγοράσουμε αυτοκίνητο, έχει καταντήσει ενοχλητική.
Οι περισσότεροι, που χρησιμοποιούν την έκφραση αθλητικός ψηλός, νομίζουν ότι γίνονται πιο ειδικοί, χωρίς να καταλαβαίνουν την ίδια στιγμή ότι χάνουν την ουσία και την γενική εικόνα λειτουργίας μίας ομάδας, όσο και των πραγματικών αναγκών της. Επαναλαμβάνουν, σαν ρομπότ, αυτό που τους σερβίρεται κι όχι αυτό που καταλαβαίνουν πραγματικά.
Εν τέλει, ας αναζητήσουμε όλοι τους καλούς παίκτες (γενικά) με τα ειδικά χαρακτηριστικά (καλούς σουτέρ, καλούς δημιουργούς, έξυπνους γκαρντ, ψηλούς σέντερ) και τα πιο ειδικά κριτήρια αναζήτησης ας τα αφήσουμε για το e-bay και το amazon…
Μία ομάδα, μπορεί να έχει δώδεκα παίκτες. Κανονικούς παίκτες και όχι 50 όπως στο αμερικάνικο φούτμπολ. Κι αν δεν έχουμε αθλητικούς ψηλούς, ας είμαστε εμείς που θα τους μάθουμε πως παίζεται το παιχνίδι… Η άμυνα, οι αλλαγές στα μαρκαρίσματα, το τρέξιμο… Γίνεται κι αυτό ξέρετε… Χωρίς το μπάσκετ να γίνεται e bay!
πηγη: http://www.sdna.gr/
