Πολλές φορές έχουμε ασχοληθεί με τα κακώς κείμενα στο ελληνικό μπάσκετ και ειδικά σε ό,τι αφορά στις μικρές ηλικίες. Μόνο που τα τελευταία χρόνια έχει εμφανιστεί ένα νέο είδος (προϊόν της κρίσης;) που αφορά τον… μπαμπά- χρηματοδότη. Για να κάνει ό,τι γουστάρει.
Προσέξτε, δεν μου ήρθε ξαφνικά στο μυαλό να γράψω ένα τέτοιο κείμενο. Υπάρχουν πολλά γεγονότα, τα τελευταία χρόνια, που αποτελούν πρόκληση. Είναι ντροπή, πραγματικά. Διότι όχι μόνο δεν σέβονται προσωπικότητες και ξεφτιλίζουν ανθρώπους με διαδρομή ετών στον χώρο του μπάσκετ, αλλά… τελειώνουν και τα παιδιά τους.
Αλήθεια, πιστεύουν ότι κάνουν καλό στο παιδί τους με αυτόν τον τρόπο; Οταν το επιβάλλουν, ουσιαστικά στην ομάδα. Οταν το βάζουν σε μια διαδικασία να ξεχωρίζει από τους άλλους όχι αξιοκρατικά, αλλά επειδή ο μπαμπάς… πληρώνει. Και κάπως έτσι το μπάσκετ μπαίνει σε μια παράλογη διαδικασία, γίνεται αλισβερίσι, επιλέγονται συγκεκριμένοι προπονητές που θα εξυπηρετούν το πλάνο. Ποιό πλάνο, αλήθεια;
Αυτό που ο γιός θα παίζει και θα σουτάρει και όλα τα συστήματα θα είναι γύρω του. Το μοντέλο ευδοκιμεί τα τελευταία χρόνια. Και όποιος τολμήσει να (αντι)μιλήσει τότε δεν έχει ελπίδα. Με συνοπτικές διαδικασίες θα κοπεί διότι δεν εξυπηρετεί το πλάνο: Να πληρώνει ο μπαμπάς και να παίζει ο γιός. Μιλάμε για… αξιοκρατία, όχι αστεία.
Στο μπάσκετ το ξέρουν αλλά δεν μιλάνε…
Οι άνθρωποι του μπάσκετ γνωρίζουν ότι συμβαίνουν αυτά τα γεγονότα τα τελευταία χρόνια. Προπονητές έχουν διασυρθεί (προφανώς επειδή χρειάζονται τη δουλειά) κι όσοι δεν το δέχτηκαν… απολύθηκαν. Ομάδες κάνουν συγκεκριμένες μεταγραφές μόνο και μόνο επειδή ο μπαμπάς… τάζει χρήμα!!! Οικονομική ενίσχυση. Με το αζημίωτο βέβαια. Να είναι σταρ ο γιός. Είτε είναι καλός είτε όχι.
Πριν από λίγο καιρό, απομακρύνθηκε προπονητής Ακαδημιών (!!!) επειδή είχε αξιοπρέπεια. Και δεν δέχθηκε να του επιβάλλουν οι γονείς/διοικούντες σε ποιά θέση και πόσο χρόνο θα παίζει το παιδί του καθενός.
Επίσης μπορώ έτσι απλά να σας μετρήσω μόνο φέτος (φανταστείτε τα προηγούμενα χρόνια), 2-3 προπονητές που απολύθηκαν επειδή δεν έβαζαν τον γιό του… επενδυτή.
Και κάπως έτσι το ελληνικό μπάσκετ προχωρά προς την κορυφή (της αηδίας).
Ο Φρανκ Μάρτιν, προπονητής στο South Carolina τα είχε πει μια χαρά πάντως… Ξέρετε αγγλικά οι περισσότεροι. Ακούστε τον
(Κι αν δεν ξέρετε αγγλικά, βάλτε κάποιον να σας το μεταφράσει. Καλό είναι)
Πηγή: www.sportime.gr
