Στον αθλητισμό και ειδικότερα στο μπάσκετ το οποίο είναι σπορ λεπτομερειών υπάρχει η πεποίθηση πως όταν μια ομάδα ηττηθεί και νιώσει την πικρή γεύση του αρνητικού αποτελέσματος οφείλει να το ξεπερνά και να πηγαίνει γρήγορα στο επόμενο, καθώς είτε χάσει με έναν πόντο είτε με 20 η ουσία είναι μια και το νόημα δεν αλλάζει.
Ωστόσο θα ξαναγράψουμε για άλλη μια φορά μέσα σε σύντομο μάλιστα χρονικό διάστημα πως υπάρχουν και κάποιες αναμετρήσεις για τις οποίες μια ομάδα μπορεί και πρέπει να αισθάνεται πολύ περήφανη ανεξαρτήτως αποτελέσματος και έκβασης του αγώνα.
Σε αυτή τη θέση λοιπόν βρισκόμαστε και σήμερα μια μέρα μετά από ένα ακόμη παιχνίδι στο οποίο έσπασαν κυριολεκτικά καρδιές κι ο λόγος για τον οποίο αισθανόμαστε χαρούμενοι παρά την πικρία που μας κέρασε η κρύα ήττα στο παιχνίδι με την Ευκαρπία είναι γιατί γινόμαστε σταδιακά, αλλά με σταθερά βήματα μια ομάδα η οποία μαθαίνει να παλεύει ένα προς ένα χωρίς υπερβολή όλα της τα παιχνίδια,καθώς πρέπει να τονίσουμε πως ιδιαίτερα τις τελευταίες εβδομάδες η ομάδα μας βγάζει μια αξιοθαύμαστη αγωνιστική υγεία η οποία ενδεχομένως και να επισκιάζει τα αποτελέσματα αυτά καθ’αυτά.
Από εκεί και πέρα το ότι η ομάδα μας έχασε για δεύτερη συνεχόμενη εβδομάδα στον πόντο (57-58) μετά την εκτός έδρας ήττα της περασμένης εβδομάδας από τη Χ.Α.Ν.Θ. μας πληγώνει πάρα πολύ. Ακόμη κι αυτό όμως δείχνει το πόσο ανέβηκε ιδιαίτερα ο φετινός μας πήχης, μιας και μπορεί για διάφορους λόγους να μην διεκδικούμε τουλάχιστον άμεσα στο πρωτάθλημα, ωστόσο αυτό φαίνεται να μη μας πτοεί καθόλου, μιας και δεν έχουμε διστάσει ούτε φοβηθεί να κοιτάξουμε κατάματα ομάδες που έχουν οριοθετήσει απτούς και υψηλότερους στόχους από εμάς.
Κάποια πράγματα από αυτά που γράφουμε σήμερα μοιάζουν χιλιοειπωμένα η ομάδα μας ωστόσο μέσα από τις πέρα για πέρα αξιόλογες και τιμητικές εμφανίσεις μας έχει αναγκάσει να το κάνουμε ξανά και ξανά χωρίς μάλιστα να θέλουμε αυτό να τελειώσει.
Όσα αναφέρθηκαν παραπάνω μπορεί να μην σχετίζονται με το αγωνιστικό κομμάτι του παιχνιδιού πιστεύουμε όμως ότι έπρεπε να τα τονίσουμε για να καταλάβει μέχρι και το τελευταίο μέλος της ομάδας πως για τα δικά μας δεδομένα που είναι οπωσδήποτε συγκεκριμένα αυτό που έχουμε πετύχει είναι οπωσδήποτε μια τεράστια κατάκτηση.
Προχωρώντας καθαρά στο αγωνιστικό σκέλος θα πρέπει να τονίσουμε ότι ένα ακόμη τεράστιο επίτευγμα για μας είναι ότι μείναμε εντός του πλάνου που είχαμε οριοθετήσει σε όλη τη διάρκεια του παιχνιδιού παρά τις δυσκολίες που προέκυπταν κατά διαστήματα. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή.
