Λίτσου: “Οι φορείς υποβαθμίζουν και αδιαφορούν για το γυναικείο μπάσκετ”

849

Συνέντευξη εφ” όλης της ύλης παραχώρησε η Χρύσα Λίτσου στο Northbasket.gr. Η νέα και φέρελπις προπονήτρια της γυναικείας ομάδας της ΑΕ Πυλαίας μίλησε για την αποφασή της να “κρεμάσει” τα παπούτσια της και για το τι την ώθησε να ασχοληθεί με την προπονητική.

Ιδιαίτερη αναφορά έκανε στις δυσκολίες που αντιμετωπίζει το γυναικείο μπάσκετ στην Ελλάδα καθώς και στον τρόπο με τον οποίο το αντιμετωπίζουν οι φορείς.

-Πως πήρατε την απόφαση να σταματήσεται το μπάσκετ και αν έπαιξε ρόλο σε αυτό κάποιος τραυματισμός;

Η απόφαση πάρθηκε μετά από πάρα πολλή σκέψη. Οι λόγοι θα έλεγα ότι ήταν πιο πολύ βιοποριστικοί παρά κάποια άλλη φιλοδοξία ή τραυματισμός.

-Από την πορεία σας ως παίκτρια αισθάνεσθαι δικαιωμένη ή πιστεύεται πως μπορούσατε να είχατε καταφέρει κάτι καλύτερο εφόσον οι συγκυρίες ήταν διαφορετικές;

Δυστυχώς στην Ελλάδα το γυναικείο μπάσκετ έχει εντελώς ερασιτεχνικό χαρακτήρα. Ναι θεωρώ τον εαυτό μου δικαιωμένη σε σχέση με αυτά που πρόσφερα. Αν οι συγκυρίες και οι ανταμοιβές ήταν καλύτερες σίγουρα θα είχα προσπαθήσει για κάτι καλύτερο.

-Τώρα έχετε νέο ρόλο στην ομάδα της ΑΕ πυλαίας είσαστε προπονήτρια,πως το αντιμετωπίζεται αυτό;

Η αλήθεια είναι ότι κάποιες φορές ξεχνάω τον ρόλο μου και νιώθω ακόμα παίκτρια. Αλλά ευτυχώς συνέρχομαι γρήγορα.

-Ποιος ρόλος σας ταιριάζει περισσότερο της παίκτριας ή της προπονήτριας;

Είναι τελείως διαφορετικό. Το να παίζεις στην Ελλάδα είναι χόμπι, το να προπονείς είναι επάγγελμα. Οπότε δεν μπορώ να συγκρίνω. Απλά ακόμα μέσα μου η παίκτρια ζει. Τώρα αν αργότερα θα βγει στο παρκέ θα δείξει.

-Πιστεύεται πως ένας καλός πάικτης-παικτρια μπορεί μετά το τέλος της καρίερας του να γίνει το ίδιο καλός προπονητής-προπονήτρια;

Σίγουρα έχει παραπάνω πιθανότητες αλλά δεν ισχύει πάντα. Είναι πολύ διαφορετικοί ρόλοι.

-Ποιες είναι οι δυσκολίες του να είσαι προπονητής σε μια γυναικεία ομάδα μπάσκετ;

Είναι πάρα πολλές η αλήθεια είναι. Οι γυναίκες είμαστε πολύ δύσκολες. Πρώτα πρέπει να είσαι ψυχολόγος και μετά προπονητής.

-Πολλές αθλήτριες έχουν δηλώσει πως το γυναικέιο μπάσκετ στην Ελλάδα είναι πολύ υποβαθμισμένο και τείνει κάθε χρόνο προς το χειρότερο, συμμερίζεσται αυτή την άποψη;

Συμφωνώ απόλυτα. Δυστυχώς η πολιτεία και η ΕΟΚ δεν παρέχουν καμιά βοήθεια στο γυναικείο και γενικά στον ερασιτεχνικό αθλητισμό. Ενώ το μπάσκετ επιφέρει πολλές διακρίσεις στη χώρα μας, οι φορείς το υποβαθμίζουν και αδιαφορούν.

-Νέα χρονία στην ιδια ομάδα με το ρόλο της προπονήτριας βέβαια, ποιος είναι ο φετινός στόχος της ομάδας;

Στόχος είναι να βλέπουμε κάθε παιχνίδι ξεχωριστά και να βελτιωνόμαστε.

Οι δικοί σας προσωπικοί στόχοι για την φετινή χρονιά ποιοι είναι;

Προσωπικοί στόχοι είναι να καταφέρω να δέσω την ομάδα και να κρατήσω τον εαυτό μου έξω από τις γραμμές (χα χα).

Γιάννης Γκίνης