Πηγή: Fundamentals
Κυρίες και κύροι, η φετινή σεζόν είναι η τελευταία της δεκαετίας και ως εκ τούτου διανύουμε τις τελευταίες γιορτινές μέρες ενός μεγάλου κύκλου, κατά τη διάρκεια του οποίου γίναμε μάρτυρες αμέτρητων επιτυχιών, απογοητεύσεων, εκπλήξεων και επιβεβαιώσεων.
Εμείς θέλουμε να συγκεντρώσουμε μέσα από ένα… τσουνάμι αναμνήσεων τις 10 καλύτερες ομάδες/πρόσωπα, στιγμές ή γεγονότα , που σημάδεψαν το άθλημα της καλαθόσφαιρας ανά την υφήλιο.
Μπείτε στο βαγόνι μας και πάμε για μια μοναδική βόλτα στον χωροχρόνο της μπασκετικής δεκαετίας, που οδεύει προς το τέλος της!
10) Τα cojones της πρωταθλήτριας Ισπανίας Valencia το 2016
Μετά την αποτυχία της στο Final-4 του 2017 η Real επικεντρώθηκε στο πρωτάθλημα της ACB στο οποίο φάνταζε ως το ακλόνητο φαβορί. Στους τελικούς όμως λογάριαζε χωρίς τις «νυχτερίδες», που μια φάση πιο πριν είχαν ήδη στείλει το πρώτο μήνυμα, πετώντας έξω με μειονέκτημα έδρας την Baskonia. Στους τελικούς η ομάδα του Pedro Martinez έπιασε τρομερά στάνταρ απόδοσης και καθώς ήταν πιο φρέσκια και έτοιμη πνευματικά από τους αντιπάλους της κατάφερε να φέρει τούμπα τα προγνωστικά και να κατακτήσει το πρώτο και μοναδικό έως σήμερα πρωτάθλημα στην ιστορία της. Η Valencia έχασε το πρώτο ματς στη Μαδρίτη, όμως δυο μέρες αργότερα στο ίδιο γήπεδο κατάφερε να κάνει το μεγάλο break και να φέρει τη σειρά στην έδρα της με το σκορ στο 1-1. Εκεί, αν και πάλι η Valencia ήταν το outsider, έπαιξε τρομερό μπάσκετ και με δυο νίκες με 17 και 11 πόντους διαφορά έκλεισε τη σειρά με 3-1. Ο Bojan Dubljevic πραγματοποίησε εκπληκτικές εμφανίσεις και αναδείχθηκε MVP των τελικών. Μια από τις μεγαλύτερες εκπλήξεις στην ιστορία του πιο ανταγωνιστικού πρωταθλήματος της Ευρώπης.
9) Η τιτανομαχία του Παναθηναϊκού με την Barcelona στα Playoffs του 2011
Ο ΠΑΟ στο Top-16 της EuroLeague αντιμετωπίζει τις Caja Laboral, Unicaja Malaga και Lietuvoc Rytas, προβάλλοντας ως το φαβορί για την 1η θέση. Μια κακή ήττα από τη Lietuvos στο ΟΑΚΑ τον αφήνει στη 2η θέση και τον οδηγεί στα δόντια της Barca, η οποία φορούσε το στέμμα του πρωταθλητή Ευρώπης, είχε το πλεονέκτημα έδρας και έφερε την ταμπέλα του μεγάλου φαβορί ολόκληρης της διοργάνωσης, το Final-4 της οποίας θα γινόταν στην έδρα της!
Η ομάδα του Zots χάνει το πρώτο ματς στις λεπτομέρειες και στο δεύτερο κάνει μια τεράστια ανατροπή 18 πόντων, παίρνοντας τη μεγάλη νίκη. Στα δυο ματς του ΟΑΚΑ, που ακολούθησαν έγινε το «έλα να δεις». Ήταν πιθανότατα η καλύτερη σειρά Playoff που έχουμε δει στην ιστορία της διοργάνωσης. Τρομερή ένταση και θέαμα, μοναδική μάχη στις σκακιέρες των δυο προπονητών, άσοι από το μανίκι ένθεν κι ένθεν (τι φοβερή σειρά είχε κάνει ο Καλάθης; ) και ένα ΟΑΚΑ, που θύμιζε πραγματικά ηφαίστειο.
