Ο 27χρονος γκαρντ του ΒΑΟ, Δημήτρης Παπαβασιλείου μίλησε αποκλειστικά στο Northbasket.gr, για το στόχο της φετινής σεζόν με την ομάδα του στη Γ’ Εθνική, καθώς και για την πορεία που έχει μέχρι τώρα ο ΒΑΟ στο πρωτάθλημα.
Επίσης, αναφέρθηκε στις προσωπικές του φιλοδοξίες αλλά και στα προβλήματα που αντιμετωπίζει το ερασιτεχνικό μπάσκετ και στο τι θα έκανε, ώστε να αρχίζει σταδιακά να ανεβαίνει στην Ελλάδα και να πρωταγωνιστούν περισσότερες ομάδες.
– Δημήτρη, πως ξεκίνησες να ασχολείσαι με το μπάσκετ και σε τι ηλικία;
Από τα 8 μου, στις ακαδημίες της περιοχής όπου μεγάλωσα στην Σταυρούπολη, στον ΕΟΣ Σταυρούπολης. Έπαιζα ότι άθλημα υπήρχε εκείνη την περίοδο με τους φίλους μου στις αλάνες και ήθελα κάτι πιο οργανωμένο. Έτσι ξεκίνησα σε ακαδημίες ποδοσφαίρου και μπάσκετ. Στην πορεία με κέρδισε το μπάσκετ ..
– Από την εμπειρία σου στα παρκέ πιο είναι το σημαντικότερο πράγμα που έχεις μάθει;
Ο αθλητισμός γενικότερα και το μπάσκετ ειδικότερα, μου έχει δώσει πολλά μαθήματα για τη ζωή, σε πολλούς εξωγηπεδικούς τομείς όπως η δουλειά μ, οι προσωπικές μ σχέσεις, η οικογένεια μ κλπ. Μου έμαθε να είμαι πειθαρχημένος, συνεπής, ανταγωνιστικός, και το βασικότερο να λειτουργώ ως μέλος μιας ομάδας και ενός συνόλου. Να βάζω το εγώ κάτω από το εμείς, προκειμένου να πετύχω έναν συνολικό σκοπό. Πράγμα που μου έχει κάνει πολύ καλό στις σπουδές μου και στη δουλειά μου. Επίσης μου έχει αφήσει και συνεχίζει να μου αφήνει πολλές δυνατές φιλίες, πράγμα ανεκτίμητο.
– Όταν ήσουν μικρότερος είχες κάποιον παίκτη σαν πρότυπο;
Από NBA το ελάχιστο που πρόλαβα να θαυμάσω τον Michael Jordan μου χει μείνει ανεξίτηλο. Είναι ο παίκτης που άλλαξε το άθλημα προς τη μορφή που έχει τώρα. Από νεότερους ο Kobe Bryant είναι ότι κοντινότερο υπάρχει στον MJ .. Θα μας λείψει. Βέβαια, το κόλλημα μου τα τελευταία 5 χρόνια είναι ο Stephen Curry, αν και δεν τον βοηθούν τα αθλητικά του προσόντα, είναι η επιτομή του μπάσκετ, ο μεγαλύτερος σουτέρ που έπαιξε ποτέ στο άθλημα .. Ο πιο ολοκληρωμένος παίκτης αυτήν την στιγμή στον κόσμο κατά την άποψή μου. Από Ελλάδα, Θαύμαζα πάντα το απίστευτο επιθετικό ταλέντο του Σάββα Ηλιάδη, και στάθηκα τυχερός που πρόλαβα να είμαι μια χρονιά συμπαίκτης μαζί του στον Αία Ευόσμου. Έμαθα πολλά και ήταν μια πολύ καλή χρονιά κ για μένα προσωπικά κ για την ομάδα. Από νεότερους, ο Βασίλης Σπανούλης, είναι ο καλύτερος Έλληνας παίκτης αν όχι καλύτερος Ευρωπαίος.
