Καλησπέρα σας.
Θα μου επιτρέψετε σήμερα να δώσω το ύστατο χαίρε σε ένα παλιό συμπαίκτη, φίλο που έφυγε πρόωρα, το Μανώλη Πολίτη. Είναι λυπηρό, παιδιά που ήταν αθλητές-ταύροι, τέρατα ηθικής και ήθους, να φεύγουν νωρίς.
Καταλαβαίνεται ότι δεν είμαι σε θέση να πω και πολλά σήμερα αλλά λόγω του Μανώλη θα αναφερθώ στην ομάδα του Νέστορα. Λοιπόν μία φορά και έναν καιρό ήταν ο Νέστορας, μια συνοικιακή ομάδα της περιοχής της Αγίας Τριάδας, δύο Παπακωνσταντίνου (ο ένας πρόεδρος, ο άλλος εργάτης της ΕΟΚ) και ένας ανιχνευτής ταλέντων, οραματιστής, παιδαγωγός, προπονητής, ο Νίκος Κεραμέας. Αυτοί δημιούργησαν μια ομάδα που για χρόνια σάρωνε τα πρωταθλήματα παίδων, έφηβων στη Θεσσαλονίκης αλλά και στην Ελλάδα. Οι Μπακόπουλος, Παναγιωτίδης, Σουανίδης, Κουντουράκης, Γάκης και Γιαννακούλας είναι κάποιοι από τους αθλητές που έβγαλε αυτή η ομάδα η οποία για έξι χρόνια συμμετείχε στην Α2.
Σήμερα, με αυτή τη κρίση, την οικονομική και πνευματική, υπάρχουν τέτοιοι οραματιστές να φτιάξουν κάτι από το μηδέν, με διάθεση προσφοράς, όπως κάποιοι τότε στο Νέστορα; Πριν από την απάντηση σε αυτό το ερώτημα θα πρέπει όλοι να αναθεωρήσουμε και να σκεφτούμε το ρολό μας, τις ευθύνες μας, το μέλλον μας και να πράξουμε λίγο για το κοινό καλό. Ας έρθουμε λίγο πιο κοντά ο ένας στον άλλο. Οι καιροί είναι δύσκολοι και επιβάλλεται να το κάνουμε.
Καλησπέρα και καλή τύχη.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΓΑΛΑΝΗΣ
