Παρελθόν ο Rick Pitino. Η επόμενη μέρα στον πράσινο πάγκο.

957

Ως εδώ ήταν λοιπόν. Ό,τι κερδίσαμε, κερδίσαμε με την παρουσία του θρυλικού Hall Of Famer, Rick Pitino, στο τιμόνι του Παναθηναϊκού και στη χώρα μας γενικότερα. Ο 66χρονος τεχνικός ήρθε σε μια “αποστολή αυτοκτονίας” και τα έφερε εις πέρας, συσπειρώνοντας με μοναδικό τρόπο τον Παναθηναϊκό, ο οποίος έδειχνε να εκτροχιάζεται. Μόνο σεβασμός και ένα μεγάλο ευχαριστώ αξίζουν στον Rick Pitino.
Θα έχει τους δικούς του λόγους βέβαια και ενδοιασμούς. Και πώς να μην έχει με αυτά που είδε ο άνθρωπος σε αυτό το εξάμηνο που έμεινε στην Ελλάδα;
Όπως και να ‘χει η κατάσταση, ο Παναθηναϊκός βρίσκεται σε μειονεκτική θέση με τα ονόματα που “παίζουν” στην αγορά να είναι περιορισμένα και την ομάδα να χρειάζεται Head Coach… χτες! Εμείς θα παρουσιάσουμε μερικές περιπτώσεις που πιστεύουμε για διάφορους λόγους, πως ίσως να μπορούν να αποτελέσουν τη σωστή επιλογή για την “ηλεκτρική καρέκλα” των πρωταθλητών Ελλάδος. Δεν έχουμε την παραμικρή πληροφορία ή διαίσθηση, απλώς αξιολογούμε προπονητές, γράφοντας δυο-τρία πράγματα για κάθε περίπτωση. Για πάμε…

Αξίζει το ρίσκο με Βόβορα;

Και ναι και όχι. Υπάρχουν πολλές συνθήκες που ευνοούν ή αναστέλλουν τη συγκεκριμένη επιλογή. Ναι γιατί:
• Πρόκειται για έναν εξαιρετικό τύπο που απολαμβάνει μεγάλη εκτίμηση από τον κόσμο και τη διοίκηση του Παναθηναϊκού. Βρίσκεται στην ομάδα από το 2012 με ένα μικρό διάλειμμα ενάμιση έτους, όπου βρέθηκε στο πλευρό του Αργύρη Πεδουλάκη στο Καζάν κι έπειτα στο τιμόνι της ομάδας του ΑΠΟΕΛ, με την οποία κατέκτησε το κύπελλο Κύπρου.
Γνωρίζει τη νέα πραγματικότητα που προέκυψε με την εποχή Δημήτρη Γιαννακόπουλου στον σύλλογο, καλύτερα ίσως από κάθε προπονητή στον πλανήτη. Ξέρει πως τα μεγάλα μπάτζετ δεν υπάρχουν πια και πως θα πρέπει να κινηθεί στην αγορά με συγκεκριμένα διαθέσιμα χρήματα.
• Έχει κάνει τρομερά “μεταπτυχιακά”, “διδακτορικά” και “μεταδιδακτορικά” στον πράσινο πάγκο. Έχει συνεργαστεί με επιτυχία με προπονητές εγνωσμένης αξίας, όπως ο Αργύρης Πεδουλάκης, ο Xavi Pascual στη συνέχεια και ασφαλώς ο Rick Pitino τελευταία.
• Βρίσκεται στην κατάλληλη ηλικία για να κάνει το μεγάλο άλμα στην καριέρα του, το οποίο γιατί να μην είναι… επιτόπιο και να παραμείνει στο ΟΑΚΑ, αλλά με αναβαθμισμένο ρόλο. Θυμάμαι πως ο δις πρωταθλητής Ευρώπης, Δημήτρης Ιτούδης, έκανε το επόμενο βήμα στην καριέρα του στα 43 του, αναλαμβάνοντας αρχικά την Banvit κι έπειτα την CSKA, όπου βρίσκεται μέχρι και σήμερα.

