Ο Tyler Honeycutt θα έκλεινε σήμερα τα 28 και το σπίτι του θα έσφυζε από χαμόγελα συγγενών και φίλων, μουσική, γέλια και επίσης θα μοσχοβολούσε από τις λιχουδιές που θα κερνούσε τους καλεσμένους. Οκτώ μέρες νωρίτερα ωστόσο, θα έβαζε πλώρη για το μεγάλο ταξίδι προς τον ουρανό…
«Χωρίσαμε τη μέρα σε πτώματα στιγμών, σε σκοτωμένες ώρες που τις θάβουμε μέσα μας, μέσα στις σπηλιές του είναι μας, στις σπηλιές όπου γεννιέται η ελευθερία της επιθυμίας, και τις μπαζώνουμε με όλων των ειδών τα σκατά και τα σκουπίδια που μας πασάρουν σαν «αξίες», σαν «ανάγκες», σαν «ηθική», σαν «πολιτισμό».
Κάναμε το σώμα μας ένα απέραντο νεκροταφείο δολοφονημένων επιθυμιών και προσδοκιών. […]
Μόνο όταν ο θάνατος χτυπήσει κάποιο αγαπημένο μας πρόσωπο, πονάμε, γιατί συνήθως σκεφτόμαστε πως θέλαμε να του πούμε τόσα σημαντικά πράγματα, όπως:
Πόσο τον αγαπούσαμε, πόσο σημαντικός ήταν για μας.
Όμως, τ’ αφήσαμε για αύριο».
-Χρόνης Μίσσιος
Rest in peace Tyler.
(Via Fundamentals)
