Ο Χρήστος Δικταπανίδης μετράει έξι χρόνια στα πεπραγμένα των Μαχητών Δόξας Πεύκων είτε ως σύμβουλος της ομάδας, είτε ως προπονητής στο ανδρικό της τμήμα είτε τώρα ως τεχνικός διευθυντής στα τμήματα υποδομής. Σε συνέντευξή του στην ιστοσελίδα των Μαχητών μίλησε με γνώμονα τη διττή του ιδιότητα ως προπονητής αλλά και εκπαιδευτικός.
Η ακαδημία καλαθοσφαίρισης των Μαχητών Δόξας Πέυκων τι στόχους έχει και ποια η φιλοσοφία της;
Η ακαδημία των Μαχητών έχει πολλαπλούς στόχους, δεν είναι απλά μία ακαδημία καλαθοσφαίρισης. Πρωταρχικός μας στόχος είναι να δημιουργήσουμε ανθρώπινους χαρακτήρες που να καταλάβουν τις πραγματικές αξίες που πρέπει να διέπουν και να οδηγούν τους νέους ηθικές αξίες όπως η χαρά της δημιουργίας, η φιλία, η δύναμη της παρέας, η αλληλεγγύη, η αυτοθυσία, η αξιοκρατία, η εργατικότητα, ο κόπος και η ομορφιά της δυσκολίας ο σχηματισμός ενός ανεξάρτητου ατόμου, με σώμα και πνεύμα γεμάτα υγεία που να έχει γνώση και άποψη του πραγματικού κόσμου και όχι μιας εικονικής πραγματικότητας, ένα άτομο με αυτοπειθαρχία και υπεύθυνο, αυτοί είναι οι στόχοι μας.
Δουλεύοντας λοιπόν με σχέδιο και μέθοδο ο σκοπός μας είναι να δημιουργήσουμε χαρακτήρες ανταγωνιστικούς σε όλους τους τομείς της ζωής και όχι μόνο στην καλαθοσφαίριση. Αν τώρα μέσα από αυτήν την προσπάθεια ξεχωρίσουν κάποια παιδιά με ιδιαίτερη κινητικά και αθλητικά προσόντα καταφέρουν και στελεχώσουν τις μικτές ομάδες, τα κλιμάκια των εθνικών ομάδων και φυσικά την ανδρική μας ομάδα αυτό θα μας χαροποιούσε ιδιαίτερα. Ήδη άρχισαν να φαίνονται τα πρώτα αισιόδοξα μηνύματα από την φετινή χρονιά αλλά σίγουρα έχουμε πολύ δρόμο μπροστά μας. Το καλό είναι ότι όλοι οι προπονητές που συμμετέχουν στο πρόγραμμα ακολουθούν κοινό πρoγραμματισμό και αυτό είναι ιδιαίτερα ενθαρρυντικό.
Ποια είναι τα μεγαλύτερα προβλήματα που αντιμετωπίζετε σαν ακαδημία;
Το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι η έλλειψη ωρών προπόνησης, ιδιαίτερα μετά την απώλεια του γηπέδου του Δελασάλ. Eυτυχώς μας βοηθά ο Κος Φρυγανιώτης με την παραχώρηση κάποιων ωρών αλλά πιστεύω ότι διαβάζοντας τις προγραμματικές δηλώσεις και τον προγραμματισμό του Δημάρχου Νεάπολης – Συκεών Κου Δανιηλίδη με τον οποίο και έχουμε άψογη συνεργασία και κατόπιν προτάσεως μας που έγινε αποδεκτή θα γίνει προπονητήριο δίπλα στο υπάρχον κλειστό γυμναστήριο, ενώ θα υπάρξει και άλλο γυμναστήριο στο υπό ανέγερση Γυμνάσιο, Ολυμπιακών προδιαγραφών και αυτό θα λύσει τα χέρια μας και τα Πεύκα θα γίνουν μία Αθλητομάνα περιοχή.
Εμείς όμως δεν περιμένουμε αυτά τα μεγάλα έργα αλλά έχουμε δημιουργήσει ένα πρόγραμμα όπου το κάθε παιδί μπορεί να κάνει περισσότερες ώρες προπονήσεις – αν το επιθυμεί- σε ισχυρότερα τμήματα έτσι ώστε να μην ανακόπτεται η πρόοδος του.
Είναι το μέλλον του Ελληνικού μπάσκετ και πάλι η ανάπτυξη των υποδομών;
Αυτή είναι μια πολύ δύσκολη ερώτηση αν αναλογισθεί κανείς ότι κάποτε υπήρχαν περίπου 120.000 δελτία αθλητών τα οποία έφθασαν τις 450.000 αργότερα, συνεπώς Ακαδημίες υπάρχουν αλλά τώρα όμως θα πρέπει να μας προβληματίσει ότι οι 10 πρώτοι σκόρερ τις Β’ Εθνικής την περσινή χρονιά ήταν πάνω από 30 χρονών. Άρα το να έχουμε πολλά παιδιά σημαίνει ότι πρέπει να παίζουν στις ομάδες τους αλλιώς είναι δώρο άδωρον.
Η λύση του προβλήματος έγκειται στο πρώτο σκέλος της ερώτησης. Μέσα από τις Ακαδημίες δεν πρέπει να βγαίνουν μόνον παίκτες αλλά παράγοντες, φίλαθλοι, δημοσιογράφοι, διαιτητές, κριτές και γενικά άνθρωποι που θα γνωρίζουν το άθλημα σε βάθος και θα το “αποποδοσφαιροποιήσουν”. Θα απεμπλακούν από όλες αυτές τις λογικές που τις πλασάρουν άνθρωποι που έχουν παρεισφρήσει στον χώρο έχοντας άγνοια τι είναι ο αθλητισμός και ορμώμενοι από ίδια συμφέροντα και θα εμπιστευθούν τους νέους γιατί πολύ απλά ο νέος τρέχει πιο γρήγορα και πηδάει ψηλότερα από έναν 35χρονο απλά χρειάζεται καθοδήγηση και αξιοκρατία.
Σαν εκπαιδευτικός που είστε, πόσο εύκολο είναι για τα παιδιά σήμερα να ανταποκριθούν στις αγωνιστικές ους υποχρεώσεις με τόσο βεβαρημένο πρόγραμμα στο σχολείο;
Ο χρόνος είναι πάρα πολύς αλλά και πολύ λίγος ανάλογα πως τον διαχειρίζεσαι. Τα πράγματα είναι απλά αν ο αθλητής παίρνει καλούς βαθμούς στο σχολείο του, κανένας γονιός δεν μπορεί να του απαγορεύσει να κάνει όσο προπόνηση θέλει. Εμείς όμως παρακολουθούμε τις επιδόσεις των Αθλητών, βραβεύουμε τους άριστους, και όποιος έχει πτώση οφείλουμε να του μειώνουμε και τις προπονήσεις. Μόλις πάρουν βαθμούς οι έλεγχοι τους πρέπει να συλλέγονται και να αναλύονται όχι μόνο για να γνωρίζουμε τις επιδόσεις τους αλλά και για να μας βοηθήσουν στην σκιαγράφηση του χαρακτήρα του αθλητή, άρα και στην σωστή επιλογή της ψυχολογικής του προσέγγισης.
