Λένε ότι «όταν ο άνθρωπος κοιτάζει κατάματα τον θάνατο, ολόκληρη η ζωή του περνά μπροστά από τα μάτια του σε κλάσματα δευτερολέπτου».Για τον Ουέιν Έστες, όμως, πριν από εκείνο τομοιραίο -και τελευταίο- βήμα του το βράδυ της 8ης Φεβρουαρίου 1965 στην πόλη Λόγκαν της Γιούτα, μάλλον δεν συνέβη κάτι τέτοιο. Ο 21χρονος φόργουορντ του πανεπιστήμιου Γιούτα Στέιτ, που για τρία χρόνια έκανε τα μάτια συμπαικτών, αντιπάλων και κοινού να μένουν έκπληκτα από το ταλέντο και τις ικανότητές του, φαίνεται ότι δεν πρόλαβε να σκεφτεί τίποτα. Ο ίδιος, σταρ των Aggies και την ίδια μέρα, προ ωρών, κάτοχος ενός σπουδαίου επιτεύγματος, έγινε αίφνης και μέχρι τις μέρες μας ο διασημότερος μαθητής του κολεγίου του. Αν και δυστυχώς δεν κατόρθωσε ποτέ να προλάβει να αποφοιτήσει. Ζώντας κάτι σαν το «Live Fast, Die Young» (=«Zήσε Γρήγορα, Πέθανε Νέος»), την περίφημη βιογραφία του ηθοποιού Τζέιμς Ντιν,πάντως, ο Έστες έκανε πράξη μόνο το πρώτο σκέλος από την διαπίστωση «να ονειρεύεσαι σαν να ζήσεις για πάντα, να ζεις σαν να πέθαινες σήμερα», του Ντιν. Διότι το τελευταίο 48ωρο της συναρπαστικής αλλά σύντομης ζωής του, ο τότε δεύτερος σκόρερ του NCAA άρχισε να σκέφτεται φιλοδοξίες που δεν είχε ποτέ και να κάνει σχέδια για το μέλλον του, εντός κι εκτός του παρκέ. Ωστόσο, δεν περιόρισε την περιέργεια του για ένα τροχαίο από το οποίο πέρασε σαν θεατής και αυτό τον έκανε θύμα του… Σαν σήμερα (8/2), πριν από 53 χρόνια, ο Έστες έβαλε το όνομά του στα βιβλία των ρεκόρ του κολεγιακού πρωταθλήματος των Η.Π.Α. Αλλά λίγες ώρες μετά τον αγώνα της ζωής του, έχασε τη ζωή του. Καθώς άφησε ακαριαία την τελευταία πνοή του και δεν είχε την ευκαιρία να εκπληρώσει τις προσδοκίες και να ζήσει ένα «λαμπερό» μέλλον στο Λος Άντζελες και τους Λέικερς.
