Πηγή: Fundamentals
Και φτάνουμε στο σημείο που όλοι περιμέναμε. Ελάχιστες ώρες πριν το πρώτο παιχνίδι της φετινής διοργάνωσης. Είδαμε παγκόσμιο κύπελλο, φιλικά και εγχώριες διοργανώσεις, φτάνοντας επί τέλους στην εκκίνηση της νέας σεζόν της EuroLeague. Της μακράν πιο αμφίρροπης και ανταγωνιστικής διοργάνωσης της σύγχρονης ιστορίας του θεσμού. Δεν μπορούμε να περιμένουμε άλλο, καθώς λιγότερες από 10 ώρες απομένουν για το πρώτο jump ball. Λίγο πριν το φετινό πρωτάθλημα λοιπόν ανοίξει τις πύλες του και ο ύμνος του “I feel devotion” απηχήσει σε κάθε μπασκετική γωνιά ανά την Ευρώπη, εμείς θα κάνουμε τον καθιερωμένο πλέον έλεγχό μας για τους 18 από φέτος μονομάχους και θα δώσουμε τα προγνωστικά μας για την πορεία κάθε ομάδας. Τα τελευταία δυο χρόνια παίρναμε αλφαβητικά τις ομάδες και στο τέλος κάναμε μια εκτίμηση για την τελική της θέση στη βαθμολογία. Φέτος θα το κάνουμε σαν κλασικό power ranking, κάνοντας ουσιαστικά τις προβλέψεις μας για την τελική κατάταξη της regular season.
Ετοιμάστε καφέ, τσάι, ποτάκι ή οτιδήποτε άλλο θέλετε, μπείτε στο βαγόνι μας και κάντε μας παρέα σε ένα απολαυστικό τουρ-αξιολόγηση των 18 ομάδων της φετινής EuroLeague. Ξεκινάμε!
1) Real Madrid
Ναι, η «βασίλισσα» του Pablo Laso είναι στα μάτια μας ο πιο δυνατός παίκτης της φετινής διοργάνωσης. Οι Μαδριλένοι έχουν πάρα πολλούς πολυθεσίτες στην ομάδα, κάτι που προσδίδει φοβερό βάθος στο ρόστερ και έχουν δέσει αρμονικά τους μπαρουτοκαπνισμένους βετεράνους με τους νεότερους αστέρες τους, που έρχονται με κεκτημένη ταχύτητα από τα καλοκαιρινά τουρνουά (Deck – Garuba). O Campazzo έχει καιρό τώρα πάρει τα κλειδιά της ομάδας, ενώ ο Llull δείχνει στην καλύτερη κατάσταση μετά τον σοβαρό τραυματισμό του πριν δυο χρόνια. Ο εξαιρετικός Mickey πήρε τη θέση του Ayon δίνοντας πλειάδα χαρακτηριστικών –ελαφρώς διαφορετικών από αυτά του Μεξικανού- και ένεση φρεσκάδας, ενώ ταυτόχρονα στην περιφερειακή γραμμή του Laso προστέθηκε ο Nicolas Laprovittola, o περυσινός MVP της ACB, που θα τεστάρει τις δυνατότητές του στο υψηλότερο επίπεδο. Causeur, Rudy, Taylor, Carroll, Thompkins, Randolph και Reyes είναι οι πολυθεσίτες που λέγαμε και παίκτες, που θα καλύψουν άπειρες ανάγκες τις ομάδας με το πολύπλευρο παιχνίδι τους, ενώ ο Walter Tavares ετοιμάζεται να μετατρέψει και πάλι το ζωγραφιστό της ρακέτας του σε άβατο και να καθαρίσει ό,τι κινείται στη στρατόσφαιρα.
Ένα σύνολο που δουλεύει πολλά χρόνια μαζί και υπό τον ίδιο προπονητή, έχοντας αστείρευτη εμπιστοσύνη ο ένας στις δυνάμεις του άλλου. Πολύ δύσκολα δεν θα ξεπεράσει τις 25 νίκες.
