Ο πρώτος αγώνας (15 Απριλίου 1958) της Εθνικής Γυναικών

305

Η ιστορική στιγμή για το Mπάσκετ Γυναικών στην Ελλάδα

Σε παλαιότερο τεύχος (και συγκεκριμένα στο 2ο, τον Ιανουάριο του 2022) είχαμε παρουσιάσει τα ρεπορτάζ για τον πρώτο αγώνα στην ιστορία της Εθνικής Ανδρών το 1936. Στο παρόν τεύχος, θα περάσουμε από το man to man στο woman to woman καθώς βρήκαμε (και παρουσιάζουμε) το ρεπορτάζ για τον πρώτο αγώνα στην ιστορία της Εθνικής Γυναικών, στις 15 Απριλίου 1958!

Προπονητής της ομάδας, ένας πιονέρος του αθλήματος, μια μεγάλη μορφή, ο Πόλυς Πολυτιμίδης, Αιγυπτιώτης ευπατρίδης, πρώην αθλητής του Πανελληνίου και στη συνέχεια εκ των ιδρυτικών στελεχών του Τρίτωνα ενώ στη «δύση» της μακρόχρονης προπονητικής του διαδρομής (τέλη δεκαετίας ’80 και αρχές ’90) κυριάρχησε στον Εθνικό Γ.Σ..

Μεγάλη μορφή, ήρωας του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου με έντονη αντιστασιακή δράση σε βάρος των κατακτητών και ταυτόχρονα σπουδαίος αθλητής και λάτρης του μπάσκετ.

Εκείνος κλήθηκε να δημιουργήσει την πρώτη Εθνική Γυναικών την οποία μάλιστα προετοίμασε σκληρά επί δύο μήνες για τον πρώτο φιλικό αγώνα με την Εθνική Λιβάνου, στις 15 Απριλίου του 1958.

Στο γήπεδο του Πανελληνίου, παρουσία τριών χιλιάδων θεατών η Εθνική ομάδα παρουσιάστηκε πανέτοιμη και πολύ καλά προετοιμασμένη και προπονημένη, αφού όπως θα διαβάσουμε παρακάτω στα ρεπορτάζ της εποχής, επί 35 λεπτά οι αθλήτριες έπαιζαν πιεστική ατομική άμυνα σε όλο το γήπεδο στις αντιπάλους τους.

Η φυσική κατάσταση των Ελληνίδων αθλητριών προκάλεσε την εντύπωση και το θαυμασμό των δημοσιογράφων.

Το πρώτο σχετικό ρεπορτάζ δημοσιεύτηκε στην «Αθλητική Ηχώ» στις  9 Απριλίου 1958 κι αφορούσε στην άφιξη της Εθνικής Λιβάνου στην Αθήνα για τον αγώνα.

Στη φωτογραφία διακρίνεται η Ρωρώ Βαρελοπούλου, βασικό στέλεχος της Εθνικής ομάδας σε φάση από τον αγώνα ανάμεσα στον Τρίτωνα και τον ΑΟ Αμπελοκήπων, ενώ επιχειρεί προσπάθεια προς το καλάθι. Δίπλα της διακρίνεται η Κέλερη.

Όπως αναφέρεται στο ρεπορτάζ η αποστολή των Λιβανέζων απαρτιζόταν από 16 άτομα που θα διέμεναν στο ξενοδοχείο «Κάιρο Σίτυ» (το οποίο φυσικά δεν υπάρχει πλέον άρα δε γνωρίζουμε που βρισκόταν).

Η τιμή του εισιτηρίου για τον αγώνα ήταν στις 15 δραχμές ενώ υπήρχε και «αθλητικό εισιτήριο» στην τιμή των 7 δραχμών. Αφορούσε φυσικά τους αθλητές που θα πήγαιναν να δουν τον αγώνα. Διαιτητές ορίστηκαν οι Καλλίτσης και Πολυκράτης.

Το τζάμπολ θα δινόταν στις 9 το βράδυ και μέχρι εκείνη τη στιγμή οι Λιβανέζες βρήκαν την ευκαιρία να ακολουθήσουν εκπαιδευτικό πρόγραμμα. Υπήρχε και σχετικό ρεπορτάζ της εφημερίδας.

Μάλιστα ο αγώνας είχε οριστεί Τετάρτη η οποία ακολουθούσε το Πάσχα. Διαβάζουμε λοιπόν ότι η ομάδα του Λιβάνου το Μεγάλο Σάββατο (11/4/1958) παρακολούθησε στην Μητρόπολη την τελετή της Αναστάσεως.

Την Κυριακή του Πάσχα (12/4/1958)επισκέφτηκαν την πρεσβεία του Λιβάνου στην Αθήνα ενώ το απόγευμα βρέθηκαν στο Θέατρο «Ολύμπια» όπου παρακολούθησαν την «Κάρμεν».

Την Δευτέρα του Πάσχα (13/4/1958) οι Λιβανέζες αθλήτριες ανέβηκαν στην Ακρόπολη και στη συνέχεια επισκέφτηκαν διάφορα Μουσεία. Την Τρίτη (14/4/1958) έκαναν προπόνηση στο γήπεδο του Πανελληνίου.

Βλέπετε στη φωτογραφία της αθλήτριες του Λιβάνου να κρατούν την «Αθλητική Ηχώ» ενώ θα πρέπει να σημειώσουμε ότι και για εκείνες ήταν ο πρώτος αγώνας στην ιστορία της Εθνικής τους ομάδας!

