Μία σεμνή απάντηση στον Αλέξη Σπυρόπουλο από ένα δημοσιογράφο:
Εχετε δημιουργήσει μία ιντερνετική γωνιά κοφτερού πνεύματος και ποιότητα… Επιτρέψτε με απόλυτο σεβασμό στο ήθος της παρουσίας σας, αλλά και των απόψεων που δημοσιεύετε, μία σεμνή απάντηση στο κείμενο του αξιοσέβαστου συναδέλφου Αλέξη Σπυρόπουλου με τίτλο «Ο Ελληνας πεθαίνει για μπάλα, όχι για μπάσκετ»http://www.aixmi.gr/index.php/ellhnes-pethainoun-mpala-oxi-basket/(δειτε εδω το link στο οποιο απανταει ο Θανασης Ασπρουλιας.)
Σας ευχαριστώ
Εκ της εποχής που υπήρξε καθηγητής μου στη σχολή δημοσιογραφίας (Κέντρο Αθλητικού Ρεπορτάζ), ο βελούδινος λόγος του, με συνέπαιρνε… Το διακεκριμένο, λόγω της ηρεμίας που επιβάλει και δεν αποζητά, γράψιμό του, διδάσκεται… Περίπου 20 χρόνια μετά, αισθάνομαι την ανάγκη να αντιπαρατεθώ μαζί του, δίχως να έχω την παραμικρή διάθεση να αποκαθηλώσω τη θέση του στη δική μου συνείδηση. Ο διάλογος άλλωστε, ουδόλως, έβλαψε η τραυμάτισε την εξέλιξη. Και θα επιθυμούσα, στο πρόσφατο κείμενο του Αλέξη Σπυρόπουλου με τίτλο «Οι Ελληνες πεθαίνουν για μπάλα, όχι για μπάσκετ», να αντιπαραθέσω μία σκέψη, που ουδόλως ριζώνει σε συντεχνιακό ενδιαφέρον (μπασκετικός συντάκτης γαρ). Ούτε βεβαίως, στον όρκο τιμής που (υποτίθεται ότι) έχουμε παραδώσει αδιαπραγμάτευτα σαν ταγοί στους αδιαφανείς κανόνες της ανύπαρκτης μασονικής (μπασκετικής) στοάς.
Η αναφορά του εκλεκτού (και το εννοώ) Αλέξη, στις δηλώσεις του «κιμπάρη άντρα παλαιάς κοπής» Βαγγέλη Αλεξανδρή, τοποθετείται πάνω σε ένα ερμηνευτικό κι όχι αντικειμενικό πεδίο… Την ερμηνεία που ο Αλέξης Σπυρόπουλος επέλεξε (ασφαλώς ανιδιοτελώς) να προσδώσει. Στόχος δεν είναι να υπερασπιστώ τον Αλεξανδρή… Αλλά το μπάσκετ! Χρησιμοποιώντας όμως, το απαραίτητο πρίσμα που διαθλά τα επιχειρήματα και λούζει την πραγματικότητα της ελληνικής κοινωνίας.
Είναι πασιφανές και πρόδηλο, ότι όχι στην Ελλάδα, αλλά σε ολόκληρο τον κόσμο, το ποδόσφαιρο είναι και παραμένει ο απόλυτος άρχων των σπορ, αυτό που προσελκύει, ου μην και χειραφετεί κοινωνικά (με αρνητικά ή θετικά αποτελέσματα) τεράστιες μάζες ανθρώπων. Το μπάσκετ δεν επιδιώκει να πάρει τη θέση του ποδοσφαίρου, αλλά τη θέση που του αξίζει. Και κυρίως την αντιμετώπιση. Μη με κατηγορήσετε για πολέμιο του ποδοσφαίρου, αλλά ένιωσα την ανάγκη να τοποθετηθώ στον Αλέξη Σπυρόπουλο, που σήκωσε το γάντι που πέταξε ο Αλεξανδρής.
