Πηγή: Fundamentals
Σε δυο μέρες έχουμε Jump ball στην απέναντι όχθη του Ατλαντικού και θέλουμε να δώσουμε τις προβλέψεις μας σχετικά με τη δυναμικότητα της κάθε ομάδας. Πολλά μπαμ φέτος το καλοκαίρι, πολλοί τραυματισμοί και πολλά απρόοπτα σε μια λίγκα, που αναμένεται να μας καθηλώσει από το πρώτο της παιχνίδι μέχρι το τέλος της σεζόν. Ξεκινάμε:
- Los Angeles Clippers
Στο L.A o Jerry West συνεχίζει να δημιουργεί σπουδαία δίδυμα μετά το Kobe & Shaq, που έφερε στους Lakers τη δεκαετία του ’90 και τους “Splash Brothers” των Warriors πριν μερικά χρόνια.
Ο Kawhi Leonard πέρυσι στα Playoffs έδωσε πραγματικό ρεσιτάλ, βγάζοντας νοκ-άουτ έναν-έναν τους μεγάλους διεκδικητές του τίτλου και δεν θα είναι υπερβολή, αν λέγαμε, πως θύμισε τον μεγάλο Michael Jordan, μιας και στα περισσότερα παιχνίδια ήταν ο κορυφαίος του γηπέδου σε άμυνα κι επίθεση. Δίπλα του θα μπει ο Paul George, με τους δυο τους να συνθέτουν ένα δίδυμο-φόβητρο στα φτερά του Doc Rivers. Οι Clippers έδειξαν από πέρυσι, ότι έχουν τη σπίθα της μεγάλης ομάδας, δίνοντας μια εξαιρετική σειρά στον πρώτο γύρο των Playoffs με τους Warriors, ενώ διαθέτουν επίσης σπουδαίο βάθος. Beverley, Harrell, Williams, Shamet, Zubac και Harkless είναι μερικοί από τους υποστηρικτικούς παίκτες του οικοδομήματος και ο Doc Rivers τρίβει τα χέρια του. Η Δύση αναμένεται καυτή και φέτος και δεν θα είναι έκπληξη, αν οι Clippers δεν μπουν ακόμα και σε καμία από τις πρώτες 4 προνομιούχες θέσεις, όμως τους θεωρώ την πιο δυνατή ομάδα συνολικά. - Denver Nuggets
Στο Denver έχουν κάθε λόγο να αισιοδοξούν, αφού η ομάδα διατήρησε αναλλοίωτο τον περυσινό της κορμό, που την οδήγησε στη 2η θέση της Δύσης και στους ημιτελικούς της περιφέρειας, όπου έπεσαν από τους πιο έμπειρους Blazers στο 7ο ματς.
Ο Michael Malone έκανε σπουδαία δουλειά πέρυσι στο Colorado, αναδεικνύοντας τους “σβόλους” σε μια από τις πιο καλές επιθέσεις του πρωταθλήματος (στις πρώτες θέσεις στο Offensive rating), ενώ να υπενθυμίσουμε, πως φέτος θα μπει στη δράση ο Michael Porter, που πέρυσι λόγω τραυματισμών, κατρακύλησε από τις πρώτες θέσεις του Draft, στη 14η με τους Nuggets να επιχειρούν να τραβήξουν ένα μοναδικό “Black Jack” με την περίπτωσή του. Ο “Joker” θα είναι ο ηγέτης του συνόλου, σε μια επίθεση όπου η παρουσία του δεσπόζει με κάθε πιθανή έκφραση (post offence, σουτ από κάθε απόσταση, δημιουργία), ενώ το δηλητήριο των Harris και Murray θα είναι το λάδι, που θα κάνει το γρανάζι να γυρίζει ομαλά. Το ρόστερ είναι πολύ γεμάτο από κάθε άποψη (veteran leadership: Millsap, παίκτες ρόλων: Craig, Barton, Plumlee, Zeller, άφθονη νεανική φιλοδοξία), ενώ οι Nuggets στρίμωξαν κάπου και τον Bol Bol των 218 εκατοστών, τον γιο του αείμνηστου Manute, ένα project, που θα μπορέσουν να δουλέψουν με ύψιστη ασφάλεια και υπομονή, λόγω της ήδη δυνατής γραμμής ψηλών. - Milwaukee Bucks
Οι Bucks φέτος έχασαν τον Brogdon και ανανέωσαν με πολύ μεγάλο συμβόλαιο τον Middleton, έναν παίκτη πολύ σημαντικό για το παιχνίδι τους, αλλά με ταβάνι θεωρώ και πιστεύω, πως αυτό το συμβόλαιο θα το βρουν μπροστά τους.
Οι Bucks πάνε να κάνουν κάτι πρωτοποριακό, καθώς έφεραν τον Θανάση κυρίως ως υποστηρικτικό κρίκο στο παιχνίδι του Budenholzer και για να δέσουν ακόμα περισσότερο τον Γιάννη, όπως επίσης και τον Robin Lopez, όντας έτσι η πρώτη ομάδα που θα έχει δυο ζευγάρια αδερφών στο ρόστερ της. Πολύ σωστή η κίνηση με τον Korver για την τήρηση του spacing, που θα κριθεί απαραίτητη για το παιχνίδι του Γιάννη, ο οποίος δείχνει να δουλεύει σταδιακά το σουτ μακρινής απόστασης, κάτι που, όπως έχουμε πει εδώ και πολύ καιρό, θα τον οδηγήσει στο επόμενο επίπεδο και θα τον κάνει πραγματικά ανίκητο.