Εκείνη η σπουδαία και συνάμα μοιραία νύχτα άρχισε με τον Έστες να φτάνει στο γήπεδο του σχολείου του, για τον αγώνα με το πανεπιστήμιο του Ντένβερ, και να χρειάζεται 47 πόντους για να γίνει ο 18ος στην ιστορία του NCAA που θα ξεπεράσει το «φράγμα» των 2.000π.. Λίγο πριν από το τζαμπ-μπολ παραπονέθηκε για ένα μούδιασμα στα δάχτυλα των χεριών του και τους ώμους του και το κοινό «μούδιασε» με τη σειρά του βλέποντάς τον να σουτάρει απρόσμενα «αίρμπολ» στην προθέρμανση. Μονάχα που «ζεστάθηκε» μετά το αρχικό 0/5 και στο ημίχρονο είχε 24π., σε μία νέα «παράσταση» του περίφημου hook-shot του και του σχεδόν ασταμάτητου τζαμπ-σουτ του. Πέντε λεπτά πριν από την λήξη (της νίκης με 91-62) έφτασε τους 46π. και 1:30 για το φινάλε, έπειτα από πάσα του συμπαίκτη του Χαλ Χέιλ, ανάγκασε 5.000 θεατές να τον αποθεώσουν, όταν σκόραρε με σουτ από τη δεξιά γωνία και με τον 48ο πόντο του συμπλήρωσε 2.001 στην τριετή θητεία του στο Γιούτα Στέιτ! Το ματς σταμάτησε για τα δέοντα, αλλά το χειροκρότημα μετατράπηκε γρήγορα σε… αποδοκιμασίες του κόσμου, όταν ο κόουτς ΛαΝτελ Άντερσεν απέσυρε στον πάγκο τον μεγάλο σταρ του. Βλέπετε, το κοινό δεν αρκέστηκε στο standing ovation και επιθυμούσε να δει τον αγαπημένο παίκτη του να δοκιμάσει να καταρρίψει το δικό του ρεκόρ πόντων στην ιστορία του κολεγίου, που ήταν οι 52π. εναντίον του Μπόστον Κόλετζ του (τότε κόουτς και παλαίμαχου σταρ των Σέλτικς) Μπομπ Κούζι, τον Δεκέμβριο του 1964 σε αγώνα στην Χαβάη! Μετά το τέλος του παιχνιδιού, ο Έστες πήγε κατευθείαν στο γιατρό της ομάδας, τον Δρα Τζον Ουόρλι, επιμένοντας για το μούδιασμα στα δάχτυλα. Ο τελευταίος, όπως ανέφερε χρόνια αργότερα σε συνέντευξή του στο FOX Sports, του είπε «πήγαινε σπίτι να ξεκουραστείς και αν συνεχιστεί αυτό για μία-δύο μέρες, θα πάμε σε νευροχειρουργό». Δεν φανταζόταν, όμως, ότι δεν θα ξανάβλεπε ποτέ ξανά ζωντανό τον 21χρονο Ουέιν… Ή, για την ακρίβεια, δεν μπορούσε να σκεφτεί πως θα τον συναντούσε αναίσθητο μερικές ώρες αργότερα, στο νοσοκομείο.
Φεύγοντας από το γήπεδο, ο Έστες τηλεφώνησε στους γονείς του στην γενέτειρά του, την πόληΑνακόντα της Μοντάνα, για να τους πει για το κατόρθωμά του. Εκείνοι και ο μικρός αδερφός του, Ρον, γνώριζαν τα πάντα, αφού είχαν πάει σε ένα εστιατόριο για να δειπνήσουν και να ακούσουν τον ιστορικό αγώνα στο ραδιόφωνο. Ο Ουέιν μίλησε για λίγο με τον πατέρα του, πριν αυτός πιάσει δουλειά για την βάρδιά του στο χυτήριο της Ανακόντα. Και στη συνέχεια ξεκίνησε για το διαμέρισμά του στην περιοχή Λόγκαν, μαζί με τον συμπαίκτη, συγκάτοικο και κολλητό του, Ντελ Λάιονς, ώστε να αλλάξουν ρούχα και να βγουν για φαγητό. Στη διαδρομή πέρασαν