Πηγή: Fundamentals
Πρώτη νίκη λοιπόν για τους πράσινους στη φετινή EuroLeague μακριά από το ΟΑΚΑ με το 79-89 στην Αγία Πετρούπολη επί της Zenit να έρχεται δίκαια κατά την άποψή μου. Ο Παναθηναϊκός έδειξε κάποια σημάδια προόδου στο παιχνίδι του στη Sibur Arena, όμως ακόμα έχει αρκετή δουλειά, ώστε να μπορεί κάθε βράδυ να παρουσιάζει ένα σωστά καταμερισμένο παιχνίδι στην επίθεσή του και ένα συμπαγές αμυντικό πλάνο. Οι παρατηρήσεις μας…
Ο Αργύρης Πεδουλάκης ξεκίνησε τον Fredette ως παρτενέρ του Καλάθη στην περιφέρεια και τους Παπαπέτρου και Thomas δίπλα στον Παπαγιάννη, ενώ ο Joan Plaza επέλεξε τους Albicy, Hollins, Trushkin, Thomas και Ayon στο βασικό του σχήμα.
Η εντολή που υπήρχε προφανώς από τον πράσινο πάγκο, ήταν το under στα screen που έπαιρνε ψηλά ο Albicy. Το τεχνικό team του Παναθηναϊκού λογικά οδηγήθηκε σε αυτή την απόφαση, επηρεαζόμενο από τα 0/5 τρίποντα του Albicy στα τρία προηγούμενα ματς κι έχοντας φυσικά ως γνώμονα, πως είναι η καλύτερη επιλογή, για να κρύψει τον Fredette σε τέτοιες καταστάσεις αλλά και να εξοικονομήσει σημαντικές ανάσες για τον Καλάθη, ανάλογα πάντα με το ποιος Guard της ομάδας του βρισκόταν απέναντι στον PG της Zenit.
Η αλήθεια βέβαια είναι, πως ο 29χρονος Γάλλος δεν είναι κακός σουτέρ. Έτσι ο Albicy βρήκε έδαφος και ρυθμό, συνδέθηκε από την αρχή με το αντίπαλο καλάθι και ξεκίνησε καυτός, όντας μπελάς για την άμυνα των φιλοξενούμενων. Από ένα σημείο και μετά μάλιστα, σταματούσε στον αιφνιδιασμό και σηκωνόταν για τρεις με περισσή αυτοπεποίθηση. Στο ημίχρονο έγραψε 4/6 και στο ματς συνολικά 4/8, πηγαίνοντας εν μια νυκτί από το 0% στο αξιόλογο 30.8% ποσοστό σεζόν από τα 6.75.
Στο πινακάκι του Joan Plaza είχε σημειώσει ασφαλώς το όνομα του Αμερικάνου μπόμπερ. Οι Ρώσοι από την πρώτη τους κιόλας κατοχή επέλεξαν post up με τον παίκτη του Fredette και άνοιξαν το σκορ.
Ο Αργύρης Πεδουλάκης στη δική του επίθεση επέλεξε να δώσει στο ξεκίνημα την μπάλα στον νεοαποκτηθέντα SG, προκειμένου να χρησιμοποιήσει είτε το εξαιρετικό του σουτ, είτε την -αρκετά υποτιμημένη θα έλεγα- ικανότητά του στην πάσα. Μέσω 5-Out επιθετικών διατάξεων, τις οποίες ο Παναθηναϊκός δούλεψε αρκετά με κάθε χειριστή του (Καλάθης, Rice, Fredette) για διαφορετική έκφραση κάθε φορά (drive για τον Καλάθη, Split out του Rice, pick n’ roll ή open και isolation game), o Fredette έπαιξε μια ωραία dribble push συνεργασία με τον Νικ Καλάθη, ο οποίος άνοιξε και το σκορ για την ελληνική ομάδα.
Ο Παναθηναϊκός πρόσθεσε στο παιχνίδι του σε αρκετά σημαντικό βαθμό την ικανότητα του Αμερικάνου Killer ως weak side threat, κάτι το οποίο ο άλλοτε Star του κολεγιακού εκμεταλλεύτηκε στο έπακρο, βάσει του πολύ αποτελεσματικού curl, που εκτελεί σε τέτοιες συνθήκες…
Ταυτόχρονα το επιθετικό παιχνίδι του ΠΑΟ επέδειξε και πάλι την ικανότητα του Fredette στο σουτ μετά από το screen. Οι πράσινοι σιγά σιγά δουλεύουν αποτελεσματικά ένα fake flex screen του Fredette για τον Thomas (σωστή χρησιμοποίηση των δυο επιθετικών όπλων της ομάδας), με τον πρώτο να δέχεται ένα elbow down screen και να εκτελεί μετά από pin down. Το έχουμε δει ουκ ολίγες φορές φέτος και φρονώ, πως πρέπει να εκτελείται πολύ συχνότερα, αν όχι για παραγωγή σκορ, τότε πολύ περισσότερο ως “δόλωμα”.
