Το σχόλιο του αγώνα Κυππέλου κόντρα στη Ραιδεστό απο την ιστοσελίδα της ΑΕΕ Τούμπας.
Στους 4 του Κυπέλλου… Στον ημιτελικό που χάσεις – κερδίσεις θα πάρεις ακόμη πιο δυνατό χειροκρότημα από της Παρασκευής…
Στη Θέρμη που δεν σε σταμάτησε η Ραιδεστός, στην Πάτρα, στο Μιλάνο και στην Μπρατισλάβα, που τους έκανες να τραβάνε τα μαλιά τους που δεν ήταν μαζί σου…
Γεμάτη απουσίες, με τον 8ο από τους παίκτες σου να προλαβαίνει μόνο το 2ο ημίχρονο, μπήκες χωρίς να φοβηθείς και διεκδίκησες από την αρχή αυτό που δικαιούσε.
Και όταν κόλλησες, κουράστηκες και έμεινες πίσω, δεν το άφησες να περάσει, αλλά βρήκες την ψυχή να το γυρίσεις και να το πάρεις με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Με αυτόν που θα μας κάνει να βλέπουμε ξανά και ξανά, εμείς τουλάχιστον, το βίντεο του προημιτελικού και στα τελευταία δευτερόλεπτα να απολαμβάνουμε τις κραυγές του Δάνη και των υπολοίπων που ήταν μαζί σου εκεί…
Πήρες το προβάδισμα από την αρχή και όχι μόνο το κράτησες ολόκληρο το ημίχρονο, αλλά έστειλες τη διαφορά στους 11, με Γουβιά, Κατσαρή και Τάσσο να σε παίρνουν απ’ το χέρι επίθεση με την επίθεση. Και δυο τρίποντα από τον Νυφαντή και μεγάλο σουτ από τον Θεόφιλο και άλλο ένα τρίποντο από τον Κατσαρή, για να πάρει τη σκυτάλη ο Φλώρος με 6 συνεχόμενους πόντους και αλάνθαστα τελειώματα στους αιφνιαδιασμούς για να φτάσεις στο 22-33, 3 λεπτά πριν τα μισά του αγώνα.
Η Ραιδεστός ήταν έμπειρη και κατά τεκμήριο καλύτερη από σένα, όσο και αν το ήθελες… Επέστρεψε με 9-0 για να σε φτάσει μια ανάσα (31-33) στο ημίχρονο και όχι μόνο να σε προπεράσει με το ξεκίνημα της επανάληψης (40-35), αλλά παρά την ανάσα που σου δωσαν Φλώρος και Χαριστός (40-39) να σε αφήσει πίσω με 9 (50-41) στο τέλος της 3ης περιόδου (με συνολικό σερί σε 13 λεπτά, 28-8).
Η δική σου επιστροφή όμως δεν είχε ακόμη έρθει. Και καλώς ή κακώς δεν ήρθε απότομα ή εντυπωσιακά, αλλά βήμα – βήμα, πόντο – πόντο, εγκλωβίζοντας τον αντίπαλό σου στην άμυνα (ένα δίποντο και 2 βολές σε όλη την τελευταία περίοδο) και με υπομονή στην επίθεση, ακόμη και όταν στα πρώτα λεπτά του 4ου δεκαλέπτου δεν έβρισες λύσεις και ο χρόνος κυλούσε σε βάρος σου. Η ψυχραιμία στις βολές, οι εμπνεύσεις του Κατσαρή και το κλέψιμο του Φλώρου που τέλειωσε ακόμη έναν αιφνιδιασμό πριν καταλήξει στο παρκέ εκτός γηπέδου, σε φέραν σε απόσταση τριπόντου (53-50). Ο Χαριστός σε έφερε στον πόντο (53-52) και ο Νυφαντής 1:42 πριν το τέλος τελείωσε με τη σειρά του την έμπνευση που αυτή τη φορά είχε ο Φλώρος για να σε βάλει για πρώτη φορά μετά από ώρα μπροστά (53-54).
Στο 54-54 ο Μητσογωνιάς είχε την ωριμότητα (ή όπως αλλιώς θέλεις πες το) να μην φτάσει μέχρι μέσα αλλά να σταματήσει και να σε πάει στο 54-56. Στην επόμενη φάση ο Κατσαρής έκανε το κλέψιμο της χρονιάς και με την μεσολάβηση του Γουβιά ο ίδιος σε έστειλε στο 54-58. Και 12 δευτερόλεπτα πριν το τέλος η Αργυρώ φώναζε στο τηλέφωνο ότι ο Νυφαντής τους τέλειωνε κάνοντας το 54-60 και κάποιος στο Κόμο παρατούσε την μακαρονάδα του και χοροπηδούσε ανάμεσα σε απορημένους Ιταλούς…
Εκεί που δεν με είχες πάει ποτέ, με πήγες την Παρασκευή το βράδυ… Με τον πιο ανέλπιστο τρόπο…
Και τώρα ετοιμάσου να με πας ακόμη παραπέρα…!