Τα “ελάφια” θα κυνηγήσουν όσο ποτέ άλλοτε το ανοιχτό γήπεδο, ενώ έχουν έμπειρους παίκτες με ποιότητα και καλά passing skills, για τις δύσκολες ώρες, που ο αντίπαλος θα παίζει επίθεση στα 24 δευτερόλεπτα, στοχεύοντας στην παγίωση του ρυθμού. Καλή προσθήκη και ο Frank Mason από τους Kings, σε ένα σύνολο, που κάνει μεγάλα βήματα προόδου με την πάροδο του χρόνου και ακόμα βρίσκεται σε αρκετά νεαρή ηλικία. Η Ανατολή είναι πολύ αδύναμη φέτος και οι Bucks έχουν από τώρα μια θέση εξασφαλισμένη κατά το ήμισυ στους τελικούς της περιφέρειάς τους. - Los Angeles Lakers
Ο ερχομός του Anthony Davis ξεσήκωσε απόλυτα δικαιολογημένα τον κόσμο των Lakers, του ιστορικότερου ίσως οργανισμού του NBA, ενώ ο Cousins θα ήταν αυτός, που θα απογείωνε την ομάδα, όμως στο L.A τους βγήκε ξινό, αφού ο “Boogie” τραυματίστηκε εκ νέου και θα χάσει όλη τη σεζόν λογικά. Παρόλα αυτά ο Howard επέστρεψε σε ομάδα contender και δείχνει σε φανταστική κατάσταση. Το κίνητρο που θα δείξει ο “Superman”, θα είναι αυτό που θα σηκώσει ή θα ρίξει τους “λιμνανθρώπους”, ενώ ο Rajon Rondo στη 2η σεζόν του στην ομάδα θα είναι το PG, που θα κληθεί να βρει την ισορροπία στο παιχνίδι της. Μου άρεσε πάρα πολύ η προσθήκη του Bradley, παίκτης που ταιριάζει απόλυτα στα θέλω του Vogel κι εδώ είναι η μεγάλη μας αμφιβολία σχετικά με τους Lakers. Διαθέτουν ένα εξαιρετικό staff (Vogel, Hollins, Kidd), που όμως έχει μπολιαστεί με το ανατολίτικο στυλ μπάσκετ, αυτό των λίγων κατοχών και της σκληρής άμυνας. Και επίσης έχουν πολλούς παίκτες αυτής της κατεύθυνσης στην ομάδα του. Μπορούν όμως να εμφυσήσουν αυτή τη νοοτροπία στο DNA μιας ομάδας, που έχει φέρει στον κόσμο της καλαθόσφαιρας το περίφημο “Showtime” και παραδοσιακά πάει σε παιχνίδι υψηλού σκορ με πολλές κατοχές; Επίσης, μπορεί ο Davis, πρώτον να μείνει υγιής σε όλη τη σεζόν, δεύτερον να συμβιβαστεί με τον ρόλο του 2nd SuperStar της ομάδας (θεωρείται αυτονόητο δίπλα στον LeBron) και τρίτον να αποδώσει υπό αυτή τη συνθήκη; Δεν είναι καθόλου βέβαια όλα αυτά και παρά το πολύ ποιοτικό ταλέντο, για μένα υπάρχουν αρκετές ενστάσεις.
Απόλυτα σημαντικοί οι Kuzma και Green για την ισορροπία της επίθεσης, η οποία γενικά στερείται ικανότητας στο μακρινό σουτ και οι δυο αυτοί παίκτες είναι, θεωρητικά πάντα, οι καλύτεροι σουτέρ της ομάδας. - Golden State Warriors
Η ώρα του Stephen Curry. Οι Warriors έχασαν τον Durant, που έφυγε για το Brooklyn και τον Thompson με τραυματισμό, όμως έχουν ακόμα έναν από τους καλύτερους παίκτες και τον καλύτερο all around Forward της λίγκας.
Προστέθηκε ο D’Angelo Russell, σε μια άτυπη ανταλλαγή με τον Durant, που προέρχεται από εξαιρετική σεζόν με τους Nets και, μέχρι να επιστρέψει ο Thompson και να το πάνε στο small ball, θα κρατήσει το back court των “πολεμιστών” με τον Curry. Στο ‘5’ ήρθε ο Willie Cauley-Stein από τους Kings, ένας παίκτης με σπουδαία σωματικά προσόντα, που μπορεί να κολλήσει άψογα δίπλα στους συγκεκριμένους παίκτες και οι Burks και Chriss, που θα δώσουν βάθος. Εντοπίζεται ένα κενό στη θέση ‘3’ στην ομάδα του Steve Kerr και πολλοί περιμένουν τους Warriors να πέσουν αρκετά επίπεδα φέτος, όμως θεωρώ, ότι με την ομοιογένεια και το ταλέντο που διαθέτουν και πάλι θα είναι από τις ομάδες, που θα πρωταγωνιστήσουν.
Περιμένω τον Curry να κουβαλήσει και να πραγματοποιεί MVP season μέχρις ότου επιστρέψει ο Thompson κι έκτοτε την ομάδα από το Oakland να επιστρέψει στο μπάσκετ των “Splash Brothers”. Αυτό με τα υψηλό τέμπο και το ανελέητο βασανιστήριο από τα 7.25. - Philadelphia 76ers
Ο Brett Brown φέτος φαίνεται να πηγαίνει σε BIG σχήμα με τον Al Horford στη φυσική του θέση και τον Tobias Harris στο SF.
Οι 76ers με πυλώνα του παιχνιδιού τους και πάλι το δίδυμο των Simmons και Embiid μπορούν να κυριαρχήσουν σε physicality και να κάνουν outmuscle κάθε ομάδα του NBA και ασφαλώς να έχουν το πάνω χέρι σε κάθε ματς στον έλεγχο του rebound και επομένως του ρυθμού. Η ομάδα διαθέτει τρομερά passing skills, άφθονο playmaking, υψηλό IQ και παίκτες με πολυπρόσωπο παιχνίδι.
Ασφαλώς και θα είναι κομβική η αποτελεσματικότητα της “Phily” από το τρίποντο, για να μπορέσει να “αναπνεύσει” το παιχνίδι του Simmons, που χρειάζεται οπωσδήποτε ανοιχτούς διαδρόμους. Μπορεί ο Αυστραλός All-Around παίκτης να δείχνει, πως έχει ρίξει κάποια δουλειά στο σουτ του, όμως οι άμυνες θα του δώσουν και πάλι το μακρινό σουτ, παίζοντας με την ψυχολογία του. Θα είναι ζωτικής σημασίας να ξεκινήσει η ομάδα από την αρχή με νίκες, μιας και το πρόγραμμα είναι σχετικά ευνοϊκό. Μπορούν να είναι η φετινή έκπληξη της σεζόν και να φτάσουν μέχρι τέλους. - Houston Rockets
Ένα σημαντικό κομμάτι από εκείνη την ομαδάρα της Oklahoma θα αναβιώσει φέτος στο Texas με τη φανέλα των Houston Rockets και όλοι καθόμαστε από τώρα σε αναμμένα κάρβουνα, ενόψει της νέας τους συνύπαρξης, η οποία ουδεμία σχέση θα έχει με εκείνη προ 10ετίας στους Thunder.
Ο James Harden αποτελεί εδώ και χρόνια το αφεντικό στο Houston και φέτος θα κληθεί να μειώσει κατά πολύ τις προσπάθειες, που θα πάρει, μιας και δίπλα του θα μπει η μηχανή Russell Westbrook. Ο Mike D’Antoni έχει πολλή δουλειά εδώ. Το supporting cast του Gordon, του Nene, του Green, του Tucker και του συνεχώς βελτιωμένου Capela, μπορεί να στηρίξει το πυραυλοκίνητο δίδυμο της περιφέρειας και ορθώς προστέθηκε ο Ryan Anderson στο ρόστερ, προκειμένου να τονωθεί ακόμα περισσότερο το spacing και να στρωθεί το χαλί για το run n’ gun παιχνίδι του D’Antoni και φυσικά οι Sefolosha και Chandler, που δίνουν εμπειρία και προσωπικότητα. Οι Rockets είναι πολύ πιθανό να ξεκινήσουν στραβά τη χρονιά και να ψάχνονται για μεγάλο διάστημα, όμως βλέπω μια σπουδαία προοπτική σε αυτό το σύνολο, βάσει και της χημείας του παρελθόντος, που υπάρχει μεταξύ των δυο SuperStars τους.
