Η ανάλυση του παιχνιου ΑΟ Αμπελόκηπων -ΜΕΝΕΜΕΝΗΣ μετά τα “Μάτια” του Δημήτρη Σαχινιδη.
Ξέρετε καμιά φορά υπάρχουνε παιχνίδια τα οποία δεν υπολογίζεις ότι μπορούν να σου κοστίσουν ιδιαίτερα εάν εσύ σαν ομάδα κάνεις αυτό που πρέπει, όμως επειδή στο μπάσκετ ποτέ δεν πρέπει να λες ποτέ πρέπει να είσαι πάντα σε εγρήγορση για να μην πέσεις θύμα κάποιας πιθανής αγωνιστικής έκπληξης
Το γυναικείο τμήμα της ομάδας μας λοιπόν στη χθεσινή αναμέτρηση με την ομάδα της Μενεμένης θα έλεγα ότι πλήρωσε τα πάρα πολλά και συγχρόνως παρατεταμένα νεκρά του διαστήματα και τολμώ να πω πως υπέστη μια βαριά κατά γενική ομολογία ήττα με 21 πόντους διαφορά (28-49) την οποία ενδεχομένως και να μην περίμενε λόγω της καλής εικόνας που είχε δείξει μέχρι τώρα ακόμη και στα αρνητικά της αποτελέσματα.
Αυτό που ανέφερα παραπάνω ίσως μοιάζει λίγο άδικο για την προσπάθεια που κατέβαλλε η αντίπαλη ομάδα, ωστόσο έχω την εντύπωση πως ανεξάρτητα από το χθεσινό αποτέλεσμα έχουμε σαφέστατα καλύτερο υλικό κι ο λόγος που εχθές αυτό δε φάνηκε είναι γιατί η νωθρότητα μας στα καίρια σημεία της αναμέτρησης συνέβαλλε στο να πάρει αρνητικές για εμάς διαστάσεις ένα παιχνίδι που πριν αρχίσει ήταν θεωρητικά και πρακτικά στα μέτρα μας.
Τα εύκολα λάθη και η γενικότερη απροσεξία την οποία δείξαμε στο πρώτο δεκάλεπτο όταν η μπάλα ήταν στην δική μας κατοχή επέτρεψαν στην Μενεμένη να σχηματίσει μια διαφορά 11 πόντων (13-4) την οποία σε καμία των περιπτώσεων δεν θα άξιζε υπό φυσιολογικές συνθήκες κι αυτό το αναφέρω μετά λόγου γνώσεως. Κάπως έτσι λοιπόν έκλεισε η εναρκτήρια περίοδος με τον προβληματισμό στις τάξεις μας να είναι έντονος το γεγονός αυτό όμως ήταν από την άλλη και κάτι που αν μη τι άλλο φανέρωνε πως άπαντες καταλαβαίναμε ότι αυτή η εικόνα που δείξαμε δεν ήταν και η αντιπροσωπευτική σε ότι αφορά την αγωνιστική αξία της ομάδας την οποία ξαναγράφω ότι εκτιμώ πάρα πολύ βάσει όσων έχω παρακολουθήσει στο πλάι της.
Στη μικρή ανάπαυλα η οποία μεσολάβησε ανάμεσα στα δύο δεκάλεπτα τονίστηκε και μάλιστα παραπάνω από μια φορά από την πλευρά του προπονητή μας πως πρέπει να καθαρίσει το κεφάλι των παικτριών μας και πως για μια ακόμη φορά εμφανίστηκε στην αρχή ενός παιχνιδιού το σύμπτωμα μιας σε κάθε περίπτωση αδικαιολόγητης σύγχισης που μας κρατάει πίσω.
Μπαίνοντας λοιπόν στο δεύτερο δεκάλεπτο η μη κολακευτική για μας εικόνα άρχισε αργά, αλλά σταθερά να διαφοροποιείται πλήρως κι έτσι στο ένα και μοναδικό τάιμ άουτ του δεύτερου δεκαλέπτου μειώσαμε στο οπωσδήποτε πιο τιμητικό 15-19, καθώς βελτιωθήκαμε αισθητά εντούτοις όμως ακόμη κυνηγούσαμε γιατί τότε φάνηκε να πληρώνουμε τον τραγικό χειρισμό του προηγούμενου δεκαλέπτου από πλευράς μας.
Εντέλει το ημίχρονο έκλεισε στην απόλυτη ισοπαλία (19-19) κι αν μη τι άλλο το γεγονός αυτό ήταν από μόνο του μια περίτρανη απόδειξη ότι με αποφασιστικότητα στην άμυνα που είναι το δυνατό μας σημείο, καθώς με αυτή ζούμε και πεθαίνουμε στα παιχνίδια μπορούμε να καταφέρουμε τα πάντα κι αυτό θα το καταλάβει πολύ εύκολα κανείς αρκεί να σκεφτεί ότι στη δεύτερη περίοδο η οποία και αποτέλεσε το καλύτερο μας διάστημα δεχθήκαμε μόλις 4 πόντους. Έτσι λοιπόν υπήρχε η γενική πεποίθηση ότι αν χτίζαμε πάνω σε αυτή την βάση σταδιακά θα γινόμασταν εμείς το αφεντικό της αναμέτρησης. Από την άλλη όμως πλευρά είχαμε και την ικανότητα να γνωρίζουμε και να μπορούμε να παραδεχτούμε ότι κάτι δεν μας πήγε καλά στη γενικότερη αίσθηση που άφηνε το πρώτο μέρος.
