Με τον γνωστό μοναδικό τρόπο σχολιάστηκε στην επίσημη ιστοσελίδα της ΑΕΕΤ η νίκη της ομάδας επι του Αστέρα Ιπποδρομίου:
Με μεγάλη και αδικαιολόγητη καθυστέρηση (φτου μου), κάτι λίγα για την 3η νίκη της ομάδας μας:
Ο κατά τ’ άλλα ατρόμητος αρχηγός μας είχε δηλώσει από μεσοβδόμαδα ότι φοβάται το συγκεκριμένο ματς… Και το προαίσθημα του βγήκε. Σε μια Παρασκευή που θύμιζε κάτι από τις περυσινές νοθρές Κυριακές, η ΑΕΕΤ είδε για 25 λεπτά τον χάρο με τα μάτια της (και την πλάτη του Αστέρα Ιπποδρομίου…).
Για να πάρουμε τα πράγματα από την αρχή… Το σφίξιμο μας έπιασε από το πρωί, όταν ο Εκλεκτός χτυπήθηκε από το φθονερό μάτι ΚΑΙ στη μέση, με αποτέλεσμα να πηγαίνει μονοκόματα, και ο Γκατζός ενημέρωσε ότι δεν μπορεί να έρθει στον αγώνα. Ακολούθησε η ενημέρωση από Κατσαρή ότι αν προλάβει θα έρθει, και πάλι με καθυστέρηση, ενώ και ο Κούλης θα ερχόταν να παίξει ανάμεσα στον γάμο και το γλέντι του Άλκι (να μας ζήσουν!!!)…
Μέσα σε όλα αυτά, και ενώ οι καινούριες φανέλες δεν ενθουσιάσαν τα πλήθη (εμείς φταίμε ρε, που κάναμε ριγέ για να κόβουν τους σκεμπέδες), το ξεκίνημα προμήνυε πολύ άσχημα πράγματα. Ήδη από το 0-3 ο κόουτς ζωφράφισε ένα μεγάλο “80” στο πινακάκι του, υποστηρίζοντας -όχι αδίκως- ότι τόσα θα φάμε από τον Αστέρα. Με βάση μάλιστα την εικόνα του 1ου δεκαλέπτου, οι 80 θα ήταν λίγοι (15-24 επιμέρους σκορ), αφού η άμυνά μας έμπαζε πανταχόθεν, ενώ και επιθετικά πελαγοδρομούσαμε. Στα μισά της δεύτερης περιόδου η διαφορά είχε εκτοξευθεί στους 14 (19-33), με την υποτονική μας εικόνα να μην αφήνει κανένα περιθώριο αισιοδοξίας.
Ευτυχώς η είσοδος του Θεόφιλου σε εκείνο το σημείο έφερε την απαραίτηση “αναμπουμπούλα” στο παιχνίδι και με 4 δικούς του πόντους δείξαμε ότι υπό προϋποθέσεις θα μπορούσαμε να επιστρέψουμε στο ματς. Ο Αστέρας κατάφερε για λίγο ακόμα να κρατήσει διαφορά ασφαλείας, στους 7 πόντους, στο ξεκίνημα της 3ης περιόδου όμως ένιωσε την ανάσα μας, καθώς μειώσαμε αρχικά σε 45-50 και λίγο αργότερα (την ώρα που η ποδοσφαιρική ΑΕΕΤ έκανε την εμφάνισή της στο γήπεδο), καταφέραμε να ισοφαρίσουμε σε 50-50 με μία από τις ηρωικές προσπάθειες του Φλώρου.
Όσο βήμα-βήμα γυρνούσαμε το ματς, στο γήπεδο εμφανίστηκε ο Κατσαρής, ο Κούλης ανακουφίστηκε και ελάχιστα μετά οι αντίπαλοι έχαναν την μπάλα μέσα από τα χέρια τους, για να την βρουν αμέσως στο καλάθι τους. Ο Κώστας έδωσε την ώθηση που έψαχνε η ομάδα για να ξεφύγει στο καταλληλότερο σημείο, με 6 συνεχόμενους πόντους του, ενώ την ανατροπή σφράγισε το τρίποντο του Δήμου στην λήξη της 3ης περιόδου, με το οποίο το σκορ έγινε 60-50 (επιμέρους σκορ 27-10)!!
Η ΑΕΕΤ στην τελευταία περίοδο έκανε απλά αυτό που έπρεπε. Αν και η απόδοση επιθετικά έπεσε, καταφέραμε να ελέγξουμε τον ρυθμό και με αλάνθαστη άμυνα να διαφυλάξουμε, και ελαφρώς να αυξήσουμε τη διαφορά. Είναι χαρακτηριστικό ότι οι 14 από τους 16 πόντους του Αστέρα στο τελευταίο δεκάλεπτο είναι από βολές (!!!!), όταν εμείς που ήμασταν μπροστά, στο ίδιο διάστημα είχαμε μόλις 2! Παρ’ όλα αυτά, σε κανένα σημείο δεν απειληθήκαμε ουσιαστικά και τα τελευταία λεπτά πήραν για ακόμη μία φορά πανηγυρικό χαρακτήρα, με ΟΛΕ από την εξέδρα και τους ποδοσφαιρικούς να απαιτούν διπλό μέσα στη Μίκρα την επόμενη αγωνιστική.
Και ως γνωστόν δεν μας αρέσει να χαλάμε χατίρια….
Υ.Γ. Μεγάλη ατάκα Μητρίδη στον κόουτς όταν έληξε το ματς: “Τελικά, ποιοι ήταν να βάλουν 80;”
Υ.Γ.2 Μεγάλη εμφάνιση και από τα αδέρφια Καλαντζή, με τα νούμερα 9 και 17. (Ή μήπως είναι θείος και ανιψιος;)
