Το northbasket.gr βγαίνει έξω από τα στενά όρια της ΕΚΑΣΘ και φέρνει στο προσκήνιο έναν άνθρωπο που δόξασε την Ελλάδα στο εξωτερικό, αν και στη χώρα μας, λίγοι ξέρανε ότι υπάρχει ένας τέτοιος αθλητής που διαπρέπει στην Ευρώπη. Ο Γιώργος Ζαμπέλλης είναι γεννημένος το 1973 στη Ρώμη, αλλά το 1986 μετακομίζει με την οικογενειά του στην Αθήνα.
Κάπου εκεί αρχίζει η δική του ιστορία στο μπάσκετ. Το 1986 φοράει τη φανέλα του Πανελλήνιου και μετά από λίγα χρόνια αγωνίζεται και στην Α2 κατηγορία με τη φανέλα των «ολυμπιονικών». Η δεύτερη Εθνική κατηγορία αποδείχτηκε φιλόξενη για τον ίδιο αφού θα φορέσει τη φανέλα του Πρωτέα για τέσσερα χρόνια. Το ιταλικό διαβατήριο που κατέχει του δίνει την ευκαιρία το 1996 να κάνει τη μεγάλη απόπειρα να επιστρέψει στη γενετειρά του και με ενδιάμεσο σταθμό τη Γερμανία (Μπέιρουθ) το 1999 αρχίζει μια μεγάλη καριέρα στην Ιταλία με τη φανέλες της Αρέζο, Κατάνια, Καντού, Ματέρα, Κάλιαρι, Κοσένζα. Μάλιστα ο Γιώργος Ζαμπέλλης φόρεσε και τη φανέλα της Εθνικής Ιταλίας για εφτά παιχνίδια.
Πέρα από την Ιταλία ο πρώην διεθνής φόργουορντ έχει αγωνιστεί και στις Ελβετία, Ισπανία και Πορτογαλία. Στις διακρίσεις του ξεχωρίσει το πρωτάθλημα στην Πορτογαλία το 2005. Ο Γιώργος Ζαμπέλλης πλέον είναι μάνατζερ και δίπλωμα της FIBA και μιλάει για όλους και για όλα, σε μία συνέντευξη που όπως είπαμε και παραπάνω ξεφεύγει από τα στενά πλαίσια της ΕΚΑΣΘ.
Είσαι ένας άνθρωπος που έφυγες νωρίς από την Ελλάδα για να γνωρίσεις το εξωτερικό και τελικά έμεινες εκεί. Σου λείπει κάτι από τη χώρα μας;
«Μεγάλωσα στην Ελλάδα ,νιώθω έλληνας. Μου λείπουν οι παιδικοί μου φίλοι, τα άτομα με τους οποίους μεγάλωσα και ευχαρίστως συχνά πυκνά επιστρέφω στην Αθήνα τώρα πια για επαγγελματικούς λόγους. Ζω πολλά χρόνια στο εξωτερικό και συνήθισα τους ρυθμούς αλλά η Ελλάδα είναι και θα είναι πάντα μέρος της ζωής μου».
Ζεις στην Ιταλία. Εκεί το μπάσκετ τι διαφορές έχει με την Ελλάδα;
«Το μπάσκετ στην Ιταλία έχει άλλες ρίζες κ παραδόσεις ,ζει μια περίοδο ύφεσης όπως όλα τα πράγματα ,δεν παύει όμως ο κόσμος να πηγαίνει στα γήπεδα ,και Α1 κ η Α2 να είναι από τα ανταγωνιστικότερα πρωταθλήματα της Ευρώπης. Γήπεδα με 3500 κ 5000 κόσμο ανά παιχνίδι είναι αποτέλεσμα σκληρής δουλειάς στο μάρκετινγκ και την προώθηση του αθλήματος που δυστυχώς στην Ελλάδα στηρίχτηκε ιδίως σε μεγαλοπαράγοντες και μοναχικούς πρόεδρους. Αυτό είναι ωρολογιακή βόμβα , κάποιος μονός του δεν μπορεί να κρατήσει το βάρος μιας ΚΑΕ, χρειάζεται ένα πρότζεκτ, ενα σχέδιο ,ένα γερό παραγοντικό σώμα ,μια συνέπεια, άλλη συνταγή δεν υπάρχει . Το ξαναλέω το γεγονός ότι Ολυμπιακός, ΠΑΟ και η Εθνική πρωταγωνιστούν δεν σημαίνει ότι το ελληνικό μπασκετικό κίνημα είναι στέρεο απόδειξη το γεγονός ότι η οικονομική κρίση πάει να γίνει ένα μεγάλο άλλοθι για την ευρύτερη κρίση οργάνωσης που υπάρχει από τις μικρότερες κατηγορίες έως και την Α1».
Στον οργανωτικό τομέα, πόσο μπροστά είναι η Ιταλία;
«Διοίκηση, χορηγοί, τηλεόραση ,ο δήμος και μεγάλα γήπεδα είναι η συνταγή της επιτυχίας. Μεγάλη ομάδα με όραμα χωρίς μεγάλο γήπεδο δεν υπάρχει . Η Ιταλία υστερεί στα αποτελέσματα ,το γνωρίζει, από πλευράς οργάνωσης όμως τίποτα δεν ζηλεύει από την πρωτοπόρο Ισπανία που είχα την τιμή να παίξω 3 σεζόν».
Έκανες σπουδαία καριέρα στο εξωτερικό. Δε σκέφτηκες ποτέ να επιστρέψεις στην Ελλάδα, όσο αγωνιζόσουν σε άλλες χώρες της Ευρώπης;
«Η Ελλάδα μου έμαθε το μπάσκετ, χρώστα πολλά σε αρκετά πρόσωπα που δεν θέλω να ονομάσω με τον φόβο μην ξεχάσω κάποιον. Συνέχισα την καριέρα μου σε 5 διαφορετικές χώρες, στην Ιταλία με 4 ανόδους από την Α2 στην Α1 και 3 κύπελλα ,στην Ελβετία κυπελλούχος , στην Πορτογαλία όπου χρήστηκα πρωταθλητής ,στην Γερμάνια κυπελλούχος και στην Ισπανία έμεινα 3 σεζόν σε διαφορετικές στιγμές της σταδιοδρομίας μου .Κι όταν είσαι επαγγελματίας και οι άλλες χώρες σου παρέχουν τις εγγυήσεις που πάντα ζητούσες δύσκολα σκέφτεσαι την επιστροφή σε μια χωρά όπου βασιλεύει η ανασφάλεια και η έλλειψη σεβασμού στον επαγγελματία αθλητή. Πρέπει να αλλάξουμε πολλά στην νοοτροπία για το άθλημα που λίγοι αγάπησαν αληθινά».
Είσαι γέννημα-θρέμμα του Πανελλήνιου. Σε στεναχωρεί που πλέον η ομάδα είναι στη Λαμία, και όχι στη φυσική της έδρα;
«Πανελλήνιος οπαδός και κυψελιώτης γαρ και θα σου έλεγα και υπερήφανος για αυτό. Με στεναχωρεί που μια ιστορική ομάδα ,με απίστευτα τμήματα υποδομής με δικό της γήπεδο μετακομίζει στην Λάμια μετά από μια φανταστική σεζόν στην Ελλάδα και στην Ευρώπη με την επίτευξη του Φαινόλη Φαρ στην Ευρώπη. Από την άλλη όμως η αποκέντρωση αποτελεί σοβαρή διέξοδο στα προβλήματα του μπασκετικό, δεν ξέρω όμως κατά πόσο είναι προσοδοφόρος ο τρόπος με τον οποίο έγινε αυτή η μετακόμιση».
Οι “δουλειές” με ελληνικές ομάδες δε είναι και στο καλύτερο σημείο, λόγω της οικονομικής κρίσης. Προτρέπεις τους παίκτες σου να έρθουν στην Ελλάδα;
«Ναι η Ελλάδα έχει οικονομικά προβλήματα αλλά έχει από τα πιο γερά πρωταθλήματα του κόσμου αναμφίβολα. Συμβουλεύω και στους αθλητές αλλά κ στους χορηγούς να έρθουν Ελλάδα , είναι μια πολύ καλή βιτρίνα και αποτελεί κίνητρο και για τους δυο. Άμα η αρμοδία αρχή μπορούσε να εγγυηθεί τα συμβόλαια που παρέχονται ,σας εγγυώμαι πως θα ήταν όλα διαφορετικά .Ας κάτσουμε να το σκεφτούμε όσοι πονάμε το μπάσκετ. Λύσεις υπάρχουν ……ακόμα όρεξη δεν βλέπω».
Θα άλλαζες κάτι στην καριέρα σου, από όσα έχεις κάνει;
«Θα μου άρεσε πολύ να έμενα σε έναν σύλλογο πολλά χρόνια ,κάτι σαν σημαία, κάτι σαν σύμβολο της ομάδας .Δυστυχώς δεν έτυχε ,είχα όμως άλλες εμπειρίες που μου δώσανε την ευκαιρία να δω και να μάθω πράγματα ,να συγκριθώ με άλλες νοοτροπίες. Αυτό με ολοκλήρωσε ως παίκτη με ωρίμασε σαν άνθρωπο, γι αυτό είμαι περήφανος και θα θελα πολύ οι σημερινοί νέοι να ζήσουν τον αθλητισμό με πειθαρχεία ,σεβασμό, και αίσθημα της θυσίας. Μονό έτσι μπορείς να πετύχεις κάτι κ όχι μονό στον αθλητισμό , το ξέρω ότι είναι μονό λόγια αλλά δεν υπάρχει άλλη συνταγή όποιον και να ρωτήσεις».
Πως βλέπεις τον νέο χώρο δράσης σου στα “μανατζερικά”;
«Είμαι καινούργιος σε έναν χώρο που είμαι μέσα από το 1986 , πως ακούγετε…; Οι πρώτες μου χρόνιες ήταν της ανακάλυψης ενός χώρου που έχει παρεξηγηθεί πλήρως που όμως είναι αναγκαίος για την ομαλότητα και την διαφάνεια των συμφωνιών και των συμβολαίων για το συμφέρον , του αθλητη, του συλλόγου, και του χορηγού. Γι αυτό και προστατεύω τους πελάτες μου με την επίσημη παγκόσμια αδεία επαγγέλματος που εκδίδει μονό η επίσημη αρχή της FIBA .Βασικότατη προϋπόθεση για μένα είναι η διαφάνεια και η επαγγελματικότητα σε όλους τους τομείς. Εκτός από το μπασκετικό κομμάτι, ασχολούμαι με τις αθλητικές χορηγίες σε μεγάλα αθλητικά γεγονότα , αθλητικό μάρκετινγκ για συλλόγους μπάσκετ και ποδοσφαίρου ενώ υπάρχει και μια έντονη συνεργασία με το πανεπιστήμιο της Ρώμης όπου μερικές φόρες τον μήνα δίνω μάθημα και συνδιάλεξη αθλητικού μάρκετινγκ στους φοιτητές Οικονομίας και Φυσικής Αγωγής».
Μέχρι τώρα ποια είναι η μεγαλύτερη δουλειά που έχεις κάνει;
«Η μεγαλύτερη δουλειά για μένα είναι πάντα η επομένη , ήταν είναι και θα παραμείνει η νοοτροπία μου ακόμα και όταν ήμουν αθλητής .Αυτό δεν αλλάζει στα χρόνια και το βρίσκω ιδανικό συστατικό για να έχω κίνητρα να κάνω καλυτέρα και διαφορετικά πράγματα».
Ποιοι είναι οι προσωπικοί σου στόχοι;
«Στόχος μου παραμένει πάντα να μπορώ να μεταδώσω με τον καλύτερο τρόπο τις εμπειρίες μου σε όσους τις έχουν ανάγκη. Το μπάσκετ έχει ανάγκη από ιδέες και αυτό το υπαλληλίκι δημιουργεί μια στασιμότητα ,έναν αργό θάνατο. Μονό ο ανταγωνισμός και οι σύγκριση μπορούν να φέρουν τις ιδέες αρά και ένα έναυσμα για καλύτερες μπακάλικες μέρες».
