Νέα ήττα για τον ΠΑΟ στο νήμα: 78-79 η Armani στο ΟΑΚΑ.

412
Πηγή: Fundamentals
Έχουμε αρκετές τακτικές σημειώσεις να αναφέρουμε για τη νέα ήττα του Παναθηναϊκού, όμως δεν θα αναλωθούμε για την ώρα σε αυτές, αλλά σε κάποια πολύ βασικά ζητήματα.
 
1ον: Ο Messina πολύ σωστά ξεκίνησε με ψηλό σχήμα και με τον Micov στο ‘2’, ώστε ο μοναδικός παίκτης, που να μπορούσε να μαρκάρει στο ξεκίνημα ο Fredette, να είναι ο Sergio Rodriguez, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Ο Πεδουλάκης χαμήλωσε από πάρα πολύ νωρίς, κάνοντας το ματς ροντέο και κρατώντας αυτή τη σύνθεση για όλο το υπόλοιπο του ματς, καθώς από το στιγμή που ο Scola ξεκίνησε καυτός στα pick n’ pop, με τα οποία οι Ιταλοί χτυπούσαν κυνικά τον Παπαγιάννη, ο Messina έδειξε τη διάθεσή του, έχοντας επίσης δυο ακόμα ψηλούς που μπορούσαν να κάνουν το ίδιο (White, Brooks).
2ον: Μεγάλο λάθος κατ’ εμέ του Πεδουλάκη, που αποσύρει στα 2 λεπτά πριν τη λήξη τον Μήτογλου, τον καλύτερο rebounder του ΠΑΟ και κορυφαίο στον εν λόγω τομέα της αναμέτρησης με 10. Σε αυτό το διάστημα οι γηπεδούχοι χάνουν αλλεπάλληλα αμυντικά rebounds, με τον Biligha του δίμετρου αναστήματος να κερδίζει κάθε τοποθέτηση κάτω από το καλάθι. Ο Μήτογλου είχε βγάλει μεγάλες άμυνες και είχε καθαρίσει τα rebounds για την ομάδα του, βάζοντας σε μια σειρά την αμυντική προσέγγισή της (42-38 τα rebounds υπέρ του ΠΑΟ). Κατανοώ ότι ήθελε την post απειλή του κακού σήμερα Thomas και τον Wiley μαζί, που σήμερα ήταν διαστημικός, όμως προφανώς θα μπορούσε να παίξει μια Big Forward lineup, αλλάζοντας τον Παπαπέτρου με τον Μήτογλου και παίζοντας με τον Thomas στο 3 ή και με τον Παπαπέτρου σε ένα συμπαγές σχήμα με 4 Forwards, σχήμα το οποίο δοκίμασε πολύ γρήγορα και με το οποίο κέρδισε προς στιγμήν το momentum του αγώνα (μας άρεσε αρκετά).
 
3ον: Ο Παναθηναϊκός χάνει δεύτερο σερί ματς με το ίδιο καταραμένο σκορ (79-78) και με την ίδια κατάληξη, αφού ο Καλάθης πήρε και πάλι την τελευταία επίθεση, βρίσκοντας και πάλι καλό ελεύθερο layup, στο οποίο αστόχησε και πάλι, κάτι που αναπόφευκτα “γράφει” στην ψυχοσύνθεση του παίκτη. Ο Rice δεν είδε από την επαναφορά την ασυνεννοησία στην άμυνα των φιλοξενούμενων και τον ελεύθερο Wiley και έπειτα έγινε ό,τι έγινε. Σίγουρα δεν μπορούμε να πούμε ότι ήταν θέμα coaching, αφού ο ΠΑΟ ήθελε πάλι δίποντο για τη νίκη (σε ένα ματς μάλιστα με 3/20 τρίποντα) και το βρήκε σε ένα σουτ, στο οποίο ο Καλάθης ευστόχησε 3 ή 4 φορές προηγουμένως στο ματς. Δεν καταλαβαίνω ακόμα όμως, γιατί αυτή τη φορά ο Νικ πήγε να ευστοχήσει με ταμπλό, ενώ καμία σε καμία από τις επιτυχημένες προσπάθειες προηγουμένως δεν είχε χρησιμοποιήσει το “γυαλί”.
4ον: Είδαμε και πάλι την επίθεση του αντιπάλου να χτυπά κυνικά στους αδύναμους αμυντικούς του Παναθηναϊκού. Ο Fredette, έμενε πολύ πίσω μετά τα σωστά screens των Scola και Biligha, o Rice βυθιζόταν και έκανε τον Roll να μοιάζει με τον Langdon και ο Thomas βρήκε τον δάσκαλό του με τον Αργεντινό θρύλο, Luis Scola.
 