από τον τόπο ενός τροχαίου, στο οποίο ένας οδηγός έχασε τον έλεγχο του οχήματος λόγω της χιονόπτωσης και το έριξε πάνω σε έναν τηλεφωνικό θάλαμο. Συναντώντας τους συμπαίκτες τους, Τιμ Σμιθ και Τζον Βάσεϊ, οι Έστες και Λάιονς πέρασαν ξανά από το σημείο του ατυχήματος, στον δρόμο για την τοπική πιτσαρία. Μετά το δείπνο τους, όμως, περνώντας και πάλι από το ίδιο σημείο, σταμάτησαν να δουν τι συνέβη. Η αστυνομία είχε καθαρίσει τον τόπο, δεν υπήρχε κάτι να παρατηρήσουν και αποχώρησαν. Μονάχα που ενώ ο ύψους 1,82μ. Λάιονς πρόσεξε ένα καλώδιο ηλεκτρικής ενέργειας, ο Έστες των 201 εκατοστών δεν έκανε το ίδιο. Η ειρωνεία είναι ότι η εντυπωσιακή κορμοστασιά του έγινε «παγίδα», αφού δεν απέφυγε το καυτό καλώδιο, το οποίο τον χτύπησε στο κούτελο και του πήρε ακαριαία τη ζωή, από ηλεκτροπληξία… Οι για πολλούς απόκοσμες συνθήκες του θανάτου του παραμένουν ακόμη απροσδιόριστες, διότι κανείς δεν γνωρίζει πόσα βολτ διαπέρασαν το κορμί του Έστες, ο οποίο σύμφωνα με τον καλύτερο φίλο του, χτύπησε ενστικτωδώς το καλώδιο και πρόλαβε μόνο να προτάξει μάταια το χέρι του για βοήθεια, χάνοντας την επόμενη στιγμή τις αισθήσεις του. Ο Λάιονς τόνισε αργότερα ότι εκείνος σώθηκε γιατί είχε αλλάξει παπούτσια (φορώντας Converse αντί για μπότες) «και με γλίτωσαν οι λαστιχένιες σόλες». Σε αντίθεση με τον Έστες, που δεν είχε βγάλει τις μπότες με τις δερμάτινες.
Το ασθενοφόρο μετέφερε τον Έστες στο νοσοκομείο που εφημέρευε και στην εντατική βρισκόταν ο Δρ. Ουόρλι. Ο γιατρός των Aggies, στο άκουσμα του ονόματος του 21χρονου, θεώρησε ότι τον επισκέφθηκε για το μούδιασμα στα δάχτυλα και αργότερα δήλωσε πως «αντί να συναντήσω εκείνο το μεγαλόσωμο παιδί, αντίκρισα έναν νεκρό άντρα…». Ήταν το τραγικό τέλος μίας μεγάλης μπασκετικής ιστορίας, αλλά μίας σύντομης ζωής. Μίας πορείας που σταμάτησε πρόωρα. Περίπου 48 ώρες νωρίτερα, στις 6 Φεβρουαρίου 1965, ο Έστες σκόραρε 37π. κόντρα στο γειτονικό Μπρίγκχαμ Γιανγκ, αλλά παρά την ήττα είχε δύο λόγους για να χαμογελάσει. Ο πρώτος ήταν τα νέα από τον σκάουτερ των Λέικερς -που κατείχαν τα περιφερειακά δικαιώματά του (σ.σ.: territorial draft rights)-, ο οποίος τον ενημέρωσε ότι οι «Λιμναίοι» σκοπεύουν να τον επιλέξουν στο ντραφτ και να τον κάνουν συμπαίκτη με το είδωλό του, Έλτζιν Μπέιλορ! Το μυαλό του Έστες, όμως, δεν ήταν στο μπάσκετμπολ εκείνη την βραδιά. Άλλωστε, εκτός του ότι είχε απλώς όνειρο να εργαστεί ως γυμναστής στην Μοντάνα, αστειεύτηκε στον σκάουτερ των Λέικερς, λέγοντας ότι «αν με θέλετε, θα πρέπει να πάρετε μαζί και τον συμπαίκτη μου, Ντελ Λάιονς, γιατί μόνος αυτός ξέρει πού μου αρέσει να παίρνω την μπάλα!». Οι Λέικερς δεν ήταν