– Φέτος αγωνίζεσαι στην Γ Εθνική κατηγόρια και στο ΒΑΟ, για την πορεία της ομάδας μέχρι τώρα ποια είναι η αποψή σου;
Είμαι μέλος ενός ιστορικού συλλόγου και περιβάλλομαι από ανθρώπους που έχουν μεράκι και αγαπάνε την ομάδα. Όλες οι συνθήκες είναι άψογες μέχρι στιγμής. Τα αποτελέσματα μέχρι τώρα δεν είναι καλά, όσα ματς έχουμε χάσει τα χάσαμε στο τελευταίο δεκάλεπτο κ με μικρή διαφορά και αυτό δείχνει την απειρία, καθώς είμαστε μια νεανική ομάδα με 2-3 έμπειρους παίκτες και όλοι οι υπόλοιποι νέοι και εξελίξιμοι. Αυτό το μείγμα θέλει χρόνο. Είμαι αισιόδοξος για το μέλλον, ακόμα είναι νωρίς. Είμαστε και άτυχοι γιατί χάσαμε νωρίς τον αρχηγό μας, Θανάση Χολέβα , με σοβαρό τραυματισμό, και ήταν και ψυχολογικό αλλά σαφώς και αγωνιστικό πλήγμα για εμάς. Να του πω περαστικά και σιδερένιος και δημόσια. Παρ όλα αυτά έχω μάθει να βλέπω το ποτήρι πάντα μισογεμάτο, οπότε θεωρώ αυτή την άτυχη στιγμή για εμάς, ως μια πολύ μεγάλη ευκαιρία για τους “πιτσιρικάδες” μας να μπουν νωρίς στα βαθιά και να δείξουν ότι μπορούν να σταθούν στη Γ εθνική. Δε δίνουν πολλές ομάδες τέτοιες ευκαιρίες.. Αν έβαζα έναν τίτλο στην μέχρι τώρα πορεία μας θα έλεγα απλά πως “αδικούμε τους εαυτούς μας” ..
– Ποιός είναι ο στόχος της ομάδας για αυτή τη σεζόν;
Νόμιζω, ότι έτσι όπως τα κάναμε .. Στόχος μας είναι ξεκάθαρα η παραμονή μας στην κατηγορία.
– Σε ποιούς τομείς θεωρείς πως υπερτερεί και σε ποιούς υστερεί η ομάδα;
Ένα θετικό είναι πως είμαστε μια απρόβλεπτη ομάδα, άγνωστη για τον αντίπαλο, ενθουσιώδης και με άγνοια κινδύνου. Αυτό το τελευταίο καμία φορά όμως μας γυρνάει μπούμερανγκ .. λόγω της απειρίας μας και του υπέρμετρου ενθουσιασμού μας. Επίσης καλό θα ήταν σαν σύνολο να σταματήσουμε να βλέπουμε πολύ .. YouTube, και να προσπαθήσουμε να βελτιώσουμε τα βασικά του μπάσκετ.
– Στο τελευταίο παιχνίδι του ΒΑΟ με τη ΧΑΝΘ, πέτυχες αρκετούς πόντους παρόλα αυτά η ομάδα σου δεν νίκησε, τι πήγε στραβά;
Ακόμα το ψάχνουμε .. Θα το βρούμε όμως. Αν κάποιος έβλεπε το παιχνίδι με τη ΧΑΝΘ, θα έλεγε ότι ο ΒΑΟ έχει αρκετές πιθανότητες να πάρει τη νίκη .. Παρ όλα αυτά τα νεκρά διαστήματα που έχουμε μέσα στο παιχνίδι σε επίθεση και άμυνα μας σκοτώνουν. Απογοητευόμαστε πολύ εύκολα από μια κακή εξέλιξη στο παιχνίδι, χαλάει το μυαλό μας, είμαστε ανυπόμονοι να κερδίσουμε πριν τελειώσει το ματς καν .. και το πληρώνουμε. Όσο για εμένα έχω φτάσει σε μια ηλικία που δε με νοιάζει η “εφημερίδα”, δεν παίζω για να πάρω μεταγραφή, οπότε είμαι άνετος στο παιχνίδι μου και προσπαθώ τα 1-2 πράγματα που κάνω καλά μέσα στο παιχνίδι να τα κάνω με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, να κρύψω τις αδυναμίες μου, και γενικά να γουστάρω το παιχνίδι. Έχουμε επωμιστεί τους ρόλους μας, είμαι το 2αρι της ομάδας και καλώς ή κακώς πρέπει να σκοράρω. Αλλά αν δε κερδίζουμε, και 40 να βάλω..δεν το γουστάρω.