Ο Γιώργος Βόβορας είναι 42 ετών και, όπως είπαμε, έχει 5 σεζόν δίπλα σε μεγάλα ονόματα στον πάγκο του Παναθηναϊκού, ενώ έχει υπάρξει assistant επίσης μεταξύ άλλων σε ΠΑΟΚ, Περιστέρι και Unics Kazan, όπως προείπαμε. Bonus, δυο παιχνίδια ως Head Coach στη Euroleague, όπου γνώρισε ισάριθμες ήττες, μια στο ΟΑΚΑ φέτος από την Armani που “πόνεσε” την ομάδα και μια στις λεπτομέρειες στη Μόσχα πριν τρία χρόνια στη 2η μόλις αγωνιστική της σεζόν, μετά την επεισοδιακή απόλυση του Πεδουλάκη, όπου η ομάδα έδειξε εξαιρετικό πρόσωπο, λυγίζοντας στο τέλος από την CSKA.
Όχι γιατί:
• Γιατί δεν έχει δείξει τη δυναμική που έδειχνε ας πούμε ο Δημήτρης Ιτούδης στα χρόνια του δίπλα στον Obradovic. Φαίνεται να μην θέλει ακόμα να κάνει το μεγάλο βήμα, νιώθοντας ασφάλεια δίπλα σε ένα μεγαλύτερο όνομα, από το οποίο θα συνεχίσει να παίρνει γνώσεις.
• Γιατί αυτή η κατάσταση απαιτεί πολύ ισχυρό προφίλ. Ο προπονητής που θα διαδεχθεί τον Rick Pitino σε μια εποχή με χαμηλό μπάτζετ, θα πρέπει να μπορεί να απορροφά τον “σεισμό” που θα προκαλέσει ο κόσμος του ΠΑΟ στην πρώτη στραβή. Πιθανόν ο Βόβορας να μην είναι ακόμα αυτός ο προπονητής.
• Γιατί αποτελεί έναν τοπ πλέον assistant. Για ποιο λόγο να γίνει μια τέτοια κίνηση, όταν αποδεδειγμένα ο 42χρονος τεχνικός είναι ένα εξαιρετικό “δεξί χέρι” για κάθε προπονητή; Το ότι οι Xavi Pascual και Rick Pitino τον βρήκαν στην ομάδα και δεν τον άλλαξαν ποτέ, μόνο τυχαίο γεγονός δεν είναι.

O Darryl Middleton θα μπορούσε να είναι μια καλή επιλογή

Μιλάμε για τον πρώτο ίσως Mobile Center στην Ευρώπη, φέρνοντας τρομερή ένταση και πάθος στο παιχνίδι του Παναθηναϊκού. Η “πατέντα” του Obradovic να φέρνει ένα 5άρι 203 εκατοστών από τον πάγκο με μεγάλα άκρα, δυνατό κορμό, γρήγορα πόδια και τρελή ενέργεια στο παρκέ, απέδωσε και οι πρώτες αναμνήσεις μου από τον παίκτη είναι στον τελικό της Bologna το 2002, φτάνοντας σε συγκεκριμένες άμυνες να έχει μαρκάρει κάθε παίκτη της αντιπάλου ομάδας!
Ο Middleton είναι ένας ακόμα άνθρωπος που λατρεύεται από τον κόσμο της ομάδας. Έχει ισχυρό προφίλ και δυνατή προσωπικότητα και ξέρει την ομάδα. Έπαιξε μπάσκετ μέχρι τα γεράματα, κρεμώντας τα παπούτσια του το 2014 σε ηλικία 48 ετών παρακαλώ! Έκτοτε ανήκει στο Staff του Δημήτρη Ιτούδη στην CSKA, όπου έκλεισε 5ετία φέτος. Οδεύει ολοταχώς προς τα 53 του και παρά το γεγονός πως δεν έχει τα πολλά χρόνια προϋπηρεσίας ως βοηθός, θεωρώ πως έχει τις ικανότητες να αναλάβει έναν πάγκο ως Head Coach. Και ο Saras άλλωστε για ενάμιση χρόνο ήταν assistant στη μέχρι τώρα καριέρα του.
Η πίεση στον Παναθηναϊκό θα είναι τεράστια, όμως οι επιλογές δεν είναι πολλές και φυσικά δεν γνωρίζουμε αν ο Darryl είναι πρόθυμος να αφήσει το εξαιρετικό επαγγελματικά περιβάλλον της CSKA, για κάτι επικίνδυνο. Βέβαια ο ίδιος έχει δηλώσει στο παρελθόν πως “Καμία ομάδα δεν δέχεται την πίεση της CSKA”. Έχει συνεργαστεί με εξαιρετικούς προπονητές στην καριέρα του ως παίκτης, όπως ο Aito Reneses, o Zeljko Obradovic και ο Svetislav Pesic. Κάντε εικόνα τον Darryl Middleton στον πάγκο του Παναθηναϊκού. Θα έγραφε ιστορία ως ο πρώτος έγχρωμος προπονητής στην ιστορία του οργανισμού και, αν δεν κάνω λάθος και στην ιστορία της Euroleague!
Α, μην ξεχάσω. Αν οι πράσινοι χρειαστούν, όπως κάθε χρόνο, αθλητικό 5άρι στα μέσα της χρονιάς, δεν θα χρειαστεί να ψάξουν πολύ… Είμαι αστείος, το ξέρω!