Ο άλλοτε SG των Kings, Knicks και Pelicans επίσης σε ορισμένες περιπτώσεις έκανε επίδειξη ικανοτήτων, παίζοντας ένας εναντίον ενός ή και ένας εναντίον δυο στους καλύτερους αμυντικούς του αντιπάλου (Hollins, Ayon).
Στο ίδιο έργο θεατές βέβαια ήμαστε και πάλι, καθώς οι δυο πιο σταθεροί παίκτες του Πεδουλάκη επιθετικά, είναι μόνιμοι στόχοι για την αντίπαλη άμυνα. Απορώ, γιατί ο Plaza δεν χτύπησε περισσότερο την αντίπαλη άμυνα, κυκλώνοντας συνεργασίες που θα περιελάμβαναν τους Fredette και Thomas. Στο ξεκίνημα του δεύτερου ημιχρόνου φάνηκε, μια τέτοια διάθεση, όμως δεν συνεχίστηκε με συνέπεια. Fredette και Thomas βαθμολογούνται με βαθμό κάτω από τη βάση σε αμυντικές συνεργασίες δυο εναντίον δυο, ειδικά όταν και οι δυο επιτιθέμενοι έχουν σημαντική ικανότητα στο σουτ, όπως οι Austin Hollins και Will Thomas.
Τον Fredette τέλος σημάδεψε η αντίπαλη επίθεση τόσο σε Floppy action, όπου ο Αμερικάνος κλήθηκε να ακολουθήσει σε τρία διαδοχικά screens με hard sprint κατά το πλάτος του γηπέδου έναν αθλητικό παίκτη όπως ο Hollins με τη βοήθεια από τον αμυντικό του τελευταίου screener (τον οποίο καθόλου συμπτωματικά μάρκαρε ο Βουγιούκας) να “γεννά” τάισμα στον ψηλό
όσο και μέσω close out καταστάσεων, όπου η ικανότητα του 30χρονου είναι με λίγα λόγια για κλάματα…
Επέλεξα να αναλώσω τόσο μεγάλο κομμάτι της ανάρτησης, πάνω στον Fredette, για να καλυφθεί οποιαδήποτε απορία, σχετικά με το γιατί ο Αργύρης Πεδουλάκης δεν δίνει παραπάνω χρόνο στον παίκτη, κυρίως σε κλειστά παιχνίδια. Στα 21 λεπτά που έμεινε στο παρκέ ο Fredette είχε 22 πόντους με 7/14 εντός παιδιάς και 6/6 βολές, 2 rebounds και 4 assists. Νομίζω, πως η διαχείρισή του ήταν παραπάνω από καλή.
Τα σχήματα με τα πολλά Forwards είναι πολλά και διαφορετικά και χρειάζονται χρόνο
Ο Αργύρης Πεδουλάκης ψάχνεται διαρκώς στο ξεκίνημα της νέας σεζόν με αρκετές multi Forward lineups. Σωστά λέω εγώ, μιας και τα χαρακτηριστικά αρκετών παικτών του σε αυτές τις θέσεις διαφέρουν. Χτες πάτησε καλά στο παιχνίδι σε σχήμα με τον Παπαπέτρου στο ‘2’ και τους Thomas και Bentil στο ‘3’ και στο ‘4’. Οι πράσινοι αφενός τα πήγαν καλά στον τομέα του rebound (τα 16 επιθετικά της Zenit δεν είναι και τόσο παράξενη εικόνα, αν αναλογιστεί κανείς, πως Ayon και Thomas βρίσκονται στο Top 10 της διοργάνωσης στη συγκεκριμένη λίστα) και αφετέρου δημιούργησαν ένα σκληροτράχηλο προφίλ, το οποίο τους έδωσε το πλεονέκτημα στις μάχες εδάφους.