Πιστεύω, ότι μπορούν κάλλιστα να μας απογοητεύσουν, όπως επίσης και να μας κάνουν να τρίβουμε τα μάτια μας. Σίγουρα μια πολύ αμφίρροπη ομάδα εκ πρώτης όψεως, για ευνόητους λόγους, αλλά με τόνους ταλέντου. - Portland Trail Blazers
O Terry Stotts είδε πέρυσι το πόδι του Nurkic, του πύργου της ομάδας, να σμπαραλιάζεται, όμως το διάστημα απουσίας του θα καλύψει με μια εξαιρετική επιλογή, που θα έρχεται από τον πάγκο, όταν ο Βόσνιος πατήσει καλά στα πόδια του. Ο λόγος φυσικά για τον Hassan Whiteside, τον ορισμό του rim protector.
Η ομάδα από το Oregon με κινητήριο μοχλό για ακόμα μια σεζόν τον μεγάλο ηγέτη της, τον Damian Lillard και με 2nd Star τον McCollum με το σπουδαίο επιθετικό ρεπερτόριο, θα είναι και πάλι ένα πολύ δυνατό σύνολο με σκληροτράχηλο προφίλ, που θα κερδίσει παιχνίδια, στα οποία θα μπει ως ξεκάθαρο outsider. Μου άρεσε η προσθήκη του Gasol, που δίνει veteran leadership, όπως επίσης και του Hezonja, το παιχνίδι του οποίου κολλάει καλά με αυτό της ομάδας, ενώ οι Toliver, Hood, Bazemore και Collins είναι εξαιρετικοί παίκτες ρόλων. Η απουσία του Aminu πιθανώς να φανεί ειδικά στην αρχή.
Γενικά πιστεύω πολύ στους Blazers, οι οποίοι κάθε χρόνο κάνουν ένα βήμα προς τα εμπρός και δουλεύουν μεθοδικά και μαζί για καιρό. Πέρυσι έφτασαν μέχρι τον τελικό της Δύσης, όπου έπεσαν εύκολα. Μπορούν να τα πάνε εξίσου καλά και φέτος σε μια Δύση πιο άγρια από ποτέ; - Utah Jazz
Η Utah σταδιακά περνάει στο next level και πλέον έχει εδραιωθεί σε ομάδα 8άδας για την πιο δυνατή εποχή της περιφέρειας, στην οποία βρίσκεται, της Δύσης.
Ο Quin Snyder έχει δημιουργήσει ένα σύνολο παικτών, που παίζουν μαζί και για το κοινό συμφέρον, χωρίς τριγμούς, προστριβές και εσωτερικές φιλονικίες.
Σπουδαία η προσθήκη του Mike Conley και σαφής αναβάθμιση σε σχέση με τον Rubio, o Mitchell στην 3η του χρονιά, αναμένεται ακόμα καλύτερος και φυσικά ο πύργος της ομάδας, ο Rudy Gobert θα είναι και φέτος η σταθερά της ομάδας για να δέσει η άμυνά της και να έχει ένα σημείο αναφοράς στη ρακέτα. Ο καλύτερος αμυντικός του NBA τα δυο τελευταία χρόνια, βαδίζει στα 27 του και στην πιο ώριμη φάση της καριέρας του, προερχόμενος από σπουδαίο τουρνουά το καλοκαίρι με την εθνική της Γαλλίας. Ο ορισμός του glue guy στη θέση του SF, o Joe Ingles, θα είναι ο κρυφός playmaker και ο ισορροπιστής στην όλη προσπάθεια, η οποία όμως μου δείχνει να βρίσκει τοίχο στη θέση του PF, όπου ο βασικός της παίκτης θα είναι ο Ed Davis.
Σπουδαία προσθήκη ο Bojan Bogdanovic, που θα αυξήσει την παραγωγή σκορ για τη Utah, κάτι που θα χρειαστεί και ένας καλός πάγκος με Mudiay, Exum, Green και O’Neale. Μπορούν να κάνουν το βήμα παραπάνω, όμως θεωρώ, πως θα ψαχτούν για κάποιο trade μέσα στη χρονιά. - Indiana Pacers
Ένα ακόμα αμυντικό σύνολο. Οι Pacers πέρυσι “σκουπίστηκαν” από τους Celtics στην πρώτη φάση των Playoffs στην πιο αμφίρροπη ίσως σειρά, όμως έπαιζαν χωρίς τον καλύτερο παίκτη τους, τον Oladipo.
Φέτος η Indiana έχει έναν ακόμα χρόνο στα πόδια της και γεμάτη εμπειρίες και γνώσεις, αναζητά χρόνο και υγεία, προκειμένου να παρουσιάσει ένα ακόμα καλύτερο σύνολο. Έχει μεγάλο ενδιαφέρον η ανάπτυξη του Sabonis, η κατάσταση στην οποία θα εμφανιστεί ο Oladipo, μετά από δεύτερο τραυματισμό και φυσικά η παρουσία του Myles Turner, του αμυντικού ογκόλιθου στο παιχνίδι στα μετόπισθεν του Nate McMillan. Σπουδαία προσθήκη, που θα δώσει άλλη διάσταση στο επιθετικό παιχνίδι της Indiana, αυτή του Malcolm Brogdon, που θα βρει χώρο να δείξει περισσότερα από αυτά που έδειξε στο Milwaukee, ενώ περιμένω να δω το πρόσωπο του Goga Bitadze σε ένα ρόστερ, που στη θέση του υπάρχουν ήδη νεαρά παιδιά, που βρίσκονται αρκετά πιο μπροστά του (Turner – Sabonis).
Πιστεύω, ότι είναι η 3η καλύτερη ομάδα της Ανατολής στο ξεκίνημα της σεζόν και μένει να φανεί στο γήπεδο. Ο Nate McMillan χτίζει χρόνο με τον χρόνο κώδικες επικοινωνίας και φέτος στην 4η σεζόν του στους Pacers οι στόχοι και οι φιλοδοξίες ανεβαίνουν. - Boston Celtics
Η Βοστόνη διαθέτει ομοιογένεια, έχοντας έναν κορμό παικτών, που παίζουν μαζί τα τελευταία χρόνια, αγωνιστική ταυτότητα, προπονητική ικανότητα (αμφιλεγόμενη τα τελευταία χρόνια και όχι άδικα) και φυσικά δυνατή έδρα. Παρόλα αυτά το ρόστερ εδώ και χρόνια της μου δίνει την εντύπωση της έλλειψης πραγματικών παικτών, που μπορούν να την οδηγήσουν στον δρόμο των τίτλων. Tatum, Brown, Smart και Kanter είναι καλοί παίκτες με σημαντικές προοπτικές, όμως αμφιβάλλω για το mentality τους, όπως ασφαλώς και για αυτό του Kemba Walker, που θα είναι πλέον ο go to guy αυτής της ομάδας. Δεν ξέρω κατά πόσο καλλιεργήθηκε όλα αυτά τα χρόνια ο χαρακτήρας του (βλέπετε δεν αναφέρομαι στα καθαρά playing skills) στο ηττοπαθές περιβάλλον των Hornets και επίσης δεν μπορεί κανείς να είναι σίγουρος για την κατάσταση του Hayward ενός πολύ αγαπητού στη σελίδα παίκτη, που μετά τον σοβαρό του τραυματισμό στην προπέρσινη πρεμιέρα δεν έχει συνέλθει ακόμα. Στο ‘5’ υπάρχουν πολλοί international παίκτες (Poirier και Theis από Ευρώπη και Fall από Αφρική), όμως η επάρκειά τους είναι σαφώς αμφισβητήσιμη, ενώ γενικά στο ρόστερ υπάρχουν πολλοί παίκτες του 7.5-8.5, χωρίς κάποιος να ξεχωρίζει ιδιαίτερα. Ο Brad Stevens τα προηγούμενα χρόνια χάθηκε στη διαχείριση ρόλων και λεπτών και δεν αποκλείεται το ίδιο να συμβεί και φέτος. O Edwards έλαμψε στην preseason, όμως αυτή καμία σχέση έχει με τη regular season, πόσο μάλλον με τα Playoffs… - Brooklyn Nets
Εντάξει τα πράγματα εδώ θα ήταν εντελώς διαφορετικά, αν δεν έβγαινε η πληροφορία, πως ο Durant θα χάσει όλη τη σεζόν.
