“Εσύ δεν είσαι ο Έλληνας που μας ανέβασε;”

3384

Η καλύτερη διαφήμιση για την Ελλάδα είναι πλέον οι Έλληνες προπονητές μπάσκετ. Οι Έλληνες τεχνικοί κερδίζουν και στο εξωτερικό το… στοίχημα, μετρώντας συνεχώς νέες επιτυχίες. Ένας εξ αυτών που κρατά ψηλά την ελληνική προπονητική σημαία είναι κι ο Γιάννης Κούκος, ο οποίος καθοδηγώντας την Γκέτιγκεν στέφθηκε πρωταθλητής στην Α2 γυναικών της Γερμανίας. Ο νεαρός τεχνικός μίλησε στην ιστοσελίδα του ΣΕΠΚ (sepk.gr) για την επιτυχία του, την πορεία μέχρι τον τίτλο, το μέλλον αλλά και τις διαφορές που είδε σε επίπεδο αθλητικό και καθημερινότητας.

koukosdixtakiΑναλυτικά όσα δήλωσε
Για την κατάκτηση του πρωταθλήματος με την Γκέτιγκεν
“Αν γυρίσω τον χρόνο πίσω στις τελευταίες μέρες του Ιουλίου, όταν ήρθα για εγκατάσταση εδώ, μπορώ να πω ότι δεν περίμενα να εξελιχτεί έτσι η χρονιά. Βέβαια, πίστη κι ελπίδα για κάτι καλό υπήρχε από την αρχή. Τρώγοντας μας άνοιγε η όρεξη όλο και περισσότερο μέχρι που φτάσαμε στην κατάκτηση του πρωταθλήματος. Στο τέλος όλοι μας νιώσαμε απερίγραπτη χαρά και ικανοποίηση για την προσπάθεια που έγινε όλη τη χρονιά. Δεν ήταν δουλεία μόνο ενός ανθρώπου. Το σωματείο είναι από τα πιο οργανωμένα και όλοι έβαλαν το λιθαράκι τους για να έρθει αυτή η άνοδος.
Για να φτάσουμε μέχρι εδώ αξίζουν ένα τεράστιο ευχαριστώ οι παίκτριες γιατί ήταν δικιά τους η προσπάθεια κι ένα ακόμη μεγαλύτερο στους δυο μάνατζερ της ομάδας, τους Roland και Richard, αρχικά για την εμπιστοσύνη που μου έδειξαν και μετά για την καθολική στήριξη και βοήθεια που παρείχαν καθ’ όλη την χρονιά.”.

gketigkentropaioΓια τη σειρά των τελικών με την Βολφενμπουέτελ και πως κύλησαν οι αγώνες

“Στους τελικούς παίξαμε απέναντι σε μια νεανική ομάδα. Στον πρώτο γύρο μας είχε κερδίσει εκτός έδρας με τρίποντο σε νεκρό χρόνο. Τα έφερε έτσι η κλήρωση, ώστε να παίζουμε πάλι την τελευταία αγωνιστική στο δεύτερο γύρο. Σε εκείνο το ματς γνωρίζαμε ότι με νίκη τερματίζαμε πρώτοι και με ήττα τρίτοι γιατί χάναμε στην ισοβαθμία με τον δεύτερο. Επειδή μου αρέσουν τα Mind games, πριν το ματς έφτιαξα και έδειξα στις παίκτριες ένα βιντεάκι με ευχές και κάποια λόγια από τους δικούς τους. Το αποτέλεσμα ήταν να κάνουμε το καλύτερο μας παιχνίδι και να κερδίσουμε με 31 πόντους στο… υποτιθέμενο ντέρμπι. Ήταν απίθανο εντελώς!
Όπως καταλαβαίνετε όταν ξεκίνησαν οι τελικοί τα κορίτσια είχαν τέτοια αυτοπεποίθηση απέναντι τους που και τα 2 τα ματς τα κερδίσαμε σχετικά εύκολα. Ειδικά στον δεύτερο τελικό εκτός έδρας μας ακολούθησαν και περίπου 250 οπαδοί μας οπότε ήταν κάτι καταπληκτικό αυτό που έγινε. Ατμόσφαιρα με σημαίες, κασκόλ, τύμπανα και κάποιες στιγμές μέσα στο παιχνίδι ήταν πραγματικά ο έκτος παίκτης μας. Δικαία νομίζω ότι επικρατήσαμε στους τελικούς”.