προτεραιότητα για τον Ουέιν, ο οποίος λίγο αργότερα έκανε πρόταση γάμου για… 13η φορά στην κοπέλα του από το πρώτο έτος στο Γιούτα Στέιτ, Πόλα ΝτεΤζόσουα! Η σχέση τους πέρασε «κύματα» όταν εκείνη αποφάσισε να μετεγγραφεί στο Μπρίγκχαμ Γιανγκ. Όμως τα ατελείωτα ραντεβού, τα οποία συχνά κατέληγαν με την Πόλα (όπως αποκάλυψε η ίδια σε συνέντευξη στην ιστοσελίδα «missoulian.com» το 2007) να… του δίνει την μπάλα για να προπονείται στα «baby sky-hook»του(!) τα μεσάνυχτα σε κάποια ανοιχτό γήπεδο, την έπεισαν. Παρά το γεγονός ότι οι γονείς της, ως Μορμόνοι (η οικογένεια του Έστες ήταν πιστή στην Αγγλικανική εκκλησία) δεν επιτρεπόταν να δώσουν το παρών στον γάμο της κόρης τους. Ενώ οι γονείς του νεαρού πίστευαν ότι θα παντρευτεί την παιδική φίλη του από την Ανακοντα, Τζούντι Μόρσταϊν, η οποία το 1964 αγωνίστηκε στους Χειμερινούς Αγώνες της Αυστρίας, στα 1.500 πατινάζ ταχύτητας και το 2001, ως Τζούντι Μαρτζ, εκλέχθηκε η πρώτη γυναίκα κυβερνήτης της Μοντάνα!
Κανένα από τα παραπάνω σχέδια του Έστες, ωστόσο, δεν πραγματοποιήθηκε. Όσο «θόρυβο» έκανε στο παρκέ με το ταλέντο του τόσο «αθόρυβα» έφυγε από τη ζωή… Όσοι τον γνώρισαν επαναλάμβαναν ότι επρόκειτο για ένα σεμνό παιδί. Ο μικρός Ουέιν ασχολήθηκε μεράκμπι και στίβο στο γυμνάσιο και ο κόουτς ΛαΝτελ Άντερσεν επιχείρησε αρχικά να τον «στρατολογήσει» ως αθλητή ακοντίου για το Γιούτα Στέιτ. Μάλιστα, η κόρη του αδερφού του, Ρον, φοιτά σήμερα στο Γιούτα Στέιτ ως ακοντίστρια! Ο Άντερσεν πήρε το ρίσκο να του δώσει πλήρη υποτροφία μπάσκετμπολ και να του βρει καλοκαιρινή δουλειά και τα πανεπιστήμια Μοντάνα και Μοντάνα Στέιτ μετάνιωσαν που τον προσπέρασαν. Σαν πρωτοετής δεν αγωνίστηκε, λόγω κανονισμών του NCAA που δεν έδιναν τότε δικαίωμα συμμετοχής στους freshmen. Αλλά το 1963, με μ.ό. 20,7π. και το 1964, με 28π., οδήγησε τους Aggies στο τελικό τουρνουά (αποκλεισμός σε πρώτο και δεύτερο γύρο με ρεκόρ 20-7 και 21-8 αντίστοιχα). Το 1964-65 το Γιούτα Στέιτ είχε μόλις 13-12 και καμία ελπίδα για την λεγόμενη «March Madness». Όμως ο Έστες μέτρησε μ.ό. 33,7π. και ήταν δεύτερος σκόρερ του κολεγιακού πρωταθλήματος, πίσω μόνο από τον σταρ του πανεπιστήμιου Φλόριντα και μετέπειτα πρωταθλητή ΝΒΑ (1975) με τους Γκόλντεν Στέιτ Ουόριορς, Ρικ Μπάρι, που βρέθηκε στο Νο2 του ντραφτ του 1965. Ο Έστες θεωρούνταν ισάξιος του Μπάρι και των Μπιλ Μπράντλεϊ και Γκέιλ Γκούντριτς, που επιλέχθηκαν από Νικς και Λέικερς αντίστοιχα μέσω territorial picks και των Τζέρι Σλόαν και Μπίλι Κάνιγχαμ, οι οποίοι στο ίδιο ντραφτ επιλέχθηκαν από Μπούλετς και Σίξερς σε Νο4 και Νο5 αντίστοιχα και πραγματοποίησαν σπουδαία καριέρα στην επαγγελματική Λίγκα.
