Υπάρχουν δύο τύποι αθλητικών τραυματισμών. Οι οξείες κακώσεις και οι χρόνιες κακώσεις ή σύνδρομα υπέρχρησης.
Οξείες κακώσεις (Traumatic Injuries)
Η αύξηση της μυϊκής δύναμης και αντοχής μέσω της άσκησης έχρχεται με την βαθμιαία και προοδευτική επιβάρυνση του σώματος πέρα από τα όρια αντοχής. Στην περίπτωση που η επιβάρυνση είναι πολύ μεγάλη και απότομη, το σώμα μπορεί να μην αντέξει και τίθεται σε κίνδυνο εμφάνισης κατάγματος, διαστρέμματος ή θλάσης. Σε πολλά αθλήματα παρατηρούνται οξείς τραυματισμοί κατά τη έναρξη της αθλητικής σαιζόν, επειδή οι αθλητές προσπαθούν γρήγορα να επανέλθουν σε καλή φυσική κατάσταση. Έτσι επιβαρύνονται απότομα τα οστά, οι αρθρώσεις, οι τένοντες, οι σύνδεσμοι και οι μύες που ήταν ανενεργοί για κάποιο χρονικό διάστημα στις διακοπές, και επέρχεται ο τραυματισμός.
Σύνδρομα υπέρχρησης ή καταπόνησης (Overuse Syndromes)
Η άσκηση προκαλεί επαναλαμβανόμενες επιβαρύνσεις σε διάφορες ανατομικές δομές του σώματος όπως στους μύες, στους τένοντες, στους θυλάκους, στν αρθρικό χόνδρο, στα αστά και στα νεύρα. Αυτά τα επαναλαμβανόμενα φορτία οδηγούν σε μικροτραυματισμούς των δομών αυτών που θεωρητικά επουλώνονται με την ξεκούραση. Στην περίπτωση όμως που η άσκηση γίνεται πολύ συχνά, δεν επαρκεί ο χρόνος της ξεκούρασης για να ολοκληρωθεί η επούλωση. Έτσι, οι μικροτραυματισμοί αθροίζονται με την πάροδο του χρόνου και ο αθλητής μπορεί να εμφανίσει κάποιο σύνδρμο υπέρχρησης. Ταπιοσυχνάσύνδρομαείναι:
- Αστάθεια και τενοντοπάθεια του ώμου στους κολυμβητές.
- Αστάθεια αγκώνα στους ρίπτες.
- Πελματιαία αποευρωσίτιδα και κατάγματα κοπώσεως στους δρομείς (εικόνα 1).
- Παγδευση νεύρων στους κωπηλάτες.
- Τενοντοπάθεια επιγονατιδικού και αχιλλείου καθώς και χονδροπάθεια επιγονατίδας στους άλτες.
Προδιαθεσικοί παράγιοντες
Υπάρχουν αρκετοί παράγοντες που κάνουν πιο πιθανή την εμφάνιση ενός τραυματισμού κατά την διάρκεια της άσκησης. Οι πιο βασικοί από αυτούς είναι:
- Η διάρκεια, ένταση και συχνότητα της προπόνησης είναι πολύ μεγάλη ή ταχέως αυξανόμενη.
- Το έδαφος του γηπέδου ή οι καιρικές συνθήκες είναι ακραίες και μη φυσιολογικές (για αθλήματα σε εξωτερικό περιβάλλον).
- Χρήση ακατάλληλου αθλητικού εξοπλισμού, όπως για παράδειγμα αθλητικά παππούτσια μη ειδικά για τη συγκεκριμένη αθλητική δραστηριότητα.
- Προηγηθεία αθλητική κάκωση με ανεπαρκή αποθεραπεία.
- Κάπνισμακαικαθιστικήζωή.
- Χαμηλή αερόβια και μυϊκή αντοχή, μυϊκή αδυναμία και ανισορροπία, δύσκαμπτες αρθρώεις με κακή ευλυγισία.
- Υποκείμενες παθολογικές μυοσκελετικές ιδιαιτερότητες που προδιαθέτουν σε τραυματισμούς, όπως διαταραχές του άξονα (σκολίωση, ραιβά γόνατα, εικόνες 2 και 3), ψηλή ποδική καμάρα ή βλαισοποδία και άλλα.