Οι Nets πέρυσι διέψευσαν όλη την μπασκετική υφήλιο, πραγματοποιώντας από το τίποτα μια εξαιρετική χρονιά. Από εκείνο το καταραμένο trade με τους Celtics, που έχασαν όλα τα επόμενα καλά τους Draft picks και γέμισαν το salary cup τους χωρίς όραμα, οι Nets βρήκαν πάτημα στον πληγωμένο εγωισμό πολλών παικτών, που αναζητούσαν την καλή ευκαιρία να εδραιωθούν και πάλι στη μεγάλη λίγκα. Και τα κατάφεραν. Άνθη από το κακό θα μπορούσε να πει κανείς.
Φέτος με τον Irving στο τιμόνι, τον Jordan στη ρακέτα και τους Dinwiddie, Harris, Allen, LeVert και Kurucs να τους πλαισιώνουν, ο καθένας με τις δικές του αρετές συν τις προσθήκες των Wilson Chandler, Garrett Temple, David Nwaba και Taurean Prince o Kenny Atkinson έχει ένα πολύ ισχυρό ρόστερ. Βέβαια η δουλειά του θα πάει πίσω, αφού θα χρειαστεί να αναδιαμορφώσει σε μεγάλο βαθμό το ρόστερ του, που είχε μπει σε μια σειρά, προκειμένου να χωρέσει όλο αυτό το star quality, που προστέθηκε στη φετινή οffseason.
Οι Nets είναι η ομάδα, που αξίζει να παρακολουθήσει κανείς στη φετινή Ανατολή και σίγουρα αυτή, που στο άμεσο μέλλον μπορεί να πρωταγωνιστήσει. - Orlando Magic
Τo Orlando από πέρυσι πάτησε σε μια συγκεκριμένη κατεύθυνση και τα πήγε αρκετά καλά, μπαίνοντας στα Playoffs από την 7η θέση. Φέτος στη 2η χρονιά του Steve Clifford στη Florida οι Magic έκαναν κάποιες συγκεκριμένες κινήσεις στην αγορά, που μπορούν να τους εκτοξεύσουν και να δείξουν πολύ καλύτερο ακόμα πρόσωπο.
Το βασικό δίδυμο στη front court με τον εξαιρετικό πέρυσι Vucevic και τον αέρινο Gordon δεν αλλάζει και η προσθήκη του Aminu εκτός από σπουδαίο βάθος -σε συνδυασμό με τον Mo Bamba ως η 2nd Unit της front line- δίνει και τη δυνατότητα για Big lineups. O Fournier σταδιακά βελτιώνεται και μετατρέπεται σε έναν πάρα πολύ αποτελεσματικό σκόρερ για το κορυφαίο επίπεδο, ενώ παίκτες όπως οι Augustine, Birch, Carter-Williams, Isaac και Ross συνθέτουν έναν πολύ αξιόλογο πάγκο.
Το μεγάλο στοίχημα των Magic φέτος είναι ο Markelle Fultz. Επιλέχθηκε στην πρώτη θέση του πιο δυνατού Draft των τελευταίων ετών για κάποιον λόγο. Κάποιοι τραυματισμοί και κυρίως η λάθος προσέγγιση των 76ers (δεν παίρνεις στην 1η θέση του Draft έναν παίκτη με εγγενή αδυναμία στο σουτ, που θέλει την μπάλα για πολλή ώρα και δίπλα του παίκτες, που να φροντίζουν για το spacing, όταν έχεις ήδη τον Simmons) δεν τον άφησαν να αναπτυχθεί, χάνοντας πολύτιμο έδαφος. Φέτος είναι σε ένα ρόστερ με καλούς σουτέρ και πασέρ και αθλητικούς ψηλούς, κάτι που ως γνωστόν βοηθάει παίκτες, όπως ο Fultz και περιμένω να δω πολύ ανεβασμένους τους αριθμούς του.
Γενικά πολύ ωραία ομάδα στο Orlando. Πέρυσι έκανε 42 νίκες και φέτος πιστεύω, ότι μπορεί να πλησιάσει στις 50. - San Antonio Spurs
Δεν καταλαβαίνω, γιατί μερικοί θεωρούν ξεπερασμένους και παρωχημένους τους Spurs.
Οκ, το δέχομαι, ότι υπάρχουν πολλοί σημαντικοί για την ομάδα παίκτες, που πλέον βρίσκονται στο τελευταίο στάδιο της καριέρας του (Aldridge, Belinelli, Carroll, Gay, Mills), όμως ο Gregg Popovich πάντα είχε σύνολα με πολλούς βετεράνους μέσα. Οι ρόλοι στους Spurs είναι ιεραρχημένοι ευλαβικά εδώ και χρόνια, ενώ κάθε χρόνο ο “Pop” βρίσκει και έναν νέο πρωταγωνιστή. Ένας τέτοιος θα ήταν πέρυσι ο Dejounte Murray, αν δεν τραυματιζόταν λίγο πριν ξεκινήσει η σεζόν, οπότε φέτος θα έχει πολλά βλέμματα στραμμένα πάνω του. Forbes, Poeltl, Lyles και Derrick White είναι παίκτες σημαντικοί για το οικοδόμημα και φυσικά ο DeMar DeRozan, που περιμένουμε να ηγηθεί πραγματικά στη δεύτερη σεζόν του στο Texas. O Popovich δεν παίζει το σύγχρονο μπάσκετ με τα πολλά τρίποντα (σε κάθε ευκαιρία κατακρίνει το συγκεκριμένο παιχνίδι), όμως δίνει βάση στα Fundamentals, στη σωστή κατανομή λεπτών-ρόλων και στο εσωτερικό των αποδυτηρίων της ομάδας.
