Του Γρηγόρη Μυστιλιάδη
11 + 1 ενδιαφέρουσες ιστορίες για το 2012
Χαίρετε και πάλι και καλή μας χρονιά. Μια που τελείωσε και το ’11 και επιπροσθέτως, δεν έβρισκα και με τι να ασχοληθώ, είπα να κάνω μια λίστα με τα πράγματα που θέλω να δω πως θα εξελιχθούν μέσα στο ’12, έτσι για το καλό, αν πρώτα ο Θεός περάσουμε το σκόπελο του Αρμαγεδώνα εκεί κατά τις 21 του Δεκέμβρη και είμαστε ακόμα εδώ και για το ‘13. Τώρα βέβαια, μιας και είναι και μπασκετικό το site, τα πράγματα αυτά θα είναι του χώρου, καθώς, ας είμαι ειλικρινής, με τι άλλο θα μπορούσαν να έχουν σχέση επί του παρόντος; Ίσως με το στρατό, αλλά δεν είμαστε σε αυτό το επίπεδο ακόμα. Ζωή εκτός αυτών δεν έχουμε, για να ασχοληθούμε με πολιτική, οικονομία, ζώδια ή μαγειρική, οπότε θα το ρίξουμε στο μπασκετάκι πάλι. Α, και για να μην ξεφεύγουμε και από τα κλισέ που τόσο αγαπάμε, θα είμαστε και πάλι σύμφωνοι με τις επιταγές κάθε λίστας που σέβεται τον εαυτό της και θα τη γεμίσουμε με 12 ενότητες, και για να είμαστε και πιο τσαχπίνηδες θα κάνουμε τις 12 αυτές ενότητες 11 + 1. Σας άγγιξα, έτσι; Λοιπόν, ξεκινάω.
Στο νούμερο 11 έχουμε την πρώτη βόλτα από Αμερική μεριά και συγκεκριμένα στο Ντάλας. Δεν είναι πρωτόγνωρο οι εκάστοτε πρωταθλητές του ΝΒΑ να μην καταφέρνουν να παρουσιαστούν το ίδιο δυνατοί και την επόμενη σεζόν, αλλά η εικόνα που παρουσιάζουν φέτος οι Μάβερικς ουδεμία σχέση έχει με την ομάδα που όλοι οι ουδέτεροι φίλοι του μπάσκετ λατρέψαμε στα περσινά play off. Ο Μαρκ Κούμπαν έχασε το στοίχημα και δεν κατάφερε να κρατήσει παίκτες που πέρσι συνέβαλαν τα μέγιστα στην εξαιρετική πορεία της ομάδας, καθώς ένας ένας οι Τσάντλερ, Μπαρέα, Στογιάκοβιτς, Μπάτλερ και Στίβενσον ανακοίνωναν την αποχώρησή τους από την ομάδα – ο δε Πέτζα και από το μπάσκετ γενικότερα -, αφήνοντας το ρόστερ των πρωταθλητών γυμνό. Κιντ και Τέρι παραμένουν τεράστιοι παίκτες, αλλά τα χρόνια περνούν και δεν κάνουν διακρίσεις, ενώ οι κινήσεις που έγιναν είναι πολύ «λίγες» για μια ομάδα που θέλει να ισχυρίζεται πως έχει στόχο το πρωτάθλημα. Στην τελική, τι άλλο να κάνει και ο Νοβίτσκι; Σπαθιά να καταπιεί; Στηρίζουμε Ντιρκ με μανία, αλλά κάτι μου λέει πως φέτος θα τον βλέπουμε όλο και συχνότερα σε χαμένα ματς να ξεκουράζεται από τα μέσα του δευτέρου ημιχρόνου στον πάγκο των Μάβερικς με μια πετσέτα στο κεφάλι…
Στο 10, η Ευρωλίγκα. Η κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση της Ευρώπης παραμένει ό, τι καλύτερο για όποιον θέλει να παρακολουθήσει ποιοτικό μπάσκετ και φέτος διανύει μια σεζόν γεμάτη ιδιαιτερότητες, με πολλές αλλαγές στα ρόστερ των ομάδων και την εναλλαγή ισορροπιών που έφερε ο ερχομός και αργότερα η αποχώρηση των ΝΒΑers από τα ρόστερ αυτά. Οι δύο ελληνικές ομάδες παραμένουν στο κόλπο και προχώρησαν ήδη στην επόμενη φάση, αλλά φέτος δεν είναι επ’ ουδενί φαβορί όπως σε προηγούμενες διοργανώσεις. Το μόνο σίγουρο είναι ότι η Ευρωλίγκα έχει και φέτος να προσφέρει πολλές συγκινήσεις στους φίλους του αθλήματος και αξίζει της προσοχής μας.