Ο Ουέιν Έστες κατείχε το ρεκόρ πόντων των Aggies ως το 2008, όταν τον ξεπέρασε με 2.507π. ο νυν γκαρντ της Ρεάλ Μαδρίτης, Τζέισι Κάρολ! Παραμένει, όμως, ο πιο διάσημος παίκτης στην ιστορία του κολεγίου από το οποίο αποφοίτησε μεταξύ άλλων ο άλλοτε φόργουορντ του Άρη και του Περιστερίου, Σπένσερ Νέλσον,που είναι πλέον ασίσταντ κόουτς στο Γιούτα Στέιτ. Άλλοι σημαντικοί απόφοιτοι ήταν ο Νέιτ Ουίλιαμς, ο οποίος το 1973-74 κατέγραψε μ.ό. 15,5π. με τους Σακραμεντο Κινγκς, ο Μαρβ Ρόμπερτς, πρωταθλητής ΑΒΑτο 1975 με τους Κεντάκι Κόλονελς και το 1976-77 παίκτης των Λέικερς και φυσικά ο Ντικ Μότα, μετέπειτα κόουτς των Μπουλς, Μαβς, Νάγκετς και πρωταθλητής τω 1978 με τους Μπούλετς. Η «κληρονομιά» του Έστες συνεχίζει να συγκινεί και να εμπνέει τους ανθρώπους τόσο στην Μοντάνα όσο και στην Γιούτα. Τον Απρίλιο του 2014, το Γιούτα Στέιτ παρουσίασε το νέο υπερσύγχρονο προπονητικό κέντρο (2.972τ.μ.) των ομάδων μπάσκετμπολ ανδρών και γυναικών και έδρα των αγώνων της ομάδας γυναικών βόλεϊ του σχολείου, το οποίο κόστισε 9,7εκατ..δολ. και έλαβε το όνομα «Wayne Estes Center». Τόσο στη νέα εγκατάσταση όσο και στο γήπεδο μπάσκετμπολ των Aggies υπάρχει ειδικός χώρος μνήμης για τον Ουέιν και στο δεύτερο έχει τοποθετηθεί και το κομμάτι από το παρκέ στο οποίο πάτησε ο Έστες μετά το καλάθι του για τον 2001ο πόντο του κόντρα στο Ντένβερ, που είχε φυλάξει για χρόνια σε ένα ντουλάπι ο κόουτς Άντερσεν. Ακόμη και 53 χρόνια μετά τον περίεργο θάνατό του, κι έστω κι αν οι νεαροί σε ηλικία ή όσοι δεν κατάγονται από Μοντάνα ή Γιούτα δεν γνωρίζουν πολλά για την ιστορία του, ο θρύλος του Ουέιν Έστεςπαραμένει ζωντανός και στην πόλη του και στην πολιτεία του πανεπιστήμιού του. Παρότι όταν πάτησε για πρώτη φορά το πόδι στο σχολείο, έλαβε το παρωνύμιο «Baby Huey» από το ομώνυμο καρτούν, λόγω της… μεγάλης μέσης που είχε αποκτήσει από το ράγκμπι και τα αγαπημένα φαγητά της μητέρας του. Εκείνο το παρατσούκλι μοιάζει πια απόμακρο και ξεχασμένο. Σε αντίθεση με τον ίδιο και τη φήμη του, που δεν κατάφερε ποτέ να γίνει μεγαλύτερη και δεν απάντησε στο «τι θα γινόταν;» αν δεν είχε περάσει ποτέ από εκείνο το σημείο του ατυχήματος.
Πηγές:
FOXSports.com
Missoulial.com
Deseretnews.com
Utahstateaggies.com
Archive.sltrib.com
basketblog.gr