Ο ιδανικός μέσα από τη δική μας οπτική.

Οποιαδήποτε αισχρολογία και υποτίμηση δεν ταιριάζει στον κόσμο του Παναθηναϊκού.
Ας είμαστε αντικειμενικοί. Ο Γιώργος Μπαρτζώκας είναι ένας εξαιρετικός προπονητής και πολύ περισσότερο ένας ΆΡΙΣΤΟΣ προπονητής στον τομέα της στελέχωσης σε μια ομάδα. Ποιο λαβράκι του να πρωτοθυμηθείς; Τον Jamon Gordon, τον Dunston, τον Hunter, τον Lojeski, τον Singleton, τον Randolph (ναι δεν ήταν άγνωστοι αυτοί οι δυο, αλλά ποιος θα οραματιζόταν ένα περιβάλλον, όπου οι δυο τους θα κολλούσαν ιδανικά;), τον Broekhoff, τον Mickey ή τον Gill; Σοβαρά τώρα, ποιος πράσινος οπαδός δεν θα ήθελε να δει στην ομάδα του έναν νέο Jordan Mickey, έναν νέο Bryant Dunston, έναν νέο Ryan Broekhoff ή έναν νέο Lojeski, έστω και με την ευπάθεια σε τραυματισμούς του Βέλγου;
Πέρα από όλα αυτά, στον τακτικό τομέα, η ομάδα του Παναθηναϊκού που έχει ήδη αρκετούς γηγενείς παίκτες στον κορμό της, θα ταίριαζε αρκετά καλά στο playbook του Μπαρτζώκα. Ναι ο Παπαπέτρου και πολύ περισσότερο ο Καλάθης, δεν είναι οι κλασικοί σουτέρ, όμως αυτά τα χαρακτηριστικά μπορούν να κολλήσουν μέσω των μεταγραφών και της εξαιρετικής, το ξαναλέμε, γνώσης στη στελέχωση από τον πρώτο Έλληνα προπονητή που κατέκτησε τη Euroleague. Οι ομάδες του Γιώργου Μπαρτζώκα διακρίνονταν πάντα για το υψηλό επίπεδο έντασης που παρουσίαζαν στο παιχνίδι τους, στη γρήγορη κυκλοφορία μπάλας μέσω ρηγμάτων από picks και στη συνεχή προτίμηση της αδύνατης πλευράς. Επίσης οι ομάδες του παραδοσιακά ψάχνουν το ανοιχτό γήπεδο και παρουσιάζουν μια σπουδαία πολυπροσωπία στο αμυντικό κομμάτι, με παίκτες έτοιμους να μαρκάρουν οποιονδήποτε και οπουδήποτε.
Στη Βαρκελώνη στάθηκε τρομερά άτυχος, με την ομάδα των Blaugrana να θυμίζει νοσοκομείο, ενώ στην Khimki έφτασε για πρώτη φορά στην ιστορία του οργανισμού στα Playoffs της EL, όπου πήρε και την πρώτη νίκη της ομάδας σε αγώνες Final-8. Στην Lokomotiv Kuban δε, άφησε εποχή παρουσιάζοντας μια καταπληκτική ομάδα, που κάθε μα κάθε φίλαθλος είχε βάλει στη δική του ατζέντα για τα παιχνίδια που θα παρακολουθούσε κάθε εβδομάδα.

