Η ανάλυση του παιχνιδιού Αστέρας Κουκλουτζα -Αμπελοκηποι Μενεμενης απο τον Δημήτρη Σαχινιδη

271

Δεν μπορεί να αποτελέσει κριτήριο

Πριν ξεκινήσει η χθεσινή αναμέτρηση κόντρα στον Αστέρα Κουκλουτζά είχαμε τονίσει σαν ομάδα πως στόχος δεν είναι η νίκη σε καμία των περιπτώσεων κι αυτό γιατί ξέραμε εκ των προτέρων το που βαδίζαμε. Είχαμε θέσει ως πρωταρχικό στόχο λοιπόν το να φανούμε όσο το δυνατόν πιο ανταγωνιστικοί ξέροντας ωστόσο πως κάτι τέτοιο δε θα ήταν εύκολο, καθώς όλα θα εξαρτιόταν από την διάθεση ενός σαφέστατα πιο ποιοτικού αντιπάλου από εμάς.

Έχοντας λοιπόν πλήρη αυτογνωσία βάσει και των όσων ανέφερα παραπάνω θέλαμε να χρησιμοποιήσουμε το εν λόγω παιχνίδι με τέτοιο τρόπο έτσι ώστε να κριθούν από πλευράς μας επιμέρους στοιχεία στα οποία ενδεχομένως θα μπορούσαμε να εμφανιστούμε βελτιωμένοι μην έχοντας και την πίεση του αποτελέσματος στο μυαλό μας.

Ξεκινώντας όμως το παιχνίδι διαπίστωσα ότι παρασυρθήκαμε εύκολα από τον ρυθμό που ήθελε να επιβάλλει ο αντίπαλος, έναν ρυθμό που βασιζόταν στο γρήγορο τέμπο και σε ένα ελεύθερο πλην όμως σκεπτόμενο μπάσκετ κάτι που μπορούσε πολύ εύκολα να πράξει βάσει και των ποιοτικών παικτών που διαθέτει.

Το αρχικό 13-4 που στην πορεία με το τέλος της εναρκτήριας περιόδου μετατράπηκε σε (27-6) έχω την εντύπωση πως μαρτυρά πολλά πράγματα για την εικόνα του παιχνιδιού στο πρώτο του διάστημα, καθώς μπήκαμε στη διαδικασία αντί να ελέγξουμε όσο γίνεται το παιχνίδι να ακολουθήσουμε εσφαλμένα κατά τη γνώμη μου τον τρόπο παιχνιδιού του Αστέρα παρότι έχει αποδειχθεί άπειρες φορές από την αρχή της σεζόν πως δεν έχουμε το υλικό για να ακολουθήσουμε αυτό τον εξοντωτικό για εμάς ρυθμό.

Αφού λοιπόν δεν καταφέραμε να ακολουθήσουμε πιστά το πλάνο των οργανωμένων σετ επιθέσεων ήταν λογικό να βρεθούμε από νωρίς πίσω με την απαγορευτική διαφορά των 21 πόντων.

Μπαίνοντας στο δεύτερο δεκάλεπτο ήταν σαφές ότι τουλάχιστον στα πρώτα λεπτά της περιόδου ήμασταν φανερά αποδιοργανωμένοι, αφού το σκορ είχε φτάσει στο αν μη τι άλλο όχι και τόσο κολακευτικό για εμάς 33-8 κάτι που σήμαινε ότι θα έπρεπε να βρεθεί άμεσα μια φόρμουλα, όχι για να ξαναμπούμε στο παιχνίδι, αλλά για να μη μετατραπούμε σε σάκο του μποξ όσο βαρύ κι αν μοιάζει αυτό σεβόμενοι πρώτα από όλα τους εαυτούς μας. Τότε λοιπόν με ένα σερί της τάξης του 9-0 κατορθώσαμε να φέρουμε τη διαφορά σε κάπως πιο αξιοπρεπή επίπεδα, μιας και το 33-17 ήταν σημάδι μιας μικρής αντίδρασης, καθώς εκμεταλλευτήκαμε και την δικαιολογημένη λόγω του αποτελέσματος χαλάρωση του αντιπάλου, η οποία όμως δεν κράτησε για πολύ αφού με τη λήξη του ημιχρόνου η διαφορά οδηγήθηκε στο +20 (37-17)

Η τρίτη περίοδος δυστυχώς για εμάς άρχισε με τα πράγματα να κυλάνε στο ίδιο μοτίβο κι αυτό το αναφέρω διότι δεν διαφοροποιήθηκε σχεδόν τίποτα σε σχέση με το κακό πρώτο ημίχρονο με τη διαφορά να φτάνει στο -23 για εμάς 44-21. Και τότε στο τάιμ άουτ που κλήθηκε από την δική μας πλευρά με στόχο να κόψει το ρυθμό του αντιπάλου και να βάλει τη δική μας σκέψη σε τάξη ειπώθηκε ότι συνεχίζουμε να κάνουμε από την αρχή το ίδιο λάθος πηγαίνοντας σε βιαστικές επιθέσεις που οπωσδήποτε ευνοούν τον τρόπο παιχνιδιού του αντιπάλου κι ενώ όλοι γνωρίζαμε πως η διαφορά έπρεπε να μαζευτεί για την τιμή των όπλων εντούτοις συνεχίζαμε το παιχνίδι με μια ταχύτητα που μόνο τα αντίθετα αποτελέσματα θα μπορούσε να επιφέρει. Εντέλει η περίοδος έκλεισε με το σκορ στο -28 (58-30) με τον προπονητή μας να απευθύνεται προς τους παίκτες του λέγοντας πως στο λίγο διάστημα που βγάλαμε μια βελτίωση στο παρκέ ναι μεν δε βάζαμε, αλλά από την άλλη ούτε δεχθήκαμε εύκολους πόντους.

Από εκεί και πέρα πηγαίνοντας σε ένα τέταρτο δεκάλεπτο όπου πραγματικά είχε διεκπεραιωτικό χαρακτήρα έχω την εντύπωση πως δε θα μπορούσαμε να δούμε διαφορετική εικόνα συγκριτικά με αυτή που βλέπαμε στο υπόλοιπο παιχνίδι. Κατά συνέπεια το ελεύθερο μπάσκετ συνεχίστηκε με την ψαλίδα της διαφοράς να ανοίγει κι άλλο και τελικώς να παγιώνεται στο -35 (72-37) σε ένα παιχνίδι το οποίο όμως όπως αναφέρω και στον τίτλο μου θα ήταν άδικο να αποτελέσει κριτήριο άρα και να εξαχθούν τα οποιαδήποτε συμπεράσματα θετικά ή αρνητικά λόγω του ότι η σαφής διαφορά δυναμικότητας που υπήρχε μεταξύ των δύο ομάδων δεν έδινε το δικαίωμα ούτε άφηνε πολλά περιθώρια για την οποιαδήποτε κριτική επάνω στα τεκταινόμενα του παιχνιδιού.