“Δέκα ημέρες ήταν ένα ατελείωτο γλέντι”

Για τις αντιδράσεις του κόσμου και της διοίκησης μετά την άνοδο
koukos4“Όπως είπα και πριν, είχαμε ίσως το πιο θερμό κοινό στην Α2. Στην κανονική διάρκεια είχαμε κατά μέσο όρο 500 άτομα στο γήπεδο κάθε δεύτερη Κυριακή. Στην ημιτελική φάση των playoffs αγγίξαμε τους 1000 και στον 1ο τελικό φτάσαμε στο όριο των 1200. Στο δε δεύτερο εκτός έδρας παιχνίδι -επειδή η απόσταση είναι περίπου 40 χιλιόμετρα- παίζαμε… εντός έδρας. Οι επόμενες 10 μέρες που ακολούθησαν ήταν ένα ατελείωτο γλέντι για την πόλη. Μπορεί να ακούγεται βαρύ, όμως η πόλη ζει για το μπάσκετ σε άντρες και γυναίκες, καθώς δεν υπάρχει κάποια ποδοσφαιρική ομάδα σε υψηλή κατηγορία.
Επίσης είναι σημαντικός ότι κάνεις δεν θα πάει στο γήπεδο για να βγάλει το άχτι του και να ξεδώσει! Το γήπεδο είναι σαν την κυριακάτικη τους βόλτα, καθώς θα βάλουν τα καλά τους, θα πάρουν τα παιδιά ή τα εγγόνια και θα έρθουν στο γήπεδο να περάσουν καλά και να υποστηρίξουν την ομάδα της πόλης τους.
Μόνο που περπατώ στον δρόμο και με σταματάμε λέγοντας μου ότι «Σε ξέρουμε, εσύ δεν είσαι ο Έλληνας κόουτς που ανέβασες την ομάδας μας;», νιώθω μεγάλη περηφάνια και χαρά. Και γιατί καταφέραμε να ανεβάσουμε την ομάδα αλλά και γιατί είμαι Έλληνας”.

gketigkenkoritsia

Για τις δυσκολίες που αντιμετώπισε μέσα στη χρονιά
“Η χρονιά ξεκίνησε με στόχο την είσοδο στην τετράδα και είχαμε πει ότι μετά την είσοδο στα playoffs βλέπουμε. Ήταν φυσιολογικό να υπάρχει ένας δισταγμός όταν πας σε ένα καινούργιο περιβάλλον. Στα μέσα του Οκτώβρη 2 παίκτριες έσπασαν το χέρι τους κατά την διάρκεια των αγώνων. Τη μια Κυριακή η πρώτη και την αμέσως επόμενη η άλλη. Ήταν το πιο κρίσιμο σημείο της χρονιάς θα έλεγα! Το μικρότερο roster και το rotation στα παιχνίδια νομίζω ότι έκαναν τα κορίτσια να νιώσουν πιο υπεύθυνα και να καλύψουν το κενό των δύο κοριτσιών μέχρι να επιστρέψουν.
Στο κύπελλο προκριθήκαμε κερδίζοντας ομάδα από την Α1 με 22 πόντους και κάπου εκεί το όνειρο για το κάτι παραπάνω άρχισε να εμφανίζεται. Συζητήσαμε μήπως μπορούμε να τερματίσουμε στην 1-2 θέση για να έχουμε το πλεονέκτημα στον πρώτο γύρο των playoffs και τελικά το πετύχαμε. Μετά το τελευταίο ματς της κανονικής περιόδου ήμασταν ακόμη πιο κοντά στο τέρμα του δρόμου. Φυσικά δεν ζούσαμε στον Παράδεισο. Όπως σε κάθε ομάδα υπήρχαν εντάσεις, γέλια, κλάματα, όμως στο τέλος όλα αυτά μας οδήγησαν στο τελικό αποτέλεσμα. Δεν υπήρχε πίεση από την ομάδα, όμως μονοί μας δημιουργούσαμε πίεση στον εαυτό μας γιατί βλέπαμε ότι μπορούμε να κάνουμε κάτι καλό φέτος. Στο τέλος το καταφέραμε!”.

