Με αφορμή τη γιορτή του πατέρα τη περασμένη Κυριακή , σκέφτηκα πόσο σημαντική είναι η συμπαράσταση του γονέα , και περισσότερο του πατέρα , γιατί οι μπαμπάδες είναι αυτοί που κυρίως ακολουθούν και στηρίζουν τα παιδιά στον αθλητικό τομέα. Από τη προσωπική μου πείρα σαν αθλητής έχω βρεθεί παρόν σε πολλά περιστατικά στα οποία μπαμπάδες έχουν ξεπεράσει τα όρια κατά τη διάρκεια αγώνων στους οποίους πιστεύουν πως τα παιδιά τους αδικούνται . Βωμολοχίες , ακραίες χειρονομίες ακόμα και απειλές εις βάρος διαιτητών , προπονητών ακόμα και παικτών της άλλης ομάδας.
Σε κάθε ομάδα υπάρχει αυτή η κατηγορία γονέα ο οποίος , παρακολουθεί κάθε προπόνηση , συνοδεύει την ομάδα σε κάθε εκτός έδρα αγώνα ενώ ήταν η μόνη φωνή στα αρνητικά για την ομάδα σφυρίγματα.
Σημαντικό έτσι είναι οι ίδιες οι ομάδες πέραν της εκμάθησης της ευγενούς άμιλλας στους αθλητές της να εστιάζει και στην άμιλλα των γονέων ,γιατί όσο αρνητικά μπορούν να επιδράσουν στην εξέλιξη του παιδιού, άλλο τόσο και ίσως περισσότερο θα μπορούσαν να αποτελέσουν τον ιδανικό σύμμαχο στην προσπάθεια ανάπτυξης του αθλητή. Κατηγορούνται για τη στάση τους και τη γενικότερη συμπεριφορά τους, χαρακτηρίζονται ως υπερεμπλεκόμενοι ή υπερπροστατευτικοί. Πιθανόν να μην είναι «σωστοί».
Προφανώς και μέσω της παρουσίας του γονέα τόσο το ίδιο το παιδί νιώθει την στήριξη του , αλλά και ο ίδιος ο γονέας πιστεύει πως κάνει καλό στο παιδί του. Η εμπλοκή ή μη στη διαδικασία της προπόνησης είναι μια απόφαση που επηρεάζεται από πολλούς παράγοντες. Τους οποίους αν αναλύσουμε καταλήγουμε στο συμπέρασμα πως περισσότερο καλό θα κάνει στο παιδί μακροπρόθεσμα η μη παρουσία του γονέα στη προπόνηση , καθώς το παιδί θέλοντας και μη αναζητά επιζητώντας οτιδήποτε μπορεί να τους δείξει ότι ο γονέας «είναι εκεί και με παρακολουθεί». Έτσι επιζητά συνεχώς μια αναγνώριση της προσπάθειας του από τον γονέα η οποία όταν δεν έρθει επηρεάζει αρνητικά τον αθλητή. Έπειτα με την απουσία του γονέα το παιδί μαθαίνει να εμπιστεύεται και άλλους εξωτερικούς παρατηρητές , ενισχύοντας έτσι την αλληλεπίδραση του με τους άλλους , ενώ κακά τα ψέματα η απουσία εξωτερικών παραγόντων βοηθάει πολύ και τον ίδιο το προπονητή ο οποίος με τη παρουσία γονέων καλείται να θεσπίσει τους δικούς του κανόνες στη προπόνηση οι οποίοι θα το βοηθούν απερίσπαστα να προσηλωθεί στην ανάπτυξη των αθλητών του.
Κλείνοντας λοιπόν ένα μήνυμα προς όλους τους γονείς αθλητών, καταλαβαίνω πόσο ανάγκη έχετε να βρίσκεστε δίπλα στα παιδιά σας σε κάθε τους προσπάθεια , σε κάθε επιτυχία και αποτυχία έτσι όμως δεν δίνετε το χώρο στα παιδιά σας να κάνουν τα δικά τους λάθη τις δικές τους προσπάθειες τα οποία θα ωφελήσουν τόσο εσάς όσο και τα ίδια. Σε καμία περίπτωση μη περάσετε στο άλλο άκρο της αδιαφορίας ή της αμέτοχης παρουσίας γιατί όπως είπαμε πάντα το παιδί θα αναζητά και την γνώμη σας , τον έπαινο και πολύ περισσότερο τη συμβουλή σας, Κάντε απλώς ένα βήμα πίσω και παρακολουθήστε το από εκεί έτσι η δουλειά όλων θα γίνει ευκολότερη και με καλύτερα αποτελέσματα
Γραφει για το Northbasket
Βαλασης Σιμιτσης