Από φέτος θα έχει στο πλευρό του και τον Tim Duncan και πιστεύουμε, πως αυτή είναι μια καλή “μεταγραφή” για το γενικότερο σύνολο των Spurs, το οποίο μετρά 22 σερί παρουσίες στην postseason. Πώς μπορεί λοιπόν να λείψει και φέτος; - Oklahoma City Thunder
Η OKC έχασε τον Westbrook, παρόλα αυτά διαθέτει ακόμα μια εξαιρετική ομάδα και ταυτόχρονα πάρα πολλά picks πρώτου γύρου, με τα οποία μπορεί να χτίσει κάτι μοναδικό.
Ο Billy Donovan στην 5η σεζόν του στην Oklahoma έχει και πάλι έναν σπουδαίο PG στα χέρια του, τον Chris Paul, με τον Dennis Schroder να έρχεται από πίσω (σπουδαία πολυτέλεια), ενώ η ομάδα έχει ακόμα το βουνό Steven Adams και τον Danilo Gallinari δίπλα του συν τον Nerlens Noel από τον πάγκο. Η παρουσία του Gilgeous-Alexander μεγαλώνει κατά πολύ το rotation με το πολυπρόσωπο παιχνίδι του πρώην Guard των Clippers, ενώ στην ομάδα βρίσκονται επίσης οι Andre Robertson, Terrance Ferguson και Abdel Nader, οι οποίοι είναι εξαιρετικοί παίκτες ρόλων.
Γενικά οι Thunder κρατούν τη μοίρα τους στα χέρια τους και πιστεύω, ότι για λίγο δεν θα καταφέρουν να μπουν στα Playoffs, εκεί που θα έμπαιναν πολύ άνετα, αν βρίσκονταν στην Ανατολή. - Toronto Raptors
Μπορεί ο Kawhi Leonard να χάθηκε και μαζί του η μαγεία από τη σπουδαιότερη χρονιά στην ιστορία των Raptors, όμως ακόμα υπάρχει μια πολύ καλή βάση στο Toronto, προκειμένου ο Nick Nurse να παρουσιάσει και πάλι κάτι καλό.
Οι “δεινόσαυροι” μπορούν να παρουσιάσουν και πάλι μια λυσσαλέα ομάδα με άμυνα από γρανίτη, η οποία θα διευθύνεται από τον Kyle Lowry, τον διαχρονικό στυλοβάτη αυτής της ομάδας. Το βασικό δίδυμο στη ρακέτα Gasol και Siakam (4ετές max φέτος, εξαργύρωση της απίστευτης περυσινής του χρονιάς) είναι πολύ δυνατό και ταιριάζει καλά, ενώ και το αναπληρωματικό σχήμα ψηλών (Ibaka-Boucher) μπορεί να δώσει πολλά πράγματα ή τη δυνατότητα για ψηλά σχήματα με τον Siakam στο ‘3’. Σημαντική η παρουσία του OG Anunoby, όπως φυσικά και του Hollis-Jefferson, ενώ στην περιφέρεια ο Lowry ως ηγέτης θα έχει δίπλα του τον τίμιο Norman Powell και τον Fred VanVleet, που έλαμψε πέρυσι στα Playoffs και φέτος μπορεί να παίξει δυνατά για το βραβείο του Sixth Man.
Θα είναι πολύ δύσκολο αίνιγμα για οποιονδήποτε στην postseason. - Detroit Pistons
O Blake Griffin έχει μπει από πέρυσι σε ένα νέο καλούπι στην καριέρα του και μας αρέσει πολύ, ιδιαίτερα όταν συνδυάζεται με την κτηνώδη δύναμη του Andre Drummond, ο οποίος επίσης βελτιώνεται σταδιακά, όντας πλέον πιο εύστοχος στις βολές και πιο μετρημένος στις κινήσεις του.
Τα “πιστόνια” του Dwane Casey θα είναι μια πολύ ανταγωνιστική ομάδα φέτος, που θα παλέψει για την είσοδο στην 5άδα της Ανατολής, αλλά πιστεύω, πως θα μείνει λίγο πιο πίσω (6η-8η). Φυσικά η υπογραφή του Derrick Rose προκαλεί μεγάλο ενθουσιασμό, με τον άλλοτε MVP του NBA, να δείχνει πέρυσι στη Minnesota, ότι αρχίζει να πατάει και πάλι καλά και να επανέρχεται, ενώ στους Pistons βρίσκονται αθόρυβα παίκτες όπως ο Markieff Morris, o Tonny Snell, o Thon Maker, o Christian Wood και ο Langston Galloway. Βάλτε στην εξίσωση τους Reggie Jackson και Luke Kenard, που προϋπάρχουν και μαζί με την επιστροφή στη δράση του Joe Johnson, που δίνει προσωπικότητα και εμπειρία και θα δείτε, ότι οι Pistons θα είναι ακόμα δυνατότεροι από πέρυσι, που κατάφεραν με 41-41 ρεκόρ να μπουν στην 8η θέση θέση της Ανατολής. - Sacramento Kings
Πριν διαβάσετε δεξιά κι αριστερά οτιδήποτε για τους Kings, παρακαλώ θυμηθείτε, πριν πόσο καιρό σας είχαμε μιλήσει για τους νεαρούς “βασιλιάδες” και που τα διαβάσατε πρώτοι.
Οι Kings θα είναι και φέτος μια από τις teams to watch. Έχουν τον καλύτερο ίσως παίκτη του κόσμου στο ανοιχτό γήπεδο, τον DeAaron Fox, που βελτιώνεται ραγδαία, τον Buddy Hield έναν χτιστό σουτέρ, που παίζει εξαιρετική άμυνα (δεν ξέρω πόσο θα επηρεάσει τον ίδιο και την ομάδα η άρνησή του να υπογράψει επέκταση συμβολαίου) τον Bogdan Bogdanovic στο ‘3’, που μπορεί να αποδειχθεί ό,τι και ο Ingles στη Utah αλλά σε πολύ πιο νεαρή ηλικία και φυσικά τον καταπληκτικό Marvin Bagley στη θέση του PF. Για τον Bagley έχω πει, ότι μου θυμίζει έντονα τον δικό μας Γιάννη. Μακρύς παίκτης, με τεράστιο διασκελισμό, τρομερά δεύτερα άλματα και αρκετή ευκινησία για το μέγεθός του. Βέβαια ξεκινά σε άλλη βάση από αυτή, που ξεκίνησε ο Γιάννης την καριέρα του στο NBA, αφού είναι πολύ πιο άρτιος τεχνικά. Ο Bagley έχει ένα πολύ αποτελεσματικό αριστερό hook, εξαιρετικά επιτόπια άλματα και ένα σουτ in the progress, που μπορεί να τον εκτοξεύσει. Απολαμβάνω να τον βλέπω στο ανοιχτό γήπεδο μαζί με την υπόλοιπη ομάδα. Ήθελα πολύ να δω τον Stein να μένει και να συνεχίσει να αναπτύσσεται μαζί με την υπόλοιπη ομάδα, όμως προτίμησε το πιο ανταγωνιστικό περιβάλλον των Warriors και στη θέση του ήρθε ο Dedmon, για τον οποίο δεν ξέρω κατά πόσο μπορεί να εξελιχθεί και να προσαρμοστεί στο up temp basketball, που θα επιδιώξει ο Luke Walton στο Sacramento. Ο Harry Giles στην πρώτη του σεζόν πέρυσι ήταν αρκετά καλός, δουλεύοντας συνεχώς το πληγωμένο από τραυματισμούς σώμα του, ενώ ο Harrison Barnes, ένας 3 n’ D Forward, έκανε opt-in στο συμβόλαιό του, γεμίζοντας το salary cap. Πολύ σημαντικές φιγούρες για τους νεότερους της ομάδας οι Ariza, Joseph και Bjelica.
