Στις 26 Ιουνίου 2008, ο κομισάριος του NBA ανακοινώνει το Νο1 του draft για τους Chicago Bulls , και το όνομα αυτού Derrick Rose . Ο νεαρός αυτός είχε ήδη οδηγήσει την ομάδα του πανεπιστημίου του , τους Memphis Tigers στις περισσότερες νίκες που έχουν σημειωθεί στην ιστορία του NCAA (ρεκόρ 38-2) και ήταν έτοιμος να κάνει το ίδιο και στην ομάδα των ταύρων. Πολλοί στα μάτια του έβλεπαν το μελλοντικό ηγέτη της ομάδας που θα την οδηγούσε σε μία νέα εποχή ,εφάμιλλη με αυτή του μεγάλου Jordan.
Προσωπικά για εμένα στην αρχή, ήταν ένας παίκτης που δε μου είχε τραβήξει ιδιαίτερα το ενδιαφέρον, σταδιακά όμως βλέποντας και ψάχνοντας ποιος είναι, τι είχε καταφέρει και τι συνεχίζει να καταφέρνει, κέρδισε επάξια μια θέση στη καρδιά μου ως ένας living legend και οι λόγοι είναι οι εξής:
Στην πρώτη του σεζόν στο Σικάγο, δικαιώνει τις προσδοκίες καθώς ο νεαρός στέφεται καλύτερος νέος παίκτης της λίγκας ( rookie of the year). Στη δεύτερη σεζόν επιλέγεται στο all- star game, και το αποκορύφωμα έρχεται στη τρίτη του σεζόν όταν κερδίζει το βραβείο του πολυτιμότερου παίκτη της λίγκας ( ο νεότερος, σε ηλικία 22 χρονών και 6 μηνών). Και εκεί που έχει καταφέρει να κερδίσει επάξια τη προσοχή όλου του μπασκετικού κόσμου με τα κατορθώματα του , τη σεζόν 2011- 2012 έρχεται ο πρώτος του τραυματισμός στο αριστερό γόνατο.
Σεζόν με τη σεζόν ο ένας τραυματισμός διαδέχονταν τον άλλο , κάνοντας τα πράγματα ακόμα πιο δύσκολα για το παίκτη. Πολλοί έλεγαν πως στην καλύτερη περίπτωση «ο Rose δε θα είναι ποτέ ξανά ο ίδιος», και στη χειρότερη, «μήπως ήρθε η ώρα να σταματήσει;» . Ο ίδιος όμως τους διαψεύδει, επιστρέφοντας όμως από τραυματισμό σε τραυματισμό με μέτριες συνήθως αποδόσεις. Το 2016 αφήνει την ομάδα του Σικάγο για να περάσει ένα χρόνο στη Νέα Υόρκη και τους New York Knicks σημειώνοντας άλλο ένα τραυματισμό. Έτσι τον Ιούλιο του 2017 ανακοινώνεται η απόκτηση του από τους Cleveland Cavaliers για τη σεζόν 2017 – 2018. Η σεζόν ξεκινάει με τον Derrick σύντομα να μένει εκτός, εξαιτίας ενός νέου τραυματισμού. Μαζί με το ιατρικό και προπονητικό staff προπονείται διαρκώς ώστε να μπορέσει σύντομα να βοηθήσει την ομάδα του. Άλλη μία ατυχία όμως του χτυπά τη πόρτα το Φεβρουάριο καθώς μέσω ανταλλαγής βρέθηκε στους Utah Jazz για λίγες μέρες όμως , καθώς οι παράγοντες της ομάδας ανακοίνωσαν από νωρίς την αποδέσμευσή του . Δε θα αργήσει όμως να βρει το νέο του σταθμό στη Minnesota.
Φτάνοντας στο σήμερα, ο Rose έχει αφήσει πίσω του πέντε τραυματισμούς και καταφέρνει να καθιερωθεί στην αρχή της σεζόν 2018 – 2019 στην αρχική πεντάδα των λύκων . Στις 31-10-2018, ανήμερα του Halloween, σκοράρει το υψηλότερο σκορ της καριέρας του σε πόντους με 50 πόντους , 4 ριμπάουντ , 6 ασσίστ , 2 κλεψίματα , 4 τρίποντα , καθώς επίσης και ένα καθοριστικό block στην εκπνοή του αγώνα σφραγίζοντας έτσι τη νίκη της ομάδας του ενάντια των Utah Jazz με 128 – 125.
Η καλύτερη στιγμή όμως ήρθε μετά τη λήξη του αγώνα, όταν όλοι οι συμπαίκτες του τον αγκάλιασαν χαρούμενοι πανηγυρίζοντας τη νίκη της ομάδας, κυρίως όμως την επιστροφή του παλιού, γνώριμου και αγαπητού Derrick Rose. Ο ίδιος στις σχετικές δηλώσεις του δεν άντεξε και ξέσπασε σε κλάματα συγκίνησης και χαράς. Αμέσως πολλοί αστέρες του NBA έσπευσαν να του στείλουν τα συγχαρητήρια τους για το πείσμα του και το ατσάλι της ψυχής, το οποίο δεν τον άφησε να τα παρατήσει, όπως πολλοί άλλοι μπορεί να είχαν κάνει στη θέση του.
Ο ζωντανός αυτός θρύλος πρέπει να αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση για όλους τους αθλητές , νέους και μεγάλους , επαγγελματίες και ερασιτέχνες . Όπως ο ίδιος έχει δηλώσει “ Πολλοί στη θέση μου μπορεί να είχαν παραιτηθεί , εγώ όμως όχι”. Άφησε πίσω του λόγια και ανθρώπους οι οποίοι δε πίστεψαν σε αυτόν και συνέχισε να κάνει αυτό που ξέρει καλύτερα από όλα και αγαπάει “ να ζει το όνειρο του και να μην αφήσει κανένα να του πει τι πρέπει να κάνει”.
Γράφει για το Northbasket, Σιμιτσής Βαλάσης