Αν ο Παναθηναϊκός στελεχωθεί, όπως λέμε εδώ και 1.5 χρόνο, με σουτέρ από κάθε θέση, ψηλούς με ταχυδύναμη και ικανότητα στο Pick n’ Roll και έναν παίκτη ικανό τόσο με την μπάλα στα χέρια όσο και χωρίς αυτήν, πίσω από τον Καλάθη, τότε ο ομογενής PG θα είναι ο No. 1 υποψήφιος για το βραβείο του MVP της Euroleague, καθώς το double-double θα φαντάζει… ρουτίνα γι’ αυτόν κάθε βράδυ.
Η άλλη όψη του νομίσματος λέει, πως ο Γιώργος Μπαρτζώκας είναι ένας προπονητής με έντονη προσωπικότητα με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Η νευρικότητα που επιδείκνυε στα κρίσιμα παιχνίδια στα χρόνια του στον Ολυμπιακό και πολύ περισσότερο στα ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό επηρέαζε άμεσα την ομάδα του και οι δηλώσεις για διαιτητικά λάθη, άσχετα αν είχε δίκιο ή όχι, δεν θέλουμε να μπούμε σε αυτή τη συζήτηση, αποπροσανατόλιζαν τους παίκτες του, με τους οποίους δεν δίσταζε μάλιστα να έρθει σε ρήξη.
Στην περίπτωση του “Coach-B” σκέφτομαι έναν run n’ gun Παναθηναϊκό, κοντά στα πρότυπα του παιχνιδιού του Rick Pitino, αλλά με περισσότερα screens αντί για cuts. Οι πράσινοι με κινητήριο μοχλό φυσικά τον Νικ Καλάθη, θα παίξουν ένα high volume basketball, που θα αποσκοπεί στο ανοιχτό γήπεδο, στην παραγωγή πολλών και καλών ελεύθερων σουτ και στην πιεστική άμυνα με μια 5άδα παικτών έτοιμη ανά πάσα στιγμή να τρέξει στο μισό γήπεδο και να καλύψει μεγάλες αποστάσεις σε ελάχιστους χρόνους.
Ο Jacob Wiley που περιμένει το “οκ” για να ντυθεί και τυπικά στα πράσινα, είναι παίκτης που ταιριάζει με την οπτική του Μπαρτζώκα, ενώ ο Μήτογλου είναι ένα παιδί που πιθανότατα θα ωφεληθεί από μια τέτοια συνεργασία, σε αντίθεση με τον Γιώργο Παπαγιάννη, καθώς ποτέ στις ομάδες του δεν ευδοκιμούσαν τέτοιοι ψηλοί, έχοντας πρωταγωνιστικό ρόλο. Όλα αυτά βέβαια στις υποθέσεις του μυαλού μας…

Η επιλογή να περιμένεις έναν προπονητή είναι μεγάλο ρίσκο

Ακόμα και όταν μιλάμε για ένα μέλος του Hall Of Fame, ναι.
Στη μια εβδομάδα που ο Rick Pitino ζήτησε διορία για να απαντήσει, ο Παναθηναϊκός έχασε μερικές εφικτές και καλές επιλογές για τον πάγκο του. Βέβαια μετά Χριστόν προφήτες δεν είμαστε και ασφαλώς οι πράσινοι έπραξαν σωστά, καθώς το ενδεχόμενο παραμονής του Rick Pitino επισκίαζε κάθε πιθανό αντικαταστάτη του.

Στο διάστημα αυτό βέβαια ο Δημήτρης Πρίφτης, ο οποίος ακούστηκε για τους πράσινους, ανανέωσε με την Unics για δυο χρόνια, με την ομάδα από το Kazan να πιέζει, καθώς ήθελε κι αυτή να… έχει δεμένο τον γάιδαρό της, μιας και στοχεύει στην επιστροφή της στη Euroleague. Ο πρώην τεχνικός του Άρη τα πήγε αρκετά καλά φέτος στη Ρωσία και, όπως είναι εύκολα κατανοητό, δεν είχε την πολυτέλεια να έχει “στο περίμενε” μια ολόκληρη ομάδα, επειδή ο Παναθηναϊκός ήταν στην αναμονή της απάντησης του Pitino. Έτσι έχουν αυτές οι δουλειές…

Μέσα σε αυτή την εβδομάδα επίσης ο Ufuk Sarica επέστρεψε στην Karsiyaka, ομάδα με την οποία έγραψε ιστορία προ τριετίας, κατακτώντας την TBL και δίνοντας στην ομάδα της Fener, αφού πρώτα βέβαια της… πήρε το τομάρι, τον Bobby Dixon. H Karsiyaka εκείνα τα χρόνια ανέπτυξε πολλούς παίκτες, έπαιξε ωραίο μπάσκετ και δημιούργησε μια κατάσταση, από την οποία όλοι όσοι συμμετείχαν βγήκαν κερδισμένοι.