2) CSKA Moscow
Ο Δημήτρης Ιτούδης προέβη σε ολικό λίφτινγκ στην «αρκούδα» και η ομάδα του φέτος δείχνει με μια πρώτη ματιά ακαταμάχητη στον ανοικτό γήπεδο. Σίγουρα ο James δεν είναι De Colo και δεν αναφέρομαι αυτή τη στιγμή στις αγωνιστικές ικανότητες των δυο παικτών, ούτε ο Strelnieks είναι Sergio Rodriguez και ούτε φυσικά ο Hilliard, Cory Higgins. Παρόλα αυτά στη ρακέτα προστέθηκε ο εξαιρετικός rebounder – rim protector, Κώστας Κουφός και δίπλα του μπήκε ο παικταράς, Johannes Voigtmann, που μπορεί να υποστηρίξει οποιαδήποτε τακτική του προπονητή του με τη σπάνια ποικιλία του παιχνιδιού του. Ο Ron Baker είναι ένα μεγάλο στοίχημα και μπορεί να αποδειχθεί σε ένα μεγάλο steal για το ευρωπαϊκό μπάσκετ, ενώ ο Daniel Hackett θα είναι φέτος ο εξισορροπιστής-άσσος από το μανίκι του Δημήτρη Ιτούδη αναφορικά με το μοίρασμα ρόλων στο back court. Οι Antonov, Vorontsevich, Kulagin και κυρίως Kurbanov θα είναι οι γηγενείς που θα στηριχτεί και φέτος το οικοδόμημα, ενώ ο Kyle Hines θα αναλάβει πλέον καθαρά τον ρόλο που ξέρει καλά: αυτόν του mobile Center. O Joel Bolomboy αναμένεται να αναβαθμιστεί επίσης φέτος, ειδικά το πρώτο διάστημα, που θα απουσιάσει ο Κουφός. Αναμένω με μεγάλο ενδιαφέρον τη συνύπαρξη των δυο αστέρων του ρόστερ, James και Clyburn και πραγματικά πιστεύω, ότι μπορούν να κάνουν και οι δυο μια σεζόν – MVP Race. Η CSKA ξέρει να νικάει και με βασικό άξονα αυτούς τους δυο προβλέπεται να βάλει φωτιά σε πολλά γήπεδα με το θυελλώδες παιχνίδι τους…
3) FC Barcelona
Πιστεύω, αντίθετα με τον περισσότερο κόσμο, στις δυνάμεις του Svetislav Pesic και στην εμπειρία του φυσικά. Οι “Blaugrana” έκαναν… μαρμελάδα το μυαλό μας φέτος το καλοκαίρι με τις εκκωφαντικές τους κινήσεις. Ο Malcolm Delaney δε, ήταν το κερασάκι σε μια πολυώροφη τούρτα. Ο Nikola Mirotic (ενδεχομένως Top 10 PF σε παγκόσμιο επίπεδο) αναμένεται να αποτελέσει τον Mega Star σε μια λίγκα, που ούτως ή άλλως γνωρίζει πολύ καλά κι έχει διαπρέψει σε αυτήν, ενώ οι θέσεις ‘5’ και ‘3’ αναβαθμίστηκαν τρελά με τις προσθήκες των Davies, Higgins και Abrines. Για τον τελευταίο θα ήθελα να σταθώ και να εκδηλώσω τις καλύτερες ευχές μου, για καταπολέμηση οποιουδήποτε προβλήματος και περιμένω με μεγάλη αγωνία να τον δω και πάλι να κατεβάζει σαγόνια, όπως τότε στην ομαδάρα του Pascual. Αν όλα είναι οκ με την περίπτωσή του, τότε θα μιλάμε πιθανότατα για τον καλύτερο πλάγιο της διοργάνωσης. Είχαμε αναλύσει το ρόστερ των Καταλανών (https://bit.ly/2nQr3nr) και είχαμε εκφράσει τον θαυμασμό μας. Ίσως το πληρέστερο ρόστερ όλων των εποχών! Βέβαια η αποτυχία με την επιτυχία δεν βρίσκεται πολύ μακριά και έχουμε δει πολλάκις σύνολα, που κοστολογούνται με ένα καράβι λεφτά, να καταρρέει σαν κάστρο στην άμμο, όμως αυτή η δυναμική του ρόστερ δεν αφήνει χώρο για αμφιβολίες.
Βάζω την Barca στην 3η θέση, γιατί θεωρώ, πως θα χρειαστεί αρκετό χρόνο, για να βρεθεί σαν ομάδα και σε συνδυασμό με τις απουσίες των Heurtel και Pangos το πρώτο διάστημα, θα κριθεί απαραίτητο η θέση του PG (ίσως η πιο νευραλγική στο άθλημα) να καλυφθεί κυρίως από τους Ribas και Delaney, που τα τελευταία δυο χρόνια δεν έχει γεμάτες χρονιές και έπειτα από τον Cory Higgins. Στα φιλικά μάλιστα στο ‘1’ έπαιζε μέχρι και ο Hanga. Αναμφίβολα η φετινή team to watch!
4) Maccabi FOX Tel Aviv
Πραγματικά σπουδαίο ρόστερ φέτος από την «ομάδα του λαού» και ένα έμψυχο δυναμικό αρκετά κοντά στο μπάσκετ που πρεσβεύει ο Γιάννης Σφαιρόπουλος. Οι Wilbekin και Black, που ήταν πέρυσι ο πυλώνας της ομάδας, είναι και φέτος εδώ κατά έναν χρόνο δυνατότερος, όμως πλέον θα μιλάμε για Big-3, καθώς στην ομάδα επέστρεψε ο πρώτος Ισραηλινός, που πάτησε σε παρκέ του NBA, o Omri Casspi, που θα έχει βασικότατο ρόλο στην ομάδα και θα δίνει σπουδαία πολυτέλεια στον προπονητή του να παρατάξει 5άδες με τον ίδιο είτε στο ‘3’ είτε στο ‘4’, παίζοντας με το ύψος και τα υπόλοιπα χαρακτηριστικά της ομάδας. Η ύπαρξη πολλών νεαρών γηγενών παικτών-ρόλων στο ρόστερ είναι σημαντικής βαρύτητας για τον οργανισμό, με την παρουσία του Deni Avdija να ξεχωρίζει.