– Αν και έχουν παιχτεί μόνο δέκα αγωνιστικές έχεις ξεχωρίσει στο όμιλο σας καποια ομάδα σαν φαβορί για την άνοδο στη Β Εθνική;
Αν και είναι ένα από τα πιο απρόβλεπτα πρωταθλήματα των τελευταίων ετών θεωρώ πως η Γέφυρα έχει ξεκάθαρο προβάδισμα πλέον. Παίξαμε, χάσαμε στις λεπτομέρειες, έχει πολύ ποιοτικό ρόστερ, εξαιρετικό προπονητή και παίζει μοντέρνο και γρήγορο μπάσκετ. Μετά εκτιμώ πως η ΧΑΝΘ έχει καλές πιθανότητες, παρ όλα αυτά δεν έχω πλήρη εικόνα όλων των ομάδων για φέτος, γιατί δεν έχει ολοκληρωθεί ακόμη ο πρώτος γύρος.
– Ποιοι είναι οι προσωπικοί σου στόχοι για την φετινή χρονιά;
Υγεία υγεία και υγεία .. Κατά δεύτερον, παραμονή της ομάδας μου στην κατηγορία και όμορφο μπάσκετ για να φεύγουμε κάθε Κυριακή από το γήπεδο γεμάτοι, κι ας έχουμε χάσει γιατί οι αντίπαλοι ήταν απλά καλύτεροι ..
– Πιστεύεις ότι στο χώρο του μπάσκετ υπάρχουν άνθρωποι που δεν σε πίστεψαν όσο έπρεπε ή δεν σου έδωσαν την ευκαιρία να παίξεις πιο ψηλά;
Έχω μάθει από τους γονείς μου, να μην εναποθέτω τις ελπίδες για το μέλλον μου σε τρίτους, να μην εξαρτώμαι από άλλους, ούτως ώστε να είμαι εγώ ο μοναδικός υπεύθυνος για την ευτυχία και τη δυστυχία μου. Όχι μόνο στο μπάσκετ αλλά και στη ζωή. Οπότε για το αν έφτασα ψηλά η όχι αποκλειστικός υπεύθυνος είμαι εγώ. Το αν θα παίξεις ψηλά καμία φορά είναι τύχη και συμπτώσεις. Το ότι θα βρεις εμπόδια είναι δεδομένο. Υπήρχαν προπονητές που με αδίκησαν, προπονητές που με ευνόησαν, άνθρωποι που με βοήθησαν και άνθρωποι που δε με εκτίμησαν. Παρ όλα αυτά όλα αυτά είναι μέσα στο παιχνίδι. Η ζωή δεν είναι δίκαιη. Μπορούσα να παίξω πιο ψηλά αν το κυνηγούσα παραπάνω, μετά από ένα σημείο όμως άλλαξαν οι προτεραιότητες μου και το μπάσκετ πέρασε σε δεύτερη μοίρα. Ένας σοβαρός τραυματισμός στα 18 μου (ρήξη χιαστού) ίσως δε με άφησε να γίνω η καλύτερη εκδοχή του εαυτού μου που θα μπορούσα να γίνω κι αυτό με πικραίνει λίγο γιατί το μπάσκετ δεν παύει να είναι η καψούρα μου. Παρ όλα αυτά παίζω από τα 18 μου σε εθνικές κατηγορίες (Γ και Β εθνική) με ρόλο και ουσία στις εκάστοτε ομάδες μου, καταφέρνοντας να συνδυάζω πρώτα τις σπουδές και τώρα τη δουλειά μου, οπότε .. “No regrets” που λένε στο χωριό μου…
– Ποια είναι η γνώμη σου για το μπάσκετ στην Ελλάδα; Tο θεωρείς υποβαθμισμένο σε σχέση με άλλα Ευρωπαϊκά πρωταθλήματα και αν ναι γιατί;
Όλα είναι υποβαθμισμένα στην Ελλάδα. Όχι μόνο το μπάσκετ. Θες νοοτροπία, θες συνθήκες, θες μπασκετική παιδεία, θες εγκαταστάσεις, θες οργάνωση .. Όλα είναι “στο περίπου” και παρ όλα αυτά το μπάσκετ παραμένει το καλύτερο εξαγώγιμο αθλητικό προϊόν της χώρας μας. Ο αθλητισμός είναι μια μικρογραφία της κατάστασης της κοινωνίας μας και ενώ θα έπρεπε να τον εκμεταλλευόμαστε για να ξεχνιόμαστε από τα καθημερινά μας προβλήματα, δυστυχώς τα μεταφέρουμε μέσα στα γήπεδα και τον μολύνουμε. Είτε από τη σκοπιά του θεατή είτε από την διοικητική σκοπιά. Οπότε ναι βλέπω Ευρωλίγκα, βλέπω NBA, βλέπω ACB .. αλλά ελληνικό πρωτάθλημα σπάνια.