Οι πράσινοι με ηγέτη τον μεγάλο Δημήτρη Διαμαντίδη, που εκείνη τη σεζόν κατέκτησε τα πάντα (MVP Season, MVP Final-4, DPOY, μέλος της καλύτερης 5άδας και φυσικά πρωταθλητής Ευρώπης), έκαναν το 2/2 στο ΟΑΚΑ και στο Final-4 της Βαρκελώνης επιβεβαίωσαν τα προγνωστικά και έραψαν εύκολα το 6ο και τελευταίο μέχρι σήμερα αστέρι στη φανέλα τους, με τη αγκαλιά ανακούφισης, ικανοποίησης και χαράς των Διαμαντίδη και Obradovic να αποτελεί μέχρι και σήμερα μια από τις πιο signature στιγμές της διοργάνωσης.
8) Ο Γιάννης γράφει ιστορία ως ο πρώτος Έλληνας MVP του NBA
Ο Γιάννης μας…
Την περασμένη σεζόν πήρε το Milwaukee από το χέρι (ό,τι κάνει και φέτος δηλαδή) και από ρεκόρ 44-38 και 8η θέση στην Ανατολή τη σεζόν 2017-’18, το έφτασε στο 60-22 και στο No 1 seed σε όλο το NBA. Με 27.7 πόντους, 12.5 rebounds, 5.9 assists, 1.3 κλεψίματα και 1.5 κοψίματα ανά παιχνίδι. Απόλυτα δίκαια λοιπόν κέρδισε το βραβείο του NBA MVP και εκτόξευσε τον ίδιο αλλά και το μπάσκετ της χώρας μας στα ουράνια. Στην απονομή του βραβείου του, όπως πάντα ταπεινός και ντροπαλός, δεν άντεξε και ενθυμούμενος όλα τα εμπόδια και τις δυσκολίες, που έπρεπε να περάσει, για να φτάσει εδώ που είναι σήμερα, βούρκωσε και δυσκολευόταν να αρθρώσει λέξεις. Η ζωή του μπορεί άνετα να γίνει –και λογικά θα γίνει- μια εκπληκτική ταινία.
Μόνο χαμόγελα Γιάννο, τα καλύτερα έρχονται!
7) Η εκπληκτική Αργεντινή του παγκοσμίου της Κίνας και ο άρχοντας Scola
Τα χρόνια πέρασαν, η παλιά φρουρά των Nocioni, Prigioni, Ginobili και Delfino έκανε πίσω και οι “Gauchos” προσπαθούν να χτίσουν την επόμενη μέρα με ένα ρόστερ κάποιων καλών, κάποιων λιγότερο καλών παικτών και του 39χρονου Luis Scola, που τελευταία είχε χαθεί από το προσκήνιο. Ο όμιλος με Νιγηρία, Κορέα και Ρωσία δεν ήταν ό,τι πιο σίγουρο για πρόκριση, αλλά οπωσδήποτε άφηνε περιθώρια. Η Αργεντινή περνάει άνετα πρώτη και κάπου εκεί αρχίζουν οι πρώτες αμφιβολίες, ως προς το αν μπορεί να συνεχίσει περαιτέρω. Στην επόμενη φάση περνάει ξανά εύκολα και διασταυρώνεται με τους Σέρβους, το μεγάλο φαβορί της διοργάνωσης. Η τρομερή απόδοση των Αργεντινών αποδίδεται στους αφελείς και υπερόπτες Σέρβους. Στον ημιτελικό ήταν δύσκολο να γίνει δεύτερο σερί θαύμα απέναντι στη Γαλλία, που είχε αποκλείσει την Αμερική. Κι όμως, οι παίκτες του Sergio Hernandez το έκαναν κι αυτό, παίρνοντας το εισιτήριο για τον τελικό, στον οποίο τελικά έμειναν από καύσιμα.
