Όντας φοιτητής εδώ και 8 μήνες στη Ρόδο , πάντα στον ελεύθερο χρόνο μου επισκέπτομαι τα ανοικτά γήπεδα του κολοσσού που βρίσκονται στη γειτονιά, μου για μερικά σουτ. Εκεί λοιπόν σκέφτηκα « Ανοικτά γήπεδα μπάσκετ» .
Ποιός φίλος του αθλήματος δεν έχει ξοδέψει πρωινά, απογεύματα ,βράδια σε ένα ανοικτό γήπεδο με τη μπασκετοπαρέα , η κλασσική παρέα που ποτέ δεν έλεγε όχι για ένα μονό , διπλό , νοκ άουτ, οτιδήποτε γύρω από τη στρογγυλή θεά. Ακόμα και για τους πιο μοναχικούς μόνο η συντροφιά της μπάλας αποτελούσε αρκετό κίνητρο για να σηκωθούν από το καναπέ τους. Οι ατελείωτες ώρες κάτω από τον ήλιο, και κάτω από το φεγγάρι μέχρι να ολοκληρωθεί ο στόχος « 200 εύστοχα, 300 εύστοχα τη μέρα» όσο άντεχε ο καρπός . Στα πρώτα εκείνα βήματα που όλοι ψάχναμε το σωστό σουτ ή την απλή βελτίωση του. Διότι καλώς ή κακώς κανείς δε έμαθε μπάσκετ μόνο στο κλειστό γήπεδο με το κλασσικό αλλά και αγαπητό παρκέ.
Στο γήπεδο που χθες το βράδυ ξέσκασα , έπιασα κουβέντα με το πατέρα ενός παιδιού ο οποίος μου έφερε στο μυαλό πόσοι αστέρες ξεκίνησαν από ένα απλό τσιμεντένιο ανοικτό γήπεδο μπάσκετ. Ο Δημήτρης Διαμαντίδης που κάτω από το καυτό ήλιο του καλοκαιριού στη Καστοριά επεδίωκε τη συνεχή βελτίωση του σου του , ο Γιάννης Αντετοκούνμπο να δουλεύει συνεχώς στα ανοικτά γήπεδα στα Σεπόλια. Μερικά χρόνια πίσω σε ένα μεγάλο ανοικτό γήπεδο μπάσκετ της Λιουμπλιάνα , ένα ξανθό παιδί μόνο του μετά το σχολείο προπονείται , τον Αύγουστο του 2017 το παιδί αυτό κατέκτησε το eurobasket, oΛούκα Ντόντσιτς είναι ένα ακόμα τρανταχτό παράδειγμα ταλέντου που γεννήθηκε σε αυτά τα γήπεδα.
Πόσες φιλίες αρχίσανε από ένα “παιδί παίζεις;” και η γλώσσα λυνόταν. Ακόμα και στις ‘δύσκολες στιγμές’ των μαθητικών χρόνων το ανοικτό γήπεδο μπάσκετ αποτελούσε το μόνο μέσο για χαλάρωση , ξεγνοιασιά , οτιδήποτε απασχολούσε το νεανικό μυαλό. Ένας δύσκολος αγώνας με την ομάδα το επόμενο πρωί , ένας τελικός σχολικού πρωταθλήματος ,ένα δύσκολο διαγώνισμα , ένας έλεγχος προόδου που δε πήγε καλά ,το τελευταίο απόγευμα πριν το δύσκολο αγώνα των πανελλαδικών, πάντοτε το ανοικτό γήπεδο μπάσκετ ήταν εκεί.
Τσιμέντο ή ταρτάν , με δίχτακι ή χωρίς , με ήλιο ή βροχή πάντα και παντού θα υπάρχει ένα παιδί να ρίχνει τη μπάλα στη στεφάνη και ξανά από την αρχή. Βγές έξω πήγαινε στο κοντινότερο γήπεδο της γειτονιάς σου , είμαι σίγουρος ότι θα δεις αυτό το ένα παιδί .
Γραφει για το Northbasket
Βαλασης Σιμιτσης
