Ας θέσουμε ως αρχή πως και οι δώδεκα παίκτες σε μια ομάδα μπάσκετ είναι σημαντικοί. Όλοι οι αθλητές μπάσκετ είτε σε μικρή είτε σε μεγάλη ηλικία έχουν έρθει αντιμέτωποι με τον πάγκο. Σε κανέναν δεν αρέσει να περνάει η αγωνιστική περίοδος κα να τον βρίσκει για σχεδόν ολόκληρο τον αγώνα στον πάγκο. Γι’ αυτό ευθύνονται δύο άνθρωποι από την μία ο ίδιος ο αθλητής και από την άλλη ο προπονητής.
Από την μια για να βρίσκεται ο αθλητής επανειλημμένα στον πάγκο, είτε δεν προσπαθεί και δεν εργάζεται τόσο πολύ όσο ζητά ο προπονητής αλλά και λόγω της συμπεριφοράς του, είτε ο ίδιος προσπαθεί καθημερινά στην προπόνηση και σε κάθε ευκαιρία που του δίνεται αλλά δεν αναγνωρίζεται από τον προπονητή. Μπορεί ο αθλητής να μην έχει τόσο υψηλή αντίληψη για το άθλημα και ταλέντο ή οι ικανότητές του να υστερούν, όπως αντοχή, δύναμη, τακτικά κομμάτια, αλλά με την προσπάθεια του να τις καλύπτει. Ο αθλητής που βρίσκεται στον πάγκο πρέπει να δείχνει την θέλησή του για να συμμετέχει στον αγώνα, με την στάση του σώματος με την εμψύχωσή του προς τους άλλους συμπαίκτες του αλλά και με το ‘’διάβασμα’’ του παιχνιδιού. Πρέπει να είναι έτοιμος όταν του δοθεί η ευκαιρία να αντιδράσει κατάλληλα. Σε εκείνη την φάση εμφανίζεται ο προπονητής. Τελικά, όντως του δίνεται η ευκαιρία και τελικά ο κόουτς τον χρησιμοποιεί, είναι η ώρα που πρέπει να δώσει το κάτι παραπάνω την ώρα που πρέπει να αξιοποιήσει την ευκαιρία που του δόθηκε. Έτσι, θα αποδείξει τόσο στον εαυτό του, αλλά και τον προπονητή ότι αξίζει την δυνατότητα που του δόθηκε. Ωστόσο, υπάρχει και η πιθανότητα ο παίκτης να μην παίξει καλά εκείνη την συγκεκριμένη στιγμή. Σε αυτήν την φάση ο προπονητής, αλλά και οι συμπαίκτες του θα πρέπει να τον εμψυχώσουν ώστε να διορθώσει τα λάθη του και στον επόμενο αγώνα να τα πάει καλύτερα. Ο προπονητής θα πρέπει να δίνει σε όλους τους παίκτες τόσο προσωπικό όσο και ομαδικό κίνητρο ώστε να ξεπερνούν τον εαυτό τους και τα όρια τους, κάνοντας το καλύτερο για αυτούς, αλλά και για την ομάδα. Σε καμία περίπτωση ο αθλητής δεν πρέπει να νιώσει ότι αγνοείται από τον προπονητή. Η απαξίωση από τον προπονητή αλλά και από τους συμπαίκτες ορισμένες φορές ενδέχεται να επιφέρουν δύο συνέπειες. Η μία περίπτωση θα είναι ο αθλητής να τα παρατήσει και να μην προσπαθεί καθόλου για το υπόλοιπο της χρονιάς και έτσι αυτό το διάστημα να χαθεί και να αξιοποιηθεί στο ελάχιστο. Μια δεύτερη περίπτωση είναι ο αθλητής να μην τα παρατήσει, αλλά να λειτουργήσει με βάση των εγωισμό του, τον υγιή, και να προσπαθήσει περισσότερα αποδεικνύοντας στον προπονητή του ότι αξίζει μία θέση στους ενεργούς παίκτες και πως θα την αποκτήσει. Βέβαια, το θέμα εδώ είναι και ο προπονητής να αντιληφθεί αυτήν την προσπάθεια.
Έτσι, λοιπόν, το ζήτημα του πάγκου είναι πολύ συνηθισμένο, λύσεις υπάρχουν ώστε ένας παίκτης να γίνει δραστήριος και να μην ταυτιστεί με τον πάγκο. Αυτές βρίσκονται τόσο στην διάθεση του προπονητή και του παίκτη. Το ζητούμενο είναι να αντιληφθούν και οι δύο πλευρές τα λάθη που πρέπει να διορθωθούν αλλά και τις προσπάθειες που πρέπει να γίνουν και από τα δύο μέρη.
Για το Northbasket
Αργυρω Τζικου