“Δεν κρίθηκα από το αποτέλεσμα”

Για το μέλλον το δικό του αλλά και της ομάδας
koukosmats“Από τον Φεβρουάριο είχαμε ήδη συμφωνήσει για την επομένη χρονιά ανεξάρτητα αν ανεβαίναμε ή όχι. Ευτυχώς η δυστυχώς δεν περίμεναν το αποτέλεσμα για να με κρίνουν όπως συμβαίνει σχεδόν πάντα στην Ελλάδα. Κανείς δεν έχει συμβόλαιο με την επιτυχία, όμως το θέμα είναι να προσπαθείς να κάνεις τη δουλεία σου όσο καλύτερα γίνεται χωρίς να δίνεις δικαιώματα. Εγώ αυτό κάνω κι άλλοτε αυτό έχει αποτέλεσμα κι άλλοτε όχι.
Τώρα στην Α1 είναι ένα καινούργιο περιβάλλον για όλους. Πρέπει να μείνουμε ταπεινοί και να συνεχίσουμε την ιδία σκληρή δουλειά όπως και πέρσι. Έχουμε αρχίσει ήδη τον σχεδιασμό για την επομένη χρονιά. Έχουν γίνει κάποιες συζητήσεις με παίκτριες, προχωράει ο σχεδιασμός της προετοιμασίας μαζί με τον συνεργάτη μου, Στέφανο Μάμαλη, έχουν κλειστεί κάποια τουρνουά εκτός Γερμανίας και συνεχίζουμε. Γενικότερα ο μεγάλος στόχος είναι η ομάδα να κρατηθεί στην κατηγορία κι από εκεί και πέρα βλέπουμε. Η πρώτη χρονιά είναι αναγνωριστική όπως ξέρετε. Θα ξεκινήσουμε και αναλόγως θα προσπαθήσουμε για το καλύτερο”.

“Ταυτότητα προπονητή σε όλα τα τμήματα αλλιώς πρόστιμο”

Για τις αγωνιστικές διαφορές μεταξύ Γερμανίας και Ελλάδας
“Οι διαφορές είναι αρκετές και σε πολλά σημεία πολύ σημαντικές. Αρχικά το πρόγραμμα για την επομένη χρονιά έχει βγει πριν τελειώσει η προηγούμενη και ήδη είναι γνωστό πότε υπάρχει κενό λόγω των προκριματικών για τις εθνικές ομάδες, πότε έχει all star game, ποτέ ξεκινάμε τα playoffs κτλ. Από εκεί και πέρα όλες οι ομάδες είναι υποχρεωμένες να έχουν δικό τους site το όποιο θα ανανεώνουν με κάποιες δηλώσεις ανά 10 μέρες και η θεματολογία δεν θα αφορά μόνο την πρώτη ομάδα αλλά όλα τα τμήματα (κορασίδες, νεανίδες, δεύτερη ομάδα, τρίτη ομάδα).
Όσον αφορά τους προπονητές στον πάγκο ο προπονητής είναι μόνο με κάρτα, την οποία τη βγάζεις μια φορά κι είναι εφ’ όρου ζωής με κόστος γύρω στα 700 ευρώ! Ομάδα χωρίς κάρτα τότε πληρώνει πρόστιμο 100-150 ευρώ σε κάθε ματς. Αυτό δεν ισχύει μόνο για την πρώτη ομάδα αλλά για όλες.
gketigkenselfieΣτο κομμάτι της παρακολούθησης των αγώνων σε όλα τα ματς υπάρχει play by play σε κάθε ματς και μέσα στις υποχρεώσεις της γηπεδούχου ομάδας είναι να έχει στο γήπεδο της ίντερνετ, υπολογιστή κι εκτυπωτή αλλιώς δέχεται πρόστιμο και πάλι. Οι αγώνες στην Α1 μεταδίδονται ζωντανά με εικόνα στο ιντερνέτ, ενώ στην Α2 μαγνητοσκοπείς τα παιχνίδια και πρέπει να τα ανεβάσεις σε ένα πρόγραμμα μέχρι την Τρίτη το πρωί για να μπορούν οι αντίπαλοι να τα πάρουν για το scouting.
Τέλος θα ήθελα να σταθώ στη συμπεριφορά των θεατών. Θυμάμαι σε έναν αγώνα ήρθαν 2 φίλοι μου από Ελλάδα για επίσκεψη. Έκατσαν πίσω από το ένα καλάθι ελάχιστα μετρά από τον τελική γραμμή και μέσα στον αγώνα ήταν κάπως… περισσότερο εκδηλωτικοί από το κανονικό (γέλια).Ο διαιτητής ενημέρωσε άμεσα τον κομισάριο κι αυτός με την σειρά του τον μάνατζερ μας ότι πρέπει να είναι πιο συγκρατημένοι στις αντιδράσεις τους”.