Παρόλα αυτά η ιστορία τους και δη αυτή του Scola, που αποτέλεσε πηγή έμπνευσης και πρότυπο θέλησης και σκληρής δουλειάς για κάθε άνθρωπο, που δίνει τον δικό του αγώνα, μετατράπηκε πλέον σε αυτό που λέμε “for tha ages”. Η αγκαλιά και τα κλάματα του Scola και του Ginobili μετά το τέλος του ημιτελικού με τη Γαλλία, αποτελεί μια από τις πιο δυνατές και συγκινητικές στιγμές, που έχουμε ζήσει τα τελευταία χρόνια.
6) Το πρώτο πρωτάθλημα των Cavaliers και η μεγάλη ανατροπή από το 1-3
Για το νούμερο 6 της λίστας μας θα χρειαστεί να πάμε πίσω στο 2016, όταν οι Cavs έκαναν μία από τις μεγαλύτερες ανατροπές στην ιστορία του αθλήματος, ίσως και του αθλητισμού. Με την πλάτη στον τοίχο, καθώς έχαναν με 3-1 στη σειρά των τελικών και απέναντι στους διαστημικούς GS Warriors, που κουβαλούσαν την παρακαταθήκη του 73-9 της κανονικής περιόδου, ο LeBron, o Kyrie και τα άλλα παιδιά γύρισαν από την κόλαση και κατέκτησαν τον πρώτο τίτλο στην ιστορία των Cleveland Cavaliers.
Το chase down block του LeBron στον Iggy, έχει περάσει στην ιστορία ως μια από τις πιο σημαντικές τάπες του αθλήματος και το μεγάλο τρίποντο-dagger του Irving δευτερόλεπτα αργότερα θα μείνει για πάντα ως μια “classic” στιγμή των Playoffs.
Οι Cavs του 2016 και η κοχονάτη ανατροπή τους στο νούμερο 6.
5) Το παραμύθι αυτή τη φορά είχε δράκο, και λεγόταν Dragic
Στο νούμερο 5 της λίστας μας το θαύμα της Σλοβενίας του Kokoskov στο Ευρωμπάσκετ του 2017. Το ανατέλλον τότε αστέρι Luka Doncic μαζί με τον Goran Dragic και το νατουραλιζέ Anthony Randolph, ήταν οι πρωτεργάτες εκείνης της εξαιρετικής εθνικής Σλοβενίας, με τους Prepelic, Blazic, Vidmar και Zagorac να είναι μερικά από τα βασικά γρανάζια εκείνης της καλολαδωμένης μηχανής του Igor Kokoskov, που κατέκτησε την Ευρώπη. Οι Σλοβένοι πιάνοντας εξαιρετικές αποδόσεις και παίζοντας σπουδαίο μπάσκετ κέρδισαν όλα τα παιχνίδια της φάσης των ομίλων. Με σπασμένα τα φρένα ακολούθησαν οι νίκες απέναντι στην Ουκρανία, στη Λετονία και στην πανίσχυρη Ισπανία. Η Σερβία ήταν το θύμα των Σλοβένων στον τελικό της Κωνσταντινούπολης, σε ένα παιχνίδι που ο Dragic πέτυχε 35 πόντους και εκτέλεσε τους “Πλάβι”, κερδίζοντας το βραβείο του MVP και μια θέση στην καλύτερη 5άδα του τουρνουά (εκεί βρισκόταν και ο 17χρονος Doncic) και υπογράφοντας τη μεγαλύτερη επιτυχία των Σλοβένων σε ομαδικό άθλημα.
4) Το back-2-back θαύμα του Ολυμπιακού
Η Siena είχε στείλει στο καναβάτσο τον Ολυμπιακό την προηγούμενη χρονιά και τότε οι Αγγελόπουλοι ακολούθησαν μια πιο συντηρητική πολιτική με μικρότερο προϋπολογισμό.