Η μεγάλη άνοδος του Ιωάννη Παπαπέτρου ήταν κομβικής σημασίας. Ο 25χρονος SF/PF στα τρία προηγούμενα ματς είχε 10 πόντους και 10 rebounds συνολικά, ενώ χτες μετρώντας τον μικρότερο χρόνο συμμετοχής του μέχρι σήμερα στη σεζόν (24:11), είχε 9 πόντους και 11 rebounds. Χρειάζεται να πούμε κάτι άλλο;
Με τα βαριά σχήματα ο Πεδουλάκης προφανώς ήθελε να αναχαιτίσει τη δράση του Ponitka, ενός SG/SF, πολύ δυνατού στην προσωπική φάση, με εξαιρετικά base line cuts και ικανότητα στο επιθετικό rebound. Ο Πολωνός σκόραρε μεν 16 πόντους και κέρδισε 5 επιθετικά “σκουπίδια”, όμως θα λέγαμε, πως δεν ήταν τόσο κοντά στο ρεπερτόριό του, καθώς οι προσωπικές του επελάσεις ή το short roll του Ayon που ακολουθεί δικό του baseline cut και τελείωμα ήταν μετρημένα στα δάχτυλα. Ποιος δεν θυμάται φάσεις όπως αυτή, οι οποίες πόνεσαν τα μάλα τον Ολυμπιακό στο ΣΕΦ πριν μια εβδομάδα;
Την ομάδα υποστήριξε και πάλι με το αξιέπαινο πολεμικό του πνεύμα ο Jacob Wiley, που πέτυχε 14 πόντους σε 15:36 συμμετοχής (14/18 δίποντα στα τελευταία δυο ματς, 18/24 στη σεζόν), βοηθώντας τα μέγιστα σε άμυνα και επίθεση. Με βάση αυτόν και τον Thomas οι πράσινοι έτρεξαν επίσης το γήπεδο σε πρώτο χρόνο μετά από κλέψιμο ή αμυντικό rebound, εκτελώντας στο 1/3 του χρόνου της επίθεσης, αφήνοντας και πάλι αρκετές περγαμηνές για τη συνέχεια, αρκεί να δουλευτούν οι αμυντικές περιστροφές και να ανέβει η απόδοση κάποιων παικτών πολύ σημαντικών για την εξασφάλιση του rebound, όπως ο Johnson, που κάθε μέρα δείχνει, να αντιμετωπίζει και μια διαφορετική πραγματικότητα και φυσικά ο Παπαγιάννης.
Παρόλα αυτά, η μεγάλη λύση ήρθε εκ των έσω και άκουγε στο όνομα “Ίαν”
Ο 34χρονος Center στο 2ο φετινό ματς, που παίρνει συμμετοχή, ευνοήθηκε από τη φύση των αντιπάλων Centers, καθώς πέραν του Iverson και του Ayon, που ταιριάζουν σωματικά με τον Βουγιούκα, δεν υπήρχε ο αθλητικός ψηλός, ούτε το 5άρι με το καλό μακρινό σουτ, που θα τον εκθέσει σε μεγάλο βαθμό στην άμυνα. Και λέμε σε μεγάλο βαθμό, γιατί και πάλι ο φιλότιμος μεν Ίαν έγινε στόχος για τα αργά του πόδια από την επίθεση του Plaza. Η εμπειρία μιλάει βέβαια σε τέτοιες καταστάσεις και ο παίκτης του Παναθηναϊκού ήταν άψογος τόσο στο timing στις βοήθειες που έδινε όσο και στις τοποθετήσεις και μέτρησε 3 κοψίματα (σκεφτείτε ότι μετράει 0.4 στην καριέρα του). Επιθετικά οι αρετές του έγιναν παραπάνω από εμφανείς. Η μπάλα ακουμπούσε πάνω του συνεχώς στα 21 λεπτά που έπαιξε, είτε στο high post για high-low συνεργασία
είτε στο low post, όπου εκτός από φθορά και σκορ με διάφορους τρόπους (δεξί-αριστερό τελείωμα, βολές) έβλεπε, στις βοήθειες που έρχονταν σε αυτόν, πολύ έγκαιρα την αδύνατη πλευρά.
