Μεταγραφές αντί εγγραφών σε ακαδημίες. Πρόγραμμα ανάπτυξης ταλέντων αντί μεταγραφών. Διαλέγουμε τις εγγραφές και το πρόγραμμα, ενώ παράλληλα δίνουμε τη δυνατότητα στο κοινό να συζητήσει για το θέμα αυτό και να εκφράσει την άποψή του.
Οι αθλητές όταν καταθέτουν τα δικαιολογητικά για την έκδοση δελτίου και αφού αυτό εκδοθεί ανήκουν πλέον στο σωματείο αυτό. Η καινούργια μόδα που επιμελώς εκτελείται από κάποια σωματεία και από συγκεκριμένους προπονητές είναι η προσέγγιση στον γονέα, το παραμύθιασμα και η συμβουλή να φύγουν από το Α σωματείο για το Β που θα έχει τον γνωστό προπονηταρά, θα διακριθούν και θα πάρουν και μόρια.
Έτσι φτιάχνουν ομάδες, παίρνουν τίτλους αλλά αθλητές δεν βγάζουν. Οι συγκεκριμένοι αθλητές, επειδή είναι για συγκεκριμένη χρήση,μετά αφήνονται στη τύχη τους και καταστρέφονται μπασκετικά. Άλλωστε δεν ολοκληρώνουν ποτέ και το πρόγραμμα!
Αυτά έχει δείξει η πείρα. Αυτοί οι έξυπνοι παράγοντες και οι μεγάλοι προπονητές κρύβονται και δεν κάνουν το έντιμο που είναι να πάνε να συζητήσουν με τον σύλλογο του αθλητή αλλά αφού του λένε τι να λέει μετά γίνεται η γνωστή προσφυγή που κοστίζει ακριβά σε έναν γονέα και μαθαίνουν τα παιδιά και σε αυτές τις συναλλαγές!
Ένα παιδί από μικρή ηλικία στη χώρα μας δυστυχώς δεν μαθαίνει αρχικά τους “πόρους” που μπορεί να του προσφέρει το εκάστοτε άθλημα και στη συγκεκριμένη περίπτωση το μπάσκετ. Δεν μαθαίνει την πειθαρχία, την ομαδικότητα, τον αλτρουισμό, την αλληλεγγύη και άλλα πολλά ιδανικά. Το μόνο ενδιαφέρον (το οποίο μπορεί να προέρχεται κάποιες φορές από επιθυμίες γονιών), που έχει είναι το πώς θα καταφέρει από μικρή ηλικία να φτάσει σε κάποια διάκριση, συνήθως ατομική και στην πολυπόθητη μεταγραφή σε κάποιον γνωστό και μεγάλο σύλλογο που υποτίθεται θα του “ανοίξει” τις πόρτες για το μέλλον του.
Σαφώς και υπάρχουν εξαιρέσεις. Εμείς φυσικά δεν αναφερόμαστε σε αυτές, αλλά στις περιπτώσεις που δυστυχώς είναι πολλές, οι οποίες καταστρέφουν το χώρο του μπάσκετ και τα μυαλά των νεαρών παιδιών-αθλητών.
Στις περιπτώσεις αυτές λοιπόν, μαθαίνουν τα παιδιά να μην σέβονται συλλόγους, συμπαίκτες, προπονητές και έτσι κάποια στιγμή εισπράτουν και αυτοί αυτό που δίδαξαν! Υπάρχουν πολλές και συγκεκριμένες καταγγελίες.
Μεγάλο σωματειο δεν γίνεσαι με μεταγραφές αλλά με πρόγραμμα και τηρώντας κανόνες ηθικής και δεοντολοίας. Οι μεγάλοι παράγοντες που μέχρι σήμερα θυμόμαστε στο μπάσκετ δεν είχανε λεφτά αλλά ήταν ντόμπροι και είχανε πορεία μέσα στο χρόνο. Άλλωστε ευτυχώς έχουμε να θυμόμαστε αρκετούς “ρομαντικούς” παράγοντες που αναδείξανε σωματεία και αθλητές με το πέρασμα του χρόνου στη χώρα μας. Πλέον όμως είναι μετρημένοι στα δάχτυλα.
Σαφώς και εφόσον υπάρχει το χρήμα στη ζωή μας, πολλά πράγματα καθορίζονται από αυτό. Για πολλούς, αυτό καθορίζει και το μέλλον ενός συλλόγου. Πολλά σωματεία στη χώρα μας πραγματοποιούν εξαιρετική προσπάθεια μέσω των ακαδημιών τους, έτσι ώστε με προγράμματα ουσιαστικά, από τα οποία μπορούν να επωφεληθούν πρωτίστως τα παιδιά και δευτερευόντως οι σύλλογοι, κάνουν μία σωστή δουλειά.
Όμως τι γινεται με τους συλλόγους που κοιτούν το κέρδος τους και τη διάκριση; Ποιος είναι ο λόγος να μεταφερθεί ένα παιδί σε μικρή ηλικία σε μία ομάδα που θέλει να πρωταγωνιστήσει και να του “τάξει” τα περιβόητα μόρια μέσω μίας πανελλήνιας διάκρισης, ενώ μόλις ενηλικιωθούν δεν θα είναι ικανά να σταθούν σε σωματεία και πρωταθλήματα μικρότερων κατηγοριών;
Στο θέμα των γονιών οι απόψεις διίστανται. Πολλοί γονείς ίσως δεν έχουν αντιληφθεί το ρόλο που έχουν με βάση την καριέρα του παιδιού τους. Ίσως κάποιοι να επιζητούν και την ατομική προβολή τους. Φυσικά υπάρχουν και αυτοί που έχουν το ρόλο του γονιού με όλη τη σημασία της λέξης. Στηρίζουν, επικροτούν και πειθαρχούν. Άλλοι βέβαια έχουν και το ρόλο του “μεγαλοπαράγοντα”, που αυτό μόνο ζημιά μπορεί να κάνει στον αθλητή τόσο στην επίδοσή του σε μικρή ηλικία, όσο και στην καριέρα του στο μέλλον, γιατί όπως λέει και μία παροιμία“αμαρτίαι γονέων παιδεύουσι τέκνα”.
Τέλος, ισάξιο μερίδιο ευθύνης έχουν και οι προπονητές. Υπάρχουν πολλοί που το κάνουν με το “μεράκι” και την αγάπη τους για το άθλημα.Άλλοι φυσικά επιθυμούν επίσης την ατομική προβολή ή και να κάνουν τα “στραβά μάτια” στον εκάστοτε πρόεδρο που θέλει να του γίνονται όλα τα “χατίρια”.
Όπως και να έχει, σημασία έχει πως αθλητές τρανούς και ικανούς να “χτίσουν” το μέλλον του ελληνικού μπάσκετ, η χώρα μας δεν βγάζει πια. Τουλάχιστον όχι όπως μας είχε δείξει η ιστορία του μπάσκετ στη χώρα μας τα προηγούμενα έτη. Όλοι φταίμε, όμως το θέμα είναι τι γίνεται από εδώ και πέρα για ένα καλύτερο αύριο στο χώρο του μπάσκετ.
Θα συνεχίσουμε για πολύ ακόμα να κοιτάμε τις περιβόητες μεταγραφές και όχι την ουσία; Ποια είναι αυτή; Φυσικά οι εγγραφές και τα προγράμματα ανάπτυξης ταλέντων των αθλητών μας.
πηγή:basketblog.gr