Οι Kings θα παλέψουν για την postseaon και φέτος. Πέρυσι έφτασαν τις 39 νίκες και ήταν πολύ κοντά μέχρι το τέλος της σεζόν, όταν και λύγισαν. Φέτος τους περιμένω να ξεπερνάνε τις 42 νίκες, όμως η Δύση είναι πιο απαιτητική, οπότε η χρονιά τους θα έρθει από τη σεζόν 2020-’21, αν και εφόσον μείνουν όλοι μαζί. - Dallas Mavericks
Ο Rick Carlisle στη 12η σεζόν του στο Texas αναμένεται να δημιουργήσει μια ομάδα – πόλο έλξης για τους ποιοτικούς φιλάθλους. Οι Mavericks στην πρώτη σεζόν χωρίς την πατρική φιγούρα του Dirk στο δυναμικό τους, έχουν ανανεώσει κατά πολύ το ρόστερ τους και έχουν προσθέσει πλειάδα χαρακτηριστικών τόσο αγωνιστικών όσο και πνευματικών.
Γνωρίζετε τη μεγάλη αγάπη μας για το ευρωπαϊκό μπάσκετ και το πόσο μας εξιτάρουν ομάδες, που «παντρεύουν» το euro στοιχείο με τις ανάγκες του NBA με ιδιαίτερη επιτυχία. Πρωταγωνιστές του εγχειρήματος θα είναι λοιπόν ο μη αθλητικός (το ξέρω ότι σας αρέσει αυτό) Luka Doncic, που έκανε παπάδες πέρυσι στη Rookie χρονιά του, κερδίζοντας πολύ άνετα το βραβείο του ROY και ο Kristaps Porzingis, το μεγαλύτερο ίσως στοίχημα ολόκληρου του NBA για τη νέα χρονιά. Ο Λετονός PF/C έμεινε όλη τη σεζόν έξω πέρυσι, προκειμένου να αναρρώσει πλήρως και να δουλέψει το σώμα του και φέτος ετοιμάζεται να ξεκινήσει μια νέα προσπάθεια σαν να ξεκινά μια νέα ζωή. Τα χαρακτηριστικά που φέρνει στο τραπέζι θυμίζουν έντονα Dirk Nowitzki (δεν είναι ο μόνος, θα επιστρέψουμε εδώ σύντομα) και θα είναι λάθος να γίνεται συνειδητά ή ασυνείδητα οποιαδήποτε σύγκριση με τον Γερμανό θρύλου του παγκόσμιου αθλητισμού. Θεωρώ ότι με άξονα τους δυο νεαρούς Ευρωπαίους με το σπουδαίο skill set και το μοναδικό mentality παρά το νεαρό της ηλικίας τους (ποιος δεν θυμάται την απίστευτη παράσταση των δυο στον προημιτελικό του EuroBasket το 2017; ) το Dallas θα τα πάει καλύτερα από πέρυσι και θα φτάσει σε σημείο να χτυπάει ακόμα και την 8άδα της Δύσης. Βέβαια απαιτούνται κάποια παραπάνω πράγματα για τα Playoffs, αν όμως οι Mavericks έπαιζαν στην Ανατολή θα τους θεωρούσα ως βασικό υποψήφιο για μια θέση στην postseason.
Στην ομάδα υπάρχουν ακόμα οι βετεράνοι J.J Barea, Boban Marjanovic και Courtney Lee, ενώ οι ρολίστες Seth Curry, Tim Hardaway Jr., Justin Jackson, Maxi Kleber, Jalen Brunson, Delon Wright, Dwight Powell και Ryan Broekhoff προσδίδουν φοβερό βάθος και μεγάλη γκάμα δεξιοτήτων στο ρόστερ. Περιμένω να τους δω με μεγάλη ανυπομονησία! - Chicago Bulls
Πόσο μας αρέσει ο Markkanen; Ο δεύτερος παίκτης-κλώνος του Dirk στη λίγκα. Μαζί με τον LaVine είναι οι δυο ηγέτες των ταύρων.
Τα χαρακτηριστικά του 22χρονου Φινλανδού είναι εξαιρετικά και φέτος έδειξε, πως δούλεψε πολύ στο γυμναστήριο, βάζοντας μυικά κιλά, που θα τον βοηθήσουν να παίξει στο ‘5’ για μερικά λεπτά. Το παιχνίδι του ταιριάζει πολύ με αυτό του Wendel Carter, που επέλεξαν στο περυσινό Draft οι “ταύροι”, ενώ ο Coby White (No. 7 Draft φέτος) θα συγκεντρώσει πολλά βλέμματα πάνω του φέτος, παίζοντας στη θέση του PG, μαζί με τον πολύ αξιόλογο Kris Dunn και τον Tomas Satoransky, που έκανε τρομερό Mundobasket. O Zach LaVine αναμένεται να κάνει All-Star season φέτος μετά τους 23.7 πόντους, τα 4.7 rebounds και τις 4.5 assists που σημείωνε πέρυσι, ενώ το ρόστερ γεμίζουν πολύ καλοί παίκτες (Otto Porter Jr., Valentine, Thaddeus Young, Mokoka).
O Jim Boylen έχει πολλά να δουλέψει, όμως πραγματικά στο Chicago φαίνεται να βγαίνει σιγά σιγά το ουράνιο τόξο, μετά την καταιγίδα των δυο τελευταίων ετών (49 νίκες συνολικά). - Atlanta Hawks
Πέρυσι ήταν μια πρώτης τάξεως ευκαιρία, προκειμένου οι τωρινοί και μελλοντικοί αστέρες των Hawks, Trae Young & John Collins, να πάρουν παιχνίδια στα πόδια τους και να μάθουν στη λίγκα. Και τα κατάφεραν πολύ καλά: 19.1 πόντους με 8.1 τελικές ο πρώτος και 19.5 πόντους με 9.8 rebounds ο δεύτερος.
