Ο Νίκος Γκάλης είναι ανάμεσα στους υποψήφιους προς ένταξη στο αμερικανικό Hall of Fame και, όπως παραδέχεται ο ίδιος, δεν αισθάνεται αγωνία για τα αποτελέσματα.
Στις 15 Φεβρουαρίου θα ανακοινωθούν τα ονόματα των εισαχθέντων στο «Μουσείο της Δόξας», στη Μασαχουσέτη, με τον παλαίμαχο μπασκετμπολίστα να παραδέχεται με δηλώσεις του στο ραδιοφωνικό σταθμό 102 FM/ΕΡΤ πως και μόνο με την υποψηφιότητά του ένα από τα μεγαλύτερα όνειρά του έγινε πραγματικότητα. Χαρακτηρίζει το γεγονός τιμή, αλλά ξεκαθαρίζει πως δεν αγωνιά, εξάλλου είναι ήδη μέλος του ευρωπαϊκού Hall of Fame, ενώ δεν τίθεται καν θέμα σύγκρισης των ατομικών διακρίσεών του με τις ομαδικές επιτυχίες και κυρίως τον άθλο του ’87. Αναλυτικά τα όσα είπε…
Για την υποψηφιότητα του στην τάξη του 2013 του Hall of Fame: «Σίγουρα, είναι η μεγαλύτερη τιμή για οποιονδήποτε μπασκετμπολίστα. Όταν ξεκίνησα να παίζω μπάσκετ στη Νέα Υόρκη πού να φανταζόμουν ότι τώρα θα συζητούσαμε κάτι τέτοιο. Ούτε που θα το σκεφτόμουν… Είναι το μεγαλύτερο όνειρο για κάθε αθλητή. Είναι απίστευτο, αν σκεφτείς ποια ονόματα βρίσκονται εκεί».
Για το εάν αγωνιά για το αποτέλεσμα: «Δεν έχω αγωνία για το τελικό αποτέλεσμα, με τιμά και μόνο που είμαι υποψήφιος. Έχω μπει στο ευρωπαϊκό Hall of Fame, αλλά το αμερικανικό είναι η κορυφή. Δεν υπάρχει πιο… τοπ από αυτό. Πάντως, δεν συγκρίνεται με τις ομαδικές επιτυχίες, το μπάσκετ δεν είναι… τένις. Δεν συγκρίνεται με το Ευρωμπάσκετ του ’87 και δεν μου δίνει τη χαρά που μου έδωσαν εκείνες οι νίκες του παρελθόντος».
Για τους… αντίπαλους υποψήφιούς του: «Γνωρίζετε όλοι την πορεία του Ντίβατς και την πολύ καλή καριέρα του. Είναι και ο Όσκαρ και όλοι οι άλλοι που είναι μεγάλοι παίκτες. Είναι τιμή που βρίσκομαι ανάμεσά τους».
Για το εάν θεωρεί πως δεν έχει τιμηθεί δεόντως στην Ελλάδα: «Ας βλέπουν τους ξένους, μήπως και… ντρέπονται λίγο. Εμένα όμως με ενδιαφέρει τι ξέρει ο κόσμος, δεν είμαι άνθρωπος που ασχολείται με το ποιος θα με τιμήσει. Ο κόσμος είναι ακόμη θερμός απέναντί μου».
Για τον Άρη και τα προβλήματα που αντιμετωπίζει σήμερα ο σύλλογος της Θεσσαλονίκης: «Το μπάσκετ είναι επαγγελματικό, όλο το θέμα είναι οικονομικό. Εξαρτάται τι παίκτες αγοράζεις. Το μπάσκετ στη Βόρεια Ελλάδα, γενικά, δεν είναι όπως όταν αγωνιζόμουν. Στον Άρη πρέπει να μπει κόσμος που αγαπά την ομάδα και να κάνει ό,τι το καλύτερο. Ας μην περιμένουμε, όμως, τις παλιές επιτυχίες. Δεν γίνεται μόνο με αγάπη. Χρειάζεται στήριξη από κάποιον μεγάλο οικονομικό παράγοντα».
Για το ελληνικό μπάσκετ, γενικότερα: «Από το ’87 και μετά το μπάσκετ έχει μπει στο… πετσί των Ελλήνων, τα παιδιά το αγαπούν και θα βγουν ταλέντα και στο μέλλον».
Πηγή: onsports.gr