– Αν ήταν στο χέρι σου τι θα άλλαζες έτσι ώστε το μπάσκετ να αρχίζει σταδιακά να ανεβαίνει στην Ελλάδα και να πρωταγωνιστούν περισσότερες ομάδες;
Θα έψαχνα τρόπους να γεμίσω τα γήπεδα. Από την Γ ΕΚΑΣΘ μέχρι την Α1. Θα έψαχνα τρόπους να σταματήσω την βία, ίσως και ακραίους, και θα έριχνα νεαρούς ταλαντούχους Έλληνες στα βαθιά. Γιατί να χάσει ο Απόλλων Πατρών από τον Ολυμπιακό με 30 πόντους διαφορά, παίζοντας μέσα με 5 Αμερικανούς, και να μη χάσει ρίχνοντας στο παρκέ 5 παιδιά από τις ακαδημίες του; Ποτέ θα έχει μεγαλύτερο κέρδος; Δε γίνεται στο εξωτερικό να μας εκτιμάνε περισσότερο ως Έλληνες απ ότι στην ίδια μας την πατρίδα. Αυτή η χώρα “καίει” τα παιδιά της .. Όχι μόνο στο μπάσκετ, αλλά γενικότερα. Εν τέλει κάνεις άξιος δε χάνεται, τα σύνορα είναι πάντα ανοιχτά για τους άξιους .. Η μόνη που χάνει είναι η Ελλάδα. Είμαστε κακοί “επιχειρηματίες” όσον αφορά τον αθλητισμό, και δεν είναι μόνο η καραμέλα της έλλειψης χρημάτων, ναι οκ θα ήταν όλα πιο εύκολα αν είμασταν οικονομικά σαν την Ελβετία, αλλά αυτοί είμαστε, θέλει τρέξιμο, μεράκι, κόπο, πλάνο και οργάνωση και ίσως κάτι αλλάξει.
– Τι συμβουλή θα έδινες στα παιδιά που ξεκινούν τώρα να παίζουν μπάσκετ και που πιθανός στόχος τους είναι κάποια μέρα να παίξουν σε υψηλό επίπεδο;
Επιμονή και υπομονή. Ο αθλητισμός είναι ότι καλύτερο μπορεί να επιλέξει κάποιος κι ας μην εξελιχθεί ποτέ σε πρωταθλητισμό. Σε κάνει να αποφύγεις πολλές κακοτοπιές, σε σκληραγωγεί και στο τέλος της ημέρας νιώθεις καλά με τον εαυτό σου. Μπορεί για 10 αγώνες να είσαι ο χειρότερος του γηπέδου, να μη σου βγαίνει τίποτα να είσαι κοντά στο να τα παρατήσεις, αλλά αν επιμείνεις, το συναίσθημα που θα σου δημιουργηθεί όταν βάλεις αυτό το τελευταίο κρίσιμο σουτ και όλοι θα τρέξουν πάνω σου να το γιορτάσετε …είναι ανεκτίμητο, διαγράφει όλα τα προηγούμενα, και εύχομαι ο καθένας να το νιώσει .. είτε παίζει Γ ΕΚΑΣΘ, είτε Ευρωλίγκα..
Γιάννης Γκίνης