Η Atlanta διαθέτει ένα εξαιρετικό νεανικό σύνολο στο οποίο κυριαρχεί η ενέργεια, ο ενθουσιασμός και φυσικά η… απειρία. Πέραν των Chandler Parsons και Evan Turner, αν μπορούν να θεωρηθούν μεγάλοι στα 30 τους, ο μόνος βετεράνος του ρόστερ είναι ο θρυλικός Vince Carter, που ετοιμάζεται να γράψει ιστορία, ως ο μοναδικός παίκτης στην ιστορία, που αγωνίζεται σε τέσσερις διαφορετικές δεκαετίες, με τους περισσότερους από τους συμπαίκτες του να μην είχαν καν γεννηθεί, όταν αυτός έκανε τα πρώτα του βήματα στη λίγκα. Αξίζει επομένως στην τελευταία χρονιά του καλύτερου Dunker όλων των εποχών, να παρακολουθήσουμε τα “γεράκια”, που είναι μια από τις ανερχόμενες δυνάμεις στο NBA.
Πέρυσι έκαναν 29 νίκες και φέτος ετοιμάζονται για τα καλύτερα. Ακόμα βρίσκονται στο χτίσιμο και οι διοικούντες την ομάδα δεν θα πρέπει να ανησυχούν ιδιαίτερα, μιας και αυτή βρίσκεται στα ασφαλή χέρια του Lloyd Pierce. - New Orleans Pelicans
Απ’ το ζενίθ στο ναδίρ και αντίστροφα βρέθηκαν μέσα σε ένα μικρό χρονικό διάστημα οι Pelicans και όλα άλλαξαν, όταν η λοταρία της χαμογέλασε και της έδωσε το πρώτο pick για το φετινό Draft.
Στη Νέα Ορλεάνη έχτισαν γύρω από τον Zion Williamson και δημιούργησαν ένα νεανικό σύνολο, που θα συγκεντρώσει τα περισσότερα βλέμματα τη νέα σεζόν. Ο υπερηχητικός Forward από το Duke θα είναι το κεντρικό πρόσωπο του οργανισμού μαζί με τους Lonzo Ball, Brandon Ingram και Josh Hart, που ήρθαν από τους Lakers για χάρη του Davis. O Jaxson Hayes ήρθε μέσω του 8ου pick, που άνηκε στην Atlanta και μεγαλώνει ακόμα περισσότερο τις προσδοκίες, ενώ ο… καημένος Jrue Holiday θα έχει τον ρόλο του μέντορα σε ένα ρόστερ γεμάτο από περίεργους χαρακτήρες με τεράστιες φιλοδοξίες και πολλές απαιτήσεις. Σημαντική η προσθήκη των Favors και Redick, όπως και η παραμονή του Okafor.
Αν ο Alvin Gentry καταφέρει να τους βάλει στο ίδιο πλαίσιο, θα δούμε φοβερά πράγματα, αλλά αμφιβάλλω, αν κάποιος από τους νεαρούς αστέρες των “πελεκάνων” θέλει να κάνει έστω και μισό βήμα πίσω (άρα και μικρότερα νούμερα), για το καλό μιας ομάδας, την οποία όλοι αντιμετωπίζουν σαν σκαλοπάτι… - Minnesota Timberwolves
Μια ομάδα, που έχει απολέσει άφθονο ταλέντο τα τελευταία χρόνια, αποκτώντας το και αφήνοντάς το ουσιαστικά ανεκμετάλλευτο.
Ακόμα υπάρχει ταλέντο (Okogie, Teague, Covington, Dieng, Napier, Vonleh) και φυσικά οι Wiggins και Towns, οι ηγέτες αυτού του ρόστερ (No. 1 pick το 2014 και το 2015 αντίστοιχα) παράγουν συνεχώς empty stats (καλούς μεν αριθμούς, που όμως δεν βοηθάνε την ομάδα τους). Ο Ryan Saunders, γιος του αείμνηστου Flip, που οδήγησε το 2004 την ομάδα στους τελικούς της Δύσης, έχει πολύ δύσκολο έργο, καθώς καλείται να βγάλει το μικρόβιο της ήττας από τον οργανισμό της ομάδας και να την οδηγήσει στα μονοπάτια της νίκης.
Το ρόστερ είναι ξεκάθαρα για να διεκδικήσει η ομάδα την είσοδο στην postseason, αλλά θα πρέπει πρώτα να ταξινομηθούν κάποιες σημαντικές παράμετροι, έπειτα η ομάδα να μάθει να κερδίζει παιχνίδια, για να χτίσει πνεύμα νικητή κι έπειτα να κυνηγήσει μεγάλους στόχους. - Miami Heat
O Pat Riley κατάφερε να φέρει τον Jimmy Butler στη Florida, όμως άξιζε όλος αυτός ο ντόρος για έναν παίκτη, που μετράει 16.7 πόντους, 4.9 rebounds, 3.5 assists και 1.6 κλεψίματα σε 9 χρόνια καριέρας στη μεγάλη λίγκα;
Δεν έχει στεριώσει με επιτυχία σε κάποια ομάδα, ενώ δεν έχει δηλώσει παρών σε πραγματικά μεγάλες στιγμές με την εκάστοτε ομάδα του. Ίσως να είμαι υπερβολικός και άδικος, όμως γενικά, όπως είπα και παραπάνω, θεωρώ τον Butler έναν αρκετά καλό παίκτη και σταματάω εκεί. Στο Miami λοιπόν θα προστεθεί σε ένα σκονισμένο, ξεπερασμένο, παλιομοδίτικο, ή όπως αλλιώς θέλετε να το πείτε, ρόστερ και θα παίξει υπό τις οδηγίες του ικανού αλλά δικαίως αμφισβητούμενης αξίας Erik Spoelstra. Ο Bam Adebayo θα πάρει τη βασική θέσω του Center των Heat, ενώ δεξί χέρι του Butler θα είναι ο Dragic κι έπειτα ο Waiters. Αξίζει να δοθεί η προσοχή σας στον Tyler Herro, έναν αρκετά ικανό SG, που επιλέχθηκε φέτος στη 13η θέση του Draft.
Γενικά το Miami μου είναι ιδιαίτερα συμπαθές ως οργανισμός, όμως θεωρώ ότι το μέτριο ρόστερ που έχει στηθεί γύρω από τον Butler θα παρασύρει στον βυθό την ομάδα μαζί και τον “Jimmy Buckets”, που θα ζητήσει γρήγορα ακόμα μια ανταλλαγή. - Memphis Grizzlies
Στο Memphis o Taylor Jenkins έχει στα χέρια του ένα επίσης νεανικό σύνολο με αρκετούς παίκτες, που προσπαθούν για το βήμα παραπάνω. Ο Jaren Jackson ασφαλώς και συγκεντρώνει τα βλέμματα πάνω του και προβλέπεται να κάνει σπουδαία χρονιά, ενώ στη θέση του PG θα μπει ο Ja Morant και θα πάρει λογικά το κουμάντο της ομάδας από τα πρώτα κιόλας βήματα της επαγγελματικής του καριέρας. Η ιστορία του πριν το κολέγιο και το Draft ασφαλώς και τραβάει πολύ κόσμο, αλλά η πραγματικότητα στο NBA δεν είναι δρόμος στρωμένος με ροδοπέταλα. Η ομάδα έχει καλό υλικό για τον πάγκο (Josh Jackson, Dillon Brooks, Grayson Allen) και βετεράνους, που θα οδηγήσουν τους νεότερους στα δύσκολα μονοπάτια της λίγκας (Valanciunas, Crowder).
