Το μπάσκετ που αγαπήσαμε..
Θυμάμαι.. ξεχνάω.. αδειαζω..
Πώς σε κατάντησαν έτσι;
Κάποτε υπήρχε σεβασμός..
Κέρδιζες έχανες σεβοσουν και δεν μιλούσες.
Τι παικταράδες είχαμε στις μικρές ομάδες Θέέ μου;
Πίκρα στο στόμα μου με την κατάντια.
Προπονητές διασκεδαστές ονείρων σ’ ένα ανύπαρκτο παιχνίδι.
Οι Σέρβοι.. οι Λιθουανοί.. οι Ισπανοί. ελεύθερο παιχνίδι με έμφαση στα βασικά του μπάσκετ.. ντρίπλα πάσα σουτ, θέση τριπλής, κίνηση χωρίς τη μπάλα κι 1on1 απ’ ολες τις θέσεις για όλα τα παιδιά χωρίς εξειδικευση.εως τα 14 τους χρόνια.
Η τεχνική στο σουτ, μεθοδολογία και διδασκαλία.
Ενώ εμείς κερδίζουμε 40.. 50 και 60 πόντους και συνεχίζουμε τις παγίδες και τα σκριν και κόντρα σκριν στο σκριν, για τον έφορο, τους γονείς στη κερκίδα και τη διοίκηση που θέλει νίκες με διήλάσια διαφορά στο σκορ.
” Η Ακαδημία που σαρώνει στο διάβα της..”
Παίζουμε οργανωμένο μπάσκετ με συστήματα.. και τον καλο μας παίκτη 39.5 λεπτά στο παρκέ και press για 40 λεπτά.
Coachares δώστε πρεσαδούρες και σκριν στο σκριν.. τιτλουχοι μου..
Δυστυχώς πιάνουμε πάτο σιγά σιγά.
Προπονητές επιστρέψτε στις βασικές δεξιότητες και στη κίνηση χωρίς την μπάλα.
Δώστε ‘σ’ όλα τα παιδιά το δικαίωμα να κατεβάσουν τη μπάλα και να μάθουν.. να κάνουν λάθη.. να σεβαστούν το άθλημα και τον αντίπαλο, να αγαπήσουν την ομάδα και τον συμπαίκτη.
Split και πάσα.. back door και give and go.
Το μπάσκετ που αγαπήσαμε..
Το μπάσκετ που θα σε κάνει να μείνεις στο χώρο για πολλά χρόνια.
“Παιδεία και aθληση” Διονύσης Γκιουλέας