Η παραμονή του Caloiaro και οι προσθήκες των Walters, Bryant και Dorsey κρίνονται ως εξαιρετικές για την υποστήριξη του συνόλου, ο Hunter θα αυξήσει περαιτέρω την ένταση και το αμυντικό ρεπερτόριο του Γιάννη Σφαιρόπουλου (εξάλλου οι δυο τους γνωρίζονται άριστα από τη συνεργασία τους στον Πειραιά), ενώ πραγματικά περιμένω πως και πώς να δω τη συνύπαρξη του Black με τον Acy στη front line. Από τώρα βλέπω μπασκέτες να κατεδαφίζονται, μπάλες να εκτοξεύονται στις εξέδρες και σκυμμένα αντίπαλα κεφάλια…
5) Fenerbahce Beko Istanbul
Αποχώρησαν οι Guduric, Melli και Green και προστέθηκαν οι De Colo, Williams και Westermann. Αμφιβάλλει κανείς, πως πρόκειται για ξεκάθαρη αναβάθμιση; Νομίζω όχι. Η Fener του Zots θα στερηθεί τις υπηρεσίες των Vesely και Lauvergne στα πρώτα παιχνίδια της χρονιάς, κινδυνεύοντας να ηττηθεί με καλή διαφορά, ενόψει της ρεβάνς στην Τουρκία από τη Real στην πρεμιέρα. Ο De Colo θα παίξει μετά από πολλά χρόνια μακριά από τη Μόσχα και ο Derrick Williams θα κληθεί να αποδείξει, πως μπορεί να αποδώσει και σε ένα περιβάλλον, όπου δεν θα λογίζεται ως ο Super Star. Ο Obradovic γνωρίζει, πως θα του στοιχίσουν οι απουσίες των ψηλών του, ενώ ο De Colo θα χρειαστεί χρόνο για να προσαρμοστεί 100% και θεωρώ, πως θα βρει για ακόμα μια φορά χρυσάφι από τα σκουπίδια και θα χρησιμοποιήσει προς όφελός του την εν λόγω περίσταση.
Η Fener δεν είναι καθόλου απίθανο να χάσει παιχνίδια, που θεωρητικά θα καθάριζε με 20 πόντους και να δείχνει σημάδια αποσύνθεσης, όμως ο προπονητής της γνωρίζει καλύτερα από τον καθένα, ότι στα Playoffs το αφεντικό θα είναι και πάλι αυτός, ανεξαρτήτως έδρας. Θα χρειαστεί χρόνο και υπομονή, το ξαναλέμε, προκειμένου να κολλήσουν όλα τα κομμάτια του παζλ μεταξύ τους και φυσικά να μπει ο παικταράς Lauvergne στην εξίσωση, κάτι που δεν κατάφερε πέρυσι. Μέχρι την επιστροφή των δυο πύργων της ομάδας, ιδού η ευκαιρία των Duverioglu και Stimac, που κέρδισε τη θέση του στην ομάδα από τα φιλικά προετοιμασίας. Σημαντικοί παίκτες στα πρώτα παιχνίδια για την ομάδα του Obradovic οι Σλούκας, Kalinic, Datome και Dixon.
6) Anadolu Efes Istanbul
O Ergin Ataman βούλωσε ουκ ολίγα στόματα πέρυσι και ξεκίνησε τη φετινή σεζόν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο (νίκη στο Super Cup επί της Fener). Στην ομάδα προστέθηκαν όλα τα βασικά κομμάτια του περυσινού απόλυτα επιτυχημένου project, ενώ τα χαρακτηριστικά που θα λείψουν από το διάστημα απουσίας του Adrien Moerman, θα καλύψει ο Chris Singleton (μπορεί να υποστηρίξει άψογα τη 5-out offence του Ataman), ο οποίος δίνει τη δυνατότητα στον προπονητή του να παίξει με τα σχήματα της front line με αυτόν και τους Pleiss και Dunston (βασικά 5άρια της ομάδας), σε συνεργασία με τον Alec Peters. Παρόλα αυτά κανείς τους δεν φέρνει στο τραπέζι την low post offence του Γάλλου PF. Οι Larkin και Micic θα είναι και φέτος ένα από τα καλύτερα περιφερειακά δίδυμα στην Ευρώπη, χωρίς να είμαστε βέβαια για το πόσο χρόνο θα χρειαστεί και πάλι ο πρώτος, προκειμένου να φανεί έτοιμος –και όταν λέμε έτοιμος δεν εννοούμε το περυσινό beast mode, διότι, αν βρεθεί και πάλι σε ανάλογη κατάσταση, η Efes θα πάει και πάλι καρφί για τελικό-, ενώ το δηλητήριο στην περιφέρεια είναι και φέτος εκεί, μέσα από τα ακροδάχτυλα των Beaubois, Anderson και Simon, ο οποίος εκτός των άλλων φέρνει και μοναδικό playmaking σε συνδυασμό με veteran leadership.
Είναι μεγάλο στοίχημα για την Efes και τον Ataman, το αν θα μπορέσει να παρατάξει την ίδια πεινασμένη και θυμωμένη ομάδα.
