Γράφοντας λίγα λόγια για τη φετινή χρονιά .Θυμάμαι ένα απόγευμα εκεί μέσα στο κατακαλόκαιρο που έλεγα τη γυναίκα μου πως φέτος οι διακοπές θα ήταν άνετες και χρονικά μετά το 15Αύγουστο .Τότε ήταν λοιπόν που με ξαναπήρε ο Θ.Χ και μου είπε :κόουτς η συνένωση δεν έγινε τελικά θα ξανακατέβει η ομάδα, είσαι μέσα ;
Κάπως έτσι λοιπόν ξεκίνησε αυτή η χρονιά, αναπάντεχα ήμουν κόουτς στον Ήφαιστο για 4 συνεχόμενη χρονιά και για 7 ή 8 συνολικά (τα έχω χάσει κι εγώ).
Θυμάμαι πως όταν είδα όλους τους παίκτες σε εκείνο το πρώτο ματς κυπέλλου στο Φοίνικα είπα πως υπάρχει δρόμος, εδώ που θα βγει δε ξέρω.
Η ομάδα αναγκάστηκε να αναπροσαρμοστεί πολλές φορές.Πρώτο και βασικότερο οι συνθήκες που υπήρχαν δε μπορούσαν να σταθεροποιήσουν το ρόστερ της.’Άλλοι γιατί δεν ήθελαν ,άλλοι γιατί τραυματίστηκαν και μάλιστα πολύ σοβαρά και άλλοι γιατί είχαν υποχρεώσεις( ενίοτε στρατιωτικές) που δε μπορούσαν να αφήσουν δημιουργούσαν προβλήματα στη λειτουργία της ομάδας.
Ακόμα το γήπεδο για μας είναι ένα πρόβλημα σοβαρό καθώς δε μπορούσαμε να κάνουμε προπονήσεις σε ώρες πιο εύκολες για όλους.
Οι δυσκολίες ήταν αρκετές , η γκρίνια όμως ελάχιστη έτσι η χρονιά κύλησε σα το νερό στο αυλάκι φτάνοντας να παίζουμε την άνοδο στο τελευταίο παιχνίδι .
Ισοβαθμήσαμε με το ΒΑΟ και τον Μακεδονικό δύο πραγματικά καλές ομάδες με δικά τους γήπεδα και δική τους ιστορία .Τη τρίτη θέση πήρε τελικά ο ΒΑΟ.
Εμείς πάλι αφήσαμε πίσω το πρωτάθλημα έχοντας κερδίσει 2 φορές τη πρωταθλήτρια ΧΑΝΘ που δεν έχασε από κανέναν άλλον.Παίξαμε καλό μπάσκετ, χαρήκαμε πολλές νίκες στεναχωρηθήκαμε για ήττες , παλέψαμε όλα τα παιχνίδια αλλά πρώτα και πάνω από όλα περάσαμε πολύ καλά ως Ηφαιστος.
