Πηγή: Fundamentals
Ο Παναθηναϊκός στο πρώτο μεγάλο τεστ για φέτος βαθμολογήθηκε με κάτω από τη βάση.
Είναι εμφανής η απουσία -για ακόμα μια χρονιά- ψηλού, που θα δεσπόζει στο ζωγραφιστό. Επίσης είναι εμφανής η απουσία ικανού και σταθερού strech ψηλού.
Ο Πεδουλάκης δοκίμασε σχήματα και τακτικές σε άμυνα και επίθεση με ενδιαφέρον και φυσικά ένα φιλικό δεν είναι το πιο ασφαλές κριτήριο αξιολόγησης, όμως μπορεί να μας πει κάποια πράγματα.
• Οι γηπεδούχοι αντιμετώπισαν πρόβλημα στα ΚΑΛΆ screens των ψηλών του Σφαιρόπουλου (κι εδώ να υπενθυμίσουμε, ότι οι Ισραηλινοί στερήθηκαν των υπηρεσιών των Acy, Caspi και Caloiaro). Το switch, που τιμήθηκε δεόντως στο πρώτο μέρος από τον ΠΑΟ δεν ήταν η ενδεδειγμένη επιλογή και ήταν λογικό οι φιλοξενούμενοι να βρουν εύκολα, είτε με laser passes, είτε με “σκάλα” τον ψηλό, το καλό σουτ. Οι επίθεση των “κίτρινων” στόχευσε ξεκάθαρα ορισμένες περιπτώσεις στην αντίπαλη άμυνα, όπως φυσικά το screen πάνω στον Rice ή η ανάμειξη του Thomas σε pick n’ roll ή σε κατάσταση που ο Forward του Παναθηναϊκού έπρεπε να κάνει full sprint για να αμυνθεί σε close out ή να συμπληρώσει το αμυντικό rotation, περιπτώσεις που αποτελούν κλασικές του αδυναμίες. Η απουσία παίκτη με κιλά και μέγεθος στη ρακέτα επίσης έβγαζε μάτι, το ξαναλέμε.
• Επιθετικά ο Αργύρης Πεδουλάκης δοκίμασε, όπως είπαμε και σε προηγούμενη ανάρτησή μας, floppy action μέσω Diamond Set για τον Fredette (https://bit.ly/2kVwOyH), έψαξε αρκετά τον Thomas στο post (δεν τα πήγε καλά) και χρησιμοποίησε αρκετά ένα από τα πιο βασικά Sets στο δικό του playbook: Τη Horns offence, εκεί που πρόσθεσε, μέσω αρκετής δόσης pass n’ cut (χαρακτηριστικό που υιοθετήθηκε από τον RIck Pitino), ένα wide pin down για τον εκάστοτε SG της ομάδας του.
Τα flares για τον Fredette είναι μια ακόμα σωστή σκέψη κι εδώ βοηθά φυσικά η ικανότητα του παίκτη να εκτελεί ακόμα και από μεγάλη απόσταση.
Όμως οι πράσινοι έδειξαν έλλειψη επικοινωνίας, με αρκετούς παίκτες να προσπαθούν να κάνουν περισσότερα από αυτά που μπορούνε και πρέπει
και επίσης τα screens τους δεν ήταν τα καλύτερα δυνατά. Θετικό στοιχείο το ότι ο Fredette, όταν λειτουργούσε ως χειριστής, έβγαζε την μπάλα έγκαιρα και σωστά από πάνω του βρίσκοντας τον ελεύθερο παίκτη. Με αυτό το πλάνο ο ΠΑΟ βρήκε αρκετά ελεύθερα σουτ, μέσω του Παπαγιάννη, όμως δεν είμαι σίγουρος για το, αν το οπλοστάσιο της ομάδας μπορεί να αξιοποιήσει πλήρως αυτή τη συνθήκη.
Θετικό πρόσημο παίρνουν επίσης οι Rice (όχι για το καυτό του πρώτο ημίχρονο) και Fredette, οι οποίοι έδειξαν μεγάλη διάθεση στην άμυνα, όμως είναι τέτοια η φύση των δυο αυτών παικτών, που έδωσε απλόχερα εύκολα καλάθια στην αντίπαλη επίθεση. Για παράδειγμα ο Rice δεν είναι σε καμία περίπτωση ο παίκτης, που θα κυνηγήσει και θα σπάσει αλλεπάλληλα screens και θα μείνει μαζί με τον επιτιθέμενο ως τα τελευταία δευτερόλεπτα της άμυνας και ο Fredette έδειξε σημάδια αφέλειας, όπως το γύρισμα της πλάτης στον προσωπικό του αντίπαλο, κάτι που μέσω ενός πολύ απλού cut χάρισε εύκολο καλάθι στη Maccabi.