Στην πρώτη περίοδο ήταν κάτι παραπάνω από σαφές για όποιον παρακολούθησε το παιχνίδι ότι ξεκινήσαμε με προσήλωση στην καλή μας άμυνα την οποία για άλλη μια φορά είχαμε ως εφαλτήριο. Προηγθήκαμε με 7-5 εκεί όπου στο πρώτο τάιμ-άουτ ο προπονητής της ομάδας μας τόνισε ότι σε γενικές γραμμές πηγαίνουμε καλά με την μοναδική ανορθογραφία μέχρι τότε στο παιχνίδι μας να έχει να κάνει με την επίθεση, αφού έπρεπε να γίνουμε λίγο καλύτεροι στις πάσες και γενικότερα στον τρόπο κυκλοφορίας της μπάλας. Από εκεί και μετά η περίοδος έκλεισε με την ομάδα των Αμπελοκήπων να υπολείπεται στο σκορ (11-12) από τη στιγμή που δύο σχεδόν απανωτά λάθη σε δικές μας κατοχές μας έφεραν στο σημείο να ήμαστε πίσω ενώ ελέγχαμε το ρυθμό σε όλο το δεκάλεπτο.
Από κει και μετά στο δεύτερο μισό του πρώτου ημιχρόνου θα λέγαμε ότι η ομάδα μας ξεκίνησε λίγο επηρεασμένη από ότι συνέβη στο τέλος της πρώτης περιόδου, αφού το 11-12 εύκολα μετατράπηκε σε 11-17 από την πλευρά του αντιπάλου μας ο οποίος σε εκείνο το διάστημα που ευτυχώς δεν κράτησε για πολύ έπαιζε σαν να μην είχε άμυνα μπροστά του και δρούσε κυριολεκτικά χωρίς πίεση. Η κλεψύδρα του σκορ έφτασε για εμάς μέχρι και στο -9 18-27 εκεί όπου για πρώτη φορά μετά από λίγη ώρα είδαμε μια ουσιαστική αντίδραση από πλευράς της ομάδας μας.
Η διαφορά που προσωρινά έδειχνε ότι έτεινε να ξεφύγει έκλεισε έπειτα από ένα 7-0 επιμέρους σερί που την οδήγησε στο 25-27 για να ολοκληρωθεί εντέλει το πρώτο μισό με τη διαφορά στο -4 (25-29) κάτι που αυτόματα σήμαινε ότι η ομάδα μας είχε όλες τις προϋποθέσεις έτσι ώστε να διεκδικήσει το θετικό αποτέλεσμα στο δεύτερο μέρος αρκεί να συνεχίσει στον ίδιο ρυθμό. Βέβαια ο τρόπος με τον οποίο οδηγηθήκαμε στην ανάπαυλα φανέρωνε και κάτι άλλο ότι δεν υπάρχουν εύκολα ή δύσκολα παιχνίδια κι όλα εξαρτώνται σε πολύ μεγάλο βαθμό από τη δική μας διάθεση και ετοιμότητα. Κάτι που αποδείκνυε χωρίς ίχνος αμφιβολίας και η σχετικά γρήγορη επιστροφή μας στην αναμέτρηση. Αξίζει στο σημείο αυτό να σημειωθεί ότι κατά τη διάρκεια της δεύτερης περιόδου περιορίσαμε και κατά πολύ τα λάθη μας στην επίθεση, αφού σημειώθηκαν μόλις δύο αριθμός σαφέστατα μικρότερος συγκριτικά με τα 5 της εναρκτήριας περιόδου.
Συνεχίζοντας στο δεύτερο ημίχρονο θα λέγαμε ότι συνεχίσαμε από εκεί που σταματήσαμε, καθώς η ομάδα μας κατόρθωσε να διατηρήσει την επαφή της με το σκορ σε βαθμό τέτοιο που θα της επέτρεπε προοδευτικά να διεκδικήσει από μια ξεκάθαρα δύσκολη κι απαιτητική αναμέτρηση το κάτι παραπάνω. Το 36-38 στο πρώτο τάιμ άουτ της τρίτης περιόδου, καθώς και το ισόπαλο (40-40) με το τέλος αυτής αποδείκνυαν πολύ εμφατικά και με πολύ πειστικό τρόπο ότι η ομάδα μας κάθε άλλο παρά ρόλο κομπάρσου είχε στο παιχνίδι, μιας και ήταν με όλη της τη δύναμη μέσα σε αυτό.