Ο Dusan Ivkovic δούλευε την ομάδα του με υπομονή και απερίσπαστη προσήλωση πέρα από τα φώτα της δημοσιότητας και τα διθυραμβικά πρωτοσέλιδα. Ο ΟΣΦΠ πέρασε πολύ δύσκολα τις δυο πρώτες φάσεις και στα Playoffs με τη Siena πήρε τη δική του εκδίκηση, ενώ στο Final-4 έφερε και πάλι την ταμπέλα του απόλυτου outsider. Η ανατροπή στον τελικό της Πόλης ήταν κάτι μοναδικό και σίγουρα θα παίζει για πολλά χρόνια ακόμα στα highlights του ευρωπαϊκού μπάσκετ. Την επόμενη σεζόν με τον Γιώργο Μπαρτζώκα στο τιμόνι, οι ίδιες βάσιμες αμφισβητήσεις συνέχισαν να υπάρχουν. Ο Ολυμπιακός φτάνει και πάλι στο Final-4 και με εκκωφαντικό μπάσκετ περνάει πάνω από την CSKA στον ημιτελικό, ενώ στον τελικό με τη Real των Llull, Sergio, Rudy και Mirotic κάνει το απίστευτο: Παίζει τη Real στο δικό της παιχνίδι και πάει το σκορ στους 100 πόντους, δίνοντας ένα ακόμα ρεσιτάλ ομαδικότητας και ψυχολογίας. Το back-2-back ήταν γεγονός και οι ερυθρόλευκοι στη δεκαετία που διανύουμε έφτασαν δυο ακόμα φορές στον τελικό, γνωρίζοντας όμως την ήττα.
3) Η σύγχρονη «Λερναία Ύδρα» του Steve Kerr
Golden State Warriors. Η επιθετική αρμάδα του Steve Kerr άρχισε να μας δείχνει τις προθέσεις της την σεζόν 2014-‘15, όταν το ρεκόρ 67-15 στην κανονική διάρκεια μας έδειχνε τι θα επακολουθήσει. Πολλές κατοχές, γρήγορες επιθέσεις, διαρκής κίνηση μακριά από την μπάλα, πολλά off-ball picks, με τους Curry, Thompson να πυροβολούν απο παντού και πολύ καλές άμυνες υπό τα παραγγέλματα του Draymond Green. Ο μαέστρος της χορωδίας αυτής, ο Steve Kerr, είναι ο κύριος υπεύθυνος για αυτά που βλέπουμε στα παρκέ πλέον. Οι Warriors κέρδιζαν χωρίς σταματημό, διότι οι υπόλοιποι οργανισμοί αδυνατούσαν να υιοθετήσουν τον τρόπο παιχνιδιού που θα τους αντιμετώπιζε. Το 2016 μπήκαν στα βιβλία της ιστορία, καταρρίπτοντας το ρεκόρ των Bulls, που κρατούσε από το 1996, για τις περισσότερες νίκες στην ιστορία της Reagular Season, φτάνοντας το εξωπραγματικό 73-9. Στο τέλος της σεζόν βέβαια έμειναν από δυνάμεις και υπέκυψαν στους Cavs του Βασιλιά. Έπειτα επέστρεψαν σε back-to-back τίτλους με μόλις μια ήττα στα Playoffs μάλιστα το 2018 και στους τελικούς του 2019, λύγισαν από τους Raptors και τον Leornard, όντες λαβωμένοι. Είτε είσαι fan τους, είτε όχι, οι Warriors έχουν κερδίσει τον σεβασμό σου.
2) Η παράσταση του Dirk και η εκδίκηση της «γερουσίας» των Mavericks το 2011
Jason Terry, Jason Kidd, Shawn Marion, Peja Stojakovic. Μερικοί από τους βετεράνους που είχε για συμπαίκτες ο Dirk Nowitzki, για να αντιμετωπίσει την υπερομάδα των Miami Heat στις χαραυγές της δεκαετίας.
Το Πρωτάθλημα αυτό, δεν ήταν απλά ένα success story. Ήταν ένα από τα πιο cojonάτα πρωταθλήματα όλων των εποχών. MVP των τελικών κανείς άλλος πλην του Γερμανού, που έστελνε για τσάι τον Chris Bosh, τον Joel Anthony, ή όποιον άλλον έστελνε πάνω του ο Erik Spoelstra. Αυτός ο τίτλος μάλιστα ήταν μια μεγάλη απάντηση και εκδίκηση των Mavericks για τους χαμένους τελικούς του 2006, με τον ίδιο ακριβώς τρόπο. Η ομάδα του Rick Carlise έπαιζε με μειονέκτημα έδρας και το σήκωσε μέσα στην έδρα του αντιπάλου με σκορ 2-4, όπως είχαν κάνει μια 5ετία πιο πριν οι Heat των Shaq και Wade. Ήταν το πρώτο και μοναδικό πρωτάθλημα για κάθε μέλος εκείνης της ομάδας…
Στο νούμερο 2 λοιπόν, ο Dirk και οι δικοί του Mavs.