5ον: Προσωπικά, σαν Έλληνα φίλαθλο με πείραξε ιδιαίτερα το γεγονός, πως οι πράσινοι έχασαν και πάλι παιχνίδι στον πόντο, έχοντας την τελευταία κατοχή και αυτή τη φορά στην έδρα τους. Αυτά τα παιχνίδια είναι που σφυρηλατούν τον χαρακτήρα μιας ομάδας και την κάνουν πιο δυνατή για τη συνέχεια. Όταν τα κερδίζεις όμως. Αντίθετα σε τέτοιες περιπτώσεις η ήττα μετράει διπλά, καθώς η ομάδα μπολιάζεται με το μικρόβιο της ήττας, δηλαδή γίνεται “loser”. Σήμερα πάντως “παρηγοριά” των οπαδών είναι το ότι ο ΠΑΟ έχασε μεν ένα παιχνίδι, που κρίθηκε και πάλι στο τελευταίο δευτερόλεπτο, αλλά επ’ ουδενί λόγω μπορούν να πουν, ότι χάθηκε ένα παιχνίδι μέσα από τα χέρια της ομάδας τους, γιατί πολύ απλά το παιχνίδι ήταν στον “αέρα” από το jump ball.
 
6ον και τελευταίο: Σήμερα μετά τις 14/27 βολές στο Astroballe, oι πράσινοι πληγώθηκαν από τα 6.75, εκεί όπου πέτυχαν μόλις 3 τρίποντα σε 20 προσπάθειες, με έναν εκ των χειρότερων σουτέρ της ομάδας, τον Καλάθη, να σημειώνει και τα τρία και τους υπόλοιπους παίκτες να έχουν το απογοητευτικό 0/14. Αντίθετα οι Ιταλοί σε 26 προσπάθειες ευστόχησαν σε 14 τρίποντα, γράφοντας το εξαιρετικό 53.8% από την περίμετρο και όντας εκνευριστικά εύστοχοι στα κρίσιμα σουτ. Ένα ποσοστό, το οποίο και σύμφωνα με τον Rick Pitino, μπορεί να οδηγήσει στην ήττα μιας ομάδας, ακόμα και αν αυτή πετύχει τον μαγικό αριθμό των 35 deflections. Δεν υπάρχει κάτι άλλο να αναλύσουμε.
Αυτά για την ώρα. Ο Αργύρης Πεδουλάκης καλείται να προκαλέσει άμεσο ηλεκτροσόκ στην ομάδα του, όντας πλέον για τα καλά με την πλάτη στον τοίχο. Η ομάδα θα μπορούσε να είναι άνετα στο 3-0 και βρίσκεται στο 1-2, με δυο παιχνίδια στη Ρωσία με Zenit και Khimki να έπονται. Μου αρέσει αρκετά η προοπτική εξέλιξης σε κάποια συγκεκριμένα πράγματα στον ΠΑΟ, όμως με προβληματίζουν το ίδιο κάποιες άλλες παράμετροι. Κέρδος ασφαλώς σήμερα ο απίστευτος Wiley, ο οποίος έκανε ένα παιχνίδι αντιπροσωπευτικό της ιδιοσυγκρασίας του. Σήκωσε στο πόδι όλο το ΟΑΚΑ, έδωσε σπίθα στην ομάδα του και έδειξε πως “έρχεται”. 17 πόντοι με ένα χαμένο σουτ, 7 επιθετικά rebounds, 2 blocks και πάρα πολλές αλλοιώσεις αντιπάλων σουτ και 27 βαθμοί στο σύστημα αξιολόγησης (game high) σε 22:34.
Το τελευταίο που χρειάζεται αυτή τη στιγμή, για να κλείσω, είναι να αμφιβάλλει ο κόσμος του Παναθηναϊκού, για το ότι ο Πεδουλάκης είναι αξιόλογος προπονητής και να ζητά… την κεφαλή του. Αυτό το σκεπτικό από τις 17 Οκτώβρη μαρτυρεί το ότι η ομάδα και ο λαός της είναι άρρωστοι. Και το ίδιο ακριβώς θα έλεγα και για τον Ολυμπιακό, αν δεν υπήρχε στη μέση το πρόβλημα υγείας του Blatt, το οποίο φυσικά μπαίνει πάνω από όλα…
Πηγή: Fundamentals