7) Khimki Moscow Region
Εκεί που λέγαμε πέρυσι, ότι η Khimki έχει μια από τις πιο ευάλωτες front lines, φέτος δεν νομίζω, πως χωρά αμφιβολία για το ότι η ομάδα του Rimas Kurtinaitis διαθέτει την ίσως πληρέστερη γραμμή ψηλών της διοργάνωσης. Jerebko και Mozgov (σπουδαία προσθήκη γηγενούς παίκτη) στις βασικές θέσεις, ενώ από τον πάγκο έρχονται οι Booker, Gill και Evans. Εκκωφαντικό ε; Κι έχει και συνέχεια: Πέρυσι ο Γιώργος Μπαρτζώκας απέτυχε να πλαισιώσει τον μεγάλο αστέρα της ομάδας, Alexey Shved, με ικανούς σουτέρ, προκειμένου να του μειώσει την πίεση. Αντίθετα φέτος η Khimki έχει τρομερό firepower στην περιφέρεια δίπλα από τον Ρώσο παικταρά. Ο Dairis Bertans αποτελεί μόνιμη απειλή από την περιφέρεια, ενώ οι Chris Kramer, Sergey Karasev και Janis Timma είναι επίσης παίκτες με σπουδαία ικανότητα στην περιφερειακή εκτέλεση και την προσωπική φάση. Οι βετεράνοι Valiev, Zaytsev, Vialtsev και Monia θα είναι προσωπικότητες σημαντικές για τα αποδυτήρια, ενώ ο Stefan Jovic αποτελεί ξεκάθαρη αναβάθμιση σε σχέση με τον αρκετά ικανό Stefan Markovic.
Βάζω την Khimki στην 7η θέση λόγω ιδιοσυγκρασίας και νοοτροπίας ως σύλλογος. Σαν ρόστερ ανήκει ξεκάθαρα στις 4 πρώτες θέσεις.
8) KIROLBET Baskonia Vitoria-Gasteiz
O Velimir Perasovic έχασε τη δύναμη πυρρός που είχε πέρυσι στο ζωγραφιστό (Voigtmann και Poirier) και επέλεξε έναν ψηλό χωρίς συμπαγή λεπτά συμμετοχής (Eric) προκειμένου να αφήσει ένα εντελώς ανοιχτό παράθυρο στον Youssoupha Fall, το μεγάλο στοίχημα της ομάδας, για να αναπτυχθεί με μεγαλύτερη ασφάλεια και να χτυπήσει την πόρτα της βασικής 5άδας μέσα στη σεζόν. Το αστέρι της ομάδας θα είναι και πάλι ο Tornike Shengelia, ενώ ο βασικός PG, Luca Vildoza, πιθανολογείται για breakout season. Η προσθήκη του Pierria Henry μπορεί να φανεί μεγάλο steal και ο Jose Querejeta ενδεχομένως να έπιασε και πάλι στον ύπνο τη μισή Ευρώπη. Ο Nikolas Stauskas φέρνει αθλητικότητα, δηλητήριο και τεχνική από τη θέση του Wing και μπορεί να αποδειχθεί σπουδαίο boost στο παιχνίδι ανοιχτού γηπέδου του Perasovic, με τη σπάνια ικανότητά του στα τρίποντα αιφνιδιασμού, ενώ οι Shields και Garino ετοιμάζονται επίσης για μια σεζόν, που θα αυξήσουν τις μετοχές και το status τους. Από τον πάγκο θα δίνει επίσης φονικό σουτ ο Janning, ενώ περίμενα κάτι καλύτερο από τον Polonara για τη θέση του 4ου ψηλού. Βέβαια ίσως και εδώ η Baskonia να χτύπησε φλέβα, μιας και ο παίκτης είναι ιδιαίτερα ταλαντούχος.
Εκφράζουμε για ακόμα μια φορά τη λύπη μας για την κακοδαιμονία, που κυνηγά τον Jason Granger κι ευχόμαστε στον Ουρουγουανό PG να επιστρέψει σύντομα στα γήπεδα.
9) AX Armani Exchange Milan
O Ettore Messina καλείται να αναμορφώσει την ιταλική ομάδα, που σπαταλά άσκοπα ένα σωρό λεφτά τόσα χρόνια, χωρίς να μπορεί καν να κυριαρχήσει εντός συνόρων. Οι Shelvin Mack και Sergio Rodriguez προβλέπεται να δημιουργήσουν ένα φοβερό δίδυμο στην περιφέρεια με τον γυάλινο Nedovic να έρχεται από πίσω και τους Michael Roll, Della Valle και Cinciarini να συμπληρώνουν κατά σειρά την περιφερειακή γραμμή. Στο ‘3’ υπάρχει μόνο ο Micov κι εδώ ενδεχομένως να υπάρξει πρόβλημα (γιατί άφησες τον Nunnally να φύγει κόουτς; ), ενώ ο Kaleb Tarczewski έχει μια μοναδική ευκαιρία να καπαρώσει τη βασική θέση του Center της ομάδας μέχρι ο Arturas Gudaitis να πατήσει καλά στα πόδια του. Στη θέση του PF οι Brooks και White δίνουν αθλητικότητα και σουτ, ενώ την front court συμπληρώνουν οι Burns, Biligha και ο νεοαποκτηθείς Luis Scola, που στα 39 του επιστρέφει στην EL μετά από 12 χρόνια! Η καρδιά μας και τα μάτια μας θα είναι στραμμένα πάνω του, αν και δεν θεωρούμε, ότι μπορεί σε έναν τέτοιο μαραθώνιο να είναι ιδιαίτερα αποδοτικός. Η εμπειρία και η ποιότητά του βέβαια είναι πάντα εκεί και η παρουσία του αποτελεί ευλογία για τα νεαρά 5άρια του «Έκτορα».