1) Η δυναστεία των Furias Rojas
Τι μπορεί κανείς να πει για αυτή την απίστευτη παρέα-ομάδα; Η εθνική της Ισπανίας είναι μακράν η πιο συνεπής και αποτελεσματική ομάδα σε οποιοδήποτε σπορ στον πλανήτη και όχι μόνο δηλώνει παρούσα σε κάθε μεγάλη διοργάνωση, αλλά πρωταγωνιστεί συνεχώς και τις περισσότερες φορές φεύγει με κάποιο χειροπιαστό βραβείο. Μόνο στην παρούσα δεκαετία μετράει 2 χρυσά και 2 χάλκινα μετάλλια σε EuroBasket, 1 ασημένιο κι ένα χάλκινο σε Ολυμπιακούς Αγώνες και ένα χρυσό στο MundoBasket της Κίνας, που διεξήχθη φέτος τον Σεπτέμβρη. Η ομάδα αυτή έχει φέρει πολλάκις τούμπα όλα τα προγνωστικά και γεννά συνεχώς νέους πρωταγωνιστές, έχοντας βάλει εδώ και χρόνια πολύ ισχυρές βάσεις για το μέλλον της. Συνδυάζει τα πάντα και παίζει πανέμορφο μπάσκετ, το οποίο συνοδεύεται με μεγάλο ποσοστό αποτελεσματικότητας.
Της αξίζουν χίλια μπράβο και πάλι δεν φαίνονται αρκετά!
Bonus: Ο τελευταίος χορός του Kobe
Ήταν 13 Απρίλη του 2016. Τελευταίο ματς της Regular Season του NBA και του Kobe Bryant, μιας και οι Lakers είχαν αποκλειστεί από τα Playoffs. Με αντίπαλο τη Utah o Kobe στο κύκνειο άσμα του έδωσε ένα από τα ομορφότερα career ends που έχουμε δει ποτέ, πετυχαίνοντας 60 πόντους και όντας ο απόλυτος πρωταγωνιστής στη νίκη της ομάδας του με 101-96, η οποία ήρθε με ανατροπή στα τελευταία λεπτά.
Ο “Black Mamba” γνώρισε μια μοναδική αποθέωση και αποχαιρέτησε για τελευταία φορά τους αγαπημένους του οπαδούς με μια ολιγόλεπτη ομιλία στο τέλος του αγώνα. Ο Kobe Bryant ήταν κάτι πολύ μπροστά από την εποχή του. Ο παίκτης που κατά κοινή ομολογία πλησίασε περισσότερο από τον καθένα τον μεγαλύτερο αθλητή όλων των εποχών, Michael Jordan. Αυτός που, όταν η μπάλα ζύγιζε τόνους, δεν δίσταζε να χρεωθεί τη μεγαλύτερη ευθύνη. Αυτός που θα μπορούσε να κατέβει στις πύλες του Άδη και να κάνει τον Κέρβερο να βάλει την ουρά κάτω απ’ τα σκέλια. Ο χρόνος όμως δεν κάνει εκπτώσεις σε κανέναν και ασφαλώς ούτε ο Kobe θα μπορούσε να αποτελέσει εξαίρεση. Οι τραυματισμοί στον αχίλλειο δεν του επέτρεψαν ένα πιθανώς ενδοξότερο φινάλε, όμως η συνολική κληρονομία που αφήνει στο άθλημα, είναι απλώς μοναδική.
Mamba out!
Ως εδώ ήταν λοιπόν. Το 2019 μας αφήνει σε λίγες ώρες και ευχόμαστε απλώς το 2020 να μας επιφυλάσσει μερικές επιπλέον σπουδαίες ιστορίες, που δεν μπορούμε ακόμα να φανταστούμε και να αναφέρουμε.
Ευχόμαστε σε όλους σας καλή πρωτοχρονιά και χαρούμενο, δημιουργικό και υγιές το νέο έτος!
Πηγή: Fundamentals
