Η άποψη του Δημήτρη Γαλάνη

601

Καλησπέρα και πάλι…μετά το κομμωτήριο που πήγαμε όλοι μας, ας ασχοληθούμε λίγο μ’ αυτό που τόσο αγαπάμε και το οποίο μας εκτονώνει μακριά από κουρέματα, διακοπές παρελάσεων και άλλα άσχημα. Το πραγματικό «basketball».

Σήμερα θα αναφερθώ σ’ έναν μικρό που προσπαθεί να γίνει μεγάλος και μ’ έναν μεγάλο που έγινε αθάνατος. Ο μικρός είναι ο Κατσίβελης, γιός του Άγγελου Κατσίβελη παλιού αθλητή του Νέστορα και του Δημόκριτου, πρώην αθλητή του Μαντουλίδη και τώρα του Ολυμπιακού. Βλέποντας το Δημητράκη προχθές (στο παιχνίδι με τη Φενέρ), ένιωσα την ανάγκη να τονίσω τη σημαντικότητα των βασικών του «basketball» ακόμα και σε υψηλό επίπεδο. Άμυνα με συνεχή κίνηση των χεριών, πίεση στη μπάλα που χαλά το παιχνίδι του αντίπαλου πλέι μέικερ, οργάνωση στην επίθεση, όχι λάθη (εκτός από το τελευταίο…). Εσείς, όλοι νεαροί παίκτες εκεί έξω ΜΗΝ ΤΡΕΛΑΙΝΕΣΤΕ!!!Τα βασικά, η δουλειά και σωστή νοοτροπία κάνουν τη διαφορά. Ο Δημητράκης θα γίνει Δημήτρης και θα κάνει λαμπρή καριέρα αν συνεχίσει να έχει την ίδια συμπεριφορά.

Ο μεγάλος είναι ο κ. Φαίδων Ματθαίου. Στο βιβλίο που μου χάρισε το 2002, στη πρώτη σελίδα γράφει :”..αφιερωμένο με αγάπη και σεβασμό σε όλους όσοι με βοήθησαν να γίνω αυτός που έγινα..”, δείγμα ταπεινότητας και ευγνωμοσύνης για κάποιον που έφερε το «basketball» στην Ελλάδα, που όλοι οι σύγχρονοι προπονητές Κυρίτσης, Ιωαννίδης, Αλεξανδρής, Γιαννάκης, όλοι πέρασαν από τα χέρια του. Είτε διδασκόμενοι από τη συμπεριφορά του, είτε ακολουθώντας το παράδειγμά του. Ο Φαίδων Ματθαίου βρίσκεται στο πάνελ των αθανάτων πια, αλλά αυτό που μετρά είναι ότι άφησε κάτι σημαντικό πίσω του. Το αποτύπωμά του. Περηφάνια, παρισσεία, ήθος.

Καλό απόγευμα και καλή τύχη

ΓΑΛΑΝΗΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