Το βασικότερο για την Armani θα είναι, να καταφέρει ο προπονητής της να περάσει το δικό του μαχητικό πνεύμα και την κουλτούρα του νικητή σε ένα σύνολο, που τα τελευταία χρόνια κυλιέται στον βούρκο της αφέλειας και της μετριοπάθειας. Έχει ταλέντο, έχει προσωπικότητες και φυσικά έχει κόσμο και διοίκηση. Έχει μεγάλο ενδιαφέρον.
10) Panathinaikos OPAP Athens
Ο Παναθηναϊκός έκανε σπουδαία κίνηση με τον Rice, προσθέτοντας εμπειρία και «γαλόνια» πίσω από τον Καλάθη, ενώ ο παίκτης είναι στην καλύτερη ηλικία, προκειμένου να κάνει ένα βήμα πίσω, αναφορικά με τον χρόνο συμμετοχής του. Ο Jimmer Fredette ήταν ένα φοβερό επικοινωνιακό χτύπημα και εκτός αυτού, ένας σφαγέας από την περιφέρεια, που τόσο χρειάζεται δίπλα στον Νικ, ακόμα και αν ο Αμερικάνος δεν είναι ο ορισμός του off-guard. Στη θέση ‘3’ δαπανήθηκαν αρκετά χρήματα, ώστε ο Wesley Johnson να έρθει στο ΟΑΚΑ, με τον παίκτη να προβλέπεται να χρησιμοποιηθεί από το ‘2’ μέχρι και το ‘5’ στο small ball, που θεωρώ σίγουρο, ότι θα παίξει ο Πεδουλάκης αργά ή γρήγορα. Στο ‘4’ ο ΠΑΟ έχει θεωρητικά πολλούς παίκτες με διαφορετικά χαρακτηριστικά, ενώ στο ‘5’ ο Γιώργος Παπαγιάννης θα είναι η πρώτη επιλογή και αυτό από μόνο του αποτελεί τεράστιο ρίσκο-στοίχημα. Ο 22χρονος ψηλός θα είναι το βαρόμετρο του φετινού ΠΑΟ και από τη δική του πρόοδο θα εξαρτηθεί το, πόσο καλοί ή κακοί θα φανούν οι Wiley και Bentil. O προτελευταίος φέρνει πρωτοφανή αθλητικά προσόντα και αναμένεται να αγαπηθεί από τους οπαδούς της ομάδας, κυρίως λόγω του attitude που τον χαρακτηρίζει., ενώ ο τελευταίος σε ένα τεράστιο άλμα από το Περιστέρι στο ανώτατο επίπεδο της EuroLeague αποτελεί τον καλύτερο πράσινο ψηλό σουτέρ.
Ο Αργύρης Πεδουλάκης έδειξε ωραία plays στην preseason (pin downs και floppy για τον Fredette, Horns με screener κάποιους από τους καλούς του σουτέρ εκτός από τους ψηλούς και small ball σε σχήμα με δυο χειριστές και 3 Forwards), όμως πλέον έχει να διαχειριστεί το ψυχολογικό βάρος του «επιστρέφω στη δουλειά μου για 3η φορά». Θεωρώ ότι με αυτό το ρόστερ θα παρουσιάσει σταδιακά μια καλή άμυνα, η οποία όμως θα ταβανιάζεται από τη μη ύπαρξη ενός πραγματικά ικανού ψηλού στην περιφερειακή άμυνα. Επίσης, όπως είπαμε και πιο πάνω, οι πράσινοι δεν έχουν κάποιον πραγματικά καλό σουτέρ στη front court τους και αυτό μπορεί να αποτελέσει τροχοπέδη στην προσπάθεια της ομάδας. Ο Νικ Καλάθης μπαίνει στα prime του για τα καλά και χρειάζεται σωστή στελέχωση γύρω του, προκειμένου να οδηγήσει την ομάδα του στα μεγάλα σκαλιά του ευρωπαϊκού μπάσκετ. Η φετινή νομίζω, πως είναι μια από τις καλύτερες των τελευταίων χρόνων (για ακόμα μια φορά από τον «Άρτζι»), όμως το επίπεδο έχει ανέβει κατακόρυφα και με αυτή τη front line, δεν πιστεύω, πως οι πράσινοι μπορούν να πάνε και πολύ μακριά, εκτός φυσικά και αν ο Μήτογλου γίνει σύντομα καλύτερος σουτέρ και ο Παπαγιάννης εξελιχθεί σε ασφάλεια για αμυντικό rebound και rim protection.
11) FC Bayern Munich
Οι «Βαυαροί» με τον Dejan Radonjic για 2η σερί χρονιά στο τιμόνι τους, έχουν και φέτος ένα καλό και ποιοτικό ρόστερ. Πέρυσι τα πήγαν εξαιρετικά στην επιστροφή τους μετά από 3 χρόνια απουσίας στην EL και πάλεψαν ουσιαστικά για την postseason μέχρι τις τελευταίες αγωνιστικές. Έχουν ισχυρή βάση ως club και φυσικά μια πολύ δυνατή έδρα.
