Πηγή: Fundamentals
Με τη γνωστή, πάγια πλέον, τακτική απέναντι στον Παναθηναϊκό, που θέλει τον Tavares να στέκεται ακλόνητος στο ζωγραφιστό και τους Guards να παίζουν ανελέητο under στον Καλάθη, προκαλώντας τον για μακρινή εκτέλεση και παίζοντας συνεχώς με το μυαλό του, η ανώτερη Real έκανε περίπατο στο ΟΑΚΑ, στέλνοντας τα προγνωστικά για το ματς της αγωνιστικής στα σκουπίδια. Απόλυτα δίκαιο το τελικό 75-87.
Ο γίγαντας από το Πράσινο Ακρωτήρι έμεινε στο παρκέ για 31:39, πέτυχε 14 πόντους και μάζεψε 6 αμυντικά και 8 επιθετικά rebounds, από τα οποία προήλθαν και οι τρεις τελικές του πάσες. Ο εξαιρετικός Randolph, ο Causeur και ο Thompkins φρόντισαν για την τήρηση του spacing (9/18 τρίποντα αθροιστικά), ο Campazzo αν και άστοχος, μοίρασε 8 τελικές πάσες και ο Jeffery Taylor ήταν το σύμβολο ανωτερότητας της ομάδας του Laso, καθώς παίζοντας ως ρολίστας, αναλαμβάνοντας αποστολές στα μετόπισθεν, πέτυχε 10 πόντους με 3 rebounds και 3 assists. Είναι τεράστια ευχέρεια για έναν προπονητή να παίρνει τέτοιους αριθμούς από παίκτες θεωρητικά αναλώσιμους. Τόσο τεράστια, που αφήνει απαρατήρητη την απουσία σπουδαίων παικτών όπως ο Llull και ο Carroll. Ο Σουηδός πλάγιος έπεσε αμέσως πάνω στον Καλάθη, που διάγει περίοδο κάμψης στην απόδοσή του (3/12 δίποντα και 1/8 τρίποντα σήμερα, 4/32 στα τελευταία 6 ματς) και έτσι ο Campazzo ανέλαβε τον Fredette, που έκανε πολύ καλό παιχνίδι με 18 πόντους και 9 (!) rebounds.
O Rick Pitino επέλεξε ένα πολύ κλειστό rotation και έκανε τακτικά λάθη απέναντι σε έναν προπονητή, που φανερά πλέον παίζει με άλλη ψυχολογία, όταν τίθενται αντιμέτωποι στη σκακιέρα. Η Real και πάλι δεν έπαιξε κάτι ιδιαίτερο. Floppy action για τον Rudy, side picks για τον Causeur ή skip passes μετά το pick στον Γάλλο, προκειμένου να χτυπήσει σε close out καταστάσεις, κάτι στο οποίο είναι πολύ ικανός, spain pick n’ roll και horns επιθέσεις, με τους παίκτες των δυο γωνιών να είναι πάντα έτοιμοι, αποτελώντας θανάσιμη απειλή για την πράσινη άμυνα.
Ο Παναθηναϊκός από την άλλη έκανε και πάλι ένα μέτριο παιχνίδι, το οποίο ταβανιάζεται από τη στιγμή, που ο Νικ χάνει το μυαλό του και προσπαθεί με “βίαιο” τρόπο να συνδεθεί με το καλάθι, προκειμένου να μπει στο παιχνίδι. Οι πράσινοι είχαν 12 τελικές για 13 λάθη, απαγορευτικός αριθμός για εντός έδρας ματς, ενώ είχε 9/31 τρίποντα (29%), τα οποία χωρίς τα 4/9 του Fredette, προκύπτουν 5/22 (22%). Ο Pitino επέλεξε να μην παίξει το χαρτί του Wiley (όποιος παρακολουθεί τακτικά ACB, θυμάται το περυσινό του ματς με αντίπαλο τη Real ως παίκτης της Gran Canaria, όπου είχε τιμωρήσει ουκ ολίγες φορές τον γίγαντα των Μαδριλένων με εκτελέσεις μέσης απόστασης) και αντ’ αυτού να παίξει τον Αμερικάνο PF/C μόνο στα τελευταία 2 λεπτά του ημιχρόνου, έχοντας ως παρτενέρ του στην front court τον Thomas και αντικαθιστώντας τον Μήτογλου (είναι γνωστό, πως ο Wiley θέλει δίπλα του ψηλό 4άρι, προκειμένου να καλύψει την έλλειψη μεγέθους του). Ο Παναθηναϊκός βρίσκεται σε ένα φυσιολογικό θα έλεγα στάδιο, όπου μετά το αρχικό boost, που δίνει πάντα η έλευση ενός νέου προπονητή (μην μπερδεύεστε με τη σημερινή Baskonia, είναι ειδική περίπτωση), η ομάδα βρίσκεται σε διαδικασία αποκωδικοποίησης των νέων δεδομένων και ζητουμένων, που της έχει επιβάλλει ο νέος “τιμονιέρης”. Την ίδια εικόνα παρουσίαζε και πέρυσι με τον Pitino στο κουμάντο, μέχρι να κάνει εκείνο το τρομερό ντεμαράζ στο τέλος. Θέλει υπομονή και ασφαλώς στήριξη, καθώς μετά και τα ματς των δυο επόμενων εβδομάδων (σε Μόσχα και Μιλάνο) το πρόγραμμα γίνεται αρκετά πιο ευνοϊκό.
Νομίζω πως πλέον η προσθήκη ενός 3 n’ D SG/SF φαντάζει κάτι παραπάνω από επιβεβλημένη. Πόσο πιο δυσανάγνωστη θα γινόταν η επίθεση του ΠΑΟ, αν σε μια Floppy Action η άμυνα δεν είχε να εστιάσει μόνο στον Fredette, αλλά και σε έναν ακόμα “σφάχτη”, όπως π.χ ο Paul του Ολυμπιακού; Πόση τρικυμία προκαλεί η ίδια επίθεση της Real, όταν από τα screens βγαίνουν οι Rudy και Carroll (σήμερα συγκεκριμένα ο Causeur);
Ο πρώτος γύρος εκπνέει την επόμενη εβδομάδα και η διοργάνωση αρχίζει να δίνει τις πρώτες εικόνες της φετινής της μορφής. Οι τοπ ομάδες αρχίζουν να απομακρύνονται, οι πιο αδύναμες μένουν πίσω, ενώ στη μέση της βαθμολογίας επικρατεί το “έλα να δεις”. Αυτός που θα είναι πιο δυνατός και πιο συγκεντρωμένος την κρίσιμη ώρα, θα είναι και αυτός, που θα προχωρήσει στη διοργάνωση.
Πηγή: Fundamentals
