Μια εβδομάδα μεικτών συναισθημάτων γιατί για τον Ολυμπιακό η ευχή μας μάλλον έπιασε και έδειξε όταν χρειάστηκε πρόσωπο αγωνιστή και εντέλει νικητή, ενώ ο ΠΑΟ στις γνωστές χαμηλές «πτήσεις» με τον Bacon να είναι ουσιαστικός για κάτι παραπάνω από δεκάλεπτο και για άλλη μια φορά ο εκπρόσωπος του “ghost defense.” Αυτό αναγκάζει την ομάδα του ΠΑΟ να ελπίζει απλά σε αγωνιστικό θαύμα στο ίσως πιο δίκαιο άθλημα του κόσμου που τα θαύματα τα δημιουργείς.
Ο Ολυμπιακός έδωσε την δυνατότητα στην Armani να χαρεί ένα μόλις δεκάλεπτο (17-23 του δευτέρου) και να την περιορίσει σε αρνητικό ρεκόρ στο σκοράρισμα στο τρίτο δεκάλεπτο με μόλις 6 πόντους.
Στατιστικά το παιχνίδι αποκοδικοποιείται από μία κατηγορία αυτή των λαθών. Δεν ήταν μόνο ότι οδήγησε την Armani σε 21 λάθη αλλά ότι σκόραρε 35 πόντους από τα λάθη του αντιπάλου. Με 12/26 τρίποντα και μόλις 8/32 του αντιπάλου και η κυριαρχεία του στις σημαντικές στατιστικές κατηγορίες και σε όλες τις δευτερεύουσες.
Το γεγονός ότι είχε 7 παίκτες που αγωνίστηκαν με μέσο όρο 20 λεπτών και έναν εξαιρετικό Peters αγωνιστικά δείχνει μία ελαφρά αλλαγή φιλοσοφίας στην χρήση κάποιων παικτών. Χρησιμοποιώντας χαρακτηρισμούς «Ιώβ», θα τονίσω ότι ηισορροπία στο σκοράρισμα με τον “Hustle King” Κώστα Παπανικολάου, τον “Energizer” McKissic, τον “QuarterbackPoint Guard” Walkup και τις 9 assist του “Crunch Time” Κώστα Σλούκα, ο Ολυμπιακός πήρε το μέγιστο επιθετικά και αμυντικά στα περισσότερα actions. H προσθήκη του “MVS” (MostValuable Scorer) Βεζένκοφ έδωσε λύσεις που χρειάζονταν για να ξεπεράσει το εμπόδιο της Armani.
Ο Ολυμπιακός βρίσκεται σε κορύφωση πάλι και πιστεύω ότι ο συγκεκριμένος αγωνιστικός τρόπος με αυτήν την χρήση των παικτών χωρίς αγκυλώσεις, μπορεί να του δώσει την αγωνιστική συνέπεια που ψάχνει για να φτάσει στο final four χωρίς περιπέτειες.
Ο ΠΑΟ σε ελάχιστες στιγμές με καλές συνεργασίες δύο παικτών αλλά χωρίς καμμία συνέπεια στον επιθετικό ρυθμό του, που στην πραγματικότητα τον οδήγησε να μην έχει ποτέ δυνατότητα αντίδρασης, υπέκυψε από νωρίς. Αυτό τον αναγκάζει επίσης στα τελευταία παιχνίδια να είναι η μοναδική ομάδα που είναι συνεπής στον να μην μπορεί να δημιουργήσει momentum.
Στατιστικά για άλλη μια φορά έχασε στην πλειοψειφία των στατιστικών κατηγοριών με σημαντικό και ότι η Bayern είχε 30 αμυντικά ρημπάουντ και ο ΠΑΟ 19 που καταδυκνείει το πρόβλημα του στην άμυνα. Επιθετικά για άλλη μια φορά το πενιχρό 42% στο δίποντο έναντι 57% του αντιπάλου καταδεικνύει περίτρανα όχι ένα αλλά πολλά προβλήματα.
Το δεύτερο στατιστικό πρόβλημα είναι έχασε όλες τις δευτερεύουσες στατιστικές κατηγορίες που μπορούν να δώσουν νίκη όταν χάνεις τις πρωτεύουσες στατιστικές κατηγορίες. Δηλαδή πόντοι από αιφνιδιασμό, από δεύτερες ευκαιρίες και πόντοι από λάθη.
Η επιθετική ασυνέπεια ζευγαρώνεται από την αμυντική ανυπαρξία γιατί αμυντικά διαφένεται σαν «να θέλει αλλα αν μην μπορεί και σε στιγμές σαν να μπορεί και να μην θέλει». Πολύ παθητικός, μπερδεμένος χωρίς αμυντικά show προσπαθώντας να κατανοήσει τον αμυντικό του προσανατολισμό (defensiveorientation) και σχεδόν ως κανόνα την έλλειψη αμυντικής έντασης.
Ο Bacon απών από το παιχνίδι στα πρώτα δεκάλεπτα και αμυντικά και επιθετικά σαν να περιμένει το σωστό για αυτόν timing για να αντιδράσει, το οποίο οδηγεί τον ΠΑΟ σε λάθοςgame-timing σε άμυνα και επίθεση.
Είμαι πεπεισμένος ότι αν εξαιρέσει κανείς τα τεχνικά προβλήματα που δεν φαίνονταν τόσο έντονα πριν ο ΠΑΟ εμφανίζεται ξαφνικά ψυχοσωματικά ομάδα δύο επιπέδων πιο κάτω της Ευρωλίγκα και χωρίς εξέλιξη σε κανένα επίπεδο. Βέβαια αδυνατώ να πιστέψω ότι οι παίκτες του ξέχασαν να παίζουν μπάσκετ και ο προπονητής του να προπονεί.