Στο έμψυχο δυναμικό της ασφαλώς και δεσπόζει η παρουσία του Greg Monroe, ενός εξαιρετικού post up Center με σπουδαία ικανότητα στην προσωπική φάση και στην πάσα, που διανύει μόλις το 29ο έτος της ηλικίας του και που άφησε ολόκληρο τον μπασκετικό πλανήτη ξερό, όταν γνωστοποίησε την απόφασή του να παίξει στην Ευρώπη, ακόμα και αν δεν προερχόταν από καλή σεζόν. Παίκτες όπως ο Lucic, o Djedovic και ο Koponen θα είναι το supporting cast του Αμερικάνου ψηλού, ενώ σημαντικό μερίδιο από την πίτα του χρόνου συμμετοχής θα πάρει ο Danilo Barthel και ο Maodo Lo στον άσο. Στην ομάδα προστέθηκαν ο γνώριμος από το πέρασμά του από τον Κολοσσό Ρόδου πριν δυο χρόνια, Thomas Bray, o Joshua Huestis, o Diego Flaccadori, o επίσης γνώριμος σε εμάς DeMarcus Nelson, που θα αναλάβει τις πιο δύσκολες αμυντικές αποστολές και ασφαλώς ο Mathias Lessort, που θα δώσει σημαντικό boost ποιότητας στη θέση ‘5’ και θα κυριαρχήσει στο ζωγραφιστό, όταν ο Radonjic παίξει Big με αυτόν και τον Monroe.
Οι Γερμανοί θα κάνουν και πάλι ζημιές, ενώ θα έχουν διαστήματα καλού θεάματος. Θα είναι απόλυτα ανταγωνιστικοί και ειδικά στα εντός έδρας παιχνίδια.
12) Zalgiris Kaunas
O Saras έχει φτιάξει και πάλι ένα ανταγωνιστικό σύνολο με παίκτες, που κόπηκαν από διάφορες ομάδες ανά την Ευρώπη. Με τον Edgaras Ulanovas ως πρώτο βιολί, θεωρητικά πάντα και την πατρική φιγούρα του έτερου αριστερόχειρα Forward Λιθουανού, Paulius Jankunas η Zalgiris θα είναι και φέτος μια από τις πιο συμπαθείς ομάδες της διοργάνωσης. Ο Grigonis αναμένεται να κάνει σπουδαία σεζόν φέτος, παίζοντας στη motion επίθεση του Jasikevicius, ενώ ο Zach LeDay έδειξε σε εκπληκτική κατάσταση στα ματς προετοιμασίας. Ο Jock Landale έδειξε στο Mundobasket, ότι μπορεί να παίξει και στις δυο θέσεις της front court και περιμένω να τον δω με ανυπομονησία. Επίσης ο Nigel Hayes ήταν ένα σημαντικό «χτύπημα» για τους Λιθουανούς, που μπορεί να εξελιχθεί γρήγορα σε υπεραξία.
Η ομάδα του Κάουνας αντιμετωπίζει κάποια θέματα με τον Perez (προσωπικές υποθέσεις), τον αντικαταστάτη του Walters, με τον Saras να λέει, πως θα τον περιμένουν για όσο χρειαστεί και σε αυτό το διάστημα ο Lukas Lekavicius, που προέρχεται από αρκετά καλό Mundobasket λογικά θα πάρει το κουμάντο στα χέρια του. Τα Hammer Sets για τον Milaknis θα είναι και πάλι εκεί, μιας και η Zalgiris έχει και πάλι καλούς screeners, όμως δεν ξέρω, αν στην πρώτη χρονιά χωρίς τον Kavaliauskas (αποσύρθηκε από την ενεργό δράση) θα έχει αυτή την προσωπικότητα και την πολεμική διάθεση στη γραμμή ψηλών.
Η αστρόσκονη μοιάζει να στερεύει, όμως ποιος δεν έχει στο πίσω μέρους του μυαλού του μια ακόμα μαγική ιστορία, που θα σκάσει και πάλι σαν βόμβα, στα τέλη της σεζόν;
13) Olympiacos Piraeus
Στον Ολυμπιακό τα πράγματα είναι ιδιαίτερα περίπλοκα. Μετά το περυσινό ολικό breakdown στο δεύτερο μισό της σεζόν και με τα λοιπά παρατράγουδα, ο David Blatt έχει χτίσει ένα ρόστερ αντικειμενικά μέτριας δυναμικής και αρκετά χαμηλού προϋπολογισμού.