Οι μπασκετικοί έχουν πλήρη συνείδηση… Η πορτοκαλί μπάλα έχει τα δικά της προβλήματα, πολλά εκ των οποίων είναι φαιδρά και τόσο εύκολο να λυθούν που καταντούν δυσεπίλυτα. Εντούτοις, το παράπονο του μπάσκετ αφορά στην τελική αποτίμηση του προϊόντος… Από την Πολιτεία, μέχρι και τον Τύπο. Διότι ο κόσμος, αγαπητέ Αλέξη, έχει τη δικη του ιεράρχηση των πραγμάτων. Εξαρτάται για ποιο κόσμο μιλάμε… Αν αναφερόμαστε στον κόσμο του ΠΟΚ και του …ΠΟΘ (Ποδοσφαιρικός όμιλος Θεσσαλονίκης), ή στους υπόλοιπους… Συμφωνώ απόλυτα ότι το αμιγές κοινό, κρίνεται από την παρουσία του σε αδιάφορα ματς… Οφείλω να σου υπενθυμίσω όμως, πλην του ΠΟΚ και του ΠΟΘ, η διεισδυτικότητα που αναφέρεις στις υπόλοιπες ομάδες της Σούπερ Λίγκας, δεν αποδεικνύεται… Μία ματιά στους μέσους όρους των εισιτηρίων θα σε πείσει… Κέρκυρα 900 εισιτήρια, Εργοτέλης 1000 και οι 11 από τις 16 ομάδες της Σούπερ Λίγκα με μέσους όρους εισιτηρίων κάτω των 3 χιλιάδων…
Αυτό δεν είναι απαραιτήτως κακό… Δεν έχουμε καμία διάθεση να μετρηθούμε.. θα χάσουμε… Επιτρέψτε μας όμως να παλέψουμε για το δικό μας μεράκι… Τη δική μας αγάπη. Αυτή που πρώτη, μακράν της δεύτερης, έβγαλε τον Ελληνα στους δρόμους, που εξακολουθεί να ανοίγει τα φτερά της στα πέρατα της Ευρώπης και του κόσμου μέσα από το brand name της Εθνικής ομάδας, αλλά και των αιωνίων, Παναθηναϊκού, Ολυμπιακού.
Υπʼ αυτή την έννοια, θα μου επιτρέπατε να καταθέσω το εξής… Ας δώσουμε την ευκαιρία στο μπάσκετ να παίξει επί ίσοις όροις και χωρίς να φιλοδοξεί την επικράτηση επί του ποδοσφαίρου. Τούτο είναι αδύνατο, αλλά δεν είναι ο στόχος. Δώστε την ευκαιρία να αντιμετωπιστεί επί ίσοις όροις από την Πολιτεία και τον ΟΠΑΠ… Δε γίνεται ο Πανσερραϊκός και η Κέρκυρα των 2000 εισιτηρίων να χορηγούνται (συγγνώμη, αλλά η σωστή λέξη είναι επιδοτούνται) με 4.5 εκ ευρώ ετησίως, όταν συνολικά στο ελληνικό μπάσκετ (Ομοσπονδία και ομάδες) ψευτοδωρίζονται περί τα 7εκ…
Αναλογίζεσαι αγαπητέ Αλέξη, τι θα μπορούσε να κάνει μία ομάδα μπάσκετ με 4 εκ. ετησίως; Και πόσο ανταγωνιστικό ενδεχομένως θα ήταν το πρωτάθλημα της Α1, όπου πολύ σωστά έγραψες πως ο τρίτος χάνει από τον δεύτερο με 41 πόντους διαφορά; Ευτυχώς, ή δυστυχώς, το χρήμα είναι η κινητήριος δύναμη…
Για να μην υπεισέλθω στο γεγονός ότι στο πρωτάθλημα των εκατομμυρίων του ποδοσφαίρου, σχεδόν κάθε χρόνο ο «αρχηγός» στέφεται πριν καν φορέσουν οι ομάδες τα κοντομάνικα και τίτλος κρίνεται με διψήφιες διαφορές πόντων…
Το ποδόσφαιρο ήταν, είναι και θα παραμείνει στην κορυφή… Στα ακραιφνή δημοκρατικά πολιτεύματα όμως, η ευκαιρία είναι η αρχή της εξέλιξης των πραγμάτων και στην Ελλάδα, δυστυχώς, δε στεκόμαστε στην κυριαρχία του ποδοσφαίρου, μα στη δικτατορία του ποδοσφαίρου, που επιβάλλεται έναντι οποιουδήποτε άλλου ζωντανού αθλητικού οργανισμού σε τούτη τη χώρα. Αφήστε λοιπόν, το μπάσκετ να αναπνεύσει κι επιτρέψτε του ( αν είναι γραμμένο στο ριζικό του) να πεθάνει μόνο του. Μην το σκοτώνετε!
ΘΑΝΑΣΗΣ ΑΣΠΡΟΥΛΙΑΣ