koukos3Για τη ζωή στη Γερμανία
“Η ζωή στην Γερμάνια δεν έχει σχέση δυστυχώς με την κατάσταση που βιώνει η Ελλάδα τα τελευταία χρονιά. Από την καθημερινότητα και μόνο καταλαβαίνεις την τεραστία διάφορα. Θα σου πω 2-3 απλά παραδείγματα. Η πόλη είναι επίπεδη και σχεδόν όλοι κινούνται με τα ποδήλατα τους, όμως όλοι σέβονται απόλυτα τον ποδηλάτη και τον πεζό. Δεν θα μπορούσα ποτέ να φανταστώ ότι ένα παιδί 5-6 χρονών θα περνάει έναν δρόμο διπλής κυκλοφορίας από την διάβαση χωρίς να πιάνει το χέρι του μπαμπά ή της μαμάς του ή να κάνει ποδήλατο μόνο μέσα στην πόλη.
Άλλος σημαντικός τομέας είναι αυτός της καθαριότητας και της ανακύκλωσης. Αλλού τα πλαστικά, αλλού τα χαρτικά και αλλού τα φαγητά. Έχει βγει πρόγραμμα για όλη την χρονιά, το όποιο έχει μοιραστεί σε όλα τα σπίτια μαζί με τις ανάλογες μαύρες κι ασημί σακούλες, για το πότε θα περάσει από το κάθε σπίτι το απορριμματοφόρο. Ο καθένας, λοιπόν, κατεβάζει τα σκουπίδια του όταν πρέπει και τα αφήνει εκεί που πρέπει. Τα μπουκάλια και τα κουτάκια αναψυκτικών τα γυρίζεις πίσω και σου επιστρέφουν 0,25 ευρώ. Ουσιαστικά το κράτος επιδοτεί την ανακύκλωση και σε αναγκάζει με τον τρόπο του να ανακυκλώνεις πράγματα.
Γενικότερα μπορώ να πω ότι ήταν μια χρονιά εντελώς διαφορετική από τα συνηθισμένα σε όλους τους τομείς. Γνώρισα έναν άλλο τρόπο ζωής και κουλτούρας σε επίπεδο καθημερινότητας και αθλητικό. Είδα την ζωή με ένα διαφορετικό πρίσμα. Άλλες φορές ήταν εύκολο άλλες δύσκολο. Ο ψυχισμός είναι αυτό που μετρά πάντοτε και πρέπει να είναι υψηλός. Όπως είχε πει, όμως, και ο Τσάρλι Τσάπλιν «Αν κοιτάς την ζωή από κοντά είναι τραγωδία, αν την κοιτάς από μακριά είναι κωμωδία»!”.

koukospalamakia

gketigkenomadiki

http://www.sepk.gr