O Wade Baldwin ήρθε ως ο leading guard, όμως ακούγεται έντονα, πως θα αντικατασταθεί, ενώ στις θέσεις των πλαγίων οι Paul και Punter αναμένεται να τραβήξουν το κάρο στην επίθεση αρκετά βράδια. Για τους Πρίντεζη και Σπανούλη ενδεχομένως η όλη εξέλιξη με τον υποβιβασμό στην Α2 να φανεί ωφέλιμη, όμως πραγματικά οι δυο παίκτες χάνουν αρκετά παιχνίδια σε κάθε σεζόν τα τελευταία χρόνια και με το ακόμα βαρύτερο πρόγραμμα της φετινής διοργάνωσης, αμφιβάλλω για το αν μπορούν να διατηρηθούν φρέσκοι μέχρι το τέλος της σεζόν. Ο Παπανικολάου έδειξε σε πολύ κακή κατάσταση στο παγκόσμιο (οκ χρησιμοποιήθηκε εντελώς ανορθόδοξα), ενώ ο Kuzminskas θα έλεγα, πως αποτελεί παραφωνία για αυτό το ρόστερ, με την καλή φυσικά έννοια, μιας και ο Λιθουανός Combo Forward θα μπορούσε κάλλιστα να βρίσκεται στη second unit οποιασδήποτε ομάδας. Με αυτόν ο David Blatt θα ανοίξει χώρους για επίθεση στο ζωγραφιστό ως Stretch-4 ή θα έχει μια μόνιμη απειλή στην αδύνατη πλευρά με το αρκετά καλό παιχνίδι το πρώην παίκτη των Knicks στα close outs. Περιμένω να δω τα λεπτά του Κόνιαρη να είναι αρκετά και το τι μπορεί να κάνει ο νεαρός σε αυτό το επίπεδο, ενώ τέλος όλα τα φώτα θα είναι στραμμένα πάνω στον Nikola Milutinov στην τελευταία του, κατά πάσα πιθανότητα, χρονιά στο λιμάνι. 
Ο Σέρβος ψηλός θα είναι και φέτος ο go to guy για την ομάδα του Blatt και αναμένεται να τελειώσει τη σεζόν ακόμα και με double-double μέσο όρο. Η παρουσία του θα είναι επίσης σημαντική για τη δημιουργία της ομάδας, όπως ασφαλώς και ο Happ, ένας παίκτης με πολύ ιδιαίτερο προφίλ σε κάθε έκφανση του παιχνιδιού, εκτός όμως από το επιθετικό κομμάτι, εκεί όπου κρίνεται τουλάχιστον μέτριος. Ο Augustine Rubit αποτελεί αναβάθμιση σε σχέση με τον LeDay, όμως διαφωνώ στη συγκεκριμένη κίνηση, μιας και πρόκειται για ακριβώς ίδιους παίκτες, με τη διαφορά, πως ο Rubit έρχεται από το μέλλον (5 χρόνια μεγαλύτερος του LeDay).
Η 5-out format θα φορεθεί και φέτος αρκετά στον Πειραιά, με το κάθετο παιχνίδι του Paul και τη strech ικανότητα των Punter και Kuzminskas, όπως επίσης και τα elbow gets του Milutinov, που ξαναλέμε, ότι θα είναι εκ των βασικών δημιουργών της ομάδας. Η πορεία του Ολυμπιακού θα βρίσκεται και πάλι σε άμεση συνάρτηση με το ντεπόζιτο του Σπανούλη, που λογικά θα πάρει τα πιο πολλά του λεπτά στη θέση του PG, εκεί που πλέον υπάρχουν πολύ πιο φρέσκα πόδια. Πάντως σε ένα κλειστό παιχνίδι, κανείς δεν τον θέλει για αντίπαλο ακόμα και στα 37 του…
14) Zenit St Petersburg
H Zenit του Joan Plaza υπολείπεται από το να θεωρηθεί σωστά δομημένη ομάδα. Χωρίς πραγματικά καλό γηγενή κορμό και με παίκτες κάπως ξεπερασμένους σε σημαντικές θέσεις (Iverson, Renfroe) η 3η ρώσικη ομάδα της διοργάνωσης θα είναι ανταγωνιστική κυρίως στην έδρα της. Η παρουσία του Ayon είναι φυσικά όλα τα λεφτά, με τον Μεξικανό να πρόκειται να επωμιστεί το μεγαλύτερο κομμάτι του σκορ και της δημιουργίας της ομάδας του, ενώ οι Austin Hollins, Mateusz Ponitka, Will Thomas και Andrew Albicy συνθέτουν μια αρκετά δυνατή 5άδα, που πιστεύω, ότι στα ματς με ομάδες ίδιας ταχύτητας θα αποδειχθούν too much. Ειδικά το δίδυμο των wings του Plaza, Hollins & Ponitka, είναι εντυπωσιακό όσον αφορά τα προσόντα και την ικανότητα στο σκορ, του μεν Hollins από μακριά, του δε Ponitka κυρίως από το «βαμμένο» με drives, baseline cuts ή post ups. Ο πρώτος έρχεται από τρομερή χρονιά στη Γερμανία με τη Rasta Vechta, ενώ ο δεύτερος ηγήθηκε της Πολωνίας στην πορεία της ομάδας του Mike Taylor μέχρι τους «8» του παγκοσμίου κυπέλλου.
Αν φτάσουν τις 10 νίκες, θα είναι επιτυχημένοι!
15) Valencia Basket
Περίπου στα ίδια επίπεδα με τη Zenit, όμως τους βάζω πιο κάτω, παρά το γεγονός, πως είναι ομάδα με εμπειρίες από αυτό το επίπεδο και ξέρει καλύτερα να παίρνει κάποια κλειστά παιχνίδια. Ο Bojan Dubljevic θα είναι η πρώτη τρύπα στην φλογέρα του Jaume Ponsarnau, ενώ στο ‘4’ οι «νυχτερίδες» έχουν υπεροπλία με τους N’Dour, Motum και Labeyrie. Στην περιφέρεια επίσης οι κυπελλούχοι Ευρώπης δείχνουν καλό potential, με τη θέση του PG να μοιράζονται οι δυο εξαιρετικά ικανοί PGs, Van Rossom και Colom (πρωταθλητής κόσμου με την Ισπανία πριν λίγες εβδομάδες στην Κίνα), ενώ ως SG, o Jordan Lloyd θα πάρει τις περισσότερες επιθέσεις κι έπειτα οι Ισπανοί πλάγιοι, Sastre και Abalde. O Vives θα είναι ο αμυντικός παίκτης της περιφέρειας του Ponsarnau, ενώ τέλος η ηγετική φυσιογνωμία του διαχρονικού παικταρά Fernando San Emeterio θα είναι αρκετά βράδια η οδός σωτηρίας για την ομάδα.