Υ.Γ 1: Όλοι έχουν δικαίωμα στο όνειρο, αναμφίβολα. Όταν ακούω όμως για Sarunas Jasikevicius και Παναθηναϊκό, δεν μπορώ να μη γελάσω. Μιλάμε για έναν από τους προπονητές που έχει συλλέξει τα περισσότερα βλέμματα του μπασκετικού πλανήτη πάνω του. Βρίσκεται σε μια win/win κατάσταση στο Kaunas, όπου έχει άπλετο χρόνο και επιείκεια, προκειμένου να παρουσιάσει το έργο του. Έχει ξεκινήσει εδώ και τρία χρόνια ένα project που τα πηγαίνει περίφημα, αμείβεται καλά και χωρίς ιδιαίτερη πίεση για αποτελέσματα, ανεβάζει τις μετοχές του στο χρηματιστήριο. Πιστεύω πως η Zalgiris για λίγο ακόμα θα είναι η ιδανική κατάσταση για τον ίδιο, μέχρι να φτάσει στα χέρια του πρόταση από το NBA.
Επίσης πιστεύω, πως δεν τον ενδιαφέρει να προπονήσει κάποια άλλη ομάδα της Ευρώπης, ακόμα και αν αυτή μπορεί να τον πληρώσει πραγματικά πολύ καλά. Αν το ήθελε, μπορούσε άνετα να το κάνει από πέρυσι.


Υ.Γ 2: O Pedro Martinez είναι μια ακόμα πολύ καλή επιλογή. Θιασώτης του set game και γενικότερα του μισού γηπέδου, με έμφαση στη σωστή κυκλοφορία, στο rebound και στην τήρηση του spacing. Έχει δείξει έργο στην Baskonia, στην Gran Canaria φέτος από τον Μάρτιο κι έπειτα, όπου και πήρε μαζεμένες νίκες γοήτρου στην Ευρώπη και “ζωής” στην ACB, διατηρώντας την ομάδα, που κινδύνευε, εύκολα εν τέλει στην πρώτη κατηγορία της Ισπανίας και φυσικά στη Valencia με την οποία κατέκτησε τη Liga Endesa το 2017, “ταρακουνώντας” την Ευρώπη. Επιπροσθέτως, δεν ξέρω αν οι πράσινοι προτίθενται και πάλι να υπογράψουν προπονητή εξ Ισπανίας.


Υ.Γ 3: Ο Αργύρης Πεδουλάκης είναι ένας από τους αγαπημένους της σελίδας. Όλοι το ξέρετε αυτό. Θα θέλαμε πολύ να τον δούμε να δημιουργεί και πάλι ένα “μαινόμενο” σύνολο με παίκτες από το πουθενά, όπως το 2012 και να “τραμπουκίζει” την Ευρώπη, αλλά όχι στον Παναθηναϊκό. Κι αυτό όχι γιατί θεωρούμε πως δεν μπορεί να τα καταφέρει, το αντίθετο.
Αλλά γιατί για εμάς είναι σίγουρο, πως δεν θα πάρει και πάλι την αφοσίωση και τον σεβασμό που αξίζει και με την πρώτη στραβή θα πληρώσει το μάρμαρο.
Δεν αξίζει δηλαδή ο Αργύρης Πεδουλάκης στον Παναθηναϊκό. Δεν μας αρέσει αυτό που λέμε, αλλά δεν θέλουμε ο “Άρτζι” να εξελιχθεί στον Τάκη Λεμονή του μπάσκετ για λογαριασμό του Παναθηναϊκού. Ακόμα αναρωτιέμαι, τι θα μπορούσε να κάνει εκείνη η ομάδα που έχτισε το 2016, αν δεν έφευγε από τον Οκτώβρη κιόλας, μετά από μια κακή βραδιά στο Φάληρο…

Πηγή: Fundamentals