Ήμουν μικρό παιδί όταν άκουσα την κόρνα λήξης σε αγώνα μπάσκετ στο κλειστό του ΔΑΚ Ευόσμου και έτρεξα να πάρω τη φανέλα με το νούμερο 7. Είχαμε συμφωνήσει από πριν να τη δώσει σε μένα, ήταν τότε που είχαμε καθίσει στο τραπέζι του σπιτιού μας και ήρθε να φάει το αγαπημένο του φαγητό..παστίτσιο! Σαν γείτονας παραδοσιακός ξεχνούσε πάντα τα κλειδιά του και αναγκαζόταν να πηδάει από το μπαλκόνι μας στο σπίτι του… έτσι ήταν πάντα ο ΦΟΙΒΟΣ. Ο δικός μας Φοίβος!
Ένα νεαρό παιδί που αγαπούσε και πέθαινε για το μπάσκετ. Θυμάμαι με τι θαυμασμό κοιτούσα τα μετάλλια και τα κύπελλα του που είχαν μια πολύ όμορφη θέση στο σαλόνι του. Βεβαίως είχαν την ειδική περιποίηση της κ. Άννας(μητέρα του ονομαζόμενου). Στον Αία λοιπόν έχτισε τα πρώτα βήματα της καριέρας του μαζί με τον συμπαίκτη αλλά και συμμαθητή του Νίκο Χατζηβρέττα, που αργότερα έμελλαν να δημιουργήσουν μια δυνατή φιλία αλλά και ένα αχτύπητο δίδυμο επιτυχίας στην ομάδα. Άλλωστε με αυτούς του δύο μπροστάρηδες και κόουτς το μεγάλο Χρήστο Μαγκώτσιο η ομάδα ανέβηκε πολλές κατηγορίες και έφτασε κάποια στιγμή στην Α2.
Αυτό που εντυπωσιάζει δεν είναι το πόσο σπουδαίος παίκτης και χαρακτήρας ήταν, αλλά το πόσο σπουδαίος και μοναδικός άνθρωπος και παίκτης παραμένει μετά από τόσα χρόνια, στα 36 του πια. Γυρνώντας πλέον στην παλιά του ομάδα τον Αίαντα Ευόσμου, ο Φοίβος είναι (θα τολμήσω να πω) σα να ξαναρχίζει την καριέρα του από την αρχή. Παρακολουθώντας τα παιχνίδια από την ίδια κερκίδα παρατηρώ το ίδιο και ακόμα μεγαλύτερο πάθος, αυτό που μας έκανε κάποτε να φωνάζουμε «είναι τρελός ο φαλακρός!» , και ναι το ομολογώ ότι καμιά φορά ξεχνιέμαι και μου έρχεται να το φωνάξω μόνος μου αλλά με πιάνει ο εγωισμός μου γιατί τώρα πια δεν είμαστε γείτονες και δεν μπορώ να κανονίσω να πετάξει τη φανέλα του σε μένα. Άλλωστε τώρα με τους διαδόχους αγκαλιά σε κάθε αγώνα, δεν έχω την ίδια προτεραιότητα…(χιουμοριστικά αναφέρομαι φυσικά).
Αν μπορούσα να κλείσω λέγοντας ένα παράπονο αυτό είναι ότι αυτός ο παίκτης αξίζει να παίξει στην Α1 κατηγορία, όχι για να αποδείξει ποιος είναι αλλά γιατί η αξία του στο μπασκετικό κόσμο είναι μεγάλη. Θυμίζοντας πως σπουδαίος δεν είναι αυτός που κατακτάει την κορυφή αλλά αυτός που μένει εκεί για χρόνια. Και ο Φοίβος είναι ένα ακούραστο άλογο που μένει στην κορυφαία κούρσα της ζωής και του αθλητισμού για χρόνια!
4 πρωταθλήματα μέσα σε 5 χρόνια με τον Αία Ευόσμου
1 πρωτάθλημα με τον ΚΑΟΔ
1 πρωτάθλημα με το Θερμαϊκό Θέρμης
Πηγη: http://gipedo365.blogspot.gr
Μπάμπης Τραπεζανλίδης