Στο 9, να δούμε τι θα γίνει επιτέλους με τον Ηρακλή. Ο ιστορικός σύλλογος της Θεσσαλονίκης βρίσκεται στον πάτο της διαδρομής του στις εθνικές κατηγορίες, καθώς αγωνίζεται φέτος στη Β’ Εθνική και ξεκίνησε τη σεζόν ως το υπ’ αριθμόν 1 φαβορί να πέσει και στην παρακάτω κατηγορία. Ο γηραιός παρατάχθηκε αρχικά με εφήβους και διασύρθηκε από ουκ ολίγες ομάδες, στη συνέχεια κατάφερε με διάφορες αλχημείες να μαζέψει ένα κάποιο ρόστερ και πλέον, μετά και την αποχώρηση της Χαλκηδόνας από το πρωτάθλημα, το παλεύει ώστε να μην είναι αυτός που θα καταλάβει την έτερη θέση που οδηγεί στη Γ’ Εθνική. Μέχρι στιγμής, δείχνει πως μάλλον θα τα καταφέρει, αλλά η επόμενη μέρα εξακολουθεί να μοιάζει ζοφερή…
Στη θέση 8 της λίστας, οι Μαϊάμι Χιτ. Η πλέον αντιπαθητική ομάδα του πλανήτη ξεκίνησε τη σεζόν όπως και την περσινή, ως απόλυτο φαβορί για το πρωτάθλημα του ΝΒΑ και η αλήθεια είναι πως φέτος μοιάζει πιο σοβαρή και συγκροτημένη, πιο έτοιμη να αποφύγει το περσινό κάζο των τελικών με τους Μάβερικς. Όσο για εμένα, συνεχίζω να ελπίζω πως ο Θεός θα βρει και φέτος κάποιο εκτελεστικό όργανο τύπου Νοβίτσκι να διαλύσει τα όνειρα των Χιτ, και μια ομάδα που δε βασίζεται στο μπάσκετ «τρέχω – πηδάω – καρφώνω» και ασχολείται και λίγο περισσότερο με το άθλημα θα βρεθεί στην κορυφή. Όσο για το Λεμπρόν, επιμένω, τεράστια προσόντα, μικρός παίκτης…
Στο 7, Παναθηναϊκός και Ολυμπιακός. Οι δύο «αιώνιοι» του ελληνικού αθλητισμού – είπαμε, ένα καλό κλισέ είναι ανεκτίμητο… – κοντράρονται για άλλη μια σεζόν για την κορυφή της Α1, με τους κόκκινους να βρίσκονται σταθερά στη σκιά της ομάδας του Ομπράντοβιτς. Με τον Ολυμπιακό να είναι εμφανώς αποδυναμωμένος από πέρσι, δύσκολα πάντως να αλλάξουν τα πράγματα, όπως φάνηκε εξάλλου και στο πρώτο παιχνίδι μεταξύ των δύο ομάδων στο ΟΑΚΑ. Εκεί που, παρά τη μέτρια εμφάνιση του ΠΑΟ, ήταν εμφανές ότι ο Ολυμπιακός δε θα μπορούσε να πάρει τη νίκη ούτε αν παίζονταν 6 – 7 δεκάλεπτα ακόμα…
Μια θέση πάνω από τους δύο μεγάλους του ελληνικού μπάσκετ, η ομάδα που χαίρεσαι να παρακολουθείς, και ίσως είναι και η μόνη στην Α1. Ο Κολοσσός Ρόδου είναι η χαρά του μπασκετόφιλου, μια ομάδα που αποπνέει υγεία και έχει καταφέρει με αργά πλην σταθερά βήματα να καθιερωθεί στην ελίτ της πρώτης τη τάξει κατηγορίας. Φέτος ειδικά δίνει ρέστα, ακολουθεί κατά πόδας τους πρωτοπόρους και είναι το ακλόνητο φαβορί για την τρίτη θέση της βαθμολογίας, που στη χώρα μας είναι κάτι σαν πρωτάθλημα, αν συνυπολογίσει κανείς το πόσο έχουν ξεφύγει Παναθηναϊκός και Ολυμπιακός. Ομάδα με πολλούς Έλληνες παίκτες, με καλούς Αμερικανούς, με σοβαρή διοίκηση και εξαιρετικό φίλαθλο κοινό, έχει κερδίσει τη συμπάθεια όλων και μακάρι μέσα στο 2012 να καταφέρει να κάνει ακόμα περισσότερα πράγματα, γιατί το ταλαίπωρο το μπασκετάκι τη χρειάζεται.
Κάπου εδώ θα κάνω ένα μικρό break και θα επιστρέψω με την πορεία προς την κορυφή της λίστας μου λίαν συντόμως, μιας και νύχτωσε τώρα εδώ στο στολίδι της Μαγνησίας, αύριο έχω υπηρεσία και πρέπει ο πεζοναύτης να κοιμηθεί και λίγο, πως θα γίνει; Άσε που έχω να δω και το καινούριο επεισοδιάκι του Californication, Χανκ Μούντι είναι αυτός, όποιος δεν τον γνωρίζει να ενημερωθεί άμεσα. Αυτή τη φορά υπόσχομαι να μην το παρακάνω, το εννοώ το «λίαν συντόμως». Όχι ότι θα χάνατε και τον ύπνο σας δηλαδή, αλλά οφείλω να είμαι συνεπής, άμα την αρχίζεις τη λίστα να την τελειώνεις τουλάχιστον. Αυτά για την ώρα, και πάλι καλή μας χρονιά.