Και από εκεί και πέρα ήταν πια λογικό και επόμενο ότι θα πηγαίναμε σε ένα δεύτερο κατά σειρά συγκλονιστικό κι αγχωτικό φινάλε μετά από αυτό της προηγούμενης εβδομάδας όπου σε αυτό θα κρίνονταν όλα.
Το τελευταίο λοιπόν κομμάτι του παιχνιδιού άρχισε με τους καλύτερους οιωνούς για εμάς και την ομάδα μας, αφού και πάλι έχοντας ως όπλο την καλή μας άμυνα μπορέσαμε να προηγηθούμε στα 6.30 πριν τη λήξη με 45-44 προβάδισμα το οποίο δεν μπόρεσε για διάφορους λόγους να κρατήσει με συνέπεια να βρεθεί στο -3 47-50 τότε που για μια ακόμη φορά απέδειξε ότι δε φοβάται τον αντίπαλο κι αφού βρήκε τα ψυχικά αποθέματα ξανά προσπέρασε με 51-50 2.40 πριν από τη λήξη σημάδι που επίσης λέει πολλά για το χαρακτήρα που έχει και συνεχίζει να διαμορφώνει προς το καλύτερο αυτή η ομάδα. Συνεχίζοντας ενάμισι λεπτό πριν τη λήξη βρεθήκαμε πάλι πίσω και συγκεκριμένα στο -2, όμως για μια ακόμα φορά αντιδράσαμε μετά από ένα τρίποντο το οποίο δεχθήκαμε και προσπεράσαμε 55-53 57 μόλις δεύτερα πριν από τη λήξη.
Με την επιστροφή της στο παρκέ μετά από σχετικό τάιμ-άουτ το οποίο κλήθηκε η ομάδα μας δεχόμενη ένα ακόμα σουτ τριών πόντων έμεινε εκ νέου πίσω στο σκορ κάτι που όμως δε σήμαινε απολύτως τίποτα, καθώς στο σημείο που βρισκόμασταν 0.52. πριν τη λήξη υπήρχε χρόνος για οτιδήποτε, όλα ήταν ανοιχτά και τα πάντα μπορούσαν να συμβούν.
Τελικώς με το σκορ στο 57-57 και την κατοχή στον αντίπαλο η ομάδα μας δεν αντέδρασε όπως θα έπρεπε σε μια στιγμή που τα πάντα κρεμόντουσαν από μια κλωστή και έτσι παραχορώντας δύο βολές στον αντίπαλο 1,5 δευτερόλεπτο πριν τη λήξη του χάρισε ουσιαστικά τη νίκη με το τελικό (57-58) όμως έπειτα από τέτοιες υπεράνθρωπες προσπάθειες που καταβάλλει η ομάδα μας τον τελευταίο καιρό δε δικαιούται κανείς να διατυπώσει το παραμικρό παράπονο, μιας και τελικά σε αυτό το επίπεδο παίζει ρόλο και ο τρόπος που χάνεται ένα παιχνίδι. Σε κάθε περίπτωση λοιπόν όσο οι παίκτριες μας θα παλεύουν μέχρι το τέλος του θα έχουμε κάθε βδομάδα και έναν παραπάνω λόγο για να χαμογελάμε. Τώρα αν η τύχη μας γύρισε λίγο την πλάτη το τελευταίο διάστημα αυτό είναι λόγος για να συνεχίσουμε την προσπάθεια μας με ακόμη μεγαλύτερη ένταση εστιάζοντας ακόμη περισσότερο στην αγωνιστική μας πρόοδο. Συγχαρητήρια σε όλες μας τις αθλήτριες που καταθέτουν ολοφάνερα την ψυχή τους σε όποιο γήπεδο κι αν παίζουμε!!!