Το Memphis έχει όλον τον χώρο μπροστά του, για να δουλέψει και να βγάλει σε βάθος χρόνου τα αποτελέσματα, της σκληρής δουλειάς, που απαιτείται από τέτοιου είδους σύνολα, προκειμένου να πάνε μπροστά. - Washington Wizards
Δύσκολα τα πράγματα για τους “μάγους” του Scott Brooks φέτος. Ο John Wall τραυματίστηκε σοβαρά στα μέσα της σεζόν πέρυσι και αναμένεται να χάσει μεγάλο μέρος και της φετινής χρονιάς, αν όχι ολόκληρη.
Το βάρος οπότε θα πέσει όλο πάνω στον Bradley Beal, που προβλέπεται να είναι one man show φέτος τα περισσότερα βράδια για τους Wizards. Στην ομάδα ήρθε ο Isaiah Thomas, που επιστρέφει στην πόλη που σπούδασε και που είναι η γενέτειρά του, όμως φυσικά και υπάρχουν αμφιβολίες σχετικά με την κατάσταση που θα βρεθεί ο “IT”. Όλοι ευχόμαστε να τον δούμε να επιστρέφει σε beast mode, όμως κατανοούμε, πως μετά από τέτοια μακρά αποχή, αυτό είναι πολύ δύσκολο. Ο Rui Hachimura, που επιλέχθηκε στην 9η θέση στο φετινό Draft είναι επίσης ένα μεγάλο στοίχημα για την ομάδα και η εξέλιξή του, θα την βοηθήσει τα μάλα μακροπρόθεσμα. - Phoenix Suns
Απογοητεύτηκα από το περυσινό performance των νεαρών Suns και από τις μόλις 19 νίκες, που κατάφεραν να συγκεντρώσουν υπό τον Kokoskov, μιας και τους περίμενα ιδιαίτερα ανταγωνιστικούς. Αυτό βέβαια μπορεί να συμβεί φέτος υπό τις οδηγίες του ικανού Monty Williams, όμως μέχρι να φανεί κάτι τέτοιο, έχω τις δικές μου επιφυλάξεις.
Με τον Booker και τον Ayton ως ηγέτες, το νεανικό αυτό σύνολο θα παλέψει για να κερδίσει ό,τι του αναλογεί. Προστέθηκαν πολύ σημαντικοί παίκτες φέτος, όπως ο Saric και ο Kaminsky, ψηλοί, που υποστηρίζουν πολύ άρτια τον δυναμικό Ayton, oι πολύπειροι Baynes και Rubio και ο Tyler Johnson, που τα πήγε αρκετά καλά πέρυσι στο Miami. O Kelly Oubre είναι ένας ακόμα παίκτης του κορμού της ομάδας και οι ήλιοι θα πρέπει πρώτα να βρουν την ταυτότητά τους, πριν θέσουν οποιονδήποτε στόχο.
Υπάρχει φως στον ορίζοντα και μπόλικο συσσωρευμένο ταλέντο. - New York Knicks
Μου αρέσει που επιτέλους οι Knicks φαίνεται να μπαίνουν σε μια σειρά και σε μια νέα εποχή. Χωρίς τα χαζά κι αχρείαστα βαριά συμβόλαια, με αρκετούς νέους παίκτες, που πρέπει να βγουν μπροστά και με έναν αξιοπρεπή προπονητή, όπως ο Mike Fizdale.
O R.J Barrett αναμένεται φέτος να παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο σε αυτό το σύνολο και μαζί με τον Kevin Knox, τον Dennis Smith Jr., τον Frank Ntilikina και τον Alonzo Trier θα δημιουργήσουν μια πολύ ελπιδοφόρα και ταλαντούχα περιφέρεια. Στην ομάδα υπάρχει ο Marcus Morris, o Taj Gibson και o Wayne Ellington, που φέρνουν εμπειρία και φυσικά ο Julius Randle, που λογικά θα είναι ο ηγέτης των Knicks και αυτός, που θα οδηγεί στο σκορ τα περισσότερα βράδια. - Charlotte Hornets
Από πού να ξεκινήσεις και πού να καταλήξεις… Οι Hornets με τον James Borrego στο τιμόνι τους, πρέπει πρώτα να καταλάβουν, τι είναι αυτό που πραγματικά ζητάνε από τον εαυτό τους. Το ρόστερ τους δεν έχει κάποια ιδιαίτερη αίγλη και είναι γεμάτο με μετριότητες, όπως ακριβώς η μετριότητα στην οποία κυλιέται η ομάδα εδώ και αρκετά χρόνια.
Ο Miles Bridges θα κόψει πολλά εισιτήρια με το εντυπωσιακό του αθλητικό παιχνίδι, ενώ οι Biyombo, Batum, Kidd-Gilchrist, Malik Monk και Willy Hernangomez είναι ένα καλό supporting cast στο αστέρι αυτής της ομάδας, τον Terry Rozier, ο οποίος έχει μπροστά του μια πολύ καλή ευκαιρία, προκειμένου να ανεβάσει κατακόρυφα τους αριθμούς του και κατ’ επέκτασιν τις μετοχές του. - Cleveland Cavaliers
Απορώ, που θα βρει το κουράγιο ο Kevin Love να παίξει και φέτος, διανύοντας τα τελευταία καλά του χρόνια, σε ένα σύνολο με ρόστερ πολύ κάτω του μετρίου. Όταν τον έβλεπα στη Minnesota να γράφει το ένα Double-double των 20+πόντων και των 20+ rebounds μετά το άλλο, ονειρευόμουν άλλα πράγματα γι’ αυτόν. Πήρε βέβαια το δαχτυλίδι του, αλλά…
To Cleveland θα είναι και φέτος η χειρότερη ομάδα της λίγκας με διαφορά και μου κάνει εντύπωση, που επέλεξε τον Darius Garland στην 5η θέση του Draft, μιας και στην ίδια θέση (PG) είχαν επιλέξει και την προηγούμενη χρονιά τον Collin Sexton.
O John Beilein έχει σαφέστατα δύσκολο έργο και θα χρειαστεί υπομονή από το front office και γερό στομάχι, όταν το γήπεδο θα είναι μισοάδειο και η ομάδα θα γνωρίζει αλλεπάλληλες ήττες.Σπουδαία χρονιά αναμένεται λοιπόν. Προσδεθείτε και ετοιμαστείτε για πολλά ξενύχτια. Τo NBA σε ελάχιστα 24ωρα ανοίγει τις πύλες του και εμείς είμαστε εδώ για μια ακόμα χρονιά γεμάτη ανατροπές, συγκινήσεις, εκπλήξεις και φυσικά πλούσιο θέαμα
Πηγή: Fundamentals
Η ώρα του Stephen Curry. Οι Warriors έχασαν τον Durant, που έφυγε για το Brooklyn και τον Thompson με τραυματισμό, όμως έχουν ακόμα έναν από τους καλύτερους παίκτες και τον καλύτερο all around Forward της λίγκας.