Το ρεπορτάζ επίσης ανέφερε ότι η ΕθνικήΕλλάδας θα είχε πεντάδα τις Αρναούτογλου (αρχηγός της ομάδας και αθλήτρια του Σπόρτιγκ), Ζαπονίδου (ο θρυλικός «Μήτσος» που αγωνιζόταν στους Αμπελόκηπους), Βαρελοπούλου (Τρίτωνας), Κάνδια (Αμπελόκηποι) και Σκριβάνου (Ολυμπιακός).

Επίσης είχαν κληθεί οι Καρόζη, Κελέρη (Αμπελόκηποι), Κορρέ, Κουκουπούλου και Ηρωΐδου (Τρίτωνας), Πολυμενάκου, Χριστακοπούλου (Σπόρτιγκ). Δεν αναφερόταν στο ρεπορτάζ οι Μικελέτη που αγωνίστηκε στην αναμέτρηση.

Οι 12 αθλήτριες και ο Πόλυς Πολυτιμίδης παρουσίασαν την πρώτη Εθνική Ελλάδας Γυναικών η οποία νίκησε άνετα με 68-32.

Στη φωτογραφία που ακολουθεί, η Αρντανεσιάν του Λιβάνου σουτάρει ενώ έχει υψώσει το χέρι η Ζαπονίδου, ενώ αριστερά βρίσκονται η Λιβανέζα Αλαχαντουριάν και η Βαρελοπούλου και δεξιά ίσα που διακρίνεται η Αρναούτογλου.

Στην «Αθλητική Ηχώ» γίνεται φάση προς φάση η περιγραφή του αγώνα όπου αναφέρεται ότι οι Λιβανέζες πέτυχαν το πρώτο καλάθι της αναμέτρησης με την Γκαραμπετιάν. Σταδιακά η Εθνική Ελλάδας παίρνει τα ηνία, ξεφεύγει με 22-15 και 27-17 ενώ στο ημίχρονο βρίσκεται στο 33-19.

Στο δεύτερο ημίχρονο η διαφορά φτάνει και στο 48-22 και η νίκη είχε εξασφαλιστεί. Ο Πόλυς Πολυτιμίδης κάνει τις αλλαγές για να βάλει όλες τις αθλήτριες (θυμίζουμε ότι τότε ο όρος «πεντάδα» ήταν πανίσχυρος και δύσκολα γίνονταν αλλαγές).

Οι συνθέσεις των ομάδων:

ΕΛΛΑΔΑ: Αρναούτογλου 7, Ζαπονίδου 14, Βαρελοπούλου 14, Κάνδια 6, Σκριβάνου 23, Πολυμενάκου 2, Χριστακοπούλου 2, Μικελέτη, Κελέρη, Ηρωΐδου.

ΛΙΒΑΝΟΣ: Αλαχαντουριάν 9, Γκαραμπετιάν 8, Αρζεζιάν 5, Σαριάν 5, Καζάν 2, Μπαρσαλιάν 4.

Σημασία όμως έχουν τα συμπεράσματα από την αναμέτρηση τα οποία σας παρουσιάζουμε αυτούσια:

«Οι Λιβανέζες δεν ήταν τεχνικώς πολύ κατώτερες των δικών μας και υπήρξαν αρκετά διαστήματα, ιδίως στην αρχή του ματς που έδειξαν αυτό.

Είχαν καλό σουτ και καλή μεταβίβαση αλλά εξουθενώθηκαν κυριολεκτικά από το ταχύ παιχνίδι των Ελληνίδων και υπέκυψαν πλήρως στο β’ ημίχρονο.

Αυτό είναι εκείνο που δίδει μεγάλη σημασία εις την ευρεία ελληνική νίκη. Οι Λιβανέζες δεν ήταν τόσο ευάλωτο, κατώτερης κλάσεως συγκρότημα όπως πιθανά νόμισαν μερικοί. Έγιναν εις το β’ ημίχρονο κάτω από το ξέφρενο, ταχύ και ομαδικό συνάμα παιχνίδι των παικτριών μας.

Κι αυτό είναι, ασφαλώς, το σπουδαιότερο.

Η βασική πεντάς παρουσιάστηκε μετά δίμηνο εξαντλητική προπόνηση εις άριστη φυσική κατάσταση, χωρίς καμία αλλαγή, να αλωνίζει το γήπεδο.

Οι παίκτριές μας παίζοντας συνεχώς ένα «μαν του μαν» (ή μάλλον «γούμαν του γούμαν») που εξελίσσετο εις πολλά διαστήματα εις «πρέσιγκ», διατήρησαν τον ίδιο ταχύ ρυθμό του αγώνα και ανάγκασαν τις Λιβανέζες εις το τέλος να παρακολουθούν ανήμπορες τους αιφνιδιασμούς τους».

Αυτό ήταν το πρώτο ταξίδι της Εθνικής Γυναικών. Πέρασαν 65 χρόνια από τότε, τα πράγματα έχουν αλλάξει και σε λίγο καιρό οι διεθνείς μας θα ετοιμαστούν για το 10οΕυρωμπάσκετ στην ιστορία της Εθνικής ομάδας.

Οι πρωτοπόρες, όμως, έγραψαν ιστορία σε εποχές πιο ρομαντικές, σε συνθήκες πιο δύσκολες κι άνοιξαν το δρόμο.

Νίκος Μπουρλάκης