Έτσι λοιπόν μπήκαμε στο τρίτο δεκάλεπτο το οποίο δυστυχώς για την ομάδα μας ήταν μια πιστή αντιγραφή της πρώτης περιόδου τουλάχιστον στα δικά μου μάτια, μιας και επέστρεψαν τα εύκολα λάθη και πιο συγκεκριμένα τα φθηνά πουλήματα της μπάλας όταν αυτή βρισκόταν στα χέρια των παικτριών μας.
Έτσι λοιπόν στο πρώτο τάιμ άουτ της επανάληψης ήμασταν ήδη εκ νέου πίσω με διαφορά ξανά 11 πόντων (21-32) και η γενικότερη εντύπωση που δίνονταν ήταν πως ότι με κόπο χτίζαμε μια περίοδο πριν γκρεμίστηκε πολύ εύκολα μέσα σε πολύ λίγα αγωνιστικά λεπτά. Τελικώς το (23-33) ήταν αυτό που σημάδεψε τις προσπάθειες των δύο ομάδων για την τρίτη περίοδο με τους ανθρώπους των Αμπελοκήπων-Μενεμένης να θεωρούν και κατά τη γνώμη μου όχι άδικα πως η διαφορά των 10 πόντων που διαμορφώθηκε κι οπωσδήποτε ήταν αρκετά μεγάλη για τα δεδομένα ενός κλειστού παιχνιδιού με μικρό σκορ μπορεί να ξανά ανατραπεί όπως είχε γίνει σε ανάλογη περίπτωση στο δεύτερο δεκάλεπτο.
Αυτή τη φορά όμως δεν ήταν τόσο εύκολο και προσωπικά πιστεύω πώς το ότι φτάναμε στο τέλος περισσότερο μας φόρτιζε με περισσότερο άγχος και πίεση παρά έβαζε μέσα μας την ευθύνη που είχαμε απέναντι στους εαυτούς μας να ξαναγυρίσουμε το παιχνίδι. Άλλωστε όπως είναι και λογικό τέτοιου είδους ανατροπές δεν είναι εύκολο να γίνονται και τόσο συχνά μέσα σε ένα παιχνίδι ειδικά στις τοπικές κατηγορίες και έτσι θα μπορούσα να πω ότι το υπόλοιπο του παιχνιδιού κύλησε περισσότερο τυπικά, καθώς δεν άλλαξε και τίποτα επί της ουσίας.
Το μόνο που θα μπορούσε να πει κανείς ότι τροποποιήθηκε ήταν η διαφορά, μιας και λόγω της πνευματικής μας περισσότερο κούρασης ανέβηκε σε επίπεδα που αδικούν την όποια προσπάθεια καταβλήθηκε από την δική μας πλευρά στην αναμέτρηση για να φτάσουμε όπως αναφέρθηκε και παραπάνω στο τελικό -21 για την ομάδα μας (28-49).
Κλείνοντας έχω να σχολιάσω πως αυτό που μου άφησε περισσότερη πικρία από την χθεσινή ήττα ήταν αναμφίβολα το ότι σε ολόκληρο το δεύτερο μέρος η ομάδα μας πέτυχε τον πενιχρό αριθμό των 9 πόντων οι οποίοι αν προστεθούν στους επίσης λίγους του πρώτου (19) σκιαγραφούν το προφίλ μιας πολύ κακής επιθετικής λειτουργίας και από όποια πλευρά κι αν παρατηρήσει κανείς το εν λόγω ζήτημα με μόλις 28 πόντους στην έδρα σου είναι φύσει αδύνατον να κερδίσεις το οποιοδήποτε παιχνίδι κι αυτό το αναφέρω πολύ απλά διότι μπορεί να λέμε πως σαν βάση έχουμε την άμυνα κι έτσι είναι, ωστόσο στο μπάσκετ κερδίζει η ομάδα με την καλύτερη επιθετική συγκομιδή κι οπωσδήποτε ο αριθμός 28 είναι το λιγότερο απαγορευτικός ιδιαίτερα για την δική μας ομάδα που έχει συνηθίσει να αγωνίζεται και θα εξακολουθήσει θεωρώ να το κάνει αφήνοντας πίσω αυτό το παιχνίδι που θα το τοποθετούσα στις κακές παρενθέσεις γιατί τονίζω ξανά ότι έχω ξαναδεί αυτή την ομάδα και περισσότερο από τη νίκη ή την ήττα μου αρέσει να εστιάζω στη γενική νοοτροπία και αντιμετώπιση πραγμάτων και καταστάσεων πιστεύοντας ότι σε αυτούς τους δυο τομείς ειδικά φέτος το πρόσημο για εμάς είναι θετικό.
