Οι τραυματισμοί στον αθλητισμό μπορει να προέλθουν από:
- Προηγούμενους τραυματισμούς
- Μυοσκελετικές ανωμαλίες
- Πρόωρη εξειδίκευση
- Ελλείψεις στην τεχνική, ελλιπής ενδυνάμωση.
- Καιρικές συνθήκες
Αλλά και από ψυχοκοινωνικές καταστάσεις όπως:
- Έλλειψη αυτοπεποίθησης
- Στρες από τη ζωή, έντονα γεγονότα της ζωής (μείωση της προσοχής, της αυτοσυγκέντρωσης
- Χαμηλή ψυχική ετοιμότητα
- Αρνητική ψυχική διάθεση (ένταση, κατάθλιψη, θυμός, κούραση, σύγχυση)
- Κούραση από την προπόνηση ή από τα πολλά χρόνια ενασχόλησης με το άθλημα.
- Έλλειψη κοινωνικής υποστήριξης.
Για την αντιμετώπιση ενός τραυματισμού, ο αθλητής εκτός από την ιατρική στήριξη πρέπει να δώσει βάρος και στην ψυχολογική στήριξη. Η επαναφορά από τον τραυματισμό εξαρτάται από το μέγεθος του τραυματισμού, την προσωπικότητα του αθλητή αλλά και την θετική αντιμετώπιση απο το περιβάλλον του και απο τον ίδιο. Ένας τραυματισμός συνοδεύεται από:
- κατάθλιψη
- ένταση
- θυμό
- χαμηλή αυτοπεποίθηση
- μειωμένη αυτοσυγκέντρωση
- αποστροφή της άσκησης
Η ψυχολογική παρέμβαση παρακινεί τους αθλητές να ξεπεράσουν τα ψυχολογικά εμπόδια και να επανέλθουν πιο γρήγορα. Οι αθλητές πρέπει:
- να έχουν θετική στάση προς την αποθεραπεία
- να έχουν αυτοπεποίθηση,
- να έχουν στήριξη από την ομάδα (προπονητή – συναθλητές -διοίκηση) αλλά και από την οικογένεια.
- να καθορίζουν στόχους για το πρόγραμμα αποκατάστασης, να ενημερώνονται συνεχώς και να συγκεντρώνονται σε αυτό.
- να παραμένουν στο πρόγραμμα της ομάδας και να επικοινωνούν με την ομάδα φυσιολογικά.
- να παρακολουθούν την πρόοδο και να λαμβάνουν ικανοποίηση από αυτό.
- να συνεχίζουν την νοερή προπόνηση.
- να χρησιμοποιούν θετικό αυτοδιάλογο.