• Τέλος, θα πω ότι ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει η σκέψη με τους 3 Forward (Thomas, Johnson και Παπαπέτρου) και τους δυο χειριστές (Καλάθης και Rice ή Fredette) εντός παρκέ. Αυτό το σχήμα μπορεί στο μέλλον να εξασφαλίσει αρκετά χαμηλούς χρόνος στα rotations, πίεση στην μπάλα σε όλο το γήπεδο, switch στην περιφέρεια και πολύ καλά recovers, όμως φυσικά εγκυμονεί και πολλαπλούς κινδύνους για την άμυνα, τους οποίους θεωρώ αυτονόητους, οπότε και δεν σκοπεύω να σας εκθέσω. Επιθετικά η συγκεκριμένη παράταξη υποστηρίζει σαφώς το ανοιχτό γήπεδο και την άμεση μετατροπή της άμυνας σε επίθεση και στο set game το 5 out Format, με κίνηση μακριά από την μπάλα, απειροελάχιστα screens και παραγωγή καλών ευκαιριών σε close out καταστάσεις ή για ελεύθερο σουτ.
• Η Maccabi ήταν εξαιρετική. Δείγμα της ομάδας, που δουλεύει όλο το καλοκαίρι με σχεδόν όλο της το ρόστερ παρόν στην προετοιμασία και χωρίς ελλείψεις (νομίζω, ότι μοναδικός παίκτης της στο Mundobasket ήταν ο Wilbekin). Τα εξαιρετικά hedge outs του Hunter θα είναι και πάλι ένα σπουδαίο εφόδιο για την ομάδα του, εν προκειμένω τη Maccabi, ενώ τα recovers ήταν έγκυρα και έγκαιρα, με τη “βοήθεια” ασφαλώς εδώ των Forwards του Πεδουλάκη, που διαθέτουν περισσότερο σουτ-ασανσέρ και όχι μόνιμη απειλή από την περιφέρεια. Στην επίθεση, το passing game της ομάδας του Γιάννη Σφαιρόπουλου ήταν εντυπωσιακό, όπως επίσης και η ανίχνευση των αδυναμιών του Παναθηναϊκού, είτε μιλάμε για αξιοποίηση της αδύνατης πλευράς,
είτε για σουτ-floater μέσης απόστασης, όταν ο πράσινος ψηλός έπαιζε βάθος μετά το pick και ο πράσινος PG έμενε στην πλάτη του ball handler των Ισραηλινών.
Εξαιρετική επιλογή δείχνει για τη Maccabi o Elijiah Bryant, όπως ασφαλώς και ο Walters, ενώ οι Cohen και Zoosman δείχνουν να βρίσκουν τον ρόλο τους με τα χρόνια και εκμεταλλευόμενοι τις εμπειρίες πολλών ετών σε ένα σύνολο ασφαλές για αυτούς.
• Ασφαλώς και αυτό το παιχνίδι δεν αποτελεί, ξαναλέμε, ένα αντιπροσωπευτικό δείγμα αυτών, που θα δούμε φέτος από τις δυο ομάδες. Ο Παναθηναϊκός έχει μόλις λίγες μέρες που προπονείται πλήρης, ενώ η Maccabi έχει επιπλέον παίκτες-πρωταγωνιστές, που θα μπουν στο rotation και θα πάρουν χοντρά λεπτά. Θετική η αμυντική άνοδος των πράσινων στην επανάληψη, όπου δέχτηκαν μόλις 28 πόντους, ανησυχητική όμως η επιθετική τους συγκομιδή (26) στο ίδιο διάστημα.
Μια καλή… τζούρα ρεαλισμού και σαφήνειας ενόψει της απαιτητικής συνέχειας. Πρέπει να δεις την αλήθεια κατάματα και να αντιμετωπίσεις τα προβλήματά σου, χωρίς να ξεχνάς τα λάθη σου…
Πηγή: Fundamentals