16) Crvena Zvezda mts Belgrade
O Milan Tomic πόνταρε στo “stuff in the basement” (για τους φανς της σειράς “Rocky”) των Gist, Brown και Jenkins, ελπίζοντας, πως οι παραστάσεις, τα χιλιόμετρα στο συγκεκριμένο επίπεδο και κυρίως η θέληση για απόδειξη της ζωντανής φλόγας μέσα τους, θα είναι οδηγός για τα νεότερα παιδιά του Ερυθρού Αστέρα και της ομάδας γενικότερα. Ο Kuzmic αναμένεται να είναι ο πυλώνας της ομάδας, όμως τα πράγματα ευτυχώς δεν έγιναν χειρότερα για τον ίδιο και την ομάδα και ως εκ τούτου, να η ευκαιρία του κτήνους από τη Νικηρία, Michael Ojo, να πάρει λεπτά και να λάμψει, αρχής γενομένης από το ματς της πρεμιέρας στο ΟΑΚΑ. Ο Ερυθρός Αστήρ έχει την πιο δυνατή έδρα της λίγκας, έχει παίκτες τεράστιες παραστάσεις, all-around παιχνίδι (Davidovac), snipers (Billy Baron, Στράτος Περπέρογλου) και τον Lorenzo Brown στο τιμόνι, για τον οποίο απλώνεται μπροστά του μια καλή ευκαιρία για εδραίωση στο συγκεκριμένο επίπεδο.
17) ALBA Berlin
H ALBA θα είναι μια από τις πιο ευχάριστες ομάδες της διοργάνωσης για όσους επιζητούν το γρήγορο και θεαματικό μπάσκετ. Aito Reneses γαρ…
Ο Peyton Siva είναι ο ηγέτης αυτής της ομάδας και στα παιχνίδια που θα χάσει στο ξεκίνημα θα αντικατασταθεί από τον Hermannsson, ενώ οι Eriksson και Giedraitis θα σκορπίζουν τον τρόμο από τα 6.75 και με την σπουδαία ικανότητά τους στο τρίποντο από κάθε περίσταση (transition, pin down, off the drible, spot). Ο δεύτερος ηγέτης της ομάδας, Luke Sikma, (μετράει 4 καλές σεζόν στο Portland) θα είναι κομβικός παράγων σχετικά με το σκορ και τη δημιουργία, βάσει του πρόσωπο-πλάτη επιθετικού του ρεπερτορίου, ενώ τέλος οι Cavannaugh και Nnoko θα είναι οι παίκτες με τον περισσότερο χρόνο στο ‘5’, με τον δεύτερο να είναι μια ενδιαφέρουσα περίπτωση.
Η ALBA με τον σπουδαίο δάσκαλο του αθλήματος, Aito Reneses, στο τιμόνι της θα είναι κάτι σαν την περυσινή Gran Canaria, με πολύ πιο δυνατή έδρα φυσικά και ασφαλώς με ισχυρότερη προσωπικότητα στην πρώτη θέση του πάγκου της.
18) LDLC ASVEL Villeurbanne
H EuroLeague ήθελε να βάλει στο κόλπο γερά και τη Γαλλία και αυτή τη στιγμή η Villeurbanne ήταν η καλύτερη περίπτωση. Οι Jackson, Lomazs και Noua θα είναι το firepower στα χέρια του Zvezdan Mitrovic, ενώ ο ηγέτης αυτής της ομάδας είναι ξεκάθαρα ο Antoine Diot. O Jordan Taylor θα δώσει προσωπική φάση, ενώ οι Payne, Jekiri, Jean-Charles και Bako είναι το σχήμα της front court. Σίγουρα πρόκειται για ένα μέτριο ρόστερ, το οποίο δεν θα ήταν καν contender στο EuroCup, όμως ήταν μια καλή αφετηρία για τη συνεργασία γαλλικού μπάσκετ και EL. Αξίζει να παρακολουθήσετε τον Theo Maledon, με το κάθετο παιχνίδι και την προσωπική φάση, για τον οποίο ο πρόεδρος της ομάδας, Tony Parker, τόνισε, πως πρόκειται να πάρει πολλά λεπτά και μεγάλο ρόλο, προκειμένου να κάνει καλά νούμερα και να κερδίσει καλή θέση στο ερχόμενο Draft, όπου προορίζεται να είναι και Lottery pick!
Αυτό ήταν μάγκες. Η σεζόν τώρα ξεκινά. Πλέον μετράμε ελάχιστες ώρες. Βαθειά ανάσα και βουτιά. Τα λέμε στο τέλος του δρόμου…
Πηγή: Fundamentals