Ο Νικ Καλάθης ήταν και πάλι εξαιρετικός, μοιράζοντας 15 τελικές πάσες για 2 λάθη κι έχοντας επίσης 5 rebounds, 3 κλεψίματα και 8 πόντους με μόλις 4/7 σουτ, παίζοντας υποδειγματική άμυνα σε διαφορετική κάθε φορά περίπτωση στα 36:16 που έπαιξε. Είναι ο ηγέτης αυτής της ομάδας και αυτός, από τον οποίο θα εξαρτηθεί κάθε φορά το κατά πόσο οι πράσινοι θα φαίνονται ανταγωνιστικοί. Για το τέλος αφήνω αυτό εδώ. Μια 1-4 Low διάταξη, που ξεκινά με pick από το ‘3’ ψηλά για τον Καλάθη, τους δυο καλύτερους shooters της ομάδας ακροβολισμένους στις γωνίες και τον εξαιρετικό finisher, Jacob Wiley, να έχει τοποθετηθεί άριστα στο short corner της αδύνατης πλευράς, περιμένοντας το τάισμα ή και το επιθετικό rebound.
Ο Παναθηναϊκός στο τέλος της ημέρας πήρε μια σημαντική νίκη σε μια έδρα, που αναμένεται να κάνει ζημιές φέτος. Μέτρησε 27 assists για μόλις 9 λάθη, όταν μάλιστα η γηπεδούχος ομάδα είχε 20 και 15 αντίστοιχα. Ήταν αποτελεσματικός από τη γραμμή των βολών, παίρνοντας σημαντική βοήθεια εδώ από τα σίγουρα χέρια του Fredette στο τέλος, με 13/16 και για ακόμα ένα ματς ήταν εξαιρετικός στα σουτ δυο πόντων (29/47 ήτοι 61.7%), όπου για όλη τη χρονιά ως τώρα τα πάει περίφημα, μετρώντας 59.25%. Ο χρόνος κυλά υπέρ του και ασφαλώς θα ήταν πολύ καλύτερα αν τώρα το ρεκόρ του ήταν στο 3-1 πόσο μάλλον στο 4-0, όμως ενδεχομένως αυτό να ήταν μια καλή… τζούρα ρεαλισμού για τους πράσινους, που ήρθαν σε “μετωπική” με τις αδυναμίες τους.
Ο Bentil μπαίνει σιγά σιγά στο κλίμα και προσφέρει πράγματα σε ορισμένους τομείς, ενώ ο Μήτογλου συνεχίζει να είναι σταθερός. Ο Γιώργος Παπαγιάννης θα χρειαστεί στήριξη από την ομάδα, το staff και τον κόσμο και φυσικά να μπει καλά στο μυαλό όλων, πως μιλάμε για ένα παιδί ακόμα 22 ετών, το οποίο λόγω των πολλών χρόνων ύπαρξης στο πράσινο ρόστερ, αντιμετωπίζεται λανθασμένα ως έτοιμος παίκτης.
Η συνέχεια είναι δύσκολη και θα χρειαστεί η συνεισφορά όλων. Το επόμενο ματς και πάλι στη Ρωσία με την Khimki είναι μια εξαιρετική ευκαιρία για τους πράσινους, προκειμένου να εξιλεωθούν για τις κακές τους ήττες. Ναι, η ομάδα του Kurtinaitis γαζώνει από τα 6.75 και φέτος διαθέτει σπουδαία γραμμή ψηλών, όμως είναι ομάδα, που παίζει στον ρυθμό, που κυνηγά ο Παναθηναϊκός. Και φέτος δεν έχουμε δει ακόμα τον Παναθηναϊκό να παίζει ένα ματς, που πηγαίνει στο μεγαλύτερο κομμάτι του στο ανοιχτό γήπεδο…
Υ.Γ: Φάσεις όπως αυτή που θα δείτε παρακάτω, φανερώνουν την ανετοιμότητα κάθε ομάδας, εν προκειμένω του Παναθηναϊκού. Οι πράσινοι πάνε να τρέξουν ένα ακόμα pin down για τον Fredette, όμως ο Wiley μπερδεύεται και εμπλέκεται στο fake flex screen, το οποίο προηγείται του screen, που πρέπει αυτός να δώσει στον Fredette. Η γλώσσα του σώματος όλων των υπολοίπων παικτών μαρτυρά, πως όλα πήγαν χάλια στη συγκεκριμένη επίθεση, οπότε ο Καλάθης με τα δευτερόλεπτα να περνούν, στρέφετε σε έμπνευση της στιγμής και συνεργασία 2 on 2 με τον Wiley, τον οποίο και βρίσκει με εξαιρετική πάσα, με τη φάση να έχει την καλύτερη δυνατή κατάληξη, μετά το αρχικό σάστισμα…
Πηγή: Fundamentals
